Στη σύνοδο κορυφής της Σεούλ, ο Νικολά Σαρκοζί ανέλαβε την προεδρία του G20 με διακηρυγμένο στόχο «να σπάσει τα ταμπού» που περιβάλλουν το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Πιο απλά: να προετοιμάσει το έδαφος για ένα νέο παγκόσμιο, αποθεματικό νόμισμα που θα εκθρονίσει το δολάριο.
Καθιερωμένο ως παγκόσμιο νόμισμα από την ιστορική συνθήκη του Μπρέτον Γουντς, το 1944, το δολάριο διατήρησε την ηγεμονία του και μετά την κατάρρευση αυτής της συνθήκης το καλοκαίρι του 1971, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον απελευθέρωσε το δολάριο από τον χρυσό και έβαλε την ανθρωπότητα στη ζούγκλα των ελεύθερα κυμαινόμενων, ανταγωνιστικών νομισμάτων. Οι σημερινές εντονότατες ανισορροπίες του παγκοσμίου συστήματος έχουν κάνει εξαιρετικά δημοφιλή τη φιλολογία περί «Νέου Μπρέτον Γουντς», στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται και οι ιδέες που πέφτουν στο τραπέζι περί παγκοσμίου νομίσματος.
Την άνοιξη του 2009, ο διοικητής της κινεζικής κεντρικής τράπεζας, Τσου Σιαοτσουάν, τάραξε τα λιμνάζοντα νερά προτείνοντας τη δημιουργία παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος στη θέση του ασταθούς δολαρίου. Ηταν η πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που αναβίωσε η παλιά, ξεχασμένη ιδέα για την οποία έδωσε μάχη ο Κέινς στη διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς: την καθιέρωση παγκοσμίου νομίσματος, του λεγόμενου bancor.
Μια πρόταση που απέρριψαν οι ΗΠΑ γιατί δεν ήθελαν να μοιραστούν τη μεταπολεμική ηγεμονία τους στο νομισματικό πεδίο.
Στις 3 Νοεμβρίου, δύο Γάλλοι οικονομολόγοι παρουσίασαν μια εναλλακτική πρόταση στην εφημερίδα Le Monde. Οι Σαρλ λε Λιάν και Φιλίπ Σιμονό πρότειναν την καθιέρωση διεθνούς νομίσματος με το ρωμαϊκό όνομα solidum, που θα παραπέμπει σε ένα από τα σταθερότερα νομίσματα στην παγκόσμια ιστορία. Το νέο, διεθνές νόμισμα θα στηρίζεται σε ένα πακέτο των ισχυρότερων εθνικών νομισμάτων (δολάριο, ευρώ, λίρα, γιεν, γουάν) αλλά και θα θωρακίζεται απέναντι στις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών των εμπορευμάτων, ώστε να μη διαβρώνεται από τον πληθωρισμό.
Παρόμοια ήταν η ιδέα που διατύπωσε τη Δευτέρα στους Financial Times ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ για ένα διεθνές νόμισμα, το οποίο θα στηρίζεται όχι μόνο στο πακέτο των πέντε ισχυρότερων εθνικών νομισμάτων, αλλά και στον χρυσό. Στην πρόταση αυτή αντέδρασαν ο Τρισέ και πολλοί διακεκριμένοι οικονομολόγοι, όπως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, Μπράντφορντ Ντελόνγκ, ο οποίος χαρακτήρισε τον Ζέλικ «τον μεγαλύτερο ζώντα ανόητο»!
Κατά τον Μπράντφορντ, η επιστροφή σε ένα είδος «κανόνα του χρυσού» θα ήταν «η καλύτερη συνταγή για παγκόσμια ύφεση και αποπληθωρισμό».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου