Ημασταν όλοι μάρτυρες στον θάνατό του. Βρέθηκε μια κάμερα για να τον καταγράψει και να τον μετατρέψει σε συλλογικό βίωμα. Σε κοινό μας τραύμα.
Αν δεν υπήρχε αυτή η κάμερα, ο θάνατος του Αντώνη Καρυώτη το βράδυ της Τετάρτης στο λιμάνι του Πειραιά θα είχε περάσει πιθανότατα, όπως συνέβαινε στην εποχή των παλαιών media, σαν δύο αράδες στο αστυνομικό δελτίο. «Διενεργείται έρευνα από τις λιμενικές αρχές προκειμένου να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες του δυστυχήματος…».
Το βίντεο, όμως, όσο αποτρόπαιο κι αν είναι –όσο κι αν δεν μπορείς, αφού το δεις, να βγάλεις από το μυαλό σου την αχνή σκιά που καταπίνουν οι αφροί στην πρύμνη–, επιτρέπει τώρα να αναγνωριστούν οι αυτουργοί και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Βοηθάει κυρίως να αξιωθεί ο δολοφονημένος λίγη μεταθανάτια ανθρωπιά.
Βοηθάει τουλάχιστον...
να αποχαιρετιστεί αυτός ο «ιδιαίτερος» άνθρωπος, που μάλλον έφερε ως βάρος την ιδιαιτερότητά του όσο ζούσε, μέσα σε πάνδημη συγκίνηση.
Πηγαία συγκίνηση. Αλλά μάταιη.
Τι να την κάνει τώρα ο Αντώνης την ανθρωπιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου