ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΙΡΑΝΤΑΣ ΞΑΦΑ
ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ)
Υπάρχει η αίσθηση ύστερα και από τη συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί πως τελικά η Ελλάδα δεν αποφασίζει πλέον τίποτε, ούτε καν για το ενδεχόμενο μεγαλύτερου κουρέματος στο χρέος της. Είναι αρνητικό ή θετικό αυτό και τελικά εάν το «κούρεμα» είναι 50%-60%, ποια ανταλλάγματα θα ζητηθούν;
Ένα «κούρεμα» της τάξης του 50%-60% είναι το ελάχιστο που χρειάζεται για να καταστεί βιώσιμο το χρέος. Φυσικά η αναδιάρθρωση χρέους δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν βολική λύση που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα ώστε το μειωμένο χρέος να εξυπηρετείται χωρίς προσφυγή σε περαιτέρω δανεισμό. Το πλεόνασμα μπορεί να δημιουργηθεί μόνο με συρρίκνωση του κράτους ώστε να μπορεί να συντηρηθεί από τη φοροδοτική ικανότητα της οικονομίας και όχι από δανεικά. Η αναδιάρθρωση χρέους δεν είναι υποκατάστατο αλλά συμπλήρωμα των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων. Το υπέρογκο δημόσιο χρέος είναι σύμπτωμα, όχι αιτία του προβλήματος. Η αιτία είναι το μέγεθος του κράτους και οι παρεμβάσεις του στην οικονομία. Χωρίς συρρίκνωση του κράτους, το χρέος θα ξαναδημιουργηθεί ακόμη και αν διαγραφεί εξ ολοκλήρου.
Η κυβέρνηση όμως αποφεύγει τις αποφασιστικές παρεμβάσεις και παραμένει δέσμια της κρατικιστικής αντίληψης που μας οδήγησε στην κρίση. Το μπαράζ των νέων φόρων αποδεικνύει ότι ο στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας αλλά η εξασφάλιση πόρων για να συνεχιστεί η κρατική σπατάλη χωρίς να πληγεί καίρια το κομματικό-συνδικαλιστικό κατεστημένο.
Όσον αφορά τη δυνατότητα άσκησης οικονομικής πολιτικής, η πολιτική που υπαγορεύει η τρόικα είναι μονόδρομος για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά με λιγότερο χρέος και λιγότερα βαρίδια από το υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό κράτος.
Συμφωνείτε με την επιδίωξη της τρόικας για περαιτέρω μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα;
Η τρόικα επιδιώκει την επίτευξη μεγαλύτερης ευκαμψίας στην αγορά εργασίας ώστε να μειωθεί η ανεργία. Η ευκαμψία απαιτεί να καθορίζονται οι μισθοί στο επίπεδο της επιχείρησης και όχι σε εθνικό ή κλαδικό επίπεδο, όπου οι συνθήκες μπορεί να διαφέρουν σημαντικά. Η έλλειψη ευκαμψίας στην αγορά εργασίας προστατεύει όσους έχουν δουλειά σε βάρος των ανέργων.
Εκτιμάτε ότι αντέχει η ελληνική κοινωνία την επιβολή νέων φόρων; Μήπως έχει ξεπεραστεί η φοροδοτική ικανότητα των περισσοτέρων Ελλήνων πολιτών;
Η μείωση του ελλείμματος μέχρι τώρα προήλθε από οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μείωση των δημοσίων επενδύσεων, αύξηση των φορολογικών συντελεστών και εφάπαξ φορολογίες. Αυτά τα μέτρα, που από τη φύση τους είναι μη επαναλαμβανόμενα, απλώς προσφέρουν το χρόνο που απαιτείται για να σχεδιαστούν διαρθρωτικά μέτρα μείωσης των δαπανών σε μόνιμη βάση. Τέτοια μέτρα όμως προσκρούουν στην απροθυμία της κυβέρνησης να τα βάλει με τα συνδικάτα που τη στηρίζουν. Έτσι αντί να περιορίσει το κράτος με κλείσιμο ζημιογόνων κρατικών επιχειρήσεων και άχρηστων οργανισμών και με απολύσεις του προσωπικού τους, η κυβέρνηση αναζητεί νέα έσοδα για να το συντηρήσει. Βαθαίνει την ύφεση καθυστερώντας πληρωμές προς τους ιδιώτες και φορολογώντας υπέρμετρα τον ιδιωτικό τομέα, την κινητήρια δύναμη της οικονομίας. Το Δημόσιο συνεχίζει να ζει παρασιτικά επιβαρύνοντας υπέρμετρα τον ιδιωτικό τομέα. Γι΄ αυτό στην ανακοίνωσή της την περασμένη Δευτέρα η τρόικα τονίζει ότι «είναι απαραίτητο τα νέα μέτρα (για να μειωθεί το έλλειμμα) να προέλθουν από την πλευρά των δαπανών».
Πώς θα ανασχεθεί η ύφεση με την κατανάλωση σε ιστορικά χαμηλά και το «κύμα λουκέτων» επιχειρήσεων και αύξησης της ανεργίας να σαρώνει την αγορά;
Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο θέτουν τις βάσεις ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, προσανατολισμένου προς τις επενδύσεις και τις εξαγωγές, αντί για το χρεοκοπημένο μοντέλο του κρατισμού και της κατανάλωσης με δανεικά. Για να ενισχυθεί η προσφορά αγαθών και υπηρεσιών και να διευρυνθεί η παραγωγική βάση της οικονομίας είναι απαραίτητες οι μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν τον ανταγωνισμό και μειώνουν την κρατική σπατάλη. Δεν νοείται το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού να δουλεύει άμεσα ή έμμεσα για το Δημόσιο, το οποίο δεν παράγει εξαγώγιμα αγαθά. Για να γίνει η οικονομία διεθνώς ανταγωνιστική πρέπει να συρρικνωθούν οι κλάδοι που δεν παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες, όπως το λιανικό εμπόριο, οι κρατικές επιχειρήσεις και τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ, και οι οικονομικοί πόροι να μετακινηθούν προς εξωστρεφείς κλάδους, όπως ο τουρισμός και τα γεωργικά ή εξαγώγιμα βιομηχανικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Τα «λουκέτα» στα καταστήματα είναι αναπόσπαστο και μη αντιστρέψιμο τμήμα αυτής της διαδικασίας προσαρμογής της οικονομίας. Μία εύκαμπτη αγορά εργασίας και ένα ρυθμιστικό πλαίσιο φιλικό προς την επιχειρηματικότητα θα διευκόλυναν σημαντικά τη μετακίνηση του εργατικού δυναμικού προς τους εξωστρεφείς κλάδους και επιχειρήσεις.
Εκτιμάτε ότι πια είναι αδήριτη ανάγκη η απόλυση κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και το κλείσιμο φορέων και επιχειρήσεων του δημοσίου χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο;
Πρέπει να αποχωρήσουν περίπου 200.000 υπάλληλοι του Δημοσίου για να έχει η Ελλάδα ένα δημόσιο τομέα συγκρίσιμο σε μέγεθος με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Αν αυτό είχε γίνει σταδιακά από την αρχή της εφαρμογής του προγράμματος σταθεροποίησης το Μάιο του 2010, το έλλειμμα θα είχε μειωθεί σημαντικά και μόνιμα, ενώ η ύφεση δεν θα είχε βαθύνει τόσο. Σας θυμίζω ότι η τρόικα θέτει τους στόχους για το έλλειμμα και η κυβέρνηση αποφασίζει τα επί μέρους μέτρα. Δεν ήταν ιδέα της τρόικας η «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων, ούτε η υπερ-φορολόγηση των ακινήτων.
Υπάρχει προοπτική για την Ελλάδα να επιστρέψει σε ορατό χρονικό διάστημα στις αγορές, έχοντας επιτύχει πρώτα πρωτογενές πλεόνασμα επί σειρά ετών;
Ασφαλώς. Αυτό όμως θα συμβεί μόνο όταν η Ελλάδα εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα ικανό να καλύψει το σύνολο των τόκων πάνω στο δημόσιο χρέος, ώστε οι τόκοι να καλύπτονται από ίδιους πόρους και όχι από δανεικά.
Τι θα συμβεί με τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία σε περίπτωση δραστικού «κουρέματος» του ελληνικού χρέους; Πώς θα επιβιώσουν και πώς και πότε θα μπορέσουν να διαδραματίσουν ξανά το ρόλο τους, δηλαδή αυτό της διοχέτευσης κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία;
Οι τράπεζες και τα ταμεία θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν για να αντέξουν τις ζημίες. Στο νέο πακέτο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας ύψους 109 δισ. ευρώ, που κατά πάσα πιθανότητα θα εγκριθεί στο τέλος του έτους, υπάρχει πρόβλεψη ενός κονδυλίου 20 δισ. για αυτό το σκοπό. Εάν το «κούρεμα» αυξηθεί, θα πρέπει το ποσό αυτό να αυξηθεί. Όσον αφορά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, η BlackRock είναι στη διαδικασία εκτίμησης των νέων κεφαλαίων που θα χρειαστούν εξ αυτού του λόγου. Δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις δυστυχώς.
WHO IS WHO
H Mιράντα Ξαφά ξεκίνησε την καριέρα της ως οικονομολόγος στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο στην Oυάσιγκτον (1980-90), όπου επικεντρώθηκε στα σταθεροποιητικά προγράμματα στη Λατινική Aμερική.
Tο 1991-93 ήταν διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού K. Mητσοτάκη, και εν συνεχεία εργάστηκε ως αναλύτρια των διεθνών αγορών στο Λονδίνο και την Aθήνα.
Mέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΔNT την περίοδο 2004-09, είναι τώρα σύμβουλος επενδύσεων στην IJ Partners με έδρα τη Γενεύη, ενώ αποτελεί και ιδρυτικό μέλος της «Δράσης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου