Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ
Η 50χρονη Ντιβάιν Σελέστε περιμένει στο Νιούταουν της Αυστραλίας σε μια ουρά μαζί με δεκάδες συμπολίτες της να φτάσουν τα βανάκια των ανθρωπιστικών οργανώσεων που θα τους προσφέρουν το μοναδικό πιάτο φαγητού της ημέρας τους.
Η Ντιβάιν δεν είναι άστεγη ή άπορη. Εργάζεται ως εναλλακτική θεραπεύτρια, αλλά το 50% των εισοδημάτων της καταναλώνεται στο νοίκι και το υπόλοιπο σε λογαριασμούς και άλλες υποχρεώσεις. Είναι απλώς μία από τις χιλιάδες νέους «φτωχούς εργαζόμενους» της Αυστραλίας που δεν κερδίζουν αρκετά ώστε να μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Πολίτες που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια την πείνα σε μια αναπτυγμένη χώρα όπου κάθε χρόνο καταλήγουν στα σκουπίδια κάπου 3 εκατ. τόνοι τροφίμων αξίας 4,4 δισ. δολαρίων, ενώ περισσότερες από 60.000 οικογένειες δεν έχουν την πολυτέλεια ενός γεύματος κάθε μέρα και άλλα 2 εκατ. πολίτες για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα εξαρτούν τη διατροφή τους από την επισιτιστική βοήθεια.
Το κενό της κρατικής αδιαφορίας αναλαμβάνουν οργανώσεις που συλλέγουν το φαγητό που περισσεύει για να το μοιράσουν σε όσους το έχουν ανάγκη.
«Με τις τιμές του γάλακτος, των φρούτων, των λαχανικών και του κρέατος να ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά, αυξάνει ο αριθμός των οικογενειών που αναζητούν γεύματα με επαρκή διατροφική αξία. Μόνο στην Πολιτεία της Βικτόρια 20 τόνοι φαγητού καταλήγουν στα σκουπίδια κάθε 15 λεπτά, τη στιγμή που ένας στους δέκα δεν διαθέτουν εισοδήματα επαρκή για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες, υποσιτίζονται ή πάσχουν από στρες για το πώς θα εξασφαλίσουν το φαγητό τους», λέει ο Μάκρους Γκοντίνο, επικεφαλής της FareShare, που παίρνει φαγητό από σουπερμάρκετ και πολυεθνικές και προσφέρει κάπου 130.000 γεύματα το μήνα.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο, αλλά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης απέκτησε μαζικές διαστάσεις, επισημαίνει η Τράπεζα Τροφίμων της Αυστραλίας, που ιδρύθηκε από εργαζόμενους της βιομηχανίας τροφίμων και πέρυσι προσέφερε 17,25 εκατ. τόνους τροφίμων σε 2.200 οργανώσεις που συνδράμουν φτωχούς Αυστραλούς.
Αυτούς που ενώ πεινάνε βλέπουν το 50%των τροφίμων να χάνεται κατά τη διαδρομή από τον αγρό στο πιάτο μας, συμπληρώνει ο Ρόνι Καν, επικεφαλής της OzHarvest. «Με σόκαρε να βλέπω τεράστιες ποσότητες άθικτου καλού φαγητού να πετιέται όταν δούλευα ως διοργανωτής εκδηλώσεων. Στην υπερκαταναλωτική μας κοινωνία δεν μπορεί να μην υπάρχουν μηχανισμοί που περισώζουν από τις χωματερές καλό φαγητό ώστε να διανεμηθεί σε όσους τα έχουν πραγματικά ανάγκη».
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου