Ποιος Τάιγκερ Γουντς και ποιοι Μάικλ Τζόρνταν, Κόμπε Μπράιαντ, Πελέ, Μαραντόνα ή Μπέκαμ!
Ο... Μπεν Χουρ υπήρξε ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής της ιστορίας! Κι αν όχι ακριβώς ο ίδιος (φανταστικός χαρακτήρας, που ερμήνευσε το '59 ο Τσάρλτον Ιστον στο κινηματογραφικό αριστούργημα της Cinecitta), ένας παρόμοιος... Μίχαελ Σουμάχερ ή Αϊρτον Σένα της ρωμαϊκής, ας πούμε, εποχής.
Ενας, δηλαδή, τόσο ικανός και δεξιοτέχνης οδηγός-πιλότος, αντίστοιχος εκείνων της Φόρμουλα 1 που, πάντα κατ' αναλογίαν, για να επιβιώσει, είχε μάθει να παίζει καθημερινά τη ζωή του κορόνα-γράμματα στις περίφημες κι εξαιρετικά επικίνδυνες αρματοδρομίες.
Οποιος απ' αυτούς τα κατάφερνε, κατάφερνε δηλαδή να φτάσει μέχρι και το τέλος των 7 γύρων του σταδίου, συνήθως του Circus Maximus, κατάμεστου από 250.000 θεατές, υποχρέωνε τον αυτοκράτορα να κρατήσει ψηλά τον αντίχειρά του. Βάζοντας παράλληλα στην, που λέει ο λόγος, τσέπη του τόσα πολλά λεφτά, εκτιμάται ικανά κι αρκετά για ν' αγοραστεί τόσο πολύ σιτάρι ώστε να μην πεινάσει η Ρώμη για έναν ολόκληρο χρόνο.
Τη συγκεκριμένη ιστορική διαπίστωση έκανε πρόσφατα ο Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Πίτερ Στρακ, ο οποίος με σχετική του έρευνα που δημοσιεύτηκε στο εξειδικευμένο περιοδικό «Lapham's Quarterly» αισθάνθηκε, όπως είπε, την ανάγκη να διορθώσει μερικές ανακρίβειες σχετικά με πρόσφατο άρθρο του «Forbes», σύμφωνα με το οποίο ο Αμερικανός Τάιγκερ Γουντς ήταν ο πρώτος αθλητής που κατάφερε ποτέ να σπάσει σε εισπράξεις από έπαθλα το φράγμα των 1 δισ. δολαρίων.
«Τα κέρδη του πρωταθλητή του γκολφ είναι ένα τίποτα μπροστά στα αντίστοιχα των οδηγών αρματοδρομιών στην αρχαία Ρώμη, τον 2ο μ.Χ. αιώνα», έγραψε ο Στρακ επικαλούμενος το περιεχόμενο της επιγραφής που βρέθηκε στην ιταλική πρωτεύουσα, πάνω από τον τάφο κάποιου Γάιου Απουλήιου Διοκλή. Ας πούμε του Μπεν Χουρ εκείνης της εποχής, αλλά με τη διαφορά ότι αποδείχθηκε υπαρκτό πρόσωπο.
Διευκρινίζοντας ότι είναι κάθε άλλο παρά απλό, εύκολο ή εφικτό κατόρθωμα να υπολογίσει κανείς την αξία των χρημάτων τού τότε και τού σήμερα, ο Στρακ θεωρεί ότι οι 36 εκατ. σηστέρτιοι (ρωμαϊκό νόμισμα) που είχε κερδίσει στην 24χρονη καριέρα του, πάνω-κάτω θα πρέπει ν' αντιστοιχούσαν σε 15 σημερινά δισεκατομμύρια δολάρια.
Η θεωρία του Αμερικανού καθηγητή βασίζεται σε δεκάδες ακόμη μαρτυρίες της εποχής, σε επιγραφές, αλλά και σε ιστορικά κείμενα του Τάκιτου ή του Σουητώνιου, όπου αναφερόταν, για παράδειγμα, πως ένας σκλάβος στην Πομπηία είχε πουληθεί 6.252 σηστέρτιους, μία δούλα, 2.400, ότι ένας λεγεωνάριος πληρωνόταν 900 σηστέρτιους τον χρόνο ή 3,3 την ημέρα, ενώ η περιουσία του Πλίνιου του Πρεσβύτερου δεν ξεπερνούσε τους 200 εκατ. σηστέρτιους.
Για τον Γάιο Απουλήιο ο Στρακ ανακάλυψε επίσης ότι είχε γεννηθεί στην ιβηρική χερσόνησο κι ότι θα πρέπει να ήταν τόσο μεγάλος κι ικανός πιλότος-οδηγός που ανά δύο με τρία χρόνια «υπέγραφε», που λέει ο λόγος, και σε μία διαφορετική συνοικία της Ρώμης: άλλοτε στους «κόκκινους», άλλοτε στους «πράσινους». Το βέβαιο είναι ότι ήταν φτωχός, πληβείος, μετέπειτα σκλάβος κι ότι πέθανε στα 43 του, πράγμα που σημαίνει ότι τα 15 δισ. της εποχής σε 24 χρόνια καριέρας τα χάρηκε και με το παραπάνω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου