Τι οδηγεί την επιθετική πολιτική της Τουρκίας;
Δεδομένης της οικονομικής καταστάσεως της, και με το Κατάρ να δίνει δισεκατομμύρια για να μην καταρρεύσει, η εξωτερική της πολιτική θυμίζει προηγούμενους αιώνες. Δεν έχει καθορίσει το πλαίσιο κινήσεων της και επιχειρεί παντού. Θεωρεί ότι είναι “ΗΠΑ” και δύναται να ασκεί “πολυδιάστατη” πολιτική.
Αίγυπτος και Ισραήλ δέχονται παράπλευρα πυρά, για να υπαναχωρήσουν από την συμφωνία με την Ελλάδα. Οι διαδηλώσεις στο Κάιρο, υποκινούνται από την Άγκυρα, μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων, οἵτινες έχοντας τον έλεγχο της Χαμάς, καίνε γαλλικές σημαίες στην Γάζα. Το ίδιο πράττουν και οι κατά το 70% παλαιστίνιοι κάτοικοί της Ιορδανίας, οι ισλαμιστές του Σάρατζ στην Λιβύη, η μειοψηφία του 25% των φιλο-ιρανών Σιιτών Χούθι στην Υεμένη.
Ο Ερντογάν ξεσηκώνει το Ισλάμ κατά της Γαλλίας. Δηλαδή κατά της δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου και προωθεί την απαγόρευση της σκέψεως στην δύση. Αυτό επιτυγχάνεται όταν ανόητοι αναρωτιούνται αν τα σκίτσα προκαλούν τους θρησκευόμενους μουσουλμάνους. Ήδη σκέφτονται υπό καθεστώς φόβου. Μιλώντας για έξι εκατ. τούρκους στην Ευρώπη ο Ερντογάν απείλησε ουσιαστικά ότι διαθέτει ένα στρατό ικανό για όλα. Και για αποκεφαλισμούς.
Το 2006 ο κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο είπε στον Τζώρτζ Μπούς ότι έχει χαιρετίσματα από 1,3 δις κινέζους. Εκείνος δεν κατάλαβε το μήνυμα και τώρα οι αμερικανοί τρέχουν…
Αυτό που πρέπει να προβληματίσει είναι η διείσδυση τουρκικών κομμάτων στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης.
Τρείς Τούρκοι βουλευτές με δικό τους κόμμα το Denk, εκπροσωπούν την Άγκυρα στην Ολλανδική βουλή.
Στη Γαλλία, η θυγατρική του AKP, το PEJ, όπως το UDMF και το PMF εισήλθαν με αξιώσεις στο σκηνικό, των 5,5 εκατ. μουσουλμάνων της χώρας, εκ των οποίων 600.000 Τούρκοι.
Στην Ισπανία το Coalicion por Melilla επαναφέρει στην μνήμη την ανάσχεση των αράβων στην Ιβηρική.
Στην Αυστρία το τουρκικό NBZ δηλώνει ότι η ξενοφοβία επιτάχυνε την δράση του.
Η ισλαμοποίηση της Ευρώπης προχωρά με σύνθημα κατά της Ισλαμοφοβίας, ιδέα που επινοήθηκε για να φιμώσει εκείνους που θα μπορούσαν να ασκήσουν κριτική στο Ισλάμ. Όσοι επαναλαμβάνουν τέτοια συνθήματα είναι, επιεικώς, αδαείς.
Όταν αρχηγός κράτους υπερασπίζεται ομοθρήσκους του που δολοφονούν πολίτες σε άλλες χώρες, αδιαφορεί για την εντύπωση που προκαλεί, δεν έχει ηθικά όρια και φυσικά δεν αναγνωρίζει σύνορα και κράτη.
Το Ισραήλ γνωρίζει τι κίνδυνο συνιστά η Τουρκία. Όσοι κατηγορούν τα λόμπι να σκεφτούν την κινητοποίηση του Τέλ-Αβίβ στην Ουάσιγκτον σε μια κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα. Ο Νετανιάχου θωρακίζει την χώρα του και την ευρύτερη περιοχή. Παρ’ότι σε εμπόλεμη κατάσταση Λίβανος και Ισραήλ συζητούν τον καθορισμό ΑΟΖ. Έπειτα από την αποκατάσταση των σχέσεων με τα ΗΑΕ και το Σουδάν (που βρίσκεται στο στόχαστρο της Αιθιοπίας), , αναμένεται εξομάλυνση των σχέσεων με 5 μέλη της Αραβικής Λίγκας, Σ.Αραβία, Ομάν, Σομαλία, Νησιά Κομόρο και Τζιμπουτί. Αυτό λέγεται διπλωματία.
Αλλά, το Ισραήλ δεν δύναται να σηκώσει F-35 για λογαριασμό της Αθήνας.
Εξάλλου, όταν ένα κράτος παρακαλά να διαπραγματευτεί με αυτόν που το απειλεί...
καταλήγει επαρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου