Οποιος κατασκευαστής δεν πληροί αυτό το κριτήριο θα αναγκάζεται να πληρώνει στην ΕΕ ένα πρόστιμο. Το οποίο βεβαίως ο κατασκευαστής είτε θα μετακυλίει στην τελική τιμή είτε θα το «απορροφά», περιορίζοντας έτσι το περιθώριο κερδών του. Αντε τώρα να μειώσει κανείς την κατανάλωση μιας Lamborghini Μurcielago από τα 21,4 λίτρα ανά χιλιόμετρο, που αντιστοιχεί στην εκπομπή 480 γραμμαρίων διοξειδίου του άνθρακος ανά χιλιόμετρο! Είναι προφανές ότι κάποιοι θα πρέπει να κάνουν τεράστια στροφή προς την οικονομία καυσίμου διότι η Lamborghini, η Ferrari ή η Lotus δεν διαθέτουν στην αγορά και μικρότερα μοντέλα, ώστε να κατεβάσουν τον μέσο όρο των εκπομπών CΟ2ως κατασκευαστές. Κατασκευάζουν μόνο υπερ-αυτοκίνητα. «Είναι η πολιτική που αναγκάζει να αλλάξουμε τεχνολογία... Φυσικά θα προτιμούσαμε να συνεχίσουμε την εξέλιξη των κινητήρων V-8 και V-12», όπως ομολογεί ο αρχιμηχανικός της Lotus Κόλιν Πίτσι.
Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι βεβαίως το κατά πόσο τα σπορ αυτοκίνητα επηρεάζουν πραγματικά το περιβάλλον. Μια εταιρεία σαν τη Ferrari, για παράδειγμα, πωλεί ετησίως περί τα 10.000 αυτοκίνητα, τα οποία χρησιμοποιούνται τις περισσότερες φορές σαν «παιχνίδια» από τους ιδιοκτήτες τους και δεν κάνουν πάνω από 10.000 χιλιόμετρα τον χρόνο. Και εν πάση περιπτώσει, πόσο περισσότερο μολύνει το περιβάλλον η ανά τον πλανήτη κυκλοφορία των Ferrari από τις ανά τον πλανήτη πτήσεις των μονοθέσιων και διθέσιων αεροσκαφών που διαθέτουν οι αερολέσχες;
Πάντως και η Ferrari παρουσίασε πρόσφατα ένα. υβριδικό υπερ-αυτοκίνητο με τον κωδικό 599 ΗΥ-ΚΕRS, που συνδυάζει έναν κινητήρα V-12 με έναν ηλεκτροκινητήρα των 80 κιλοβάτ (107 ίππων). Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Λούκα ντι Μοντετσέμολο δήλωσε μάλιστα ότι σε προοπτική τριών-τεσσάρων ετών όλα τα μοντέλα της ιταλικής φίρμας θα παράγονται σε υβριδική μορφή! Από μία άποψη είναι ίσως η... τελευταία ευκαιρία για τους παθιασμένους των εξωγήινων ιπποδυνάμεων να αγοράσουν μια «κλασική» Φεράρι. Οσο αυτές ακόμη πωλούνται...
Αυτό που φυσικά βασανίζει τους μηχανικούς είναι το υπερβολικό βάρος των συσσωρευτών, σε συνδυασμό με την πολύ μικρή «χωρητικότητά» τους σε ενέργεια. Το Τesla Roadster είναι ο πλέον γνωστός εκπρόσωπος αμιγώς ηλεκτροκίνητων σπορ αυτοκινήτων, πλην όμως ζυγίζει πάνω από 1.200 κιλά, δηλαδή 300 περισσότερα από όσο ζυγίζει το Lotus Εlise (910)- πρόκειται για το βενζινοκίνητο μοντέλο στο οποίο βασίζεται η κατασκευή του Τesla. Και επειδή αν κανείς οδηγήσει το Τesla γρήγορα οι μπαταρίες του θα «στεγνώσουν» σε λίγα χιλιόμετρα, η μέγιστη ταχύτητά του θα περιοριστεί στα 200 χλμ./ώρα. Θα κινείται δηλαδή με ταχύτητες που «πιάνει» κάθε οικογενειακό μοντέλο μεσαίας κατηγορίας.
Είναι προφανές ότι χρειάζονται καινούργιες ιδέες. Αλλά η αυτοκινητοβιομηχανία δεν είναι ακόμη «ώριμη» γι΄ αυτές.
Εδώ και 12 χρόνια η Μichelin εξελίσσει την τεχνολογία active wheel (ενεργός τροχός θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά) που είναι τροχός, αμορτισέρ, φρένα και ηλεκτροκινητήρας μαζί! Ηδη το 2008 η γαλλική εταιρεία ελαστικών παρουσίασε σε συνεργασία με την Ηeuliez ένα πρώτο μοντέλο με active wheel, πλην όμως η ανταπόκριση ήταν σχετικά χλιαρή. Η πρόταση της Μichelin στοχεύει σε έναν κινητήρα ανά τροχό και με συνολικό βάρος 30 κιλών η λύση μοιάζει αρκετά ελκυστική. Χρειάζεται όμως μια ολική αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής των υπερ-αυτοκινήτων. Και επίσης μια ολική αναθεώρηση της σπορ αυτοκίνησης, από την πλευρά των καταναλωτών. Οι μηχανικοί της Μichelin επαίρονται ότι ένα σπορ αυτοκίνητο με κλασικά φρένα που τρέχει με 100 χλμ./ώρα ακινητοποιείται σε 6 δευτερόλεπτα. Με το σύστημα active wheel αρκούν 2,8 δευτερόλεπτα για να «κοκαλώσει»!
Τι να τις κάνει τις επιδόσεις στο φρενάρισμα ο αγοραστής που διαθέτει εξαψήφιο ποσό για μια Chevrolet Corvette Ζ06; Εκείνον τον ενδιαφέρει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο με 504 «άλογα» και τελική 319 χλμ./ώρα.
ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου