10/1/2020: Έφυγε από τη ζωή στα 87 ο Εντ Μπέρνς, ηθοποιός του Grease. Συμπρωταγωνίστησε στο Grease, το 1978, μαζί με τους Τζον Τραβόλτα και Ολίβια Νιούτον.
Ο Εντ Μπερνς απέκτησε φήμη μετά τον ρόλο στο αστυνομικό δράμα «77 Sunset Strip» του ABC ως Kookie, εργαζόμενος σε πάρκινγκ νυχτερινού κλαμπ, δίπλα στο γραφείο των ιδιωτικών ντετέκτιβ, Έφρεμ Ζίμπαλιστ και Ρότζερ Σμιθ. Ο ηθοποιός, ο οποίος έγινε γνωστός για τον χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο χτένιζε τα μαλλιά του στη σειρά, έγινε ένας από τους πρώτους καρδιοκατακτητές της τηλεόρασης σε στυλ... Έλβις Πρίσλεϊ. Στην κορύφωση της δημοφιλίας του λάμβανε 15.000 επιστολές θαυμαστριών εβδομαδιαίως, ξεπερνώντας το ρεκόρ των αστέρων της Warner Bros, του στούντιο στο οποίο γυριζόταν το 77 Sunset Strip
Το 1963 ο ηθοποιός μετακόμισε στην Ευρώπη για να συμμετάσχει σε σπαγγέτι γουέστερν και κατασκοπευτικά θρίλερ. Σποραδικά επέστρεφε στο Χόλιγουντ για να αξιοποιήσει τη φήμη του ως Kookie.
Ο Έντουαρντ Μπερνς Μπράιτενμπεργκ όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Όταν ήταν 13 ετών πέθανε ο αλκοολικός πατέρας του και πήρε το επώνυμο του παππού του από την πλευρά της μητέρας του, πυροσβέστη στη Νέας Υόρκης. Εκδήλωσε ενδιαφέρον για την υποκριτική από τα χρόνια που φοιτούσε στο γυμνάσιο και σε ηλικία 22 ετών, πήγε στο Λος Άντζελες, όπου εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους έως ότου υποδύθηκε τον δολοφόνο, στην ταινία Girl on the Run (1958) που του άνοιξε τον δρόμο για τα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πλατό.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Kookie No More» (1996) αναφέρθηκε λεπτομερώς στον εθισμό του στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ.
17/1/2020 Πεθαίνει σε ηλικία μόλις 27 ετών, σε νοσοκομείο του Νεπάλ ο πιο μικρόσωμος άνθρωπος του κόσμου, που είχε την ικανότητα να βαδίζει Ο Καγκέντρα Θάπα Μάγκαρ, είχε ύψος 67,08 εκατοστών
Ο Καγκέντρα, το όνομα του οποίου είχε περιληφθεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, είχε αναγνωριστεί το 2010, όταν έκλεισε τα 18 του, ως ο πιο κοντός εν ζωή άνθρωπος του κόσμου που διατηρούσε την ικανότητα να βαδίζει. Τότε, είχε φωτογραφηθεί κρατώντας ένα πιστοποιητικό λίγο μικρότερο σε μέγεθος από τον ίδιο.
Πολύ σύντομα όμως τον «εκθρόνισε» ο συμπατριώτης του, ο Τσάντρα Μπαχαντούρ Ντάνγκι, που είχε ύψος 54,6 εκατοστά. Όταν ο Τσάντρα πέθανε, το 2015, ο Καγκέντρα ανέκτησε τον "τίτλο" του.
«Ήταν τόσο μικροσκοπικός όταν γεννήθηκε, που τον κρατούσαμε στην παλάμη του χεριού. Δυσκολευόμασταν πολύ να του κάνουμε μπάνιο», αφηγήθηκε ο πατέρας του, ο Ρουπ Μπαχαντούρ.
Χάρη στη φήμη του, ο Καγκέντρα είχε ταξιδέψει σε πολλές χώρες και εμφανίστηκε στην τηλεόραση στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. "Η ζωή μπορεί να είναι πρόκληση όταν ζυγίζεις μόνο έξι κιλά και δεν μπορεί να βρεις τη θέση σου σε έναν κόσμο χτισμένο για ανθρώπους μέσου μεγέθους. Αλλά ο Καγκέντρα δεν άφησε σε καμία περίπτωση το μέγεθός του να τον εμποδίσει", είπε ο αρχισυντάκτης του Βιβλίου των Ρεκόρ Γκίνες, ο Κρεγκ Γκλεντάι.
Ο Καγκέντρα ήταν επίσης το κεντρικό πρόσωπο σε διαφημιστική εκστρατεία για την προώθηση του τουρισμού στο Νεπάλ: τον παρουσίαζε ως τον πιο μικρόσωμο άνθρωπο, σε μια χώρα όπου βρίσκεται το ψηλότερο βουνό του κόσμου, το Έβερεστ. Το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο όπου ο Καγκέντρα παίζει κιθάρα με τον αδελφό του και κάνει ποδήλατο.
Με τον θάνατό του, ο «τίτλος» πηγαίνει τώρα σε έναν Κολομβιανό, τον Έντουαρντ «Νίνιο» Ερνάντες, που έχει ύψος 70,21 εκατοστά.
Ο πιο κοντός άνθρωπος του κόσμου, που όμως δεν μπορεί να περπατά ή να στέκεται μόνος του χωρίς βοήθεια είναι ο Φιλιππινέζος Τζουνρέι Μπαλαβίνγκ, με ύψος 59,93 εκατοστά.
20/1/2020: Πεθαίνει επί σκηνής, κατά τη διάρκεια εμφάνισης στη Φλόριντα ο Αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης της φολκ μουσικής Ντέιβιντ Όλνεϊ . Ο 71χρονος απολογήθηκε στο κοινό προτού κλείσει τα μάτια του, έχοντας υποστεί καρδιακή ανακοπή.
Δημιουργός του συγκροτήματος X-Rays, που κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, στη συνέχεια ακολούθησε σόλο καριέρα και έβγαλε 20 δίσκους. Το τραγούδι του «Deeper Well» είχε συμπεριληφθεί στον δίσκο της Εμιλου Χάρις «Wrecking Ball», που είχε κερδίσει βραβείο Grammy το 1995.
22/1/2020: Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο κωμικός Terry Jones των Monty Python Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο την Τετάρτη ο ατζέντης του. Είχε διαγνωστεί με άνοια το 2015. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και σεναριογράφος, είχε σκηνοθετήσει και παίξει σε πολλές ταινίες των Monty Python ενώ υπήρξε και χαρισματικός δημιουργός τηλεοπτικών ντοκιμαντέρ και παιδικών βιβλίων.
Γεννημένος στο Colwyn Bay της Ουαλίας, το 1942, ο Jones παιδί ακόμα, μετακόμισε στην Αγγλία και μεγάλωσε το Surrey. Στην Οξφόρδη όπου σπούδαζε αγγλική λογοτεχνία, γνωρίστηκε με τον συμφοιτητή του Palin, ενώ έπαιζε στην Oxford Revue. Μετά το πανεπιστήμιο και μαζί με τον Palin, ο Jones έγραψε και ερμήνευσε σε μία σειρά τηλεοπτικών εκπομπών μαζί με άλλα μελλοντικά αστέρια της βρετανικής κωμωδίας, όπως ο Graeme Garden, ο Bill Oddie, ο Eric Idle, ο John Cleese, ο Peter Cook και ο David Jason. Το 1969, ο Palin και ο Jones συντάχθηκαν με τους αποφοίτους του Κέιμπριτζ, Cleese and Graham Chapman- μαζί με τον εμψυχωτή Terry Gilliam - σε μία κωμική σειρά του BBC, το «Monty Python's Flying Circus» που ήταν στον «αέρα» μέχρι το 1974. Φαινομενικά χαοτικό, συχνά σουρεαλιστικό και τυπικά τολμηρό, το Flying Circus των Monty Python θα γίνει μια από τις εμβληματικότερες σειρές στην ιστορία του BBC αλλάζοντας την κωμωδία με τρόπο που θα επηρεάσει μία ολόκληρη γενιά κωμικών.
Ωστόσο, ο Jones άρχισε να στρέφει το ενδιαφέρον του στην σκηνοθεσία. Έτσι μετά το «And Now for Something Completely Different» που κυκλοφόρησε το 1971 η αγαπημένη ομάδα ετοιμάζει το «Monty Python and the Holy Grail» με τον Jones να έχει τα ηνία της σκηνοθεσία μαζί με τον Gilliam. Ήταν ταμένος στο "δημοκρατικό ένστικτο" των Python: «Αν γελάγαμε και οι έξι με κάτι, γνωρίζαμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε με αυτό, και για εμένα ήταν απλά μία ερώτηση για το πώς θα τοποθετούσα στην οθόνη αυτό που μας έκανε όλους να γελάσουμε» είχε πει.
Ο Jones παντρεύτηκε δύο φορές: μεταξύ του 1970 και του 2012 με την Alison Telfer, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, και το 2012 με την Anna Söderström, με την οποία απέκτησαν ένα παιδί.
26/1/2020: Χάνει τη ζωή του σε ηλικία 41 ετών, καθώς το ελικόπτερο που επέβαινε κατέπεσε στην Καλιφόρνια ο Κόμπι Μπράιαντ ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές στην ιστορία του μπάσκετ
5/2/2020: Πεθαίνει σε ηλικία 103 ετών ο Κερκ Ντάγκλας, ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, εμβληματική μορφή μιας χρυσής εποχής για το Χόλιγουντ
Ο θρύλος της έβδομης τέχνης είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Υπέστη εγκεφαλικό το 1996 και καρδιακή προσβολή το 2001.
Ο Κερκ Ντάγκλας έπαιξε τις επτά δεκαετίες της καριέρας του σε περίπου εκατό ταινίες, ανάμεσά τους στη μεταφορά του βιβλίου Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα του Ιουλίου Βερν (1954), αλλά και φιλμ γουέστερν, δραματικές, αστυνομικές, πολεμικές ταινίες, πολύ συχνά στον ρόλο του σκληρού.
Μεγάλος γυναικάς, ο Ντάγκλας είχε διάφορες κατακτήσεις αλλά ζούσε από το 1954 με την ίδια γυναίκα, την Αν Μπάιντενς, την οποία είχε συναντήσει στη Γαλλία κι έγινε η δεύτερη σύζυγός του.
Ο Κερκ Ντάγκλας, γιος εβραίων μεταναστών από τη Λευκορωσία, είχε γίνει γνωστός για το εκρηκτικό στιλ πολλών ερμηνειών του, διότι αποτύπωνε στη μεγάλη οθόνη ιδίως το αίσθημα της οργής και της εξέγερσης εναντίον «της αδικίας», όπως έλεγε ο ίδιος. Μετατράπηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Πρωταγωνίστησε επίσης στην προσπάθεια να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, ο αποκλεισμός ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων διότι συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και συνοδοιπόροι τη δεκαετία του 1950. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.
19/2/2020 Πεθαίνει στα 74 του χρόνια ο Λόρενς «Λάρι» Τέσλερ, εφευρέτης μιας από τις πιο δημοφιλείς εντολές της πληροφορικής, της «αντιγραφής και επικόλλησης», ή «copy-paste»
Ο Λόρενς «Λάρι» Τέσλερ, γεννημένος στη Νέα Υόρκη το 1945, πέρασε στην κατασκευάστρια εκτυπωτών και φωτοαντιγραφικών μηχανημάτων μέρος της καριέρας του.
Πτυχιούχος του πανεπιστημίου Στάνφορντ, στη Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνιας, ο Λόρενς Τέσλερ ήταν ειδικευμένος στην αλληλεπίδραση ανθρώπων και μηχανημάτων. Δούλεψε κυρίως για την Apple, την Amazon, τη Yahoo! και στο κέντρο έρευνας της Ζίροξ στο Πάλο Άλτο.
Τη δυνατότητα της «αποκοπής» και της «επικόλλησης» οποιουδήποτε αποσπάσματος κειμένου, χωρίς να χρειάζονται πολλά και περίπλοκα βήματα, την εμπνεύστηκε από μια τεχνική πολύ αρχαιότερη από την εποχή της πληροφορικής, δηλαδή το να κόβει κανείς τμήματα τυπωμένων φράσεων και να τα τοποθετεί σε άλλη σειρά χρησιμοποιώντας κόλλα ή σελοτέιπ.
Η εντολή έγινε συνήθεια χάρη στην Apple, που την ενέταξε στον υπολογιστή Lisa το 1983 και στον Macintosh την επόμενη χρονιά.
Ο συνιδρυτής της Apple, ο Στιβ Τζομπς, κατάφερε να αρπάξει τον Τέσλερ από τη Ζίροξ το 1980. Ο μηχανικός πέρασε στην κατασκευάστρια υπολογιστών και smartphones 17 χρόνια, φθάνοντας στην κορυφή της ιεραρχίας της.
Αργότερα, δημιούργησε μια start-up στον κλάδο της εκπαίδευσης και ανέλαβε έργα που επικεντρώνονταν στην εμπειρία του χρήστη στην Άμαζον και στη Γιαχού.
Ο Λάρι Τέσλερ «συνδύασε την εκπαίδευση στην επιστήμη της πληροφορικής με μια αντικουλτούρα κατά την οποία οι υπολογιστές έπρεπε να είναι για τους πάντες», σημείωσε το Computer History Museum.
24/2/2020 Πεθαίνει σε ηλικία 101 ετών η μαθηματικός Katherine Johnson που χάρη στους υπολογισμούς της με μολύβι και χαρτί (!!!) έγινε πραγματικότητα η προσελήνωση του Apollo 11
Το 1969 η NASA ζήτησε από την Katherine το φεγγάρι και αυτή, χάρη στο τρομερό μυαλό της, τους το έδωσε. Ήταν οι υπολογισμοί της με ένα μολύβι και χαρτί που κατάφεραν να φτιάξουν τις τροχιές του Apollo 11 ώστε να είναι εφικτό να προσεληνωθεί. Ήξερε ότι ένα τόσο δα λάθος θα στοίχιζε τη ζωή του πληρώματος. Δεν το έκανε και έγραψε ιστορία.
«Μετρούσα τα πάντα. Μετρούσα τα βήματά μου περπατώντας στο δρόμο, τα σκαλιά στην εκκλησία, τα πιάτα και τα ασημικά που καθάριζα… ό, τι μπορούσε να μετρηθεί , το μετρούσα», είπε η ίδια το 2015 όταν έπαιρνε το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ομπάμα, την μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να λάβει πολίτης των ΗΠΑ.
Γεννήθηκε το 1918 σε μια μικρή πόλη της Δυτικής Βιρτζίνια. Ήταν περίεργη για τα πάντα και τρομερά καλή στα μαθηματικά. Ο πατέρας της, ο Joshua, ήταν αποφασισμένος ότι το λαμπρό κοριτσάκι του θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να αποδείξει τις δυνατότητές της. Αποφάσισε η οικογένεια να μετακομίσει, ώστε να μένει κοντά στο Ινστιτούτο της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου θα μπορούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή της στο γυμνάσιο. Οι επιδόσεις της Johnson απέδειξαν ότι η απόφαση του πατέρα της ήταν η σωστή: Τελείωσε το σχολείο στα 14, και το κολλέγιο στα 18.
Συνεχίζει στο –ιστορικά μαύρο– West State College και βρήκε έναν μέντορα στον καθηγητή μαθηματικών W. W. Schieffelin Claytor, τον τρίτο αφροαμερικανό που είχε πάρει διδακτορικό στα μαθηματικά. Η Katherine αποφοίτησε με επαίνους το 1937 και βρήκε δουλειά διδάσκοντας σε ένα δημόσιο σχολείο μαύρων στη Βιρτζίνια.
Το 1957 η εκτόξευση του Σοβιετικού δορυφόρου Sputnik άλλαξε την ιστορία και τη ζωή της Johnson. Το 1957 παρέδωσε μερικά από τα μαθηματικά για τη μελέτη του 1958 «Σημειώσεις για τη Διαστημική Τεχνολογία», μια συλλογή από μια σειρά διαλέξεων του 1958 που δόθηκαν από τους μηχανικούς της Διεύθυνσης Έρευνας Πτήσης και της Pilotless Aircraft Research Division (PARD). Οι μηχανικοί από αυτές τις ομάδες αποτελούν τον πυρήνα της ομάδας διαστημικών εργασιών, η πρώτη επίσημη είσοδος της NACA στα διαστημικά ταξίδια. Η Johnson, η οποία είχε συνεργαστεί με πολλούς από αυτούς από τότε που πήγε στο Langley, «ήρθε μαζί με το πρόγραμμα» καθώς η NACA έγινε NASA αργότερα εκείνη τη χρονιά. Έκανε ανάλυση τροχιάς για την αποστολή του Freedom 7 του Alan Shepard τον Μάιο του 1961, την πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση στην Αμερική.
Η Johnson έγινε γνωστή σε μεγάλη ηλικία και η πιο γνωστή από περίπου 30 μαύρες γυναίκες μαθηματικούς που στα μέσα του 20ού αιώνα εργάστηκαν για τη διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ.
Η ιστορία τους ειπώθηκε στην ταινία του Χόλιγουντ του 2016 «Hidden Figures», με βάση το βιβλίο του Margot Lee Shetterly με τον ίδιο τίτλο, που δημοσιεύθηκε εκείνο το έτος. Στην ταινία πρωταγωνίστησε η Taraji P. Henson στο ρόλο της κ. Johnson, την κεντρική φιγούρα της ταινίας. Έπαιζαν επίσης η Octavia Spencer και η Janelle Moné στους ρόλους των πραγματικών συνεργατών της Dorothy Vaughan και Mary Jackson.
Ήταν μια ηρωίδα η Johnson. Όχι μόνο της επιστήμης και του διαστήματος αλλά και της ισότητας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε και η ίδια «Δεν έχω αίσθημα κατωτερότητας. Ποτέ δεν είχα. Είμαι καλή όσο ο οποιοσδήποτε, αλλά όχι καλύτερη».
25/2/2020 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο Χόσνι Μουμπάρακ που διετέλεσε πρόεδρος της Αιγύπτου από το 1981 έως το 2011. «Έπεσε» με την Αραβική Άνοιξη. Το 2015 μπήκε στη φυλακή από όπου και αποφυλακίστηκε λόγω προβλημάτων υγείας το 2017.
26/2/2020 Πεθαίνει σε ηλικία 99 ετών σ’ ένα ταπεινό διαμέρισμα στα Τίρανα η χήρα του Αλβανού δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, Νεζμιγιέ, γνωστή και ως «γυναίκα του διαβόλου», όπως την αποκαλούν πολλοί συμπατριώτες της. Ήταν το τελευταίο εν ζωή μέλος της πάλαι ποτέ ισχυρής κομμουνιστικής ηγεσίας της Αλβανίας.
Για πολλούς, η σύζυγος του κομμουνιστή ηγέτη ήταν «η γυναίκα του διαβόλου», ο τίτλος ενός βιβλίου του Φαχρί Μπαλίου. Στον πρόλογο, ο λογοτέχνης Ισμαήλ Κανταρέ τη χαρακτήρισε «την πιο διαβολική από όλους, την πιο διεστραμμένη» από τις συζύγους δικτατόρων. Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία (1945-1991), εκτελέστηκαν 5.577 άνδρες και 450 γυναίκες, περισσότεροι από 26.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν, 32.000 απελάθηκαν, 77.000 πέθαναν σε στρατόπεδα εργασίας.
Το κομμουνιστικό καθεστώς κατέστρεψε τεμένη και εκκλησίες, απαγόρευσε τη θρησκεία, εγκλώβισε τα τρία εκατομμύρια κατοίκων της βαλκανικής χώρας.
Γεννήθηκε στις 7/2/1921 στο Μοναστήρι των Σκοπίων, τότε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Ο πατέρας της Τεφίκ Γιουγκλίνι ήταν λογιστής και διατηρούσε σχέσεις με το αλβανικό φασιστικό κόμμα. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αλβανία και αργότερα η Νεζμιγιέ αποφοίτησε από το προνομιούχο Ινστιτούτο Βασίλισσας Μητέρας Παιδείας.
Από πολύ νωρίς άρχισε να διακατέχεται με κομμουνιστικές ιδέες ως ενεργό μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας έως το 1941 -στη διάρκεια του Β΄ Π.Π.- οπότε και εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Αλβανίας, υπηρετώντας το τμήμα προπαγάνδας του 1ου τμήματος του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού, με το ψευδώνυμο Delikatja - Fragile.
Το 1945, ένα χρόνο μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στην Αλβανία, παντρεύτηκε τον ισχυρό άνδρα του καθεστώτος Ένβερ Χότζα, πρώτο γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος και μετά το 1940 γραμματέα του Αλβανικού Κόμματος Εργασίας (APT). Μαζί απόκτησαν τρία παιδιά. Δύο γιούς, τον Ιλίρι και τον Σοκόλ και μία κόρη την Πρανβέρα.
Στο πλευρό του δικτάτορα, η Νεζμιγιέ Χότζα εξελίχθηκε σε κορυφαία ιδεολόγο του αλβανικού κομμουνισμού, καταλαμβάνοντας σημαντικές θέσεις του καθεστώτος. Το 1948 ως βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης ηγήθηκε των γυναικείων οργανώσεων της χώρας. Το 1952 τοποθετήθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1966 διευθύντρια του Ινστιτούτου Μελέτης Μαρξισμού-Λενινισμού και στη Σχολή Λένιν του κόμματος.
Για πολλούς, η Νεζμιγιέ Χότζα, διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της ιδεολογίας του αντιρεβιζιονιστικού Μαρξισμού-Λενινισμού, της αλβανικής εκδοχής του σταλινισμού. Η ίδια δεν διαφοροποιήθηκε στο ελάχιστο από την αυταρχική πολιτική του συζύγου της, που σημαδεύτηκε από καταστολές, εκκαθαρίσεις πολιτικών αντιπάλων και πρώην «συντρόφων», απαγόρευσης της θρησκείας και δίωξη των πιστών, απομόνωση από τον εξωτερικό κόσμο κ.α.
Τον Απρίλιο του 1956, συμμετείχε στην καταστολή της κομματικής αντιπολίτευσης στη διάσκεψη APT στα Τίρανα. Ενώ το 1981 ενέκρινε τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις στο κομμουνιστικό κόμμα και την κυβέρνηση της Αλβανίας. Μεταξύ των θυμάτων συγκαταλέγεται και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Μεχμέτ Σέχου, ο οποίος, κατά τα επίσημα ανακοινωθέντα, αυτοκτόνησε. Λίγο αργότερα, με τη σταδιακή απόσυρση του Χότζα, η ίδια συμμετείχε στην επιλογή του διαδόχου του συζύγου της, εγκρίνοντας την υποψηφιότητα του επιμελητή της ιδεολογίας και της προπαγάνδας Ραμίζ Αλία.
Μετά τον θάνατο του Ενβέρ Χότζα (11/4/1985) η σύζυγός του τον αντικατέστησε ως επικεφαλής του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας συνεχίζοντας να διατηρεί πολιτική και ιδεολογική επιρροή στη χώρα και βάζοντας βέτο στα περιορισμένα σχέδια για μεταρρυθμίσεις.
Σε μια συνέντευξή της στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2008, δεν εξέφρασε την παραμικρή μεταμέλεια για τα εγκλήματα του συζύγου της. «Γιατί να ζητήσω συγγνώμη; Δεν λυπάμαι για τίποτα και δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Απλά σεβόμασταν τους νόμους που ίσχυαν εκείνη στην εποχή», είπε τότε, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά το θάνατο του Ενβέρ Χότζα, το 1985.« Η εμπιστοσύνη μου στο κομμουνιστικό ιδεώδες δεν θα πεθάνει ποτέ».
Το 1989 όταν τα κομμουνιστικά καθεστώτα ξεκίνησαν να τραντάζονται στη Ν.Α. Ευρώπη, η Νεζμιγιέ Χότζα εμφανίστηκε βέβαιη πως δεν θα επηρεαστεί η Αλβανία. Ωστόσο τα γεγονότα στην Ρουμανία και η εκτέλεση του Νικολάου Τσαουσέσκου το 1990, σήμανε την αρχή του τέλους. Ακολούθησαν μαζικές αντικομμουνιστικές διαδηλώσεις που ανάγκασαν τον Ραμίζ Αλία να εμφανιστεί ως … «Αλβανός Γκορμπατσόφ» απογοητεύοντας τη χήρα του Χότζα, που απομακρύνθηκε από επικεφαλής του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας. Όταν στις 20/2/1991, οι διαδηλωτές στα Τίρανα κατεδάφισαν το μνημείο του Ενβέρ Χότζα στην πλατεία Σκεντέρμπεη, η Νεζμιγιέ διέκοψε κάθε επαφή με τον Ραμίζ Αλία μη εγκρίνοντας τον σχηματισμό του κομμουνιστικού APT σε Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αλβανίας.
Τον Δεκέμβριο του 1991 η πάλαι ποτέ ισχυρή γυναικά του καθεστώτος, 70 ετών τότε, συνελήφθη και κρατήθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Στη συνέχεια, δικαστήριο την έκρινε ένοχη για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεση κρατικών κονδυλίων, σε εννέα χρόνια κάθειρξης, από τα οποία εξέτισε μόνο τα πέντε. Το 1995 της αφαιρέθηκαν με διάταγμα του Σαλί Μπερίσα, όλα τα βραβεία και οι τιμητικοί τίτλοι που της είχαν απονεμηθεί επί κομμουνιστικού καθεστώτος. Στη γυναικεία φυλακή των Τιράνων η Νεζμιγιέ εργάστηκε στη βιομηχανία ενδυμάτων, χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα. Ωστόσο με επιστολές της προς τον τύπο υπερασπίστηκε τις πολιτικές του συζύγου της. Μετά τα γεγονότα του 1997, και μετά από πέντε χρόνια φυλάκιση, αφέθηκε ελεύθερη με τη γενική αμνηστία, επιλέγοντας στη συνέχεια την απομόνωση σε ένα μικρό διαμέρισμα στα προάστια των Τιράνων.
Κατά καιρούς μ' επιστολές και συνεντεύξεις, επιχείρησε να ωραιοποιήσει τον δικτάτορα σύζυγό της και τα έργα του. Για την ίδια ο σύζυγός της «δεν ήταν ένας δικτάτορας αλλά ένας ιδανικός ηγέτης που γνώριζε πώς να υπερασπιστεί τη χώρα του από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς που απειλούσαν την ύπαρξη της Αλβανία». Ωστόσο -σε μία συνέντευξη- ομολόγησε πως μέσα στη φυλακή «άρχισε να κατανοεί καλύτερα τους καταπιεσμένους».
27/2/2020 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών., ο ηθοποιός Gene Dynarski ο οποίος έγινε γνωστός από τον ρόλο του στη σειρά Seinfeld, όπου υποδύθηκε τον Izzy Mandelbaum Jr. Επίσης
συμμετείχε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών,
ανάμεσα τους στην αστυνομική σειρά Starsky and Hutch, αλλά και του Star
Trek, όπου εμφανίστηκε σε δύο επεισόδια, ενώ πρωταγωνίστησε στο Star
Trek: The Original Series, στη δεκαετία του ’60. Δύο δεκαετίες
αργότερα, συμμετείχε στη νέα σειρά Star Trek: The Next Generation, ως
διοικητής Orfil Quinteros, ενώ εμφανίστηκε και σε κάποια επεισόδια της
σειράς X-Files, το 2000.
5/3/2020: Πεθαίνει σε ηλικία 100 ετών ο Χαβιέρ Πέρες δε Κουέγιαρ, περουβιανός διπλωμάτης, Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από το 1982 ως το 1991 Γεννημένος στη Λίμα το 1920, ο Χαβιέρ Πέρες δε Κουέγιαρ ήταν ο πέμπτος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Υπήρξε πρεσβευτής, υπουργός Εξωτερικών και ταυτόχρονα πρωθυπουργός στη μεταβατική κυβέρνηση του Βαλεντίν Πανιάγκουα (22η Νοεμβρίου 2000 - 28η Ιουλίου 2001). Ήταν επίσης υποψήφιος για την προεδρία της χώρας της Λατινικής Αμερικής το 1995, όταν ηττήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουχιμόρι. Υπήρξε ειδικός επιτετραμμένος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο (1975-1977).
9/3/2020: Eφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών,o διάσημος ηθοποιός Μαξ Φον Σίντοφ έχοντας αφήσει το στίγμα του στον χώρο της Έβδομης Τέχνης με τις εντυπωσιακές του ερμηνείες. Συνεργάστηκε με κορυφαίους σκηνοθέτες όπως ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, ο Ντέιβιντ Λιντς, ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Οι νεότεροι τον έμαθαν μέσω του Game of Thrones, όταν υποδύθηκε το «Τρίτο Μάτι» (σ.σ. Three-Eyed Raven), αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του Μπραν. Οι παλαιότεροι έχουν να λένε για τις ερμηνείες του στις ταινίες του Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και την χαρακτηριστική παρουσία του στην ταινία «Εξορκιστής» (Exorcist, 1973).
Με περισσότερα από 60 χρόνια ενεργής παρουσίας στον κινηματογράφο, ο Μαξ Φον Σίντοφ υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία πληθώρα ετερόκλητων χαρακτήρων, καταφέρνοντας να ανταποκρίνεται κάθε φορά στις απαιτήσεις του εκάστοτε ρόλου: Από την «Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (The Greatest Story Ever Told, 1965) όπου υποδύθηκε στον Χριστό, στον Γερμανό Ναζί και λάτρη του ποδοσφαίρου στο φιλμ «Η Μεγάλη απόδραση των 11» (Victory, 1981), με συμπρωταγωνιστές τον Μάικλ Κέιν, τον Πελέ και τον Σιλβέστερ Σταλόνε, και από τον καταδικασμένο ιερέα στον «Εξορκιστή», στον πατέρα που χάνει σε μεγάλη ηλικία τον γιο του στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου (Extremely Loud and Incredibly Close, 2011). Ο Μαξ Φον Σίντοφ είχε εμφανιστεί και στον φανταστικό κόσμο του Star Wars και συγκεκριμένα στην ταινία «Star Wars: The Force Awakens» (2015). 35 χρόνια νωρίτερα είχε υποδυθεί τον Αυτοκράτορα Ming στη μεταφορά του διάσημου κόμικ Flash Gordon στον κινηματογράφο («Flash Gordon», 1980).
Ο Μαξ Φον Σίντοφ είχε περισσότερα από 60 χρόνια καριέρας στον κινηματογράφο
Ο Μαξ Φον Σίντοφ γεννήθηκε στο Λουντ της Σουηδίας το 1929 και μεγάλωσε σε μια ευκατάσταση οικογένεια που του επέτρεψε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να σπουδάσει στην Εθνική Δραματική Σχολή της χώρας. Το 1955 γνώρισε τον Ιγκμαρ Μπέργκμαν ο οποίος βρήκε στο παραστατικό και στο εκφραστικό του βλέμμα τον ήρωα που έψαχνε για την «Εβδομη Σφραγίδα» (1957). Εμβληματική σκηνή της ταινίας η στιγμή που ο Μαξ Φον Σίντοφ παίζει σκάκι με τον Θάνατο.
Δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει σε ταινίες, ακόμα και σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Στα 88 του, ήταν μέλος του καστ και στην ταινία Κουρσκ (2018) -το φιλμ που αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα με το ρωσικό υποβρύχιο που καταστράφηκε στη Θάλασσα του Μπάρεντς, παίρνοντας στον θάνατο όλο του το πλήρωμα.
12/3/2020: Πεθαίνει σε ηλικία 79 ετών ο διάσιμος chef Michel Roux Ο Michel Roux γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1941 στη μέση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Charolles, στη νότια Βουργουνδία. Μετά τον πόλεμο μετακόμισε μαζί με τους γονείς του στο Παρίσι, όπου ο πατέρας του άνοιξε τη δική του επιχείρηση. Εθισμένος στον τζόγο, δεν άργησε να χάσει όλα τα λεφτά του και να κηρύξει πτώχευση. Μέχρι ο Michel να κλείσει τα δέκα του χρόνια, ο πατέρας του είχε εξαφανιστεί και η οικογένειά του δεν άκουσε ποτέ ξανά για αυτόν.
Όταν ο Michel έγινε 14 ετών ο μεγαλύτερος αδερφός του Albert είχε ήδη γίνει pastry chef. Ο μικρότερος αδερφός ακολούθησε τα βήματά του χωρίς δεύτερη σκέψη. Έγινε δεκτός ως πρακτικάριος στο Camille Loyal στο Belleville και άρχισε να δουλεύει σκληρά. Όταν η πρακτική του τελείωσε, ο Albert του βρήκε νέα εργασία στη Βρετανική Πρεσβεία όπου ο ίδιος δούλευε ως sous chef. Έφυγε από εκεί για να γίνει chef στο Philippe de Rothschild ενώ ο αδερφός του μετανάστευσε στην Αγγλία. Σύντομα θα τον ακολουθούσε και ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι δεν ήξερε να προφέρει ούτε μία λέξη στα Αγγλικά. Αργότερα στη ζωή του ο Michel Roux θα θυμηθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους που εκείνη την εποχή του έλεγαν ότι είναι τρελός να μετακομίσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεδομένου ότι η αγγλική κουζίνα χαρακτηριζόταν τότε από «ανύπαρκτη» έως «απαίσια». Κι όμως, αυτή η απόφαση του Michel ήταν που στην πραγματικότητα άλλαξε το γαστρονομικό μέλλον σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το 1967 τα δύο αδέρφια ανοίγουν μαζί το πρώτο τους εστιατόριο. Στο Le Gavroche της οδού Lower Sloane υπήρξαν θαμώνες πολλοί διάσημοι της εποχής όπως o Charlie Chaplin και η Ava Gardner. To 1972 o Albert και ο Michel Roux ανοίγουν το δεύτερο εστιατόριο τους, το περίφημο Waterside Inn.Τα δύο αυτά εστιατόρια υπήρξαν ανάμεσα στα εστιατόρια που βραβεύτηκαν όταν ο οδηγός Michelin έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το 1982 το το Le Gavroche έγινε το πρώτο εστιατόριο που πήρε 3 αστέρια Michelin στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1985 το Waterside Inn βραβεύεται επίσης με 3 αστέρια και το 2010 γίνεται το πρώτο εστιατόριο εκτός Γαλλίας που διατηρεί τα 3 του αστέρια για 25 χρόνια (το Le Gavroche έχασε ένα αστέρι το 1993)!
Τα εστιατόρια των δύο Γάλλων αδερφών ήταν μια καινοτομία που η Μεγάλη Βρετανία δεν είχε δει ποτέ πριν. Αυτό που ουσιαστικά πρότειναν ήταν μια επιστροφή στις βασικές αρχές της (γαλλικής) κουζίνας. Πολυτελή υλικά, άψογες τεχνικές και αυστηρά υψηλή ποιότητα με οποιοδήποτε κόστος. Το κέρδος έρχονταν πάντα σε δεύτερη μοίρα στην κουζίνα των Roux. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη το πρώτο μενού του Le Gavroche περιείχε αρκετά από τα signature πιάτα που καθιέρωσαν τον Michel. Μεταξύ άλλων τα soufflés suissesses, η ψητή πάπια και το ξακουστό σουφλέ ομελέτας, ένα από τα πιο διάσημα γλυκά του Michel Roux
O Michel Roux πέθανε στις 12 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 79 ετών αφήνοντας τις γνώσεις του σε 12 βιβλία (στα ελληνικά κυκλοφορούν δύο: οι «Σάλτσες» και τα «Αυγά». Για το δεύτερο ο Michel Roux χαρακτηρίστηκε ως «ο βασιλιάς των αυγών»). Εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής και υπήρξε δάσκαλος για πολλούς διάσημους σεφ (μεταξύ άλλων ο Gordon Ramsey, ο Pierre Koffman, ο Christian Delteil και ο Mark Dodson). Έλαβε επίσης πολλές διακρίσεις, οι πιο σημαντικές από τις οποίες είναι αυτή του Meilleur Ouvrier de France en Patisserie το 1976, αυτή του Chevalier de l'Ordre National du Merite το 1987 και εκείνη του Chevalier de l'Ordre des Arts des Lettres το 1990.
22/3/2020 Απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών ο Τζόζεφ Ντάγκαν, ο οποίος μη αντέχοντας την ανάδειξη του νικητή στο... στρίψιμο της δεκάρας είχε οδηγήσει τη FIFA στην εισαγωγή των πέναλτι στους κανονισμούς της
Το όνομα του Τζόζεφ Ντάγκαν ελάχιστοι το γνωρίζουν, ωστόσο πρόκειται για έναν άνθρωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο.
Κι αυτό γιατί είχε θεσμικό ρόλο στην ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας επί χρόνια και ήταν αυτός που παρέα με τον Μίκαελ Άλμογκ εφηύραν την διαδικασία των πέναλτι, εφόσον το αποτέλεσμα ενός αγώνα ή της παράτασης είναι ισόπαλο.
Ο Ντάγκαν πήρε την απόφαση αυτή μετά την ήττα της εθνικής ομάδας του Ισραήλ από αυτή της Βουλγαρίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό το 1968 στο... στρίψιμο της δεκάρας. Σκέφτηκε πως θα πρέπει να υπάρχει ένας πιο δίκαιος τρόπος για να υπάρχει νικητής, μέσα από τη διαδικασία ενός αγώνα κα εφηύρε την διαδικασία των πέναλτι η οποία πέρασε στους κανονισμούς της FIFA μετά από δύο χρόνια. Μάλιστα, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο ματς της Γιουνάιτεντ κόντρα στην Χαλ για το Watney Cup.
24/3/2020 Πεθαίνει σε ηλικία 89 ετών από πνευμονία η οποία προκλήθηκε από τον κορωνοϊό η Ιταλίδα ηθοποιός Λουτσία Μποζέ, η οποία ζούσε εδώ και πολλές δεκαετίες στην Ισπανία.
Στην καριέρα της, νεότατη και εντυπωσιακή, η Μποζέ είχε πρωταγωνιστήσει σε έργα των Λουκίνο Βισκόντι και Μικελάντζελο Αντονιόνι. Στην δεκαετία του '50 επέλεξε να εγκαταλείψει προσωρινά τον κινηματογράφο και να παντρευτεί τον Ισπανό, γνωστό ταυρομάχο Λουίς Μιγκέλ Ντομινγκίν, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Μετά το διαζύγιό της, επέστρεψε στο σινεμά και συνεργάστηκε, μεταξύ των άλλων, με τους αδελφούς Ταβιάνι, τον Φεντερίκο Φελίνι, τον Φραντσέσκο Ρόζι.
24/3/2020 Πεθαίνει στον ύπνο του στο σπίτι του στο Νεγί από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 92 ετών ο Αλμπέρ Ουντερζό, ο ένας από τους δημιουργούς του Αστερίξ
Ο Ουντερζό μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί δημιούργησαν τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και την παρέα τους, το 1959, για λογαριασμό του νεανικού περιοδικού «Pilote». Ο Αστερίξ παραμένει το κόμικ που έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες -111 γλώσσες και διαλέκτους- παγκοσμίως.
15/4/2020: Πεθαίνει ο γνωστός ηθοποιός Μπράιαν Ντένεχι σε ηλικία 81 ετών. Είχε γεννηθεί στις 9 Ιουλίου του 1938 στο Μπρίτζπορτ της πολιτείας Κονέκτικατ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1977 στην ταινία «Looking for Mr. Goodbar».
Το 1982, εμφανίστηκε πλάι στον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Ράμπο: Πρώτο Αίμα».
Το 1983 πρωταγωνίστησε στο θρίλερ «Έγκλημα στο Γκόρκυ Παρκ», ενώ στο θρίλερ «Θανατηφόρα Εφέ» (1986) είχε πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα στον Μπράιαν Μπράουν.
Το 1987 στην ταινία «Η Κοιλιά του Αρχιτέκτονα» του Πίτερ Γκρίναγουεϊ υποδύθηκε τον βαριά άρρωστο μελλοθάνατο αρχιτέκτονα Κράκλαϊτ.
Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1959 την Τζούντιθ Σεφ. Αφού πήρε διαζύγιο το 1974, παντρεύτηκε ξανά το 1988 την Τζένιφερ Άρνοτ. Είχε τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο.
17/4/2020 Φεύγει από τη ζωή στα 74 του χρόνια ο Γάλλος τραγουδιστής Κριστόφ . Συνδέθηκε με τα πάρτυ και τις αναμνήσεις της νεολαίας του ‘70 , τραγουδώντας υπέροχες μελωδίες και στίχους που κατατάσσονται στο ερωτικό ποπ τραγούδι .
“Oh ! Mon amour écoute-moi Un autre monde t’attend là-bas” Το μελωδικό ερωτικό κομμάτι που σφράγισε την εφηβεία εκατομμυρίων νέων στην Ευρώπη τη δεκαετία του ‘70, στα ντροπαλά πάρτυ με πικάπ και βερμούτ, ήρθε να ντύσει σαν σάουντρακ την «ταινία¨ του μυαλού μας , τις χίλιες εικόνες που αναδύθηκαν στην είδηση του θανάτου του Κριστόφ…
Οι μεγαλύτεροι από μας τότε, οι νέοι του ‘60 είχαν στην καρδιά τους τη μεγάλη επιτυχία του Γάλλου τραγουδιστή, την Aline,γραμμένη το 1965. Για μας όμως ήταν η φωνή του Ο Μον Αμουρ…
29/4/2020: Φεύγει από τη ζωή στα 53 του χρόνια μετά από πολύχρονη μάχη με μία σπάνια μορφή καρκίνου, Ιρφάν Καν, ένας εκ των διασημότερων ηθοποιών του Bollywood και του Χόλιγουντ
Ο Ινδός ηθοποιός είχε παίξει σε βραβευμένες ταινίες όπως «Η ζωή του Πι», το «Slumdog Millionaire» και το «Τζουράσικ Παρκ».Πέθανε ο Μπράιαν Ντένεχι του «First Blood»
Ο Ινδός σταρ κατάφερε να σπάσει τα σύνορα του Bollywood και έγινε διεθνής πρωταγωνιστώντας σε τεράστιες επιτυχίες και μεγάλα blockbusters. Ο Ιρφάν Καν, σούπερ σταρ του Bollywood με διακρίσεις και τουλάχιστον 50 τίτλους στη φιλμογραφία του, υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς Ινδούς ηθοποιούς που έσπασαν τα σύνορα της χώρας του, ήδη από το 1988 με το εκτός Ινδίας ντεμπούτο του, το υποψήφιο για Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας «Salaam Bombay» της Μίρα Ναΐρ.
Ταυτόχρονα με τις μεγάλες του επιτυχίες στην Ινδία, συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε διεθνείς παραγωγές, όπως το «The Warrior» του Ασίφ Καπάντια το 2001, το «The Darjeeling Limited» του Γουές Άντερσον το 2007, το «Slumdog Millionaire» του Ντάνι Μπόιλ το 2008, το σπονδυλωτό «New York, Ι Love You» του 2009, το «The Amazing Spider-Man» του 2012, τη «Ζωή του Πι» του Ανγκ Λι το 2012, το «Jurassic World» του 2015 και το το «Inferno» του 2016.
Στον Ιρφάν Καν το 2018 απονεμήθηκε το βραβείο της Διεθνούς Ινδικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (IIFA) για την ερμηνεία του στην ταινία «Hindi Medium», όπου παίζει έναν πατέρα ο οποίος μετακομίζει ώστε να φοιτήσει η κόρη του σε ένα περίβλεπτο σχολείο – μια σάτιρα της ινδικής κοινωνίας.
Ο ηθοποιός ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο γιους τον Μαμπίλ και τον Αγιάν.
9/5/2020 Πεθαίνει σε ηλικία 87 ετών ο "Λιτλ Ρίτσαρντ" κατά κόσμον Ρίτσαρντ Γουέιν Πένιμαν, ένας από τους μουσικούς που δημιούργησαν τη ροκ, σαν μουσική, σαν σαρωτικό πολιτιστικό και εν τέλει πολιτικό ρεύμα Πέρα από το μουσικό ταλέντο του, ο Ρίσταρντ είχε κάτι το σπάνιο στα 50s: μια επιθετική, καθηλωτική εμφάνιση πάνω από το πιάνο του που θα σαγήνευε τα πλήθη αλλά και θα αποτελούσε πηγή έμπνευσης για τους μεταγενέστερους ρόκερ. Τον είχαν χαρακτηρίσει «εφευρέτη» του ροκ εντ ρολ και όσο και αν αυτό ενοχλούσε τον μέγιστο Τσακ Μπέρι, ήταν αλήθεια. Ο Ρίτσαρντ υπήρξε ένας από τους «πατέρες-ιδρυτές» της σύγρονης μουσικής, ένας μουσικός που με τη φωνή και την κίνησή του επί σκηνής, επηρέασε όλα τα μεγάλα ονόματα που ακολούθησαν στις ΗΠΑ, όπου έγινε αρχικά γνωστός, και στη Βρετανία. Από το 1956, όταν τραγούδησε το πολύ γνωστό ως και σήμερα «Tutti Frutti» οι επιτυχίες έρχονταν η μία μετά την άλλη, θύμισε το Rolling Stone. Ακολούθησαν το «Long Tall Sally», το «Lucille» και το «Good Golly Miss Molly». Μπορεί από το 1958 να μην είχε ξανά επιτυχία στις 10 πρώτες των τσαρτ, αλλά η επιρροή του ήταν ανεξίτηλη. Οι Beatles επηρεάστηκαν βαθιά από τον συχνά υπερβολικό Αφροαμερικανό το ίδιο και οι Rolling Stones και ο Μπομπ Ντίλαν, ενώ δεκάδες άλλα συγκροτήματα και μουσικοί τραγούδησαν ή διασκεύασαν τα κομμάτια του. Ενας άλλος που επηρεάστηκε και αισθητικά ήταν ο πρόωρα χαμένος Prince. Πληθωρικός μέχρι μεγάλος, όπως εδώ σε συναυλία στην Ισπανία το 2005 (REUTERS/Alonso Gonzalez/File Photo) Ο Λιτ Ρίτσαρντ, είχε γεννηθεί το 1932 στη Τζόρτζια από πάμπτωχη οικογένεια με 12 παιδιά. Τραγουδούσε επαγγελματικά από τις αρχές της δεκαετίας του ‘50 και επέλεξε να αφήσει την καριέρα του στη ροκ στα τέλη της ίδιας δεκαετίας. Αργότερα τραγούδησε γκόσπελ, αλλά ποτέ δεν είχε την ίδια επιτυχία.
15/5/2020: Πεθαίνει ααπό άγνωστη αιματολογική διαταραχή σε ηλικία 54 ετών, στο Λος Άντζελες η Αμερικανίδα σκηνοθέτης Λιν Σέλτον
Υπήρξε υπέρμαχος του ανεξάρτητου σινεμά και κατάφερε μέσα από τις δουλειές της με ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού, να προκαλέσει συζητήσεις, ήδη με το «Humpday» (2009). Συνολικά γύρισε 8 μεγάλου μήκους ταινίες σε 14 χρόνια.
Στην τηλεόραση υπέγραψε τις δημοφιλείς σειρές «Mad Men», «Fresh Off the Boat», «The Mindy Project», «Glow», αλλά και τη σειρά «Little Fires Everywhere» με τη Ρις Γουίδερσπουν, στην οποία σκηνοθέτησε τέσσερα επεισόδια.
Η Λιν Σέλτον ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Κέβιν Σιλ από το 2014.
15/5/2020: Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο Αμερικανός ηθοποιός, Φρεντ Γουίλαρντ . Ο δημοφιλής στον κόσμο του Χόλιγουντ κωμικός είχε παίξει σε γνωστές σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης, όπως το «Everybody Loves Raymond» και τη «Μοντέρνα Οικογένεια».
18/5/2020: Πεθαίνει σε ηλικία 94 ετών θρύλος του γαλλικού σινεμά, ο ηθοποιός Μισέλ Πικολί , γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Le Mépris (Η Περιφρόνηση) , Les choses de la vie (Τα γεγονότα της ζωής) ή πιο πρόσφατα Habemus papam
Ο Μισέλ Πικολί αναδείχθηκε στην ταινία Le Mépris του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1963), στο θρυλικό ζευγάρι με την Μπριζίτ Μπαρντό, και έκτοτε η γοητευτική του φυσιογνωμία με τα δασώδη φρύδια κυριάρχησε σε περισσότερες από 150 ταινίες, από τον προκλητικό οικοδεσπότη στο "Μεγάλο Φαγοπότι" μέχρι τον διστακτικό πάπα του "Habemus papam" (2011), που θα είναι και τελευταίος μεγάλος ρόλος του στον κινηματογράφο.
Η μακρά του καριέρα είναι συνδeδεμένη με τις ταινίες του Λουί Μπουνιουέλ και του Κλοντ Σοτέ .
Με σκηνοθέτη τον Λουί Μπουνιουέλ, ερμήνευσε εμβληματικές προσωπικότητες στις ταινίες Le journal d'une femme de chambre (Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας), Belle de jour (Η ωραία της ημέρας), Le charme discret de la bourgeoisie (Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας), και με σκηνοθέτη τον Κλοντ Σοτέ στην δεκαετία του 1970 έβαλε την σφραγίδα του στις ταινίες Les choses de la vie" (Τα γεγονότα της ζωής) , Max et les ferrailleurs (Η τροτέζα και οι διαρρήκτες), Vincent, François, Paul... et les autres (Βενσάν, Φρανσουά, Πολ ... και οι άλλοι)
Εκλεκτικός στις επιλογές του, γύρισε επίσης ταινίες με τους Ρενουάρ, Ρενέ, Ντεμί, Μελβίλ, Βαρντά και Χίτσκοκ, Λουί Μαλ...
Ψηλός, μελαχρινός, φαλακρός με τα χρόνια, με φωνή πότε βροντερή πότε σαγηνευτική, η αινιγματική αυτή φυσιογνωμία αγαπούσε να παίζει με την εκκεντρικότητα ή με τους πιο ακραίους παραλογισμούς και να κρύβει την εικόνα του, πριν στραφεί και ο ίδιος στην σκηνοθεσία στα 70 του χρόνια. Απόδειξη, ο ρόλος του στην ταινία Το Μεγάλο Φαγοπότι του Μάρκο Φερέρι που ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο Φεστιβάλ των Καννών το 1973.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο αντιστάρ ντροπαλός Μισέλ Πικολί, που γεννήθηκε το 1925 σε οικογένεια μουσικών, εξαφανίσθηκε από τις οθόνες. Στα 90 του χρόνια, θα μας ανοίξει ένα μικρό παράθυρο στο βιβλίο με τις συνομιλίες του με τον Ζιλ Ζακόμπ "J'ai vécu dans mes rêves", (Εζησα στα όνειρά μου). "Θα ήθελα να μην τελειώσει ποτέ και τελειώνει...είναι πολύ δύσκολο".
Τέσσερις φορές υποψήφιος για βραβείο César, κυρίως για την ταινία "La belle Noiseuse (Η ωραία καυγατζού) του Ζακ Ριβέτ (1992), δεν βραβεύθηκε ποτέ από την Ακαδημία
19/6/2020 Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο Άγγλος ηθοποιός του Lord of the Rings Ίαν Χολμ. Ο Σερ Ίαν Χολμ, ήταν γνωστός για τις εμφανίσεις του στις ταινίες Alien (1979), Το Πέμπτο Στοιχείο (1997) και From Hell (2001). Περισσότερη όμως δημοτικότητα κέρδισε ως Bilbo Baggins στην τριλογία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001-2003), καθώς και στην τριλογία Χόμπιτ (2012-2014), όπου εκεί ερμήνευσε τον χαρακτήρα μόνο στις σκηνές προχωρημένης ηλικίας.
Ηταν ενεργός ηθοποιός και στο θέατρο, βραβεύτηκε το 1967, με το βραβείο Tony, για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο The Homecoming. Το 1998, βραβεύτηκε και με το βραβείο Laurence Olivier, για την ερμηνεία του στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ληρ. Το 1981, βραβεύτηκε και με BAFTA, για τον ρόλο τους στην ταινία Οι Δρόμοι της Φωτιάς (1981), ρόλος που του χάρισε και μία υποψηφιότητα στην Αμερικανική Ακαδημία.
Το 1963 ο ηθοποιός μετακόμισε στην Ευρώπη για να συμμετάσχει σε σπαγγέτι γουέστερν και κατασκοπευτικά θρίλερ. Σποραδικά επέστρεφε στο Χόλιγουντ για να αξιοποιήσει τη φήμη του ως Kookie.
Ο Έντουαρντ Μπερνς Μπράιτενμπεργκ όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Όταν ήταν 13 ετών πέθανε ο αλκοολικός πατέρας του και πήρε το επώνυμο του παππού του από την πλευρά της μητέρας του, πυροσβέστη στη Νέας Υόρκης. Εκδήλωσε ενδιαφέρον για την υποκριτική από τα χρόνια που φοιτούσε στο γυμνάσιο και σε ηλικία 22 ετών, πήγε στο Λος Άντζελες, όπου εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους έως ότου υποδύθηκε τον δολοφόνο, στην ταινία Girl on the Run (1958) που του άνοιξε τον δρόμο για τα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πλατό.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Kookie No More» (1996) αναφέρθηκε λεπτομερώς στον εθισμό του στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ.
Ο Καγκέντρα, το όνομα του οποίου είχε περιληφθεί στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, είχε αναγνωριστεί το 2010, όταν έκλεισε τα 18 του, ως ο πιο κοντός εν ζωή άνθρωπος του κόσμου που διατηρούσε την ικανότητα να βαδίζει. Τότε, είχε φωτογραφηθεί κρατώντας ένα πιστοποιητικό λίγο μικρότερο σε μέγεθος από τον ίδιο.
Πολύ σύντομα όμως τον «εκθρόνισε» ο συμπατριώτης του, ο Τσάντρα Μπαχαντούρ Ντάνγκι, που είχε ύψος 54,6 εκατοστά. Όταν ο Τσάντρα πέθανε, το 2015, ο Καγκέντρα ανέκτησε τον "τίτλο" του.
«Ήταν τόσο μικροσκοπικός όταν γεννήθηκε, που τον κρατούσαμε στην παλάμη του χεριού. Δυσκολευόμασταν πολύ να του κάνουμε μπάνιο», αφηγήθηκε ο πατέρας του, ο Ρουπ Μπαχαντούρ.
Χάρη στη φήμη του, ο Καγκέντρα είχε ταξιδέψει σε πολλές χώρες και εμφανίστηκε στην τηλεόραση στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. "Η ζωή μπορεί να είναι πρόκληση όταν ζυγίζεις μόνο έξι κιλά και δεν μπορεί να βρεις τη θέση σου σε έναν κόσμο χτισμένο για ανθρώπους μέσου μεγέθους. Αλλά ο Καγκέντρα δεν άφησε σε καμία περίπτωση το μέγεθός του να τον εμποδίσει", είπε ο αρχισυντάκτης του Βιβλίου των Ρεκόρ Γκίνες, ο Κρεγκ Γκλεντάι.
Ο Καγκέντρα ήταν επίσης το κεντρικό πρόσωπο σε διαφημιστική εκστρατεία για την προώθηση του τουρισμού στο Νεπάλ: τον παρουσίαζε ως τον πιο μικρόσωμο άνθρωπο, σε μια χώρα όπου βρίσκεται το ψηλότερο βουνό του κόσμου, το Έβερεστ. Το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο όπου ο Καγκέντρα παίζει κιθάρα με τον αδελφό του και κάνει ποδήλατο.
Με τον θάνατό του, ο «τίτλος» πηγαίνει τώρα σε έναν Κολομβιανό, τον Έντουαρντ «Νίνιο» Ερνάντες, που έχει ύψος 70,21 εκατοστά.
Ο πιο κοντός άνθρωπος του κόσμου, που όμως δεν μπορεί να περπατά ή να στέκεται μόνος του χωρίς βοήθεια είναι ο Φιλιππινέζος Τζουνρέι Μπαλαβίνγκ, με ύψος 59,93 εκατοστά.
Δημιουργός του συγκροτήματος X-Rays, που κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, στη συνέχεια ακολούθησε σόλο καριέρα και έβγαλε 20 δίσκους. Το τραγούδι του «Deeper Well» είχε συμπεριληφθεί στον δίσκο της Εμιλου Χάρις «Wrecking Ball», που είχε κερδίσει βραβείο Grammy το 1995.
Γεννημένος στο Colwyn Bay της Ουαλίας, το 1942, ο Jones παιδί ακόμα, μετακόμισε στην Αγγλία και μεγάλωσε το Surrey. Στην Οξφόρδη όπου σπούδαζε αγγλική λογοτεχνία, γνωρίστηκε με τον συμφοιτητή του Palin, ενώ έπαιζε στην Oxford Revue. Μετά το πανεπιστήμιο και μαζί με τον Palin, ο Jones έγραψε και ερμήνευσε σε μία σειρά τηλεοπτικών εκπομπών μαζί με άλλα μελλοντικά αστέρια της βρετανικής κωμωδίας, όπως ο Graeme Garden, ο Bill Oddie, ο Eric Idle, ο John Cleese, ο Peter Cook και ο David Jason. Το 1969, ο Palin και ο Jones συντάχθηκαν με τους αποφοίτους του Κέιμπριτζ, Cleese and Graham Chapman- μαζί με τον εμψυχωτή Terry Gilliam - σε μία κωμική σειρά του BBC, το «Monty Python's Flying Circus» που ήταν στον «αέρα» μέχρι το 1974. Φαινομενικά χαοτικό, συχνά σουρεαλιστικό και τυπικά τολμηρό, το Flying Circus των Monty Python θα γίνει μια από τις εμβληματικότερες σειρές στην ιστορία του BBC αλλάζοντας την κωμωδία με τρόπο που θα επηρεάσει μία ολόκληρη γενιά κωμικών.
Ωστόσο, ο Jones άρχισε να στρέφει το ενδιαφέρον του στην σκηνοθεσία. Έτσι μετά το «And Now for Something Completely Different» που κυκλοφόρησε το 1971 η αγαπημένη ομάδα ετοιμάζει το «Monty Python and the Holy Grail» με τον Jones να έχει τα ηνία της σκηνοθεσία μαζί με τον Gilliam. Ήταν ταμένος στο "δημοκρατικό ένστικτο" των Python: «Αν γελάγαμε και οι έξι με κάτι, γνωρίζαμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε με αυτό, και για εμένα ήταν απλά μία ερώτηση για το πώς θα τοποθετούσα στην οθόνη αυτό που μας έκανε όλους να γελάσουμε» είχε πει.
Ο Jones παντρεύτηκε δύο φορές: μεταξύ του 1970 και του 2012 με την Alison Telfer, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, και το 2012 με την Anna Söderström, με την οποία απέκτησαν ένα παιδί.
Ο θρύλος της έβδομης τέχνης είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά. Υπέστη εγκεφαλικό το 1996 και καρδιακή προσβολή το 2001.
Ο Κερκ Ντάγκλας έπαιξε τις επτά δεκαετίες της καριέρας του σε περίπου εκατό ταινίες, ανάμεσά τους στη μεταφορά του βιβλίου Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα του Ιουλίου Βερν (1954), αλλά και φιλμ γουέστερν, δραματικές, αστυνομικές, πολεμικές ταινίες, πολύ συχνά στον ρόλο του σκληρού.
Μεγάλος γυναικάς, ο Ντάγκλας είχε διάφορες κατακτήσεις αλλά ζούσε από το 1954 με την ίδια γυναίκα, την Αν Μπάιντενς, την οποία είχε συναντήσει στη Γαλλία κι έγινε η δεύτερη σύζυγός του.
Ο Κερκ Ντάγκλας, γιος εβραίων μεταναστών από τη Λευκορωσία, είχε γίνει γνωστός για το εκρηκτικό στιλ πολλών ερμηνειών του, διότι αποτύπωνε στη μεγάλη οθόνη ιδίως το αίσθημα της οργής και της εξέγερσης εναντίον «της αδικίας», όπως έλεγε ο ίδιος. Μετατράπηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Πρωταγωνίστησε επίσης στην προσπάθεια να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, ο αποκλεισμός ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων διότι συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και συνοδοιπόροι τη δεκαετία του 1950. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.
Ο Λόρενς «Λάρι» Τέσλερ, γεννημένος στη Νέα Υόρκη το 1945, πέρασε στην κατασκευάστρια εκτυπωτών και φωτοαντιγραφικών μηχανημάτων μέρος της καριέρας του.
Πτυχιούχος του πανεπιστημίου Στάνφορντ, στη Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνιας, ο Λόρενς Τέσλερ ήταν ειδικευμένος στην αλληλεπίδραση ανθρώπων και μηχανημάτων. Δούλεψε κυρίως για την Apple, την Amazon, τη Yahoo! και στο κέντρο έρευνας της Ζίροξ στο Πάλο Άλτο.
Τη δυνατότητα της «αποκοπής» και της «επικόλλησης» οποιουδήποτε αποσπάσματος κειμένου, χωρίς να χρειάζονται πολλά και περίπλοκα βήματα, την εμπνεύστηκε από μια τεχνική πολύ αρχαιότερη από την εποχή της πληροφορικής, δηλαδή το να κόβει κανείς τμήματα τυπωμένων φράσεων και να τα τοποθετεί σε άλλη σειρά χρησιμοποιώντας κόλλα ή σελοτέιπ.
Η εντολή έγινε συνήθεια χάρη στην Apple, που την ενέταξε στον υπολογιστή Lisa το 1983 και στον Macintosh την επόμενη χρονιά.
Ο συνιδρυτής της Apple, ο Στιβ Τζομπς, κατάφερε να αρπάξει τον Τέσλερ από τη Ζίροξ το 1980. Ο μηχανικός πέρασε στην κατασκευάστρια υπολογιστών και smartphones 17 χρόνια, φθάνοντας στην κορυφή της ιεραρχίας της.
Αργότερα, δημιούργησε μια start-up στον κλάδο της εκπαίδευσης και ανέλαβε έργα που επικεντρώνονταν στην εμπειρία του χρήστη στην Άμαζον και στη Γιαχού.
Ο Λάρι Τέσλερ «συνδύασε την εκπαίδευση στην επιστήμη της πληροφορικής με μια αντικουλτούρα κατά την οποία οι υπολογιστές έπρεπε να είναι για τους πάντες», σημείωσε το Computer History Museum.
Το 1969 η NASA ζήτησε από την Katherine το φεγγάρι και αυτή, χάρη στο τρομερό μυαλό της, τους το έδωσε. Ήταν οι υπολογισμοί της με ένα μολύβι και χαρτί που κατάφεραν να φτιάξουν τις τροχιές του Apollo 11 ώστε να είναι εφικτό να προσεληνωθεί. Ήξερε ότι ένα τόσο δα λάθος θα στοίχιζε τη ζωή του πληρώματος. Δεν το έκανε και έγραψε ιστορία.
«Μετρούσα τα πάντα. Μετρούσα τα βήματά μου περπατώντας στο δρόμο, τα σκαλιά στην εκκλησία, τα πιάτα και τα ασημικά που καθάριζα… ό, τι μπορούσε να μετρηθεί , το μετρούσα», είπε η ίδια το 2015 όταν έπαιρνε το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ομπάμα, την μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να λάβει πολίτης των ΗΠΑ.
Γεννήθηκε το 1918 σε μια μικρή πόλη της Δυτικής Βιρτζίνια. Ήταν περίεργη για τα πάντα και τρομερά καλή στα μαθηματικά. Ο πατέρας της, ο Joshua, ήταν αποφασισμένος ότι το λαμπρό κοριτσάκι του θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να αποδείξει τις δυνατότητές της. Αποφάσισε η οικογένεια να μετακομίσει, ώστε να μένει κοντά στο Ινστιτούτο της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου θα μπορούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή της στο γυμνάσιο. Οι επιδόσεις της Johnson απέδειξαν ότι η απόφαση του πατέρα της ήταν η σωστή: Τελείωσε το σχολείο στα 14, και το κολλέγιο στα 18.
Συνεχίζει στο –ιστορικά μαύρο– West State College και βρήκε έναν μέντορα στον καθηγητή μαθηματικών W. W. Schieffelin Claytor, τον τρίτο αφροαμερικανό που είχε πάρει διδακτορικό στα μαθηματικά. Η Katherine αποφοίτησε με επαίνους το 1937 και βρήκε δουλειά διδάσκοντας σε ένα δημόσιο σχολείο μαύρων στη Βιρτζίνια.
Το 1957 η εκτόξευση του Σοβιετικού δορυφόρου Sputnik άλλαξε την ιστορία και τη ζωή της Johnson. Το 1957 παρέδωσε μερικά από τα μαθηματικά για τη μελέτη του 1958 «Σημειώσεις για τη Διαστημική Τεχνολογία», μια συλλογή από μια σειρά διαλέξεων του 1958 που δόθηκαν από τους μηχανικούς της Διεύθυνσης Έρευνας Πτήσης και της Pilotless Aircraft Research Division (PARD). Οι μηχανικοί από αυτές τις ομάδες αποτελούν τον πυρήνα της ομάδας διαστημικών εργασιών, η πρώτη επίσημη είσοδος της NACA στα διαστημικά ταξίδια. Η Johnson, η οποία είχε συνεργαστεί με πολλούς από αυτούς από τότε που πήγε στο Langley, «ήρθε μαζί με το πρόγραμμα» καθώς η NACA έγινε NASA αργότερα εκείνη τη χρονιά. Έκανε ανάλυση τροχιάς για την αποστολή του Freedom 7 του Alan Shepard τον Μάιο του 1961, την πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση στην Αμερική.
Η Johnson έγινε γνωστή σε μεγάλη ηλικία και η πιο γνωστή από περίπου 30 μαύρες γυναίκες μαθηματικούς που στα μέσα του 20ού αιώνα εργάστηκαν για τη διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ.
Η ιστορία τους ειπώθηκε στην ταινία του Χόλιγουντ του 2016 «Hidden Figures», με βάση το βιβλίο του Margot Lee Shetterly με τον ίδιο τίτλο, που δημοσιεύθηκε εκείνο το έτος. Στην ταινία πρωταγωνίστησε η Taraji P. Henson στο ρόλο της κ. Johnson, την κεντρική φιγούρα της ταινίας. Έπαιζαν επίσης η Octavia Spencer και η Janelle Moné στους ρόλους των πραγματικών συνεργατών της Dorothy Vaughan και Mary Jackson.
Ήταν μια ηρωίδα η Johnson. Όχι μόνο της επιστήμης και του διαστήματος αλλά και της ισότητας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε και η ίδια «Δεν έχω αίσθημα κατωτερότητας. Ποτέ δεν είχα. Είμαι καλή όσο ο οποιοσδήποτε, αλλά όχι καλύτερη».
Για πολλούς, η σύζυγος του κομμουνιστή ηγέτη ήταν «η γυναίκα του διαβόλου», ο τίτλος ενός βιβλίου του Φαχρί Μπαλίου. Στον πρόλογο, ο λογοτέχνης Ισμαήλ Κανταρέ τη χαρακτήρισε «την πιο διαβολική από όλους, την πιο διεστραμμένη» από τις συζύγους δικτατόρων. Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία (1945-1991), εκτελέστηκαν 5.577 άνδρες και 450 γυναίκες, περισσότεροι από 26.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν, 32.000 απελάθηκαν, 77.000 πέθαναν σε στρατόπεδα εργασίας.
Το κομμουνιστικό καθεστώς κατέστρεψε τεμένη και εκκλησίες, απαγόρευσε τη θρησκεία, εγκλώβισε τα τρία εκατομμύρια κατοίκων της βαλκανικής χώρας.
Γεννήθηκε στις 7/2/1921 στο Μοναστήρι των Σκοπίων, τότε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Ο πατέρας της Τεφίκ Γιουγκλίνι ήταν λογιστής και διατηρούσε σχέσεις με το αλβανικό φασιστικό κόμμα. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αλβανία και αργότερα η Νεζμιγιέ αποφοίτησε από το προνομιούχο Ινστιτούτο Βασίλισσας Μητέρας Παιδείας.
Από πολύ νωρίς άρχισε να διακατέχεται με κομμουνιστικές ιδέες ως ενεργό μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας έως το 1941 -στη διάρκεια του Β΄ Π.Π.- οπότε και εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Αλβανίας, υπηρετώντας το τμήμα προπαγάνδας του 1ου τμήματος του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού, με το ψευδώνυμο Delikatja - Fragile.
Το 1945, ένα χρόνο μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στην Αλβανία, παντρεύτηκε τον ισχυρό άνδρα του καθεστώτος Ένβερ Χότζα, πρώτο γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος και μετά το 1940 γραμματέα του Αλβανικού Κόμματος Εργασίας (APT). Μαζί απόκτησαν τρία παιδιά. Δύο γιούς, τον Ιλίρι και τον Σοκόλ και μία κόρη την Πρανβέρα.
Στο πλευρό του δικτάτορα, η Νεζμιγιέ Χότζα εξελίχθηκε σε κορυφαία ιδεολόγο του αλβανικού κομμουνισμού, καταλαμβάνοντας σημαντικές θέσεις του καθεστώτος. Το 1948 ως βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης ηγήθηκε των γυναικείων οργανώσεων της χώρας. Το 1952 τοποθετήθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1966 διευθύντρια του Ινστιτούτου Μελέτης Μαρξισμού-Λενινισμού και στη Σχολή Λένιν του κόμματος.
Για πολλούς, η Νεζμιγιέ Χότζα, διαδραμάτισε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της ιδεολογίας του αντιρεβιζιονιστικού Μαρξισμού-Λενινισμού, της αλβανικής εκδοχής του σταλινισμού. Η ίδια δεν διαφοροποιήθηκε στο ελάχιστο από την αυταρχική πολιτική του συζύγου της, που σημαδεύτηκε από καταστολές, εκκαθαρίσεις πολιτικών αντιπάλων και πρώην «συντρόφων», απαγόρευσης της θρησκείας και δίωξη των πιστών, απομόνωση από τον εξωτερικό κόσμο κ.α.
Τον Απρίλιο του 1956, συμμετείχε στην καταστολή της κομματικής αντιπολίτευσης στη διάσκεψη APT στα Τίρανα. Ενώ το 1981 ενέκρινε τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις στο κομμουνιστικό κόμμα και την κυβέρνηση της Αλβανίας. Μεταξύ των θυμάτων συγκαταλέγεται και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Μεχμέτ Σέχου, ο οποίος, κατά τα επίσημα ανακοινωθέντα, αυτοκτόνησε. Λίγο αργότερα, με τη σταδιακή απόσυρση του Χότζα, η ίδια συμμετείχε στην επιλογή του διαδόχου του συζύγου της, εγκρίνοντας την υποψηφιότητα του επιμελητή της ιδεολογίας και της προπαγάνδας Ραμίζ Αλία.
Μετά τον θάνατο του Ενβέρ Χότζα (11/4/1985) η σύζυγός του τον αντικατέστησε ως επικεφαλής του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας συνεχίζοντας να διατηρεί πολιτική και ιδεολογική επιρροή στη χώρα και βάζοντας βέτο στα περιορισμένα σχέδια για μεταρρυθμίσεις.
Σε μια συνέντευξή της στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2008, δεν εξέφρασε την παραμικρή μεταμέλεια για τα εγκλήματα του συζύγου της. «Γιατί να ζητήσω συγγνώμη; Δεν λυπάμαι για τίποτα και δεν αισθάνομαι ένοχη για τίποτα. Απλά σεβόμασταν τους νόμους που ίσχυαν εκείνη στην εποχή», είπε τότε, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά το θάνατο του Ενβέρ Χότζα, το 1985.« Η εμπιστοσύνη μου στο κομμουνιστικό ιδεώδες δεν θα πεθάνει ποτέ».
Το 1989 όταν τα κομμουνιστικά καθεστώτα ξεκίνησαν να τραντάζονται στη Ν.Α. Ευρώπη, η Νεζμιγιέ Χότζα εμφανίστηκε βέβαιη πως δεν θα επηρεαστεί η Αλβανία. Ωστόσο τα γεγονότα στην Ρουμανία και η εκτέλεση του Νικολάου Τσαουσέσκου το 1990, σήμανε την αρχή του τέλους. Ακολούθησαν μαζικές αντικομμουνιστικές διαδηλώσεις που ανάγκασαν τον Ραμίζ Αλία να εμφανιστεί ως … «Αλβανός Γκορμπατσόφ» απογοητεύοντας τη χήρα του Χότζα, που απομακρύνθηκε από επικεφαλής του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας. Όταν στις 20/2/1991, οι διαδηλωτές στα Τίρανα κατεδάφισαν το μνημείο του Ενβέρ Χότζα στην πλατεία Σκεντέρμπεη, η Νεζμιγιέ διέκοψε κάθε επαφή με τον Ραμίζ Αλία μη εγκρίνοντας τον σχηματισμό του κομμουνιστικού APT σε Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αλβανίας.
Τον Δεκέμβριο του 1991 η πάλαι ποτέ ισχυρή γυναικά του καθεστώτος, 70 ετών τότε, συνελήφθη και κρατήθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό. Στη συνέχεια, δικαστήριο την έκρινε ένοχη για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεση κρατικών κονδυλίων, σε εννέα χρόνια κάθειρξης, από τα οποία εξέτισε μόνο τα πέντε. Το 1995 της αφαιρέθηκαν με διάταγμα του Σαλί Μπερίσα, όλα τα βραβεία και οι τιμητικοί τίτλοι που της είχαν απονεμηθεί επί κομμουνιστικού καθεστώτος. Στη γυναικεία φυλακή των Τιράνων η Νεζμιγιέ εργάστηκε στη βιομηχανία ενδυμάτων, χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα. Ωστόσο με επιστολές της προς τον τύπο υπερασπίστηκε τις πολιτικές του συζύγου της. Μετά τα γεγονότα του 1997, και μετά από πέντε χρόνια φυλάκιση, αφέθηκε ελεύθερη με τη γενική αμνηστία, επιλέγοντας στη συνέχεια την απομόνωση σε ένα μικρό διαμέρισμα στα προάστια των Τιράνων.
Κατά καιρούς μ' επιστολές και συνεντεύξεις, επιχείρησε να ωραιοποιήσει τον δικτάτορα σύζυγό της και τα έργα του. Για την ίδια ο σύζυγός της «δεν ήταν ένας δικτάτορας αλλά ένας ιδανικός ηγέτης που γνώριζε πώς να υπερασπιστεί τη χώρα του από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς που απειλούσαν την ύπαρξη της Αλβανία». Ωστόσο -σε μία συνέντευξη- ομολόγησε πως μέσα στη φυλακή «άρχισε να κατανοεί καλύτερα τους καταπιεσμένους».
Οι νεότεροι τον έμαθαν μέσω του Game of Thrones, όταν υποδύθηκε το «Τρίτο Μάτι» (σ.σ. Three-Eyed Raven), αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του Μπραν. Οι παλαιότεροι έχουν να λένε για τις ερμηνείες του στις ταινίες του Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και την χαρακτηριστική παρουσία του στην ταινία «Εξορκιστής» (Exorcist, 1973).
Με περισσότερα από 60 χρόνια ενεργής παρουσίας στον κινηματογράφο, ο Μαξ Φον Σίντοφ υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία πληθώρα ετερόκλητων χαρακτήρων, καταφέρνοντας να ανταποκρίνεται κάθε φορά στις απαιτήσεις του εκάστοτε ρόλου: Από την «Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (The Greatest Story Ever Told, 1965) όπου υποδύθηκε στον Χριστό, στον Γερμανό Ναζί και λάτρη του ποδοσφαίρου στο φιλμ «Η Μεγάλη απόδραση των 11» (Victory, 1981), με συμπρωταγωνιστές τον Μάικλ Κέιν, τον Πελέ και τον Σιλβέστερ Σταλόνε, και από τον καταδικασμένο ιερέα στον «Εξορκιστή», στον πατέρα που χάνει σε μεγάλη ηλικία τον γιο του στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου (Extremely Loud and Incredibly Close, 2011). Ο Μαξ Φον Σίντοφ είχε εμφανιστεί και στον φανταστικό κόσμο του Star Wars και συγκεκριμένα στην ταινία «Star Wars: The Force Awakens» (2015). 35 χρόνια νωρίτερα είχε υποδυθεί τον Αυτοκράτορα Ming στη μεταφορά του διάσημου κόμικ Flash Gordon στον κινηματογράφο («Flash Gordon», 1980).
Ο Μαξ Φον Σίντοφ είχε περισσότερα από 60 χρόνια καριέρας στον κινηματογράφο
Ο Μαξ Φον Σίντοφ γεννήθηκε στο Λουντ της Σουηδίας το 1929 και μεγάλωσε σε μια ευκατάσταση οικογένεια που του επέτρεψε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να σπουδάσει στην Εθνική Δραματική Σχολή της χώρας. Το 1955 γνώρισε τον Ιγκμαρ Μπέργκμαν ο οποίος βρήκε στο παραστατικό και στο εκφραστικό του βλέμμα τον ήρωα που έψαχνε για την «Εβδομη Σφραγίδα» (1957). Εμβληματική σκηνή της ταινίας η στιγμή που ο Μαξ Φον Σίντοφ παίζει σκάκι με τον Θάνατο.
Δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει σε ταινίες, ακόμα και σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Στα 88 του, ήταν μέλος του καστ και στην ταινία Κουρσκ (2018) -το φιλμ που αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα με το ρωσικό υποβρύχιο που καταστράφηκε στη Θάλασσα του Μπάρεντς, παίρνοντας στον θάνατο όλο του το πλήρωμα.
Όταν ο Michel έγινε 14 ετών ο μεγαλύτερος αδερφός του Albert είχε ήδη γίνει pastry chef. Ο μικρότερος αδερφός ακολούθησε τα βήματά του χωρίς δεύτερη σκέψη. Έγινε δεκτός ως πρακτικάριος στο Camille Loyal στο Belleville και άρχισε να δουλεύει σκληρά. Όταν η πρακτική του τελείωσε, ο Albert του βρήκε νέα εργασία στη Βρετανική Πρεσβεία όπου ο ίδιος δούλευε ως sous chef. Έφυγε από εκεί για να γίνει chef στο Philippe de Rothschild ενώ ο αδερφός του μετανάστευσε στην Αγγλία. Σύντομα θα τον ακολουθούσε και ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι δεν ήξερε να προφέρει ούτε μία λέξη στα Αγγλικά. Αργότερα στη ζωή του ο Michel Roux θα θυμηθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους που εκείνη την εποχή του έλεγαν ότι είναι τρελός να μετακομίσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεδομένου ότι η αγγλική κουζίνα χαρακτηριζόταν τότε από «ανύπαρκτη» έως «απαίσια». Κι όμως, αυτή η απόφαση του Michel ήταν που στην πραγματικότητα άλλαξε το γαστρονομικό μέλλον σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Το 1967 τα δύο αδέρφια ανοίγουν μαζί το πρώτο τους εστιατόριο. Στο Le Gavroche της οδού Lower Sloane υπήρξαν θαμώνες πολλοί διάσημοι της εποχής όπως o Charlie Chaplin και η Ava Gardner. To 1972 o Albert και ο Michel Roux ανοίγουν το δεύτερο εστιατόριο τους, το περίφημο Waterside Inn.Τα δύο αυτά εστιατόρια υπήρξαν ανάμεσα στα εστιατόρια που βραβεύτηκαν όταν ο οδηγός Michelin έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το 1982 το το Le Gavroche έγινε το πρώτο εστιατόριο που πήρε 3 αστέρια Michelin στη Μεγάλη Βρετανία. Το 1985 το Waterside Inn βραβεύεται επίσης με 3 αστέρια και το 2010 γίνεται το πρώτο εστιατόριο εκτός Γαλλίας που διατηρεί τα 3 του αστέρια για 25 χρόνια (το Le Gavroche έχασε ένα αστέρι το 1993)!
Τα εστιατόρια των δύο Γάλλων αδερφών ήταν μια καινοτομία που η Μεγάλη Βρετανία δεν είχε δει ποτέ πριν. Αυτό που ουσιαστικά πρότειναν ήταν μια επιστροφή στις βασικές αρχές της (γαλλικής) κουζίνας. Πολυτελή υλικά, άψογες τεχνικές και αυστηρά υψηλή ποιότητα με οποιοδήποτε κόστος. Το κέρδος έρχονταν πάντα σε δεύτερη μοίρα στην κουζίνα των Roux. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη το πρώτο μενού του Le Gavroche περιείχε αρκετά από τα signature πιάτα που καθιέρωσαν τον Michel. Μεταξύ άλλων τα soufflés suissesses, η ψητή πάπια και το ξακουστό σουφλέ ομελέτας, ένα από τα πιο διάσημα γλυκά του Michel Roux
O Michel Roux πέθανε στις 12 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 79 ετών αφήνοντας τις γνώσεις του σε 12 βιβλία (στα ελληνικά κυκλοφορούν δύο: οι «Σάλτσες» και τα «Αυγά». Για το δεύτερο ο Michel Roux χαρακτηρίστηκε ως «ο βασιλιάς των αυγών»). Εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής και υπήρξε δάσκαλος για πολλούς διάσημους σεφ (μεταξύ άλλων ο Gordon Ramsey, ο Pierre Koffman, ο Christian Delteil και ο Mark Dodson). Έλαβε επίσης πολλές διακρίσεις, οι πιο σημαντικές από τις οποίες είναι αυτή του Meilleur Ouvrier de France en Patisserie το 1976, αυτή του Chevalier de l'Ordre National du Merite το 1987 και εκείνη του Chevalier de l'Ordre des Arts des Lettres το 1990.
Το όνομα του Τζόζεφ Ντάγκαν ελάχιστοι το γνωρίζουν, ωστόσο πρόκειται για έναν άνθρωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο.
Κι αυτό γιατί είχε θεσμικό ρόλο στην ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας επί χρόνια και ήταν αυτός που παρέα με τον Μίκαελ Άλμογκ εφηύραν την διαδικασία των πέναλτι, εφόσον το αποτέλεσμα ενός αγώνα ή της παράτασης είναι ισόπαλο.
Ο Ντάγκαν πήρε την απόφαση αυτή μετά την ήττα της εθνικής ομάδας του Ισραήλ από αυτή της Βουλγαρίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό το 1968 στο... στρίψιμο της δεκάρας. Σκέφτηκε πως θα πρέπει να υπάρχει ένας πιο δίκαιος τρόπος για να υπάρχει νικητής, μέσα από τη διαδικασία ενός αγώνα κα εφηύρε την διαδικασία των πέναλτι η οποία πέρασε στους κανονισμούς της FIFA μετά από δύο χρόνια. Μάλιστα, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο ματς της Γιουνάιτεντ κόντρα στην Χαλ για το Watney Cup.
Στην καριέρα της, νεότατη και εντυπωσιακή, η Μποζέ είχε πρωταγωνιστήσει σε έργα των Λουκίνο Βισκόντι και Μικελάντζελο Αντονιόνι. Στην δεκαετία του '50 επέλεξε να εγκαταλείψει προσωρινά τον κινηματογράφο και να παντρευτεί τον Ισπανό, γνωστό ταυρομάχο Λουίς Μιγκέλ Ντομινγκίν, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Μετά το διαζύγιό της, επέστρεψε στο σινεμά και συνεργάστηκε, μεταξύ των άλλων, με τους αδελφούς Ταβιάνι, τον Φεντερίκο Φελίνι, τον Φραντσέσκο Ρόζι.
24/3/2020 Πεθαίνει στον ύπνο του στο σπίτι του στο Νεγί από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 92 ετών ο Αλμπέρ Ουντερζό, ο ένας από τους δημιουργούς του ΑστερίξΟ Ουντερζό μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί δημιούργησαν τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και την παρέα τους, το 1959, για λογαριασμό του νεανικού περιοδικού «Pilote». Ο Αστερίξ παραμένει το κόμικ που έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες -111 γλώσσες και διαλέκτους- παγκοσμίως.
Το 1982, εμφανίστηκε πλάι στον Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Ράμπο: Πρώτο Αίμα».
Το 1983 πρωταγωνίστησε στο θρίλερ «Έγκλημα στο Γκόρκυ Παρκ», ενώ στο θρίλερ «Θανατηφόρα Εφέ» (1986) είχε πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα στον Μπράιαν Μπράουν.
Το 1987 στην ταινία «Η Κοιλιά του Αρχιτέκτονα» του Πίτερ Γκρίναγουεϊ υποδύθηκε τον βαριά άρρωστο μελλοθάνατο αρχιτέκτονα Κράκλαϊτ.
Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1959 την Τζούντιθ Σεφ. Αφού πήρε διαζύγιο το 1974, παντρεύτηκε ξανά το 1988 την Τζένιφερ Άρνοτ. Είχε τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο.
“Oh ! Mon amour écoute-moi Un autre monde t’attend là-bas” Το μελωδικό ερωτικό κομμάτι που σφράγισε την εφηβεία εκατομμυρίων νέων στην Ευρώπη τη δεκαετία του ‘70, στα ντροπαλά πάρτυ με πικάπ και βερμούτ, ήρθε να ντύσει σαν σάουντρακ την «ταινία¨ του μυαλού μας , τις χίλιες εικόνες που αναδύθηκαν στην είδηση του θανάτου του Κριστόφ…
Οι μεγαλύτεροι από μας τότε, οι νέοι του ‘60 είχαν στην καρδιά τους τη μεγάλη επιτυχία του Γάλλου τραγουδιστή, την Aline,γραμμένη το 1965. Για μας όμως ήταν η φωνή του Ο Μον Αμουρ…
Ο Ινδός ηθοποιός είχε παίξει σε βραβευμένες ταινίες όπως «Η ζωή του Πι», το «Slumdog Millionaire» και το «Τζουράσικ Παρκ».Πέθανε ο Μπράιαν Ντένεχι του «First Blood»
Ο Ινδός σταρ κατάφερε να σπάσει τα σύνορα του Bollywood και έγινε διεθνής πρωταγωνιστώντας σε τεράστιες επιτυχίες και μεγάλα blockbusters. Ο Ιρφάν Καν, σούπερ σταρ του Bollywood με διακρίσεις και τουλάχιστον 50 τίτλους στη φιλμογραφία του, υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς Ινδούς ηθοποιούς που έσπασαν τα σύνορα της χώρας του, ήδη από το 1988 με το εκτός Ινδίας ντεμπούτο του, το υποψήφιο για Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας «Salaam Bombay» της Μίρα Ναΐρ.
Ταυτόχρονα με τις μεγάλες του επιτυχίες στην Ινδία, συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε διεθνείς παραγωγές, όπως το «The Warrior» του Ασίφ Καπάντια το 2001, το «The Darjeeling Limited» του Γουές Άντερσον το 2007, το «Slumdog Millionaire» του Ντάνι Μπόιλ το 2008, το σπονδυλωτό «New York, Ι Love You» του 2009, το «The Amazing Spider-Man» του 2012, τη «Ζωή του Πι» του Ανγκ Λι το 2012, το «Jurassic World» του 2015 και το το «Inferno» του 2016.
Στον Ιρφάν Καν το 2018 απονεμήθηκε το βραβείο της Διεθνούς Ινδικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (IIFA) για την ερμηνεία του στην ταινία «Hindi Medium», όπου παίζει έναν πατέρα ο οποίος μετακομίζει ώστε να φοιτήσει η κόρη του σε ένα περίβλεπτο σχολείο – μια σάτιρα της ινδικής κοινωνίας.
Ο ηθοποιός ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο γιους τον Μαμπίλ και τον Αγιάν.
Υπήρξε υπέρμαχος του ανεξάρτητου σινεμά και κατάφερε μέσα από τις δουλειές της με ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού, να προκαλέσει συζητήσεις, ήδη με το «Humpday» (2009). Συνολικά γύρισε 8 μεγάλου μήκους ταινίες σε 14 χρόνια.
Στην τηλεόραση υπέγραψε τις δημοφιλείς σειρές «Mad Men», «Fresh Off the Boat», «The Mindy Project», «Glow», αλλά και τη σειρά «Little Fires Everywhere» με τη Ρις Γουίδερσπουν, στην οποία σκηνοθέτησε τέσσερα επεισόδια.
Η Λιν Σέλτον ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Κέβιν Σιλ από το 2014.
Ο Μισέλ Πικολί αναδείχθηκε στην ταινία Le Mépris του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1963), στο θρυλικό ζευγάρι με την Μπριζίτ Μπαρντό, και έκτοτε η γοητευτική του φυσιογνωμία με τα δασώδη φρύδια κυριάρχησε σε περισσότερες από 150 ταινίες, από τον προκλητικό οικοδεσπότη στο "Μεγάλο Φαγοπότι" μέχρι τον διστακτικό πάπα του "Habemus papam" (2011), που θα είναι και τελευταίος μεγάλος ρόλος του στον κινηματογράφο.
Η μακρά του καριέρα είναι συνδeδεμένη με τις ταινίες του Λουί Μπουνιουέλ και του Κλοντ Σοτέ .
Με σκηνοθέτη τον Λουί Μπουνιουέλ, ερμήνευσε εμβληματικές προσωπικότητες στις ταινίες Le journal d'une femme de chambre (Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας), Belle de jour (Η ωραία της ημέρας), Le charme discret de la bourgeoisie (Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας), και με σκηνοθέτη τον Κλοντ Σοτέ στην δεκαετία του 1970 έβαλε την σφραγίδα του στις ταινίες Les choses de la vie" (Τα γεγονότα της ζωής) , Max et les ferrailleurs (Η τροτέζα και οι διαρρήκτες), Vincent, François, Paul... et les autres (Βενσάν, Φρανσουά, Πολ ... και οι άλλοι)
Εκλεκτικός στις επιλογές του, γύρισε επίσης ταινίες με τους Ρενουάρ, Ρενέ, Ντεμί, Μελβίλ, Βαρντά και Χίτσκοκ, Λουί Μαλ...
Ψηλός, μελαχρινός, φαλακρός με τα χρόνια, με φωνή πότε βροντερή πότε σαγηνευτική, η αινιγματική αυτή φυσιογνωμία αγαπούσε να παίζει με την εκκεντρικότητα ή με τους πιο ακραίους παραλογισμούς και να κρύβει την εικόνα του, πριν στραφεί και ο ίδιος στην σκηνοθεσία στα 70 του χρόνια. Απόδειξη, ο ρόλος του στην ταινία Το Μεγάλο Φαγοπότι του Μάρκο Φερέρι που ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο Φεστιβάλ των Καννών το 1973.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο αντιστάρ ντροπαλός Μισέλ Πικολί, που γεννήθηκε το 1925 σε οικογένεια μουσικών, εξαφανίσθηκε από τις οθόνες. Στα 90 του χρόνια, θα μας ανοίξει ένα μικρό παράθυρο στο βιβλίο με τις συνομιλίες του με τον Ζιλ Ζακόμπ "J'ai vécu dans mes rêves", (Εζησα στα όνειρά μου). "Θα ήθελα να μην τελειώσει ποτέ και τελειώνει...είναι πολύ δύσκολο".
Τέσσερις φορές υποψήφιος για βραβείο César, κυρίως για την ταινία "La belle Noiseuse (Η ωραία καυγατζού) του Ζακ Ριβέτ (1992), δεν βραβεύθηκε ποτέ από την Ακαδημία
Ηταν ενεργός ηθοποιός και στο θέατρο, βραβεύτηκε το 1967, με το βραβείο Tony, για την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο The Homecoming. Το 1998, βραβεύτηκε και με το βραβείο Laurence Olivier, για την ερμηνεία του στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ληρ. Το 1981, βραβεύτηκε και με BAFTA, για τον ρόλο τους στην ταινία Οι Δρόμοι της Φωτιάς (1981), ρόλος που του χάρισε και μία υποψηφιότητα στην Αμερικανική Ακαδημία.
Επίσης σχεδίασε το ψυχεδελικό πόστερ του Bob Dylan, το σήμα της DC Comics, την ετικέτα της Brooklyn Brewery. Ήταν ο πρώτος σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας που έλαβε το 2009 το βραβείο National Medal of the Arts από τα χέρια του 44ου προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Ήταν ένας χαρισματικός δημιουργός που κατάφερε σε έναν κόσμο που κυριαρχεί ο οπτικός θόρυβος να τον ομορφύνει επινοώντας πάντα πολύχρωμους, ευρηματικούς τρόπους.
Ο Μορικόνε θεωρείτο από τους εμβληματικότερους συνθέτες που ήταν εν ζωή και η μουσική του συνόδευσε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του κινηματογράφου.
Γεννηθείς το 1928, ο Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής.
Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών.
Η μουσική του Μορικόνε έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.
Το 2007, ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001.
Επίσης παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας Μισητοί 8. Επίσης, Μορικόνε έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.
Η Ντε Χάβιλαντ ήταν βραβευμένη με δύο Όσκαρ για τις ταινίες «Δώσ' μου πίσω το παιδί μου» το 1946 και «Η κληρονόμος» του 1949.
Για τον ρόλο της Μέλανι στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» το 1939, προτάθηκε για όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου, το οποίο έχασε από τη συμπρωταγωνίστριά της Χάτι ΜακΝτάνιελ - γνωστή για το ρόλο της ως «Μάμι» - η γκουβερναντα της κακομαθημένης «Σκάρλετ ο' Χάρα» στην ταινία - και πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε Βραβείο Όσκαρ.
Η αντιπαλότητα με την αδελφή της και επίσης πασίγνωστη ηθοποιό Τζόαν Φοντέιν αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στο χώρο του Χόλιγουντ για χρόνια.Οι δυο αδελφές είχαν κακές σχέσεις από μικρές κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποξένωσή τους από το 1975.
Η Ολίβια Μαίρη Ντε Χάβιλαντ γεννήθηκε στο Τόκιο από Βρετανούς γονείς, τον δικηγόρο Ουόλτερ Ντε Χάβιλαντ και την ηθοποιό Λίλιαν Αυγούστα Ρουζ. Οι γονείς της χώρισαν όταν αυτή ήταν τριών ετών και μεταφέρθηκε με τη μητέρα της και την αδελφή της Τζόαν στην Σαρατόγκα της Καλιφόρνια.
Στα 18 της η Ντε Χάβιλαντ, ακόμη φοιτήτρια στη δραματική σχολή επιλέχθηκε να ερμηνεύσει το ρόλο της Έρμια στο Όνειρο Θερινής Νυκτός του Σαίξπηρ που ανέβαινε εκείνη την περίοδο σ' ένα θέατρο της Καλιφόρνια. Την ίδια χρονιά η εταιρεία παραγωγής Warner Bros. χρηματοδότησε τη μεταφορά του θεατρικού στη μεγάλη οθόνη κι η Ντε Χάβιλαντ βρέθηκε να ερμηνεύει ξανά το ρόλο της Χέρνια, αυτή τη φορά στη μεγάλη οθόνη.
Ακολούθησε το συμβόλαιο με τη Warner Bros. και μια σειρά ταινιών στις οποίες υποδύονταν το έτερον ήμισυ του Έρολ Φλιν. Η αναγνώριση για τη Ντε Χάβιλαντ ήρθε όμως μετά τη συμμετοχή της στην επική ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος».
Η Ντε Χάβιλαντ όμως δεν ήταν ευχαριστημένη με τον τρόπο που χρησιμοποιόταν από τη Warner Bros., όπως η φίλη της η Μπέτι Ντέιβις, που είχε προσπαθήσει να σπάσει χωρίς επιτυχία το συμβόλαιό της το 1937. Το 1943 η Ντε Χάβιλαντ πήγε τη Warner Bros. στα δικαστήρια και κατάφερε να αποδεσμευτεί του συμβολαίου της κι αυτό ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών και δύο Όσκαρ ερμηνείας.
Η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ έχει αποσυρθεί από την υποκριτική κι εδώ και χρόνια κατοικούσε στο Παρίσι.
Πολυτάλαντος και πολύπλευρος κινήθηκε με απίστευτη δεξιοτεχνία μεταξύ διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών, από το μιούζικαλ μέχρι το δράμα και από το θρίλερ μέχρι την αποτύπωση αληθινών ιστοριών στο κινηματογραφικό πανί.
Εκτός από το «Εξπρές του μεσονυχτίου» στις δημοφιλέστερες δουλειές του συγκαταλέγονται οι ταινίες «Fame», «Pink Floyd – The Wall», «The «Commmitments», «Εβίτα», « Ο Μισισιπής φλέγεται», «Shoot the Moon», «Angel Heart», «The Life of David Gale» κ.α.
Ο Άλαν Πάρκερ δραστηριοποιήθηκε με επιτυχία τόσο στον βρετανικό όσο και στον αμερικανικό κινηματογράφο ενώ συνεργάστηκε με πολύ μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου σινεμά μεταξύ των οποίων ο Όλιβερ Στόουν, Νταϊάν Κίτον, Μίκι Ρουρκ, Νίκολας Κέιτζ, Τζιν Χάκμαν, Γουίλιαμ Νταφόε, Κέβιν Σπέίσι, Κέιτ Γουίνσλετ, Μαντόνα, Αντόνιο Μπαντέρας κ.α.
Κατά την διάρκεια της καριέρας του τιμήθηκε με έξι βραβεία Όσκαρ, δέκα Χρυσές Σφαίρες και 19 βραβεία Bafta ενώ του είχε αποδοθεί και ο τιμητικό τίτλος του Σερ για την σημαντική προσφορά του.
Αφού διακρίθηκε στη μουσική κωμωδία Σικάγο, επελέγη για να ενσαρκώσει το 1981, στους Δρόμους της Φωτιάς, τον αγγλοεβραίο αθλητή Χάρολντ Έιμπραχαμς, που εν μέσω του ολοένα εντεινόμενου αντισημιτισμού κυνηγά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Η ταινία αυτή, που έμεινε στη μνήμη πολλών ιδίως χάρη στην εξαιρετική σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής που αποτελούσε το θέμα της, έργο του Vangelis (του Βαγγέλη Παπαθανασίου), απέσπασε τέσσερα Όσκαρ το 1982, ανάμεσά τους το βραβείο της καλύτερης ταινίας, όμως ο Μπεν Κρος δεν ήταν καν υποψήφιος.
Παρέμεινε πολύ ενεργός στο θεατρικό σανίδι. Έπαιξε εξάλλου τον ρόλο του πατέρα του Σποκ στο Star Trek (2009), σε σκηνοθεσία του Τζέι-Τζέι Έιμπραμς.
Ήταν πατέρας δύο παιδιών, του Θίο και της Λόρεν.
Θιασώτης των ριζικών αλλαγών στην εκπαίδευση δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει ότι τα σχολεία πρέπει να σταματήσουν να παρέχουν τυποποιημένη μάθηση. Διαφορετικά, το μόνο που κάνουν είναι να σκοτώνουν τη δημιουργικότητα των μαθητών.
Ο Sir Ken Robinson γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 4 Μαρτίου 1950, προερχόμενος από εργατική οικογένεια. Συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας, συνηγορούσε υπέρ των δραστικών αλλαγών στα σχολεία με στόχο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες προκειμένου να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών και να δοθεί ο απαραίτητος χώρος για να ξεδιπλωθεί η φαντασία, να αναδυθεί η πρωτοτυπία και να προκύψει η καινοτομία.
Χαρακτηριστικές του διαφορετικού τρόπου σκέψης που είχε για την εκπαίδευση και του οράματός του για μια ουσιαστική προσφορά του σχολείου, είναι οι τρεις εμπνευσμένες ομιλίες του σε συνέδρια του TED το 2006, το 2010 και το 2013, οι οποίες παραμένουν ακόμα και σήμερα στις πρώτες θέσεις με τα περισσότερα views.
Ο Sir Ken Robinson διετέλεσε διευθυντής του έργου «Η Τέχνη στα σχολεία» μεταξύ 1985 - 1989 και καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Γουόργουϊκ (Warwick), ενώ χρίστηκε ιππότης (παίρνοντας τον τίτλο του Sir) για τη συμβολή του στην Εκπαίδευση. Κατοικούσε μόνιμα στο Λος Άντζελες με τη γυναίκα του, Μαρία-Τερέζα, και τα δύο παιδιά τους.
Σύμφωνα με τον Sir Ken Robinson η εκπαίδευση για να είναι ουσιαστική, αποτελεσματική και επιτυχημένη θα πρέπει:
Να προωθεί την πολυμορφία προσφέροντας ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών.
Να ενθαρρύνει την εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία.
Να προωθεί την περιέργεια μέσω της δημιουργικής διδασκαλίας -διαδικασία που εξαρτάται από την υψηλής ποιότητας κατάρτιση των εκπαιδευτικών.
Να επικεντρωθεί στην αφύπνιση της δημιουργικότητας μέσω εναλλακτικών διδακτικών διαδικασιών που δίνουν λιγότερη έμφαση στην τυποποίηση μέσω εξετάσεων.
Ο Sir Ken Robinson πίστευε ότι μεγάλο μέρος του σημερινού συστήματος εκπαίδευσης στις ΗΠΑ ενισχύει τη συμμόρφωση, την υποταγή και την τυποποίηση αντί να πυροδοτεί τη δημιουργία, την πρωτοτυπία και την καινοτομία.
Ο Μένζελ ανήκε στο τσεχοσλοβακικό Νέο Κύμα των σκηνοθετών των χρόνων του 1960 που περιελάμβανε τον Μίλος Φόρμαν της "Φωλιάς του κούκου" και του "Αμαντέους" καθώς και τη σκηνοθέτρια της αβάν γκαρντ Βέρα Χιτίλοβα.
Ο Μένζελ έγινε διάσημος με τον "Άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν", την ιστορία ενός νεαρού ελεγκτή σιδηροδρόμων στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Τσεχοσλοβακία στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Είχε βασιστεί σε μια νουβέλα του Τσέχου συγγραφέα Μπόχουμιλ Χράμπαλ, έργα του οποίου ενέπνευσαν και άλλες ταινίες του Μένζελ όπως το "Υπηρέτησα τον βασιλιά της Αγγλίας" το 2006.
Όπως και άλλοι σκηνοθέτες της γενιάς του, ο Μένζελ αντιμετώπισε προβλήματα με τις κομμουνιστικές αρχές. Η ταινία που γύρισε το 1969 "Skrivánci na niti" (αγγλ. τίτλος "Larks on a String") δεν προβλήθηκε στην πατρίδα του έως το 1990.
Η ταινία που γύρισε ο Μένζελ το 1985 "Vesničko má středisková" (αγγλ. τίτλος "My Sweet Little Village") ήταν υποψήφια για Όσκαρ και ορισμένες από τις άλλες του ταινίες έχουν γίνει κλασικές για τους θεατές και τους σκηνοθέτες του τσεχικού κινηματογράφου.
Η Rigg έπαιξε τον ρόλο της Countess Tracy di Vicenzo στην έκτη ταινία Bond με τίτλο «On Her Majesty's Secret Service». Επίσης, συμμετείχε στους The Avengers ως «Emma Peel».
Ωστόσο κατά την διάρκεια της υποκριτικής του θητείας ερμήνευσε πολλούς ακόμη και σημαντικούς ρόλους. Πιο συγκεκριμένα εμφανίστηκε σε περισσότερες από 180 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές μεταξύ των οποίων και η κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου με Μπούκερ μυθιστορήματος του Kazuo Ishiguro «Τα απομεινάρια μιας μέρας», το πολιτικό θρίλερ «The Day of the Jackal»κ.α.
Γεννημένος στη Γαλλία, με πατέρα Άγγλο και μητέρα Γαλλοιρλανδή, σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι αλλά τελικά τον κέρδισε η υποκριτική. Ήταν 24 ετών όταν υποδύθηκε τον παρθενικό θεατρικό του ρόλο για να συνεχίσει δυναμικά με δεκάδες συμμετοχές τόσο σε αγγλικές όσο και σε γαλλικές κινηματογραφικές παραγωγές.
Το 2011, μάλιστα, απέσπασε βραβείο Cezar Β΄Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Of Gods and Men».
Το 2011, μάλιστα, απέσπασε βραβείο Cezar Β΄Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Of Gods and Men».
6/10/2020: Πεθαίνει σε ηλικία 65 ετών μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο ο θρυλικός κιθαρίστας Έντι βαν Άλεν και συνιδρυτής του συγκροτήματος Van Halen, .
Ο Έντι Βαν Χάλεν διαγνώστηκε με καρκίνο στο φάρυγγα πριν 20 χρόνια και το 2000 υπεβλήθη σε επέμβαση, κατά την οποία του αφαιρέθηκε το 1/3 της γλώσσας του. Σε συνέντευξη που είχε δώσει στο Billboard το 2015 o Έντι Βαν Άλεν έλεγε: «Χρησιμοποιούσα μεταλλικές πένες, που είναι φτιαγμένες από χαλκό και ορείχαλκο και τις οποίες πάντα κρατούσα στα χείλη μου ακριβώς στο σημείο όπου έπαθα καρκίνο στη γλώσσα. Επιπλέον, κυριολεκτικά ζω μέσα σε στούντιο ηχογράφησης που είναι γεμάτο ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Οπότε και αυτή είναι μια θεωρία. Δηλαδή, ήμουν καπνιστής και έπαιρνα ναρκωτικά, αλλά παράλληλα τα πνευμόνια μου είναι πεντακάθαρα. Αυτή είναι μια δική μου θεωρία και οι γιατροί λένε ότι είναι πιθανό».
Ο ρόκερ υπήρξε και δεινός καπνιστής για πολλά χρόνια.
Το 2012 ο Έντι Βαν Χάλεν ψηφίστηκε Νο 1 κιθαρίστας από το περιοδικό Guitar World σε ψηφοφορία για τους 100 κορυφαίους κιθαρίστες του κόσμου.
Το ροκ συγκρότημα Van Halen δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του, τον Alex. Μάλιστα, η προσθήκη του διάσημου David Lee Roth ως τραγουδιστή της μπάντας έδωσε ένα φοβερό αποτέλεσμα. Οι συνολικές πωλήσεις τους αγγίζουν τα εκατό εκατομμύρια παγκοσμίως.
Ο Μεσούτ Γιλμάζ γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1947 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Ανήκε στο «Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας». Έγινε Υπουργός Τουρισμού στην Κυβέρνηση Οζάλ. Από την εκλογή του Οζάλ στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αποτέλεσε τον αρχηγό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης προς το νέο Πρωθυπουργό Γιλντιρίμ Ακμπουλούτ. Το 1991 κατάφερε να εκλεγεί από Συνέδριο του κόμματος αρχηγός και ως εκ τούτου Πρωθυπουργός της χώρας, καθώς το κόμμα του είχε την πλειοψηφία στη Βουλή. Παρέμεινε για λίγο Πρωθυπουργός. Ξαναέγινε το 1996 και ξανά την περίοδο 1997-1999. Από το 1999 ως το 2002 ήταν αναπληρωτής Πρωθυπουργός στην Κυβέρνηση Ετζεβίτ. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 το κόμμα του απέτυχε να μπει στη Βουλή και ο ίδιος δήλωσε ότι αποσύρεται από την πολιτική. Τον Αύγουστο του 2006 όμως επαναδραστηριοποιήθηκε και προσπάθησε να ξαναμπεί στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.
Ο Τόμας Σον Κόνερι, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στο Φάουντεμπριτζ, μια φτωχογειτονιά του Εδιμβούργου, στις 25 Αυγούστου 1930. Ήταν γιος ενός Καθολικού εργάτη και μιας Προτεστάντισσας καθαρίστριας. Η οικογένεια του πατέρα του είχε μεταναστεύσει στη Σκωτία από την Ιρλανδία κατά τον 19ο αιώνα. Ο νεαρός Τόμι μεγάλωσε σε ένα σπίτι με ένα μόνο δωμάτιο, κοινόχρηστη τουαλέτα, χωρίς ζεστό νερό. Εγκατέλειψε το σχολείο στα 13 του και έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού –μεταξύ άλλων μοίραζε γάλα και γυάλιζε φέρετρα– προτού να ενταχθεί, στα 16 του, στο Βασιλικό Ναυτικό, απ’ όπου όμως απολύθηκε τρία χρόνια αργότερα για ιατρικούς λόγους, καθώς είχε έλκος στο στομάχι. Από εκείνη την εποχή χρονολογούνταν τα δύο τατουάζ στο δεξί του μπράτσο: «Μαμά και μπαμπάς» και «Σκωτία για πάντα». Η οικογένεια και η Σκωτία ήταν οι προτεραιότητες της ζωής του.
Επιστρέφοντας στο Εδιμβούργο, κέρδισε τη φήμη του «σκληρού» όταν μια εξαμελής συμμορία προσπάθησε να τον κλέψει – κι εκείνος τους έβγαλε νοκ άουτ.
Την περίοδο εκείνη προσπαθούσε να επιβιώσει όπως μπορούσε: έγινε οδηγός φορτηγού, ναυαγοσώστης, μοντέλο στη Σχολή Τεχνών του Εδιμβούργου. Του άρεσε το μπόντι μπίλντινγκ και μάλιστα συμμετείχε και σε διαγωνισμό για τον «Μίστερ Υφήλιος», κατακτώντας την τρίτη θέση. Ασχολήθηκε επίσης με το ποδόσφαιρο αλλά όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του πρόσφερε ένα συμβόλαιο για να παίξει στην ομάδα έναντι 25 λιρών την εβδομάδα, εκείνος προτίμησε να δοκιμάσει την τύχη του στο σανίδι: είχε μολυνθεί από το μικρόβιο της σκηνής όταν έκανε διάφορες μικροδουλειές σε ένα τοπικό θέατρο. «Ήταν μια από τις εξυπνότερες επιλογές μου», θα έλεγε, χρόνια αργότερα.
Το 1954 κατάφερε να εξασφαλίσει έναν ρόλο σε ένα μιούζικαλ στο Λονδίνο και σε μια ταινία, το Lilacs in the Spring. Ακολούθησαν ρολάκια στην τηλεόραση – μεταξύ άλλων έπαιξε και έναν γκάνγκστερ σε ένα σίριαλ του BBC.
Επιστρέφοντας στο Εδιμβούργο, κέρδισε τη φήμη του «σκληρού» όταν μια εξαμελής συμμορία προσπάθησε να τον κλέψει – κι εκείνος τους έβγαλε νοκ άουτ.
Την περίοδο εκείνη προσπαθούσε να επιβιώσει όπως μπορούσε: έγινε οδηγός φορτηγού, ναυαγοσώστης, μοντέλο στη Σχολή Τεχνών του Εδιμβούργου. Του άρεσε το μπόντι μπίλντινγκ και μάλιστα συμμετείχε και σε διαγωνισμό για τον «Μίστερ Υφήλιος», κατακτώντας την τρίτη θέση. Ασχολήθηκε επίσης με το ποδόσφαιρο αλλά όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του πρόσφερε ένα συμβόλαιο για να παίξει στην ομάδα έναντι 25 λιρών την εβδομάδα, εκείνος προτίμησε να δοκιμάσει την τύχη του στο σανίδι: είχε μολυνθεί από το μικρόβιο της σκηνής όταν έκανε διάφορες μικροδουλειές σε ένα τοπικό θέατρο. «Ήταν μια από τις εξυπνότερες επιλογές μου», θα έλεγε, χρόνια αργότερα.
Το 1954 κατάφερε να εξασφαλίσει έναν ρόλο σε ένα μιούζικαλ στο Λονδίνο και σε μια ταινία, το Lilacs in the Spring. Ακολούθησαν ρολάκια στην τηλεόραση – μεταξύ άλλων έπαιξε και έναν γκάνγκστερ σε ένα σίριαλ του BBC.
Και μετά, ήρθε ο Μποντ
Οι παραγωγοί Κάμπι Μπρόκολι και Χάρι Σάλτσμαν είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα για να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη τα μυθιστορήματα του Ίαν Φλέμινγκ και αναζητούσαν έναν ηθοποιό για να παίξει τον 007. Υποψήφιοι για τον ρόλο ήταν μεταξύ άλλων ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, ο Κάρι Γκραντ και ο Ρεξ Χάρισον. Η σύζυγος του Μπρόκολι ήταν εκείνη που τον έπεισε ότι ο Σον Κόνερι είχε αυτό που χρειαζόταν για τον ρόλο: μαγνητισμό και σεξουαλική χημεία. Ο Φλέμινγκ, διαφωνούσε αρχικά με την επιλογή, όμως άλλαξε γνώμη όταν είδε τον Κόνερι στην οθόνη.
Ο Κόνερι έκανε «δικό του» τον χαρακτήρα, αναμιγνύοντας τη σκληρότητα με σαρδόνιο χιούμορ. Η πρώτη ταινία, ο «Δρ. Νο», σημείωσε τεράστια επιτυχία, στη Βρετανία και στο εξωτερικό. Ακολούθησαν οι ταινίες «Από τη Ρωσία με αγάπη» (1963), «Ο Χρυσοδάκτυλος» (1964), «Επιχείρηση Κεραυνός» (1965), «Ζεις μονάχα δυο φορές» (1967), «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» (1971) και, μερικά χρόνια αργότερα, το (ανεπίσημος) «Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ» (1983).
Πρωταγωνίστησε επίσης, μαζί με τον στενό φίλο του, τον Μάικλ Κέιν, στην ταινία «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς», όμως τη δεκαετία του 1970 του έδιναν δεύτερους ρόλους, όπως στην ταινία «Οι υπέροχοι ληστές και τα κουλουβάχατα της ιστορίας».
Το 1987 κέρδισε το βραβείο Bafta, ερμηνεύοντας τον Ούλιαμ της Μπάσκερβιλ στην ταινία «Το όνομα του Ρόδου», μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Έκο. Και έναν χρόνο αργότερα, τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου παίζοντας έναν Ιρλανδό αστυνομικό (αν και με σαφέστατη σκωτσέζικη προφορά) στους «Αδιάφθορους».
Στον «Ιντιάνα Τζόουνς» έπαιζε τον πατέρα του Χάρισον Φορντ, αν και ήταν μόνο 12 χρόνια μεγαλύτερός του, ενώ κατόπιν, στο πλάι του Νίκολας Κέιτζ στον «Βραχο», επέστρεψε στον ρόλο του «Βρετανού κατασκόπου».
Το 2006 του προτάθηκε ο ρόλος του Γκάνταλφ στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», όμως εκείνος δήλωσε ότι κουράστηκε από την ηθοποιία μετά από 64 ταινίες και βαρέθηκε τους «ηλίθιους που γυρίζουν ταινίες στο Χόλιγουντ».
Η δημοτικότητά του δεν αμφισβητήθηκε ποτέ: στα 59 του το περιοδικό People τον ανακήρυξε «πιο σέξι» άνδρα του πλανήτη ενώ το 2013, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τη «συνταξιοδότησή» του, ανακηρύχθηκε ο αγαπημένος ηθοποιός των Αμερικανών.
Ο Σον Κόνερι ήταν παντρεμένος από το 1975 με τη Γαλλίδα ζωγράφο Μισελίν Ροκμπρίν. Από τον πρώτο του γάμο, με την Νταϊάν Σιλέντο, απέκτησε έναν γιο, τον επίσης ηθοποιό Τζέισον Κόνερι.
Ενώ έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση από το 2003, το όνομά του βρέθηκε και πάλι στην επικαιρότητα όταν βγήκε προς πώληση η πρώην κατοικία του στη Νίκαια της Γαλλίας.
Εκεί ζούσε επί σχεδόν μια δεκαετία, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του τη Γαλλίδα ζωγράφο Μισελίν Ροκμπρίν που κατάγεται από την περιοχή και με την οποία παντρεύτηκε το 1975.
Η θητεία του ως Μποντ
Όπως έχει γίνει γνωστό από δημοσιεύματα, μολονότι η φήμη του Κόνερι είχε εκτοξευθεί χάρη στον κομψευόμενο γυναικοκατακτητή -και σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα άκρως σεξιστή- πράκτορα του Ίαν Φλέμινγκ, ο ηθοποιός κάποια στιγμή βαρέθηκε, σιχάθηκε και μίσησε το κινηματογραφικό του alter ego, με αποτέλεσμα να δηλώσει με στόμφο το 1971 ότι το «Diamonds Are Forever» θα ήταν η τελευταία του ταινία ως Τζέιμς Μποντ.
Ωστόσο, το 1983, επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη ως 007 στις υπηρεσίες της ΙΜ6 και της βασίλισσας. Ίσως λοιπόν να μην υπήρχε καταλληλότερος τίτλος από το «Ποτέ μη ξαναπείς Ποτέ» για την ταινία που ολοκλήρωσε τη «θητεία» του πιο λαοφιλούς ήρωα του Σον Κόνερι. Άλλωστε, στο συλλογικό ασυνείδητο, ο 007 είναι περισσότερο συνδεδεμένος με τον Σκώτο ηθοποιό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό που τον έχει ενσαρκώσει.
Τα τελευταία -πολλά- χρόνια της συνταξιοδότησής του, ο γιος της καθαρίστριας και του οδηγού νταλίκας από το Εδιμβούργο που μεγάλωσε σε ένα σπίτι χωρίς τουαλέτα και παράτησε το σχολείο στα 13 του για να δουλέψει ακόμη και ως γαλατάς για ένα διάστημα, ζούσε μόνιμα σε μια παραδεισένια έπαυλη στις εξωτικές Μπαχάμες, μέσα σε ένα γήπεδο του γκολφ, όπως χαρακτηριστικά αποκάλυψε ο ηθοποιός γιος του σε συνέντευξη.
Άλλωστε, η περιοχή δεν του ήταν άγνωστη καθώς είχε βρεθεί εκεί και στο παρελθόν για τις ανάγκες όχι μίας αλλά δυο ταινιών του Τζέιμς Μποντ («Thunderball» και «Never Say Never Again»). Στο πιο πρόσφατο παρελθόν πόζαρε εκεί και για τον φακό της Άνι Λίμποβιτς πάνω σε μια προβλήτα μαζί με ένα σακβουαγιάζ Louis Vuitton για την καμπάνια του The Climate Project στην οποία συμμετείχε και ο διάσημος οίκος.
Τα γυρίσματα του εμβληματικού «Goldfinger» με την ultra sexy «Πούσι Γκαλόρ» (Όνορ Μπλάκμαν) το 1964 αποδείχθηκαν ορόσημο για τη ζωή του καθώς τα εντατικά μαθήματα γκολφ που χρειάστηκε να κάνει ώστε να αποκτήσει την άνεση ενός επαγγελματία στο κινηματογραφικό πανί, τον έκαναν να αγαπήσει με πάθος το άθλημα. Τόσο μάλιστα, ώστε επέλεγε και τόπο διαμονής ανάλογα με την πρόσβαση σε γήπεδα και σχετικές εγκαταστάσεις.
Στις 25 Αυγούστου ο Σον Κόνερι έγινε 90 ετών, έχοντας ζήσει τα πάντα. Κατάφερε να ξεφύγει από την καταδικασμένη στην απόλυτη ένδεια μοίρα του, και μέσα από τους ρόλους τους να βιώσει την αποθέωση και να αποκτήσει ένα Όσκαρ, αμέτρητα βραβεία και τίτλο ευγενείας. Παράλληλα πέτυχε τη δημιουργία μιας αμύθητης περιουσίας που του επίτρεψε να περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην πολυτέλεια, παίζοντας γκολφ και -σίγουρα- πίνοντας κάπου κάπου κι ένα dry martini, shaken -not stirred, στο οποίο είχε τόση αδυναμία και ο Μποντ. Ο Τζέιμς Μποντ.
Ο μύθος του αθλήματος έκανε τα πρώτα του βήματα στην Αρχεντίνος Τζούνιορς σε ηλικία 16 ετών, προτού πάρει μεταγραφή στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς. Στην Ευρώπη τον έφερε για πρώτη φορά το 1982 η Μπαρτσελόνα αλλά κυρίως ο Ντιέγκο γιγάντωσε τον θρύλο όταν με τη Νάπολι έσπασε το κατεστημένο του Βορρά και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας.
Παράλληλα, με την Εθνική Αργεντινής έγραψε ιστορία το 1986 κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού. Εκεί όπου άπαντες υποκλίθηκαν στον «θεό του ποδοσφαίρου» όταν, μεταξύ άλλων, πέρασε όλη την άμυνα της Αγγλίας για να σκοράρει, ακόμη κι όταν... μαγικά έβαλε το χέρι του για να σκοράρει με το «χέρι του θεού», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει.
Στο φινάλε της καριέρας του έπαιξε σε Σεβίλλη και Νιούελς Ολντ Μπόις προτού επιστρέψει για να γράψει το τέλος με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς.
Παράλληλα, με την Εθνική Αργεντινής έγραψε ιστορία το 1986 κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού. Εκεί όπου άπαντες υποκλίθηκαν στον «θεό του ποδοσφαίρου» όταν, μεταξύ άλλων, πέρασε όλη την άμυνα της Αγγλίας για να σκοράρει, ακόμη κι όταν... μαγικά έβαλε το χέρι του για να σκοράρει με το «χέρι του θεού», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει.
Στο φινάλε της καριέρας του έπαιξε σε Σεβίλλη και Νιούελς Ολντ Μπόις προτού επιστρέψει για να γράψει το τέλος με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς.
Ο Πράουζ ήταν μεν η μορφή πίσω από τη διάσημη μαύρη μάσκα του Βέιντερ, ωστόσο η φωνή του ανήκε στον Αμερικανό ηθοποιό Τζέιμς Έρλ Τζόουνς, ο οποίος το 2012 έλαβε τιμητικό Όσκαρ.
Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ’ Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας.
Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle – ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής. Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών.
Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α.Γι’ αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ.
Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του.
Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.
Πιλότος καταδιωκτικού P-51 Mustang κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου — με 12 καταρρίψεις ναζιστικών μαχητικών στο Δυτικό Μέτωπο στο ενεργητικό του, τις πέντε σε μόνο μία αερομαχία — ο Γέγκερ έκανε την είσοδό του στα βιβλία της Ιστορίας όταν έσπασε, στα 24 του, το φράγμα της ταχύτητας του ήχου στο πιλοτήριο του Bell X-1.
Για τις ΗΠΑ, αυτό ήταν που άνοιξε την πόρτα «προς το διάστημα», θα δήλωνε ο Γέγκερ το 2007 στο Γαλλικό Πρακτορείο κατά τη διάρκεια συνέντευξης που του είχε παραχωρήσει.
Τα κατορθώματά του όταν ήταν πιλότος απαθανατίστηκαν στο χολιγουντιανό φιλμ The Right Stuff (1983, σε σκηνοθεσία Φίλιπ Κάουφμαν).
Γεννημένος τη 13η Φεβρουαρίου 1923 στη μικρή κοινότητα Μάιρα, στη Δυτική Βιρτζίνια, ο Τσαρλς Έλγουντ Γέγκερ μεγάλωνε πλάι στον μηχανικό πατέρα του και σκόπευε να τον ακολουθήσει στο επάγγελμα.
Κατατάχτηκε στην Πολεμική Αεροπορία τον Σεπτέμβριο του 1941, τρεις μήνες προτού οι ΗΠΑ μπουν στον πόλεμο. Αρχικά ήταν μηχανικός αεροσκαφών, πριν γραφτεί στη σχολή πιλότων. Ο ίδιος αμφέβαλλε για το εάν είχε τα προσόντα να πιλοτάρει αεροσκάφη: θα ομολογούσε πως η πρώτη του πτήση του προκάλεσε εμετό. Αλλά προτού περάσει πολύς καιρός, ήταν άσος.
Αυτό που τον πλήγωνε ήταν το γεγονός ότι δεν επελέγη ποτέ για το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα επειδή δεν πήγε στο κολέγιο, καθώς ήθελε παράφορα να γίνει αστροναύτης.
Ο Γέγκερ, χειριστής πολλών πειραματικών αεροσκαφών, έσπασε σωρεία ρεκόρ και συνέχισε να είναι ενεργός πιλότος στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του πτέραρχου το 1975.
Για τις ΗΠΑ, αυτό ήταν που άνοιξε την πόρτα «προς το διάστημα», θα δήλωνε ο Γέγκερ το 2007 στο Γαλλικό Πρακτορείο κατά τη διάρκεια συνέντευξης που του είχε παραχωρήσει.
Τα κατορθώματά του όταν ήταν πιλότος απαθανατίστηκαν στο χολιγουντιανό φιλμ The Right Stuff (1983, σε σκηνοθεσία Φίλιπ Κάουφμαν).
Γεννημένος τη 13η Φεβρουαρίου 1923 στη μικρή κοινότητα Μάιρα, στη Δυτική Βιρτζίνια, ο Τσαρλς Έλγουντ Γέγκερ μεγάλωνε πλάι στον μηχανικό πατέρα του και σκόπευε να τον ακολουθήσει στο επάγγελμα.
Κατατάχτηκε στην Πολεμική Αεροπορία τον Σεπτέμβριο του 1941, τρεις μήνες προτού οι ΗΠΑ μπουν στον πόλεμο. Αρχικά ήταν μηχανικός αεροσκαφών, πριν γραφτεί στη σχολή πιλότων. Ο ίδιος αμφέβαλλε για το εάν είχε τα προσόντα να πιλοτάρει αεροσκάφη: θα ομολογούσε πως η πρώτη του πτήση του προκάλεσε εμετό. Αλλά προτού περάσει πολύς καιρός, ήταν άσος.
Αυτό που τον πλήγωνε ήταν το γεγονός ότι δεν επελέγη ποτέ για το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα επειδή δεν πήγε στο κολέγιο, καθώς ήθελε παράφορα να γίνει αστροναύτης.
Ο Γέγκερ, χειριστής πολλών πειραματικών αεροσκαφών, έσπασε σωρεία ρεκόρ και συνέχισε να είναι ενεργός πιλότος στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του πτέραρχου το 1975.
Ο Ρόσι συμπεριελήφθη, το 2004, στη λίστα της FIFA με τους 100 σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές εν ζωή, με την ευκαιρία της -τότε- συμπλήρωσης ενός αιώνα από την ίδρυση της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας.
Ο Ρόσι γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956, στη Σάντα Λουτσία της Τοσκάνης και άρχισε την καριέρα του στην Κόμο και συνέχισε στη Λανερόσι Βιτσέντσα με την οποία κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος το 1977 ενώ, την επόμενη χρονιά, ήταν πρώτος σκόρερ της Serie Α με 24 γκολ. Ο Ρόσι, στην καριέρα του αγωνίστηκε στη Γιουβέντους, στην Κόμο, στην Βιτσέντσα, στην Περούτζια, στη Μίλαν και στη Βερόνα μέχρι το 1987, όταν και αποσύρθηκε.
Ο Λιστέρ ξεκίνησε την καριέρα του ως παλαιστής. Οι πρώτοι ρόλοι του περιλάμβαναν την ποδοσφαιρική σειρά HBO "1st & Ten" μαζί με εμφανίσεις στο "Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς 2", με πρωταγωνιστή τον Έντι Μέρφι και το "No Holds Barred", την ταινία του 1989 στην οποία ο χαρακτήρας του, Ζευς, αμφισβήτησε τον Χαλκ Χόγκαν σε ένας αγώνας πάλης. Ωστόσο, ο πιο αξιοσημείωτος ρόλος του Λίστερ ήρθε στην κωμωδία του 1995 «Παρασκευή» με τους Άις Κιούμπ και Κρις Τάκερ στον οποίο υποδυόταν τον Deebo, έναν κακούργο που τρομοκρατούσε τους γείτονές του. Ο Λίστερ εμφανίστηκε επίσης στα «The Fifth Element», «The Dark Knight» και «Austin Powers in Goldmember».
Το βιβλίο, παγκόσμιο μπεστ-σέλερ — πούλησε πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα σε διεθνές επίπεδο — αφηγείται την ιστορία του Άλεκ Λίμας, βρετανού διπλού πράκτορα, που πάει στην Ανατολική Γερμανία υποδυόμενος τον αυτόμολο. Η μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σήμανε την αρχή της μακράς συνεργασίας του Κόρνγουολ με μεγάλες εταιρείες κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών.
Η καριέρα του Κόρνγουολ ως μυστικού πράκτορα τερματίστηκε από τον βρετανό διπλό πράκτορα Κιμ Φίλμπι, ο οποίος αποκάλυψε τα ονόματα πολλών συμπατριωτών του που δούλευαν στις μυστικές υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου στην KGB, την υπηρεσία πληροφοριών της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Ο άνθρωπος που θα γνώριζε τεράστια επιτυχία ως λογοτέχνης είχε αναγκαστεί τότε να παραιτηθεί από την MI6.
Εκτός απο το «Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο», στα πιο διάσημα έργα περιλαμβάνονται και τα «Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι», «Η Ιστορία Δεν Επαναλαμβάνεται», «Η Μικρή Τυμπανίστρια», «Ένας Τέλειος Κατάσκοπος», «Η Ρωσική Εστία» και το «The Night Manager».
Στα πιο πρόσφατα περιλαμβάνονται τα «Ο Ράφτης του Παναμά», «Ο Επίμονος Κηπουρός», «Απόλυτοι Φίλοι» και «Το Τραγούδι της Ιεραποστολής».
Ο Τάκερ ήταν Αμερικανός συγγραφέας, καλλιτέχνης, εμψυχωτής, τραγουδοποιός και σκηνοθέτης που εργάστηκε για τη δημοφιλή σειρά κινουμένων σχεδίων SpongeBob SquarePants. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ουίλιαμ Όσμπορν Τάκερ Γ’.
Παρότι αρχικά έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση, ο κινηματογράφος έγινε σύντομα ο βασικός χώρος της καλλιτεχικής δράσης του. Το υποκριτικό του ταλέντο, εξάλλου, φάνηκε νωρίς καθώς το 1977 απέσπασε το πρώτο του βραβείο Σεζάρ ενώ ακολούθησε ένα ακόμή τρία χρόνια αργότερα.
Ο Κλοντ Μπρασέρ γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη κοντά στο Παρίσι. Οι γονείς του, οι οποίοι ήταν επίσης ηθοποιοί, χώρισαν σχεδόν αμέσως μετά την γέννησή του. Ο χωρισμός αυτός σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή του καθώς, σύφωνα με όσα είχε καταθέσει στην αυτοβιογραφία του, δεν κατάφερε να τους γνωρίσει και δεν τον φρόντισαν ποτέ.
Παρόλα αυτά, μετά από διάφορες επαγγελματικές περιπλανήσεις, μεταξύ άλλων εργάστηκε ως φωτογράφος στο περιοδικό Paris – Match ενώ υπηρέτησε και ως αλεξιπτωτιστής στην Αλγερία για τρία ολόκληρα χρόνια, κατάφερε να βρει αυτό που πραγματικά τον έκανε ευτυχισμένο. Και δεν ήταν άλλο από την υποκριτική.Κατά την διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του συνεργάστηκε με πολλούς σημαντικούς σκηνοθέτες μεταξύ των οποίων ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, ο Φρανσουά Τριφώ αλλά και ο Κώστας Γαβράς.
Το δεύτερο μεγάλο του πάθος ήταν τα αυτοκίνητα γι' αυτό και συμμετείχε συχνά σε αγώνες ταχύτητας.
Μετά από μια μεγάλη ερασιτεχνική καριέρα (με 263 νίκες και μόλις 23 ήττες), κατά την διάρκεια της οποίας κατέκτησε τα «Χρυσά Γάντια», ο Ράνταλ έγινε επαγγελματίας το 1983 και μέχρι το 2005 όταν και αποχώρησε από τα ρινγκ, σημείωσε 58 νίκες, ενώ ηττήθηκε 18 φορές.
Στις 29 Ιανουαρίου 1994, ο Ράνταλ, έγινε ο πρώτος πυγμάχος που νίκησε τον θρυλικό Μεξικανό, Χούλιο Σέζαρ Τσάβες, καθώς επικράτησε στα σημεία, στην αναμέτρηση που διεξήχθη στο Λας Βέγκας.
Ο σχεδιαστής της μεταπολεμικής γαλλικής υψηλής ραπτικής ξεκίνησε την πρώτη σειρά ανδρικών ενδυμάτων και έβαλε τη σφραγίδα του σε πολλά προϊόντα. Από το μαύρο κοστούμι με μανταρίνι γιακά των Beatles μέχρι τα μικρά φορέματα με φερμουάρ, ο Cardin ήταν πάντα πρωτοπόρος, αφήνοντας το στίγμα του και στο avant-garde. Ο ίδοις προτιμούσε γεωμετρικά σχήματα και μοτίβα, αγνοώντας συχνά τη γυναικεία μορφή, ενώ προχωρώντας ακόμα και σε unisex δημιουργίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου