Το 1981, όταν η Ελλάδα γινόταν μέλος της ΕΟΚ, η χώρα δεν εκπλήρωνε τις οικονομικές προϋποθέσεις να γίνει μέλος της Κοινότητας αλλά οι Ευρωπαίοι της έκαναν, παρότι ανατολίτικης συμπεριφοράς, το χατήρι, για να διασφαλίσουν ότι δύσκολα θα ξαναγινόταν πραξικόπημα, θα την εξανάγκαζαν να εγκαταλείψει, σιγά σιγά, την μετεμφυλιακή της νοοτροπία με την αναγκαστική προσαρμογή των θεσμών της στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα είχαν, πληρώνοντας για όλα αυτά, στους κόλπους τους μια χώρα που έφερε το όνομα, και υποτίθεται τον πολιτισμό, της αρχαίας Ελλάδας στη φιλοσοφία της οποίας οικοδομήθηκε η ευρωπαϊκή ήπειρος.
Το όνομα της αρχαίας Ελλάδας το έφερε, με τον πολιτισμό της δεν είχε καμμιά σχέση. Και δεν έχει.
Παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν, απο τότε, η χώρα εξακολουθεί να διατηρεί τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά της.
Οι εξουσίες τις οποίες έχει δώσει το σύστημα στον πρωθυπουργό τον έχουν καταστήσει χαλίφη. Απο πουθενά δεν ελέγχεται και έχει ενσωματώσει όλες τις υποδιαιρέσεις των εξουσιών σε ένα πρόσωπο, το δικό του.
Ο πρωθυπουργός ελέγχει τη δικαιοσύνη, την βουλή με την πλειοψηφία που διαθέτει και, φυσικά, την κυβέρνηση, της οποίας τα μέλη έχοντας συνείδηση της ανυπαρξίας τους, φέρονται δουλικά. Και διαμορφώνουν και δουλική ψυχολογία , όπως φάνηκε απο τις επικύψεις του υπουργού εξωτερικών στον τούρκο πρόεδρο και τον τρόπο που στάθηκε απέναντί του η πρόεδρος της δημοκρατίας.
Όταν έτσι φέρονται δημοσίως, φανταστείτε τι γίνεται στο παρασκήνιο όπου κανείς δεν τους βλέπει.
Η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου, παρά μόνο τύποις, το πολιτικό της σύστημα είναι ολιγαρχικό και διοικείται απο υποσύνολα με μαφιόζικες ή κατσαπλάδικες δομές και συμπεριφορές. Ο κοτζαμπασισμός δεν εξέλιπε απο εποχής τουρκοκρατίας. Είναι το κρίαρχο χαρακτηριστικό της οικονομικής ελιτ της χώρας.
Αυτό φαίνεται απο την κρατική αντίδραση του ανύπαρκτου, όταν συνδιαλέγεται με οικονομικά συμφέροντα, πρωθυπουργού, στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στον αθλητισμό, μετά το τελευταίο απο τα πολλά συμβάντα, απο τον τρόπο που συμπεριφέρονται εγκληματικού χαρακτήρα ομάδες νέων παιδιών χωρίς ίχνος παιδείας (απο την στιγμή που εγκαταλείφθηκε η κλασική παιδεία στα σχολεία), απο τον έλεγχο των πανεπιστημίων απο γκρουπούσκουλα, κυρίως, αναρχικά, αυτόνομα και αντιεξουσιαστικά κατά δήλωσή τους και ακραία αριστερά (στην ουσία τα περισσότερα μέλη τους είναι πρακτοράκια της ασφάλειας και παρακρατικές ομάδες που κάνουν οτιδήποτε τα διατάξει το βαθύ κράτος για ένα πιάτο φασολάδα), απο τον τρόπο που λειτουργεί η δικαιοσύνη, κατά παραγγελία της κυβέρνησης, απο τον τρόπο που ψηφίζονται τα νομοσχέδια (οι κομματικές ομάδες έχουν αυστηρότερη πειθαρχία απο στρατό) αλλά, κυρίως, απο τον τρόπο που συνδιαλέγεται η κυβέρνηση με τα οικονομικά συμφέροντα. Την έχουν πιάσει με έναν βρόγχο απο τον λαιμό και την κάνουν ό,τι θέλουν.
Απο αυτό το είδος της… δημοκρατίας, κινδυνεύει ο ελληνικός λαός.
Αν κάτι απέμεινε απο τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. ας είναι η προσπάθεια της Ένωσης να επαναφέρει στοιχειώδεις λειτουργίες της δημοκρατίας στη χώρα.
Μόνη της δεν μπορεί. Δεν έχει ούτε τη δημοκρατική νοοτροπία (τα 400 χρόνια επηρεάζουν, ακόμη, τις δομές της), ούτε το πολιτικό προσωπικό που να θέλει να κάνει τις αναγκαίες τομές, ούτε την κρίσιμη λαϊκή μάζα να τις επιδιώξει.
Όσοι, λίγοι, απέμειναν και θέλουν να ζήσουν σε ένα ελάχιστα, έστω, δημοκρατικό περιβάλλον, περιμένουν απο μη Έλληνες ευρωβουλευτές με δημοκρατικές ευαισθησίες να φέρουν στο ευρωκοινοβούλιο το θέμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Προχθες, απαγορεύτηκε απο ομάδα “φοιτητών” να μιλήσει σε πανεπιστημιακή αίθουσα του ΑΠΘ αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος!!! Είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν να συντηρούν με τον φόρο τους αυτό το είδος πανεπιστημίων. Πρέπει να αναζητηθεί τρόπος να επιλέγουμε, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, το που θέλουμε να κατευθυνθεί η φορολόγησή μας.
Η αστυνομία είναι παρούσα στα γήπεδα αλλά απούσα απο την καθημερινή ζωή των πολιτών εκτός κάποιων περιπτώσεων κυκλοφοριακής ρύθμισης. Οι περισσότεροι Έλληνες την περίοδο της κρίσης έχουν πέσει θύματα ληστειών και κλοπών με την αστυνομία να τους περιπαίζει όταν, αφελώς κατέφευγαν σε αυτήν.
Το κρατικό πανεπιστήμιο γίνεται σιγά σιγά παρελθόν, με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα (σπάνε καθημερινά και ριμάζουν στις αίθουσες διδασκαλίας διότι το κράτος, δηλαδή, οι έλληνες πολίτες, θα πληρώσουν) πολλοί καθηγητές είναι στο κλίμα των φοιτητών εν ονόματι μιας ελευθεριακής αντίληψης που, υποτίθεται, αρμόζει στην έρευνα και τον ακαδημαίκό τρόπο (χαίρονται όταν καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμιά τους 500ή !!!θέση στην παγκόσμια κατάταξη).
Δεν θέλουν αρκετοί πολίτες να συντηρείται ένας χώρος που περιβάλλεται απο άσυλο, στον οποίο όταν προσέρχονται κινδυνεύει η ζωή τους και στον οποίο, άλλοι, πλην των αρμόδων αρχών, καθορίζουν ποιος θα παραβρεθεί και θα μιλήσει.
“Έξω οι φασίστες απο το “πανεπιστήμιό μας”” φώναζαν προχθες οι φοιτητές. “Πανεπιστήμιό τους” (!!!) αυτό στο οποίο βανδαλίζουν καθημερινά οι ίδιοι και πρέπει να εκδιωχθούν αυτοί που πληρώνουν για την αποκατάσταση των βανδαλισμών.
Αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. Είναι χώρος παραγωγής αυταρχικής και ολοκληρωτικής νοοτροπίας. Είναι γκουλάνγκ.
Δεν πάει άλλο με τον ελληνικό φασισμό.
Κάποιος πρέπει ...
να μας προστατεύσει αφού είμαστε ανίκανοι να το κάνουμε μόνοι μας.
Κάποιος απο έξω.
Η ελπίδα μας στις ευαίσθητες, δημοκρατικές δυνάμεις του ευρωκοινοβουλίου.
Ζούμε σε καθεστώς καλυμμένου φασισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου