Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ
Δεν πρόλαβε να μπει στη λογική τους η πηγάζουσα από το μεταπολεμικό σύνδρομο φράση «ό,τι κι αν έχεις καλό είναι», γιατί απλούστατα πιστεύουν στο «όσο λιγότερα τόσο καλύτερα».
Νέοι κυρίως, φανατικοί μιας ολόφρεσκιας μορφής μινιμαλισμού διαμορφώνουν μια νέα τάση και την εξελίσσουν, όχι ως καλλιτεχνικό ρεύμα ή φιλοσοφικό κίνημα, αλλά ως στάση ζωής περισσότερο. Μια γενιά που βαυκαλίζεται με τον όρο «Γενιά Μηδέν», που τον δανείζεται ακριβώς από τον αριθμό των αντικειμένων από τα οποία θέλει προοδευτικά να εξαρτάται: μηδέν. Στην πραγματικότητα μια λίγο θεωρητική προσέγγιση, που όμως και στην εφαρμογή της δεν βαραίνει πολύ από περιττά φορτία. Που σημαίνει ότι δεν λέμε να ζει κανείς γυμνός στην έρημο, αλλά να μάθει να ζει με όσο το δυνατόν λιγότερα, να αποφεύγει δηλαδή τα περιττά, τα επιπλέον, τα μη απαραίτητα.
Με άλλα λόγια, αν η ευτυχία οφείλει να έχει ένα μυστικό, ας είναι αυτό η απεξάρτηση από τα πολλά υλικά αγαθά. Λιγότερα ρούχα, λιγότερα παπούτσια, λιγότερα βιβλία, cd, dvd, λιγότερα απ' όλα. Αντικειμενικός σκοπός, όλα τα απαραίτητα να χωράνε μέσα σε μια βαλίτσα, για να έχουμε το έρεισμα να ξεκολλήσουμε από τα επουσιώδη και να ασχοληθούμε κάποτε με τα ουσιαστικά. Για οικονομία χρόνου συν τοις άλλοις. Και οικονομία γενικότερη όμως, γιατί όπως εξηγεί στην εφημερίδα «Repubblica» η Τζέσικα Ντανγκ, που έχει το δικό της ιστολόγιο minimalstudent.com, είναι οπωσδήποτε σημαντική «η επίδραση της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, της κρίσης που μας έβαλε στη διαδικασία να ξανασκεφτούμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε και στον οποίο "επενδύουμε" χρόνο και χρήματα». Οπως μάλιστα ομολογεί, στην ντουλάπα της η ίδια έχει τρία πουλόβερ, τρία παντελόνια, τρία φορέματα, τρία ζευγάρια παπούτσια και όλα τα υπόλοιπα που χρειάζεται... μουσική, αγαπημένες ταινίες, φωτογραφίες, γράμματα, σημειώσεις και κωδικοποιημένες αναμνήσεις βρίσκονται στο iPhone, στο iPod και στο φορητό της υπολογιστή.
Από τους βουδιστές μέχρι τους μπίτνικ, πολλοί είναι εκείνοι που μέσα από διαφορετικούς δρόμους αναζήτησαν κατά καιρούς τον πιο συναρπαστικό δρόμο προς την απεξάρτηση από τα υλικά αγαθά. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι το νέο ρεύμα συσπειρώνει άτομα με πολλές διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις και από διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές τάξεις.
Ο 26χρονος πολυεκατομμυριούχος ιδρυτής του Facebook δηλώνει οπαδός του μινιμαλισμού. Ο Μάικλ Μπούμπεργκ, δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ομολογεί ότι έχει μόνο δύο ζευγάρια μοκασίνια. Ο ζωγράφος Λουσιάν Φρόιντ, εγγονός του Ζίγκμουντ, έχει μόλις έξι πουκάμισα του ίδιου χρώματος στην γκαρνταρόμπα του.
Κοινός τόπος είναι ταυτόχρονα για όλους τους φανατικούς του νέου μινιμαλισμού η τεχνολογία. Φορητοί υπολογιστές, έξυπνα τηλέφωνα, iPad και κάθε τύπου συσκευές που πιάνουν λίγο χώρο κι έχουν πολλές δυνατότητες είναι ιδανικές για να συμπυκνώνεται η ουσία των πραγμάτων και να είναι εύκολα διαχειρίσιμη. «Γραφείο μου είναι ο υπολογιστής μου, συνδεδεμένος στο Ιντερνετ από ένα μπαρ, από το κλαμπ μου στο Σόχο ή από το παγκάκι ενός πάρκου», λέει η Αμερικανίδα επιχειρηματίας Ερμιόνη Γουέι.
«Τα θέλουμε όλα» φώναζαν το 1968 και το 1977 οι γονείς όσων σήμερα απαντούν «Δεν θέλουμε τίποτα». Ισως γιατί στην πραγματικότητα ό,τι μπορεί να χωρέσει σε ένα ντουλάπι, σε ένα συρτάρι, σε ένα κουτί μπορεί άνετα και να ξεχαστεί εκεί!
πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου