Οι Ιρλανδοί δεν θα «λακίσουν» μπροστά στο χρέος τους

Tου John Bruton (Πρώην πρωθυπουργού της Ιρλανδίας) / Bloomberg

Οσοι στοιχηματίζουν πως η Ιρλανδία δεν θα πληρώσει εγκαίρως τα χρέη της και επομένως εκτινάσσουν τα spreads των ιρλανδικών ομολόγων, θα αποδειχθούν λάθος και θα χάσουν τα χρήματά τους. Ολα τα πολιτικά κόμματα ένωσαν τις δυνάμεις τους αποδεχόμενα ότι πρέπει να ληφθούν σκληρά μέτρα για να γεφυρωθεί το χάσμα δαπανών/εσόδων και συμφώνησαν στην επίτευξη ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ έως το 2014.

Η Ιρλανδία είναι ικανή να καλύψει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνησή της. Το Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών του Δουβλίνου υπολογίζει ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα σήμερα στη χώρα είναι όσο και το 2000. Η χώρα σίγουρα δεν ήταν φτωχή εκείνη την εποχή. Είτε βάσει ΑΕΠ είτε βάσει Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, έχει από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στην Ε. Ε. Αλλά ακόμη και αν τα εισοδήματα επέστρεφαν στα επίπεδα του 1997, όταν ανήλθε στην εξουσία η σημερινή κυβέρνηση, και πάλι η κατάσταση θα ήταν καλή.

Τα δικαιώματα φέρουν και υποχρεώσεις. Το δικαίωμα να δανείζεσαι φέρει και την υποχρέωση να εξοφλείς. Αυτό τον δρόμο ακολούθησε αυτοβούλως η Ιρλανδία το 1921. Οι Ιρλανδοί γνωρίζουν ότι μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα επηρέαζε τη δυνατότητα δανεισμού της χώρας και πως η χώρα θα χρειαστεί να δανειστεί στο μέλλον. Ούτε είναι ελκυστικό να στραφεί στην Ε. Ε., τη στιγμή που τόσες ευρωπαϊκές χώρες είναι φτωχότερες, με μεγαλύτερα φορολογικά βάρη. Οι πολιτικοί της χώρας γνωρίζουν επίσης καλά ότι παγκοσμίως είναι περιορισμένα τα διαθέσιμα χρήματα που μπορούν να δανειστούν τα κράτη. Γνωρίζουν, παράλληλα, ότι θα πρέπει να ανταγωνιστούν άλλες χώρες, που εξοφλούν εγκαίρως τα χρέη τους.

Η αύξηση των δαπανών, μέρος του σημερινού προβλήματος της Ιρλανδίας, είναι μάλλον πρόσφατη. Από το 2000 έως το 2006, ο αριθμός των απασχολούμενων στην ιρλανδική περίθαλψη αυξήθηκε κατά 20%, στην εκπαίδευση 27%, στη Δικαιοσύνη 22% και στις δημόσιες υπηρεσίες 27%. Την τελευταία δεκαετία, οι δαπάνες για την περίθαλψη διπλασιάστηκαν, σε πραγματικούς όρους. Ομως, οι άνθρωποι δεν είναι διπλά υγιείς. Οσο για τον φόρο εισοδήματος, οι Ιρλανδοί πληρώνουν περί το 50% λιγότερο από αντίστοιχου εισοδήματος οικογένειες στη Γερμανία. Δεν υπάρχει φόρος ακινήτων, τέλη κατανάλωσης ύδατος, ενώ τα πανεπιστημιακά δίδακτρα είναι χαμηλά. Οι δαπάνες πρόνοιας είναι συγκρίσιμες με της Βόρειας Ιρλανδίας.

Οι Ιρλανδοί εργάστηκαν σκληρά για να κερδίσουν οικονομική αυτάρκεια και δεν θα την εγκαταλείψουν εύκολα. Μπορεί οι αγορές να μην προσέχουν τέτοια πράγματα, όμως έρευνα δείχνει ότι ο λαός αυτός είναι ο πιο πατριώτης στον κόσμο, μετά τους Αμερικανούς και τους Βενεζουελάνους. Με άλλα λόγια, δεν θα «λακίσουν» μπροστά στο χρέος τους. Υπήρξαν πιο σοβαροί απέναντι σε επαχθή μέτρα. Οι δραστικές περικοπές, μεταξύ άλλων των μισθών, έχουν ήδη γίνει. Δεκατέσσερα δισ. ευρώ έχουν περικοπεί την τελευταία διετία, περίπου ίση ποσότητα με εκείνη που προβλέπουν οι στόχοι των ερχόμενων τεσσάρων ετών. Ο ρεαλισμός των Ιρλανδών έρχεται σε αντίθεση με το θέατρο δρόμου που παρακολουθούμε στη Γαλλία. Η ιστορία της Ιρλανδίας την καθιστά ελκυστική για επενδύσεις από τις αναδυόμενες οικονομίες.

Η Ιρλανδία έχει την εμπειρία και την εκπαίδευση ώστε να κλείσει το χάσμα μεταξύ δαπανών και εσόδων. Ακόμη πιο σημαντικό, έχει τον χαρακτήρα ώστε να παραδεχθεί, και να μάθει, από τα λάθη της.