"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Με Παππά και με κουμπάρο…

Toυ Άρη Πορτοσάλτε

Χρήσιμοι κι οι δύο για την επιβίωση στην πολιτική!

Με ενστικτώδεις αντιδράσεις ο Κασσελάκης προσπαθεί να κρατηθεί πάνω στη σανίδα και να περισώσει την προσωπική του παρτίδα. Γαντζώνεται από τον Νίκο Παππά, τον καταδικασμένο με ομόφωνη απόφαση των δεκατριών δικαστών του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Εξευμενίζει τον Πολάκη διαγράφοντας την καθηγήτρια Λινού. Στέφανος Κασσελάκης, ο ακάματος προστάτης του κράτους Δικαίου…

Δεν υπάρχει προηγούμενο, αλλά μπορώ να πω, και συμβατό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Να ηγείται της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα, καταδικασμένος για παράβαση καθήκοντος. Βαριάς ηθικής απαξίωσης η κατηγορία για πολιτικό και δη διατελέσαντα υπουργό.

Ο Νίκος Παππάς καταδικάστηκε αρχές του 2023, σε δύο χρόνια φυλάκιση, με τριετή αναστολή. Η ποινή επιβλήθηκε για την κατηγορία της χειραγώγησης του διαγωνισμού σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες. Πρόθεση του στενού συνεργάτη του Α. Τσίπρα, της «Δρακογεννιάς» ήταν με μία από τις 4 άδειες να συγκροτήσει τηλεοπτικό σταθμό «ΣΥΡΙΖΑ channel». 

Ο Παππάς θα εκτίει για δύο χρόνια ακόμη την ποινή του. Και ταυτοχρόνως θα διευθύνει την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Του κόμματος που ξιφουλκεί κατά της κυβέρνησης και την εγκαλεί για συστηματική παραβίαση των κανόνων Δικαίου.

Οξύμωρο και χιουμοριστικό ταυτοχρόνως! Καθόλου τυχαία τα συνεχή επεισόδια στην Κουμουνδούρου είναι το καθημερινό ψυχαγωγικό σίριαλ πολλών.

Η σκληρή στάση του Κασσελάκη προς τον Πολάκη δεν θα μπορούσε να διαρκέσει για καιρό. Παραβίαζε τη σχέση της κοινής καταγωγής, της εντοπιότητας και της κομματικής συμπόρευσης. Σημαντικοί παράγοντες χρήσιμοι για συμμαχίες ή και «λυκοφιλίες», τους οποίους εκμεταλλεύεται σαν σωσίβιο ο Κασσελάκης. Θέμα χρόνου κι η επιστροφή του Πολάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, δικαιωμένος από την επίθεση του κατά της Α. Λινού.

Ο Κασσελάκης είναι πλήρως εξαρτημένος από την εκλεκτή δυάδα. Κόμμα «αρχών» και «αξιών», με τον πρώην δήμαρχο Σφακίων να κρατά, κατά δήλωση του, «διπλά βιβλία» και καταδικασμένο πρώην υπουργό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει ακάθεκτος στη σφαίρα εξαιρετικών καταστάσεων.

Σε λίγο…

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Σύντομη και διδακτική

 Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Ενα σύντομο ρίγος – σύντομο, όχι υπερβολές – το οφείλουμε στην πολιτική μνήμη της κυρίας Αθηνάς Λινού. Αν μη τι άλλο, για το φρικτό, απότομο τέλος που διέκοψε τη διαδρομή της στην πολιτική. Σαν να λέμε ότι έχουμε μια ευτυχισμένη τουρίστρια από την Ευρώπη να περνά διακοπές όνειρο στις Μαλδίβες και, εκεί που κολυμπάει αμέριμνη, την κατασπαράζει ένας λευκός καρχαρίας και μέσα σε 50 δεύτερα έχουν τελειώσει όλα. Κάπως έτσι, με βασική διαφορά ότι την κ. Λινού την έφαγε ο δράκος του ΣΥΡΙΖΑ, ο φυσικός του ηγέτης, ο Πολάκης. Ας τον πούμε Μινώταυρο, μια και είναι συντοπίτης του μυθολογικού τέρατος. Αν είχα στη στήλη τις τεχνικές δυνατότητες των κόμικς για να δουλέψω (όπως λ.χ. έχω τους χαρακτήρες τους στην πολιτική), εδώ θα έβαζα ένα κυκλάκι με τη λέξη «burp», στα ελληνικά, ερευγμός.

Το δεδομένο, όμως, ότι ο Πολάκης κίνησε την υπόθεση και επεδίωξε τη διαγραφή της κ. Λινού δεν σημαίνει ότι η επιμονή του ήταν ο μόνος λόγος για την αποπομπή της. Προφανώς πρέπει να υπάρχουν και λόγοι ουσίας ως προς τη λειτουργία των ΜΚΟ. Δεν θα θυσίαζαν ποτέ ένα στέλεχος του δικού της υψηλού προφίλ, μόνο για να κατευνάσουν τον Μινώταυρο. Αυτές οι υποψίες ενισχύονται και από τη μεθόδευση της υπόθεσης από πλευράς της Κουμουνδούρου. Η πληροφορία διέρρευσε πολλές ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωσή της και μάλιστα με εξηγήσεις για τους λόγους της καθυστέρησης στη λήψη της, καθώς και με λεπτομέρειες για τον χειρισμό της. Γνώμη μου είναι ότι αυτό δεν το κάνεις για κάποιον που θέλεις να προστατεύσεις από την αρνητική δημοσιότητα. Το κάνεις, αντιθέτως, επειδή η μεθόδευση θα προσελκύσει αυτού του είδους τη δημοσιότητα.

Ο τρόπος που προσεγγίζω την περίπτωση, θα πείτε, είναι ρηχός.

Είναι, αλλά δεν το έκρυψα. Δεν έκρυψα ότι αγνοώ τα καθέκαστα της υπόθεσης (στοιχεία, αριθμούς, λογαριασμούς κ.λπ.), ούτε ότι δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τα γνωρίσω, με τόσο λίγο χρόνο και τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα για να τον ξοδέψω. Κρίνω με την επιφανειακή πρόσληψη της επικαιρότητας, βάσει των εντυπώσεων που αποκομίζω. Λίγο ή πολύ, όμως, έτσι λειτουργούμε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, στον σημερινό κόσμο. Διαλέγουμε κατά προτεραιότητα εκείνα που έχουν σημασία για τον καθένα ξεχωριστά και τα παρακολουθούμε· για τα υπόλοιπα, ό,τι προλάβουμε και όπως το φιλτράρει ο καθένας μέσα από τη συγκρότηση, την παιδεία και την πείρα του. Καλώς ή κακώς, αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο γίνεται σήμερα η λεγόμενη πολιτική επικοινωνία. Σκληρό και ενδεχομένως άδικο για την κ. Λινού, η οποία τώρα θα πρέπει να πείσει τους πάντες ότι είναι η αθώα Ιφιγένεια σε ένα δράμα πανανθρώπινο, πολύ μεγαλύτερο από τη δική της τύχη. Ετσι ήταν όμως το παιχνίδι από την αρχή, εκείνη δεν το είχε αντιληφθεί.  

Βλέπετε, η μεγάλη ατυχία των αναλώσιμων στην πολιτική είναι ότι...

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ε όχι και να λυπηθούμε τη Λινού (Επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ όταν όλοι ξέραμε ακριβώς τι ήταν και ποιοι είναι τα στελέχη του)

 

Η Αθηνά Λινού στην πραγματικότητα είναι πιο συριζαία από τους συριζαίους

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Παρατηρώ ότι σε πολλούς συμπολίτες, που καμία σχέση δεν έχουν (και δεν θέλουν να έχουν) με το κόμμα του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα και του Πολάκη, δημιουργείται ένα ρεύμα συμπάθειας για τα παθήματα της συντρόφισσας Λινού.

Το «τώρα μάλλον κατάλαβε πού πήγε κι έμπλεξε» είναι η φράση που κυριαρχεί, μαζί με μια διάθεση να ξεχωρίσει η συντρόφισσα Λινού από τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι εντελώς μα εντελώς λάθος.

Η συντρόφισσα Λινού δεν είναι μια ανήλικη που οι συριζαίοι παρέσυραν στο κόμμα τους, δεν έγινε το προεκλογικό καμάρι τους επειδή την απείλησαν ή την εκβιάσαν, δεν είναι μια αμόρφωτη και αφελής γυναίκα που ξεγελάστηκε από τον πονηρό Αλέκση. Η συντρόφισσα Λινού εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ και εξελέγη με τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή το ήθελε και μάλιστα το ήθελε πολύ.

Η συντρόφισσα Λινού συστρατεύθηκε με τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα, τον Πολάκη, τον Αλέκση, τους Παππάδες, τον Ραγκούση, τον Φαραντούρη, την Ακρίτα, την Κασιμάτη, τη Δούρου, τον Φλαμπουράρη (πήγε πριν αποχωρήσουν οι αποτυχημένοι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς) γιατί ταιριάζει μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί τους συμπαθεί, γιατί εκτιμά το ήθος και το ύφος τους.

Όταν έκανε τις κοινές εμφανίσεις με τον Πολάκη δεν το έκανε επειδή είχε κάποιο πιστόλι στον κρόταφο, αλλά γιατί στον Πολάκη έβλεπε έναν άξιο συναγωνιστή στον αγώνα για εξουσία.

Δεν ξέρω γιατί ξαφνικά πριν λίγες εβδομάδες «ανακάλυψε» την τοξικότητα του Πολάκη, αλλά αυτή η τοξικότητα δεν έμοιαζε να την ενοχλεί καθόλου μέχρι εκείνη τη στιγμή που αποφάσισε να κάνει την πρωταγωνίστρια σαπουνόπερας της συντρόφισσας Ακρίτα και να βάλει τα κλάματα για τη συμπεριφορά του αψύ Σφακιανού.

Όπως δεν την ενοχλεί μέχρι και σήμερα καμία άλλη τοξικότητα (δεν φαντάζομαι κανείς να πιστεύει ότι ο Πολάκης είναι ο δαίμονας σε ένα κόμμα αγγέλων).

Η συντρόφισσα Λινού στην πραγματικότητα είναι πιο συριζαία από τους συριζαίους. Γιατί σε αντίθεση με κάποιον που μπορεί να ήταν από παλιά στο κόμμα και η επιβίωσή του να εξαρτάται από την παραμονή του, εκείνη επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ όταν όλοι ξέραμε ακριβώς τι ήταν και ποιοι είναι τα στελέχη του.

Στο κάτω κάτω μιλάμε για τη γιατρό η οποία την περίοδο της πανδημίας, τότε που η πολιτεία πάσχιζε να μαζέψει τους πιστούς που νόμιζαν ότι τίποτα δεν τους αγγίζει, διαβεβαίωνε ότι κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με τη μετάληψη.

 

Με λίγα λόγια, ακόμα κι αν τα όσα της καταλογίζει εμμέσως αλλά σαφώς το κόμμα της, είναι ψέματα (αν και οι ενδείξεις είναι σε βάρος της, αφού η Λινού έχει υπάρξει και ΠΑΣΟΚ), δεν θα λυπηθούμε κάποια που υφίσταται όλα αυτά τα οποία υπέστησαν δεκάδες άνθρωποι πριν από αυτήν και τα οποία η συντρόφισσα Λινού επιβράβευσε με τη συμμετοχή της στο κόμμα των θυτών.

 

Πολύ περισσότερο όταν…

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αντιβασιλείες -- Οταν η κούκλα δίνει στον μαριονετίστα της τα νήματα για να την κινεί.

 Του Μιχάλη Τσιντσίνη

Δεν υπήρχε καλύτερος. Αν αναλογιστεί κανείς τη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Στέφανος Κασσελάκης, δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή από τον Νίκο Παππά. «Καλύτερη», εννοείται, από την ιδιοτελή σκοπιά του κλυδωνιζόμενου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Παππάς, που διεκδίκησε πέρυσι την ηγεσία του κόμματος απέναντι στον Κασσελάκη, έχει αποδείξει πόσο χρήσιμος είναι εσωκομματικά.

Στο προηγούμενο συνέδριο, ο άλλοτε αντιβασιλεύς της τσιπρικής αυλής είχε ματαιώσει την παρέμβαση του Τσίπρα. Είχε αναχαιτίσει την προσπάθεια «διόρθωσης» του εκλογικού «λάθους», γειώνοντας το διάβημα του πρώην πρωθυπουργού για νέα εκλογή προέδρου και αντικατάσταση του Κασσελάκη από τη Γεροβασίλη.

Ενας παίκτης με τόσο κρύο αίμα –ικανός να αψηφήσει παλαιούς συντροφικούς δεσμούς και κομματικές επετηρίδες– είναι υπερπολύτιμος, ιδίως σε ένα κόμμα όπου πια δεν λειτουργούν ούτε συνιστώσες.

Αν ο Παππάς προστάτευσε τότε τον Κασσελάκη από τον Τσίπρα, τώρα επιστρατεύεται για να τον προστατεύσει από τον Πολάκη. Στο κατακερματισμένο συριζαϊκό σκηνικό, ο πρώην υπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να χτίσει παρασκηνιακά ερείσματα και φαίνεται ότι εργάζεται για τη διάσωση του προέδρου, ενώ στην πραγματικότητα έχει εξασφαλίσει την επάνοδό του στο προσκήνιο – έστω και με οριακή πλειοψηφία, που μετράει περισσότερο ως αποδοκιμασία, παρά ως νομιμοποίηση.

Αυτά από την άποψη του χαώδους εσωκομματικού ανταγωνισμού. Γιατί, αν αλλάξει κανείς την οπτική γωνία, αν προσπαθήσει να δει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν να ήταν κανονικό κόμμα με ζωντανή αξίωση να μετέχει στον κομματικό ανταγωνισμό, η επιλογή Παππά έχει αυτοκτονικό χαρακτήρα.

 Το πρόσωπο που εκπροσωπεί πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή θα είναι ο μόνος εν ενεργεία πολιτικός που έχει καταδικαστεί από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος. Αυτός θα είναι, υποτίθεται, η φωνή μιας κομματικής ηγεσίας που κομίζει ως ακαταμάχητο λόγο ύπαρξής της ότι δεν έχει καμία σχέση με το (παλαιό) πολιτικό σύστημα· ότι δεν έχει «παθητικό», αλλά μόνο μέλλον.

Ο προκάτοχος του Παππά στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο οποίος αξιώθηκε την καινοτομία της αποπομπής μέσω τηλεδιάσκεψης, ήταν «χλωμός» κοινοβουλευτικά. Δεν είχαμε, όμως, ακούσει τη φωνή του σε κασέτες. Δεν ανακαλούσε την πιο κυνική εκδοχή της απόπειρας της συριζανελικής εξουσίας να πιάσει τους «αρμούς».

Τώρα, το παρελθόν αυτό επιστρέφει με μία από τις πιο εμβληματικές μετενσαρκώσεις του. Με την επιλογή του Παππά, ο Κασσελάκης βάζει στο πιλοτήριο ένα πολύ πιο επιτήδειο πολιτικό ζώο από τον ίδιο. Μοιάζει σαν η κούκλα να επιλέγει τον μαριονετίστα της – σαν να του δίνει εκείνη τα νήματα για να τη δέσει και να την κινεί.

Ομως, έτσι …

 

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΨΩΝΙΣΜΕΝΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Επιτέλους , ΑΗΔΙΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ. Ναι στη διαφορετικότητα, όχι στη γελοιότητα

 Tου Παύλου Α. Στράνα

pavlosstranas@gmail.com

 

Βαρέθηκα, μη σας πω ότι αηδίασα πια, να διαβάζω για τον γάμο του ζευγαριού, την τριήμερη διασκέδαση, και να φωτογραφίες από το γυμναστήριο όπου το ένα μέρος γυμνάζει τους τετρακέφαλους για να αντέξει την ορθοστασία στον γάμο, και το άλλο φωτογραφίζεται με τον έτερο γυμναστή, έχουν διαφορετικούς για να μην μπερδεύονται, και να το μενού του γάμου του γαμήλιου τραπεζιού που περιλαμβάνει πρώτο πιάτο αρνάκι, στο Αμέρικα βλέπετε, ως ζώα οι… φιλόζωοι εκλαμβάνουν μόνο τα… οικόσιτα σκυλιά τους, τα κακόμοιρα τα αρνάκια θεωρούνται «άνθρωποι», γι’ αυτό και… σφάζονται για να καλυφθούν γαστριμαργικές ανάγκες ζευγαριών που παντρεύονται αλλά και των οικόσιτων φίλων τους.

Τώρα θα μου πείτε «ποιος γάμος», αφού ούτε παπάς θα υπάρχει ούτε εκπρόσωπος του δήμου, άρα δεν μιλάμε για γάμο, μιλάμε για ένα σόου σαν κι αυτά που βλέπουμε σε αμερικανικές ταινίες, όπου νύφη και γαμπρός περπατάνε ανάμεσα σε καθισμένους καλεσμένους, φτάνουν σε μια εξέδρα, κάποιος τους ενημερώνει ότι είναι πια σύζυγοι και η νύφη πετάει την ανθοδέσμη, στις ανύπαντρες, και όποια την πιάσει στον επόμενο χρόνο παντρεύεται.

Ωπα, αυτό δεν το είχα σκεφτεί.

Θα υπάρχει ανθοδέσμη στον γάμο; Και αν υπάρχει, ποιος θα την κρατάει;

Κοίτα να δεις σημαντικά θέματα, για τα οποία δεν μας ενημερώνει κανένας, και όλοι ασχολούνται με μια τηλεδιάσκεψη που έχει ένας από το ζευγάρι με κάτι τύπους από την Αθήνα, ε, σιγά τώρα, να μην αφήσει τον γάμο, να πάει στην Αθήνα για πουρνάρια.

Και η τηλεδιάσκεψη πολύ τους πάει, σιγά μην τους καλούσε και στον γάμο, αμάν πια με όλη αυτή την πλέμπα που τον αμφισβητεί, και δεν μπορεί να καταλάβει ότι κοιμάται πάντα στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού, μπαίνει πάντα με το αριστερό στο σπίτι μου, κρατάει πάντα με το αριστερό χέρι το λουρί της σκυλίτσας μου, τι άλλο θέλουν τέλος πάντων για να πειστούνε ότι είναι… γνήσιος αριστερός;

Πάντως, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, 28 – 30  Αυγούστου που όλοι γυρνάνε από διακοπές, στριμωγμένοι σαν σαρδέλες στα «νεότευκτα» και πεντακάθαρα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας, που όταν βγάζεις εισιτήριο και ακούς την τιμή, νομίζεις ότι σου λένε την τιμή… για να αγοράσεις το πλοίο, το να βλέπεις σκηνές από κρητικό γάμο και όχι τους βομβαρδισμούς στη Γάζα και στο Κίεβο, είναι, όπως και να το κάνουμε, μια προσφορά των νεόνυμφων για να περάσει ευχάριστα η ώρα των ταξιδιωτών.

Και για να το σοβαρέψουμε λίγο, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το «μέτρο άριστον» απέχει από τη γελοιότητα όσο απέχει η απλή δήλωση ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού ότι θα παντρευτεί από ένα τριήμερο κρητικό σόου σε live μετάδοση.

Ο ελληνικός λαός μπορεί να είναι ανεκτικός στη διαφορετικότητα, αλλά…

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΨΩΝΙΣΜΕΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Δεν επιθυμούμε δημοσιότητα»: αργά το θυμήθηκε…

 

Tης ΛΙΛΑΣ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΓΛΟΥ

Ενας γάμος είναι μια ιδιαίτερη στιγμή, που ο καθένας έχει δικαίωμα να τη ζήσει όπως θέλει. Μπορεί να θέλεις πεντακόσιους καλεσμένους, μπορεί να θέλεις να είσαι μόνο με τον άνθρωπο σου και λιγοστά αγαπημένα σου πρόσωπα. Μπορεί να θέλεις να γλεντήσεις χορεύοντας ως το πρωί, μπορεί να θέλεις να απομονωθείς, μπορεί να θέλεις να μοιραστείς με όλους τη χαρά σου, μπορεί να θέλεις να εξαφανιστείς από τον κόσμο. Και αν είσαι δημόσιο πρόσωπο, μπορεί να θέλεις κάμερες στον γάμο σου, μπορεί και όχι.

Τα media λατρεύουν τους γάμους διασήμων. Είναι το τέλειο πεδίο για να χτίσουν θεματολογία και να καλύψουν τηλεοπτικούς χρόνους και διαδικτυακές σελίδες. Πολύ πριν συμβεί το γεγονός, ξεκινάει η παπαρατσική ανασκαφή: πώς θα ντυθούν οι μελλόνυμφοι, πού θα παντρευτεί το ζευγάρι, τι έχει κανονίσει για μετά, τι περιλαμβάνει το μενού της δεξίωσης κ.ο.κ. Ολα θα γίνουν τίτλοι και περιεχόμενο, και η κούρσα της γαμήλιας ενημέρωσης θα κορυφωθεί στο ευτυχές γεγονός. Στο οποίο θα υπάρχει μια δημοσιογραφική κάλυψη, θες δεν θες. Το βέβαιο είναι ότι θα στηθούν οι κάμερες κάπου. Τι κι αν πάρεις τα κινητά των καλεσμένων, τι κι αν βάλεις αντι-drone συστήματα για να αποφύγεις κάθε καταγραφή πλάνου από τον γάμο σου, μια κάμερα θα στηθεί σε κάποιο σημείο, έστω για να πάρει δηλώσεις από κάποιον καλεσμένο που θα είναι πρόθυμος να τις δώσει.

Θα ξαναπώ ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να θες να ενωθείς με τον άνθρωπο σου κεκλεισμένων των θυρών, όποιος κι αν είσαι, όσο γνωστός κι αν είσαι. Αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι όταν αφήνεις τις κάμερες να μπουν στον προσωπικό σου χώρο, και όταν έχεις γίνει το χρυσό παιδί της δημοσιότητας, και με τη δική σου θέληση πολλές φορές, θα πρέπει να περιμένεις ότι η επιθυμία για ιδιωτικότητα θα δημιουργήσει δυσαρέσκεια και ειρωνεία.

Ειδικά όταν την απαιτήσεις με ανακοινώσεις όπως η παρακάτω. «Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ζητά από όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να σεβαστούν τις προσωπικές και οικογενειακές στιγμές του Προέδρου του Κόμματος τις επόμενες μέρες στην Κρήτη. Δεν επιθυμούμε οποιουδήποτε είδους δημοσιογραφική κάλυψη ενός γεγονότος που δεν αφορά την πολιτική δραστηριότητα του Προέδρου, αλλά είναι αμιγώς προσωπικό και προγραμματίστηκε πριν από έντεκα μήνες».

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κάμερα έχει σταθεί πολλές φορές μπροστά σου σε περιπτώσεις που δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική σου δραστηριότητα. Εχει μπει στο σπίτι σου για να το δείξει, αν μη τι άλλο, με τη συγκατάθεσή σου. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο παίζεις κι εσύ συνειδητά και ξέρεις πολύ καλά πώς παίζεται: δίνεις υλικό και παίρνεις δημοσιότητα.

Γνωρίζεις, επίσης, ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι η πολιτική αυτή κάθε αυτή, μένει στα μετόπισθεν. Δεν είναι το υλικό που τους ενδιαφέρει περισσότερο να προβάλουν. Στο πλάνο μένει η παραπολιτική και το γκόσιπ.

Οταν γίνεσαι πρόσωπο παραπολιτικής και γκόσιπ, λοιπόν, δεν φταίει μόνο η μία πλευρά. Δεν φταίει μόνο η κάμερα και ο παπαράτσι. Φταις κι εσύ που τους αφήνεις να εισχωρήσουν τόσο πολύ στη ζωή σου και να σε κάνουν πρωταγωνιστή τίτλων που καμία σχέση δεν έχουν με το πολιτικό σου γίγνεσθαι.

Οταν τα media λυσσάνε μαζί σου τόσο καιρό, κυρίως για τα προσωπικά σου, είναι γιατί…

 

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΑ ΨΩΝΑΡΟΣΟΥΡΓΕΛΑ: Αλί σε μας, που ούτε μέχρι την… Ψίμυθο δεν καταφέραμε να πάμε φέτος

 Tης Χαρίκλειας Ντερμανάκη

Ήρθε στα Χανιά για τετραήμερο εορτασμό του γάμου του, ο οποίος τελέστηκε στην Αμερική πέρσι τον Οκτώβρη.

Δικαίωμα του κι έχει τις ευχές μας για βίο ευτυχή και ανθόσπαρτο.

Έδωσε λογαριασμό τραπέζης για να μαζέψει χρήματα και να πάει πανάκριβο ταξίδι του μέλιτος.

Δικαίωμα του, αφού στους κύκλους του και στην κουλτούρα του, κάτι τέτοιο είναι συνηθισμένο.

Αλί σε μας, που ούτε μέχρι την… Ψίμυθο δεν καταφέραμε να πάμε φέτος.

Παρέλαβε ένα κόμμα με υπαρξιακό πρόβλημα και κατάφερε σε ένα χρόνο να το καταστήσει και να το αναδείξει ως πρόβλημα για τη Δημοκρατία.

Δικαίωμα του, αφού “πολιτικά ζαβοί” τον εμπιστεύτηκαν.

Τόλμησε όμως, να πιάσει στο στόμα του τα τρία παιδιά που χάθηκαν στο ΒΟΑΚ πριν λίγες μέρες. Για να αποκομίσει, ο τυχοδιώκτης, ο αριβίστας, πολιτικά οφέλη.

Του αξίζει, τους αξίζει, η χλεύη μας, η πλήρης απαξίωση προς το πρόσωπο του.

Και η διασφάλιση του δικαιώματος του, για ένα…

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Το μυστικό μιας αποπομπής

 Του Πάσχου Μανδραβέλη

Να συμφωνήσουμε ότι «από πίτα που δεν τρως μη σε μέλλει κι αν της καεί ο Φάμελλος», αλλά θα μείνουμε με την απορία: Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τον κ. Στέφανο Κασσελάκη να αποφασίσει –μόνος του; Με τον κ. Τάιλερ ΜακΜπέθ; Με τον wedding planner του γάμου του;– την αποπομπή του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ;

Στα «Αποσπάσματα από την (σ.σ.: εκ του μακρόθεν και διά τηλεδιάσκεψης) ομιλία μου στη  συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ» γράφει: «Είμαι αποφασισμένος να προχωρήσω σε μια νέα πορεία εξωστρέφειας, με έναν σύγχρονο ΣΥΡΙΖΑ των μελών, της κοινωνίας, των πολιτών. Η σημερινή ημέρα είναι μόνο η αρχή. Και σε αυτήν τη νέα πορεία εισηγούμαι μια νέα σύνθεση για το προεδρείο της κοινοβουλευτικής μας εκπροσώπησης, η οποία πιστεύω θα ενισχύσει την αποδοτικότητά μας ως Ομάδα αλλά και τη δύναμη πυρός μας» (Facebook, 27.8.2024).

Ολα αυτά καλά και όλα ωραία, αλλά ο κ. Σωκράτης Φάμελλος γιατί θυσιάζεται;

Ηταν πολύ δεξιός για τα γούστα του;

Δεν ήταν αρκούντως φωνακλάς;

Λειτουργεί ως Ιφιγένεια για να φυσήξει ούριος άνεμος στα Χανιά;

Επιπλέον, τι περισσότερο έχει ο κ. Νίκος Παππάς πέρα από τη γνωστή καταδίκη του «με 13 ψήφους υπέρ, χωρίς καμία μειοψηφία, του αποδίδουν αντιθεσμικές, αντισυνταγματικές ενέργειες προκειμένου να επιτευχθεί το σχέδιο της τότε κυβέρνησης να αποκτήσει δικό της κανάλι»; («Καθημερινή», 10.4.2023).

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη ο ΣΥΡΙΖΑ· δηλαδή, να πάνε οι σταλινικοί με τους σταλινικούς, οι ακροδεξιοί των ΑΝΕΛ με τους ακροδεξιούς κ.λπ., μπας και βρούμε άκρη σε αυτήν την πολύπαθη Αριστερά. Ο κ. Κασσελάκης πρόσθεσε άλλον έναν.

Δεν είναι μόνον αυτό που έλεγε ο Αμπροουζ Μπιρς για την πολιτική, «ένας αγώνας συμφερόντων μεταμφιεσμένος σε διαγωνισμό αρχών»· ο κ. Παππάς προτιμήθηκε διότι θρυλείται ότι ελέγχει μεγάλο μέρος της Κεντρικής Επιτροπής και θα στηρίξει τον κ. Κασσελάκη αν αμφισβητηθεί από τον έτερο Ηρακλή του Στέμματος κ. Παύλο Πολάκη.

Είναι ότι αυτές οι σημαντικές αποφάσεις…

 

ΣΥΡΙΖΑίικου σουργελοχανείου κωμωδία

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελο-ψωναρο-ξεφτιλαράδων κωμωδία

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σουργελο-ψωναρο-ξεφτιλαρά κωμωδία

Σαν σήμερα (31/8/ΧΧΧΧ)

 

1923: Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν και καταλαμβάνουν την Κέρκυρα.

1932: Με υπουργική απόφαση, εγκαταλείπεται στην Ελλάδα η θερινή ώρα.

1976: Ο Τζορτζ Χάρισον καταδικάζεται για λογοκλοπή. Δικαστήριο αποφαίνεται ότι τμήμα της μεγάλης του επιτυχίας «My Sweet Lord» είναι αντιγραφή του τραγουδιού των Chiffon, «He's so fine». Η υπόθεση κοστίζει στο πρώην «σκαθάρι» πάνω από 500.000 δολάρια.

1980: Ιδρύεται το πολωνικό συνδικάτο «Αλληλεγγύη», το οποίο υπό την ηγεσία του ηλεκτρολόγου Λεχ Βαλέσα συνέβαλε καθοριστικά στην πτώση του κομμουνισμού στη χώρα.

1984: Αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Μίμη Δομάζου με τον Παναθηναϊκό, εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς. Ο αγώνας διεξάγεται στο Ολυμπιακό Στάδιο, παρουσία 50.000 θεατών και η ομάδα της Αργεντινής νικά με 3-2.

12: Γεννιέται ο Γάιος Καίσαρ, ρωμαίος αυτοκράτορας. Έμεινε στην ιστορία με το παιδικό του προσωνύμιο Καλιγούλας (Μποτούλες στα λατινικά) και για την εξαιρετική αγριότητα και φαυλότητά του.

1949: Γεννιέται ο Ρίτσαρντ Γκιρ

1997: Χάνει τη ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι, με τον φίλο της Ντόντι Αλ Φαγιεντ η Λαίδη Ναϊάνα Σπένσερ, πρώην σύζυγος του πρίγκιπα Καρόλου
 

2016: Πεθαίνει σε ηλικία 93 ετών  ο μεγάλος Γάλλος φωτορεπόρτερ Μαρκ Ριμπού, δημιουργός φωτογραφιών που έμειναν στην Ιστορία όπως «το κορίτσι με το λουλούδι» μπροστά σε Αμερικανικούς στρατιώτες στη διάρκεια πορείας εναντίον το πολέμου στο Βιετνάμ. Όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του ο Ριμπού απεβίωσε έπειτα από μακρά ασθένεια. 
 
 
 
 
 
 
 
 
2021
Εφυγε από τη ζωή ο πολυαγαπημένος ηθοποιός Μάικλ Κόνσταντιν, ο οποίος είχε υποδυθεί τον «Γκας Πορτοκάλος», τον κινηματογραφικό πατέρα της «Τούλας» (Νία Βαρντάλος) στην πετυχημένη ταινία My Big Fat Greek Wedding του 2002.

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΑΛΗΤΑΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι ύαινες πάνω από το πτώμα του ΣΥΡΙΖΑ

 Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΥ

Καμία έκπληξη. Μόνο πλήξη πια. Και αδιαφορία. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνο το 20%, έως τώρα, μέσες-άκρες έναν χρόνο μετά, είναι διαρκώς πτωτική. Αφήστε τα νούμερα (#διπλής) και τις δημοσκοπήσεις. Δείτε τους χαρακτήρες. Κρίνετε τις συμπεριφορές. Ανατρέξτε στα επεισόδια. 

Το ξέρω, απογοητευτήκατε, κουραστήκατε, βαρεθήκατε, αηδιάσατε ίσως, ακόμη και αν είστε από τους «απέναντι» που το διασκέδαζαν, κάπου και εσείς γκώσατε.

Λογικό. Και αναμενόμενο. Αυτή δεν είναι πτώση. Είναι έκπτωση, σε όλα τα επίπεδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκπέσει σε ύφος, σε ήθος, σε ό,τι έχει να κάνει με την εικόνα του. Προφανώς βγάζει προς τα έξω την εσωτερική «ποιότητά» του, το πραγματικό ποιόν των τέως, νυν και επίδοξων ηγετών του.

Και συμβαίνει αυτό γιατί, όπως πάντα συμβαίνει, κανείς τελικά δεν μπορεί να πάει κόντρα στη φύση του. Κανείς από τους βασικούς πρωταγωνιστές αυτού του δράματος (και βάλτε όποια άλλη λέξη θέλετε μπροστά) δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι και από αυτό που φαίνεται. Και «χωριό» που φαίνεται… 

Πώς να μην είναι πέμπτο κόμμα στις τάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ποιος/ποια και με ποιο κουράγιο να απαντήσει ότι σήμερα υποστηρίζει ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ: 

Το «θέαμα» είναι αποκρουστικό. «Αντιτουριστικό» για τους συμπαθούντες και τους ουδέτερους. Οδυνηρό για τους υποστηρικτές που άλλα περίμεναν και προσδοκούσαν. Ακόμη και οι πιο παλιοί, που κάτι γνωρίζουν από τάσεις και διασπάσεις, έχουν να λένε πως τέτοιο όλεθρο δεν έχουν ξαναδεί ή ακούσει. Τέτοιο «επίπεδο» δεν θυμούνται ούτε σε περιθωριακά κομματίδια κάθε απόχρωσης, όχι σε αυτό που κάποτε εξέφραζε την (πιο) ευρωπαϊκή Αριστερά…

Και γιατί να δηλώσει κάποιος ΣΥΡΙΖΑ σήμερα; Για ποιον λόγο;

Για αυτό που ήταν κάποτε; Για αυτό που μπορεί να (ξανα)γίνει;

Γιατί προσφέρει μια εναλλακτική ελκυστική για την πολιτική και τη χώρα;

Υπάρχει στα αλήθεια ένας άνθρωπος που μπορεί ακόμη να εκτιμά ή να ελπίζει σε τέτοιο «θαύμα»;

Αν τον βρούμε, να τον προσέξουμε σαν τα μάτια μας…

Εξαιρούνται, βεβαίως, οι κ. Κασσελάκης, Πολάκης, Τσίπρας, Παππάς και οι συν αυτώ. Εκείνοι, δηλαδή, που, όπως οι ύαινες, «τρώγονται» για το ποιος θα ξεσκίσει πρώτος τις τελευταίες σάρκες από το κουφάρι που κάποτε ήταν κόμμα εξουσίας. Και αν σε όλα αυτά υπάρχει κάπου πλάκα, είναι στο ότι …

 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Παίρνουν μαθήματα ερπετολογίας: οι οχιές είναι διμούτσουνες

Γράφει η Γιούλα Κουγιά

Δεν χαίρομαι, δεν γελώ, ποτέ δεν μπόρεσα να γελάσω με γελοιότητες – κι αυτά που εκτυλίσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αστεία, το αστείο έχει στον πυρήνα του ευφυΐα, είναι γελοία. Και προϊόντος του χρόνου θα γίνονται γελοιωδέστερα

Η χθεσινή πράξη που παίχτηκε στη Βουλή ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι ξέραμε και επί μακρόν γίναμε παρατηρητές του.

Παρατηρητές εμείς που υπήρξαμε τα πρώτα θύματα τη μακρινή εποχή που θέριευε το ποτάμι της «αγανάκτησης» και στο παλκοσένικο ανέβηκε ο νεαρός τότε Αλέξης Τσίπρας και ύψωσε φωνή κλεμμένη από πιο μακρινή εποχή για να μας πει ότι η πορεία του στην Αριστερά ήταν αρκετό εφόδιο για να κάνει έφοδο στην εξουσία με ό,τι πιο δεξιό υπήρχε πρόχειρο εκείνη τη στιγμή.

Πρώτα αφανιστήκαμε οικονομικά, μην τα γράφω πάλι γιατί μου προκαλούν σωματικά συμπτώματα, μετά βρεθήκαμε να κολυμπάμε πεταλούδα στον βόθρο –ναι, ο βόθρος από τότε υπήρχε– όπου μας έριξαν όλα εκείνα τα περιττώματα που βγήκαν στον αφρό και με ύφος γαλλικού αρώματος και προέκταση του χεριού τους ένα πληκτρολόγιο έβαλαν στόχο τον προσωπικό αφανισμό μας.

Τώρα κάποιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι όχεντρες που φώλευαν στον κόρφο τους δεν διαθέτουν νου, παρά μόνο ένστικτο – και το ένστικτο δεν διαλέγει πού θα χυθεί το δηλητήριο, ξέρει μόνο ότι πρέπει να χυθεί. Και τα δήγματα είναι στη σφαγίτιδα φλέβα, όμως δεν υπάρχει αντίδοτο γιατί οι εκτροφείς δεν φαντάστηκαν ότι θα τους χρειαστεί και ο θάνατος των άλλων δεν ήταν πρόβλημα, ήταν ο στόχος…

Κλείνω με την ευχή και στα δικά μας οι λεύτεροι και μια παροιμία: 

ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο Τσίπρας και η φωτιά που φουντώνει στην υπόγα

 Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Θα τα γράψω ακριβώς όπως τα καταλαβαίνω, δίχως φιοριτούρες
. Οτι κάποιο χοντρό παιχνίδι παίζεται εν συνόλω γύρω από ένα πακέτο θεμάτων που περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, την Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ και το  αντιμητσοτακικό μέτωπο είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Οτι κέντρα φαιάς ουσίας και ακόμα πιο φαιών συμφερόντων βρίσκονται σε υπερδιέγερση το αντιλαμβάνεται και η κουτσή Μαρία

Οτι υπόγεια δίκτυα σχεδιασμών, συνεννοήσεων, πληροφοριών, υπονομεύσεων και ανασυνθέσεων (ενός κομματιού αρχικά και στη συνέχεια ολόκληρου) του πολιτικού μας σκηνικού λειτουργούν πυρετωδώς είναι ηλίου φαεινότερο. Μακριά από εμάς η παραφιλολογία και η συνωμοσιολογία, όταν όμως από μια τρύπα στο έδαφος βγαίνει πυκνός καπνός, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι κάποια μεγάλη φωτιά φουντώνει στο υπόγειο.  

Οι ενδείξεις άλλωστε ήταν από καιρό ολοφάνερες

Μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που δεν είναι ικανοποιημένα από την απρόσκοπτη εξουσία του Μητσοτάκη και από την αδυναμία τους να επηρεάσουν το πρωθυπουργικό περιβάλλον προς όφελός τους έχουν από καιρό διατυμπανίσει την αντίθεσή τους στο πρόσωπό του. Αρχική τους πρόθεση ήταν να τον καταστήσουν όμηρο, όταν δεν τα κατάφεραν προσπάθησαν να τον ροκανίσουν και τελευταία αποφάσισαν να τον γκρεμίσουν. Επί του παρόντος έχουν αποτύχει παταγωδώς, αλλά δεν εγκαταλείπουν. Η εισπρακτική αδηφαγία τους και η προφανής διάθεσή τους να συγκυβερνήσουν δεν καταλαγιάζει. Και αφού απέτυχε κάθε προσπάθειά τους να διχάσουν ή να πολυδιασπάσουν την Κεντροδεξιά, την οποία συνεχίζει να ελέγχει ο Μητσοτάκης, εσχάτως αποφάσισαν να κατασκευάσουν στα μέτρα τους τον κεντροαριστερό πόλο που θα λειτουργήσει ως αντίπαλο δέος στην εξουσία του.  

 Ο δύστυχος ο Κασσελάκης ούτε που κατάλαβε από πού του ήρθε. Απαντες ξαφνικά στο κόμμα του άρχισαν να ζητούν την εκπαραθύρωσή του, ακόμα και οι πιο καρδιακοί του φίλοι και υποστηρικτές. Με τον ίδιο φευγαλέο τρόπο που πήρε το κόμμα, θα το χάσει. 

Εως χθες φιλικές του εφημερίδες και υποστηρικτικές του ιστοσελίδες ανακάλυψαν ξάφνου όλα του τα ελαττώματα, λες και ο Κασσελάκης δεν ήταν ίδιος και πριν έξι μήνες. Διάφορα κέντρα ενημέωσης χτυπούν σαν χταπόδι τον Μητσοτάκη, αλλά μήτε στον Κασσελάκη μήτε στο ΠΑΣΟΚ στρέφονται για τη σωτηρία του τόπου. Αναζητούν έναν άλλον σωτήρα… πρώτα του κεντροαριστερού πόλου και σε δεύτερο χρόνο της χώρας.  

Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς κάτω από αυτά τα πολυπλόκαμα (αλλά με το ίδιο βασικό μοτίβο) σενάρια, ένα πρόσωπο ξεπροβάλλει πάντα. Ο Αλέξης Τσίπρας. 

Είτε υπαινικτικά είτε δια της ατόπου απαγωγής, πάντα οι «λύσεις» καταλήγουν μυστηριωδώς στον πάλαι ποτέ άχαστο. Ο οποίος παριστάνει τον αμέτοχο και τον χολωμένο, πλην κινεί τα νήματα σε αγαστή συνεργασία με τα μεγαλοσυμφέροντα που παλιότερα φώναζε ότι πολεμά με μανία.  

Ο σημερινός βρασμός στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εν πολλοίς έργο του Τσίπρα. Μετά το γκρέμισμα του Κασσελάκη θα έρθει η σειρά μιας άχρωμης ηγεσίας που θα παρακαλά τον παλιό αρχηγό να ενεργοποιηθεί ξανά, όχι για το κόμμα του, αλλά για τη συνολική ανασύνταξη του χώρου.  

Την ίδια ώρα, τα κέντρα φαιάς ουσίας επεμβαίνουν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Αναζητούν και προωθούν και εκεί μια ίδιου τύπου ηγεσία, που θα περιμένει τον Παράκλητο Τσίπρα να δράσει. 

Τέρμα οι αυτονομίες, τέρμα οι ιδεολογικές αποσαφηνίσεις, το μοναδικό ζητούμενο είναι να κατασκευαστεί το αντίπαλο δέος Μητσοτάκη. 

Και ύστερα θα έρθει η ώρα του γιουρουσιού, με τους μεγαλοσχήμονες που ζητούν όλη την πίτα δική τους να τρίβουν τα χέρια τους. Αυτό είναι το βασικό σενάριο

Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρουν να υλοποιηθεί και με ποια μορφή, πάντως...