Ο «υπερτυχερός» κ. Τσίπρας, στριμωγμένος όπως είναι από την εσωκομματική αντιπολίτευση, και τη διαρκή αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, μία επιλογή είχε για να ξεφύγει από τις συμπληγάδες: τη «φυγή προς τα εμπρός».
Επέλεξε όμως να την κάνει με τον χειρότερο τρόπο, το χειρότερο μέσο και για τον χειρότερο λόγο. Ασκησε αγωγή εις βάρος μου (όπως και στον Γιάννη Κουρτάκη) για την υπόθεση της βίλας στο Σούνιο. Μου ζητάει 1 εκατομμύριο ευρώ ως ηθική ικανοποίηση για τη βλάβη που «προξένησα» (;) στην τιμή και την υπόληψή του και 1 εκατ. από την εταιρεία ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ που εκδίδει «ΤΑ ΝΕΑ» και αυτομάτως γίνεται:
- ο πρώτος τέως πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος δι' αγωγής επιχειρεί να απαξιώσει παντελώς οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, επαγγελματικά έναν δημοσιογράφο (δύο στην πραγματικότητα, με τον Κουρτάκη), επειδή σταθερά τού ασκεί κριτική για πράξεις ή παραλείψεις του
- ο πρώτος τέως πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος επιμένει στη φρικώδη νεοκομμουνιστική αντίληψη «περί συμμόρφωσης» του Τύπου στην «ομοιομορφία» της «γραμμής», καθώς ζητάει από το δικαστήριο να του επιδικάζει 10.000 ευρώ για κάθε μελλοντική αναφορά μου στο όνομά του την οποία εκείνος, και μόνο εκείνος, θα κρίνει ως δυσφημιστική (μιλάμε για κανονικό φίμωτρο δηλαδή)
- ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος τέως πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος επιμένει σε φασίζουσες αντιλήψεις της κατηγορίας «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας». Κατ' εφαρμογήν του δικού του δόγματος «ή θα τους εξοντώσουμε ή θα μας εξοντώσουν», «ή αυτοί ή εμείς» και άλλα πολλά τα οποία χαρακτήρισαν τα καταστροφικά για τη Δημοκρατία και τους θεσμούς 4½ χρόνια της διακυβέρνησής του.
Η απόπειρα να με φιμώσει με βάση ένα ΥΠΑΡΚΤΟ ΘΕΜΑ (η ενοικίαση της βίλας με το αδιανόητα προκλητικό αντίτιμο των 500 ευρώ τον μήνα, η συμφωνία, η ανακαίνιση) έρχεται, επίσης ως συνέχεια της συμπεριφοράς του απέναντι στον Τύπο τόσο πριν από την ανάληψη της πρωθυπουργίας τον Ιανουάριο του 2015, όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου που την άσκησε.
Οι επιμελείς αναγνώστες μου θα ενθυμούνται ότι είτε ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είτε ως πρωθυπουργός επιδίωξε και τελικά επέτυχε το κλείσιμο του MEGA, την απόπειρά του να κλείσει τον ΔΟΛ (όταν απέτυχε το σχέδιό του να τον εκχωρήσει στον επιχειρηματία Σαββίδη και μέσω αυτού να μας ελέγξει απολύτως δημιουργώντας ένα φιλοσυριζαίικο συγκρότημα Τύπου), τον έλεγχο του «ΕΘΝΟΥΣ», και τελικά το κλείσιμό του.
Και όλοι φυσικά θα θυμούνται τις προσπάθειές του να στήσει μέσω του Χρ. Καλογρίτσα ένα φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ κανάλι, με τον παράνομο και αντισυνταγματικό νόμο Παππά ή μέσω του Ι. Σαββίδη, ο οποίος ομολόγησε ότι υποδυόταν τον λαγό της κυβέρνησης για να επιτύχει μεγαλύτερο τίμημα για τις άδειες και να εξοντώσει οικονομικά άλλους επιχειρηματίες που μετείχαν του διαγωνισμού.
Ο βίος και η πολιτεία του Αλ. Τσίπρα στον χώρο των ΜΜΕ λοιπόν είναι γνωστός και καταγεγραμμένος. Ομως το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ποιον νομίζει ότι μπορεί να κοροϊδέψει, στρεφόμενος κατά του Τύπου για την εξόφθαλμη υπόθεση της βίλας στο Σούνιο;
Ποιον πιστεύει ότι θα πείσει ρίχνοντάς του στάχτη στα μάτια, όπως είναι η αγωγή, και αν μπορεί με μια τόσο αποπροσανατολιστική κίνηση να αποκρύψει το προκλητικά προφανές: ότι νοικιάζει βίλα στο Σούνιο με ενοίκιο που απαντάται σε δυάρι στην Κυψέλη ή τα Πατήσια.
Ασφαλώς χρειάζεται περισσό θράσος να υποστηρίξεις κάτι τέτοιο. Και ο κ. Τσίπρας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι διαθέτει τεράστιες ποσότητες. Νομίζει ότι ο λαός παραμένει στην εποχή του «σανού» - τότε που τον τάιζε, τάζοντάς του νταούλια και ζουρνάδες που θα χόρευαν στο ταψί την Ευρώπη...
(Τα υπόλοιπα, που είναι και περισσότερα, στις 20 Μαΐου, στο δικαστήριο...)
Μαζί με την αγωγή πάντως , σχεδόν ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ μοίρασε διά του γραφείου Τύπου του, κείμενο, στο οποίο ο κ. Τσίπρας αναφέρει, σχεδόν απολογητικά, ότι κατέφυγε στις αγωγές διότι είναι θύμα «συντονισμένης εκστρατείας κατασυκοφάντησης», η οποία «ενορχηστρώθηκε από γνωστό κεντρικό επιτελείο».
Παραλίγο να κλάψω. Αλλά μετά παρατήρησα ότι δεν δίνει κανένα στοιχείο. Πετάει τη λάσπη στον ανεμιστήρα και όποιον πάρει ο χάρος. Κάνει ακριβώς ό,τι κατηγορεί εμένα, αλλά δεν αισθάνεται την ανάγκη να δώσει περαιτέρω στοιχεία. Στο μέλλον ίσως...
Το δεύτερο στοιχείο που αναφέρεται στο κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ (για να δικαιολογηθεί η αγωγή) κάνει λόγο για προσπάθεια «αποδόμησής» του ως πολιτικού και σύνδεσής του με τη διαπλοκή μέσω «ψευδών» ισχυρισμών. Και εδώ πλατσουρίζει στη λάσπη, πλην όμως το παρακάμπτω. Αλλά υποθέτω στο δικαστήριο που θα γίνει, θα εξηγήσει και...
την εξαετή διαμονή του στην κατοικία του εφοπλιστή Θαν. Μαρτίνου στο Σούνιο και τις βόλτες με το κότερο της Κατ. Παναγοπούλου τον Αύγουστο του 2018, λίγες ημέρες μετά την εκατόμβη στο Μάτι, για να του φύγει ο καημός. Οπως και διάφορα άλλα που δεν είναι της παρούσης, αλλά εδώ είμαστε, αρχής γενομένης... άσ' το καλύτερα. Εχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας...
Παραλήρημα
Τέλος, από τους δύο δικηγόρους που συνέταξαν την αγωγή, θα περιοριστώ μόνο στον άγνωστό μου κ. Θ. Καμπαγιάννη, ο οποίος, λίγο μετά την επίδοση του κειμένου της αγωγής στην εφημερίδα, ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook υπό τον τίτλο «Μια δίκαιη υπόθεση» ένα επιεικώς παραληρηματικό, θα το χαρακτηρίσω, κείμενο. Στο οποίο, προσέξτε, εμπλέκει τον πατέρα Μητσοτάκη, την περίφημη φωτογραφία με τους ναζί που είχε δημοσιεύσει η «Αυριανή» το '89, τον Τραμπ, τον Ομπάμα, εμένα, τον Κουρτάκη, τον Τσίπρα, κάτι βαρέλια χωρίς πάτο, λάσπες, βρωμόνερα κ.λπ. - απίθανο κείμενο!
Μεταφέρω, προς γνώση των ευγενών αναγνωστών μου, σχετικό απόσπασμα όπου με ανακηρύσσει εμμέσως πλην σαφώς... μαθητή του Τραμπ και του «τραμπισμού» (και φαντάζομαι θα μπορεί κάποια στιγμή να εξηγήσει την υφέρπουσα συκοφαντία):
(...) «Πρόκειται για βουτιά στα λασπόνερα, αντίστοιχη με αυτή που έκανε ο πρώτος διδάξας - πρώην ένοικος του Λευκού Οίκου - Ντόναλντ Τραμπ που επί χρόνια προωθούσε το σενάριο του πλαστού πιστοποιητικού γέννησης του Μπαράκ Ομπάμα, που δήθεν δεν γεννήθηκε στην Αμερική. Σήμερα ο Τραμπ έφυγε από τον Λευκό Οίκο, αλλά οι καλοί μαθητές του φαίνεται πως δεν εγκαταλείπουν τις γνώσεις που έλαβαν στη διάρκεια των τετράχρονων σπουδών...»!!!
Αξιος!..
Με τον έτερο των συντακτών της αγωγής Τσίπρα, δικηγόρο Γιάννη Μαντζουράνη, απαξιώ να ασχοληθώ. Με έδεναν μαζί του φιλικοί δεσμοί από τη δεκαετία του '80 και ήμουν εξ εκείνων για τους οποίους ισχυριζόταν ότι με θεωρεί φίλο του. Γευματίζαμε και μερικές φορές, ανταλλάσσοντας απόψεις επί διαφόρων θεμάτων, κυρίως περί πολιτικής, προς μεγάλη έκπληξη φίλων και δικών του συναδέλφων, οι οποίοι με προειδοποιούσαν σε κάθε ευκαιρία ότι «ο Μαντζουράνης είναι άφιλος» ή ότι «ο Γιάννης πρώτα σε κοιτάει στην τσέπη και μετά σου δίνει το χέρι» και άλλα πολλά και διάφορα.
Απαξιώ επίσης να ασχοληθώ μαζί του, μετά βδελυγμίας δε, γιατί αν ήθελα να πέσω στο δικό του επίπεδο, θα αναφερόμουν στην υπόθεση Κοσκωτά που τον οδήγησε στη φυλακή ή στην ανάμειξή του στην υπόθεση του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες υπέρ Καλογρίτσα, μετά στο Συμβούλιο της Επικρατείας στη μάχη για να κηρυχθεί συνταγματικός ο νόμος κ.λπ.
Οπως είπα και στον ίδιο, άλλωστε, εκεί απ' όπου κατάγομαι, ήτοι από την εύανδρο και υψιπετή Ηπειρο, με έχουν διδάξει να τιμώ τις φιλίες μου και βεβαίως και τα παντελόνια που φορώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου