Του ΝΙΚΟΛΑ ΒΟΥΛΕΛΗ
Τη στιγμή που ο αμερικανός πρόεδρος προσπαθούσε να βελτιώσει τις σχέσεις με το Ισλάμ, εγκωμιάζοντας την Ινδονησία ως πρότυπο συνύπαρξης διαφορετικών θρησκειών, η ισραηλινή κυβέρνηση προχωρούσε στην έγκριση κατασκευής εκατοντάδων νέων κατοικιών για έποικους στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
Η καταδίκη της απόφασης αυτής από τα Ηνωμένα Εθνη, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Ρωσία και τον αραβο-ισλαμικό κόσμο δεν φαίνεται να πτοεί την κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου, η οποία δηλώνει ότι δεν πρόκειται να σταματήσει η εποικιστική δραστηριότητα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, όπως δεν σταμάτησε ποτέ τα τελευταία 40 χρόνια!
Η αλαζονική αυτή τοποθέτηση, που δείχνει την προκλητική αδιαφορία απέναντι στο διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, περιέχει ωστόσο μία αναμφισβήτητη αλήθεια: ότι όλες οι ισραηλινές κυβερνήσεις δεν έπαψαν ποτέ να χτίζουν οικισμούς στα εδάφη που κατελήφθησαν το 1967, περιλαμβανομένης της ανατολικής Ιερουσαλήμ, με αποτέλεσμα να ζουν σήμερα εκεί μισό εκατομμύριο Ισραηλινοί.
Οι 1.345 νέες κατοικίες που θα κατασκευαστούν στον οικισμό Χαρ Χομά έχουν συμβολική αξία για τον ισραηλινό πρωθυπουργό, γιατί εκείνος ίδρυσε αυτό τον οικισμό το 1998, όταν ήταν πάλι πρωθυπουργός, εγκαινιάζοντας την ουσιαστική υπονόμευση των συμφωνιών του Οσλο. Ο Νετανιάχου, ο οποίος έχει αναγάγει τις τακτικές κινήσεις σε ύψιστη στρατηγική, αποδεικνύει έτσι ότι δεν θέλει καμία ειρηνική διευθέτηση με τους Παλαιστίνιους. Ισχυρίζεται ότι η συνεχής επέκταση των οικισμών δεν αντιφάσκει με την «ειλικρινή» επιθυμία του να καταλήξει σε συμφωνία ειρήνης μαζί τους.
Τι ακριβώς εννοεί; Απλούστατα ότι, αφού επί 43 χρόνια το Ισραήλ κατέχει παράνομα τα παλαιστινιακά εδάφη και αποσπά από αυτά, με σταθερούς ρυθμούς, τη γόνιμη γη για να χτίζονται εκατοντάδες οικισμοί-πόλεις με μισό εκατομμύριο κατοίκους, τότε στα επόμενα 13 ή 23 χρόνια θα έχουν υφαρπαγεί άλλα τόσα και περισσότερα εδάφη για να φιλοξενήσουν ένα ή δύο εκατομμύρια Ισραηλινούς! Βέβαια ώς τότε θα συνεχίζονται οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους, στους οποίους δεν θα έχει απομείνει παρά η ...έρημος.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση Νετανιάχου αρνείται την ειρήνη ή μάλλον καθιστά το Ισραήλ κράτος που απορρίπτει την ειρήνη και γίνεται αναξιόπιστο διεθνώς, γιατί προφασίζεται ότι θέλει την ειρήνη. Μπροστά σε αυτό το τείχος της αδιαλλαξίας, οι Παλαιστίνιοι -όπως σχεδόν πάντα στην ιστορία τους- δεν έχουν πολλά περιθώρια κινήσεων. Με τη διαδικασία συμφιλίωσης της Φάταχ με τη Χαμάς να καρκινοβατεί και με την αλληλεγγύη των Αράβων να περιορίζεται πάντα σε φραστικό επίπεδο, η Παλαιστινιακή Αρχή στρέφεται πάλι στα Ηνωμένα Εθνη, ζητώντας την επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς πιστεύει ότι εφόσον οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνέχιση των ισραηλο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων, με την παράλληλη διακοπή της ισραηλινής εποικιστικής δραστηριότητας, τότε θα πρέπει να στηρίξουν το αίτημα των Παλαιστινίων να αναγνωρίσει η διεθνής κοινότητα το παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967, με την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά του!
Το αίτημα αυτό πρέπει να υποστηριχθεί ανεπιφύλακτα από τη Ρωσία, την Κίνα και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά μάλλον θα χρειαστεί καιρός για να εισακουστούν οι Παλαιστίνιοι.
Αντίθετα, σχεδόν όλοι προβληματίζονται θετικά όταν ο Νετανιάχου τους λέει ότι «πρέπει να πείσουν το Ιράν ότι είναι έτοιμοι να καταφύγουν στη στρατιωτική δράση εναντίον του»!
Το σύνθημα που κυριαρχούσε για χρόνια στις προσπάθειες επίλυσης του Παλαιστινιακού ήταν «γη έναντι ειρήνης», δηλαδή να δώσουν πίσω οι Ισραηλινοί στους Παλαιστίνιους τη γη που κατέλαβαν και να εξασφαλίσουν την ειρήνη. Τώρα το Ισραήλ θέλει να κρατήσει μόνο για τον εαυτό του και τη γη και την ειρήνη!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου