Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗ
Oλα ξεκίνησαν όταν το υπουργείο Παιδείας έκανε γνωστό ότι θα βιντεοσκοπούνται τα μαθήματα στα σχολεία. Στόχος είναι οι μαθητές που, για λόγους υγείας, δεν θα πάνε σχολείο να μπορούν να τα παρακολουθήσουν από το σπίτι.
Oλα ξεκίνησαν όταν το υπουργείο Παιδείας έκανε γνωστό ότι θα βιντεοσκοπούνται τα μαθήματα στα σχολεία. Στόχος είναι οι μαθητές που, για λόγους υγείας, δεν θα πάνε σχολείο να μπορούν να τα παρακολουθήσουν από το σπίτι.
Από εκείνη την στιγμή η Νίκη Κεραμέως άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Κήρυξε τον πόλεμο, σαν να λέμε. Οι αντίπαλες δυνάμεις κινήθηκαν άμεσα.
Κυριακή 3 Μαΐου ο πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης έβγαλε ανακοίνωση: «Η “εντολή” της υπουργού Παιδείας για βιντεοσκόπηση από τους εκπαιδευτικούς του μαθήματος από τη φυσική τάξη και μετάδοσής του μέσω Διαδικτύου στους μαθητές που δεν θα προσέλθουν στα σχολεία, είναι άνευ προηγούμενου» έγραψε.
Γιατί όμως η βιντεοσκόπηση του μαθήματος, ώστε να το παρακολουθούν όσα παιδιά λείπουν από την τάξη, είναι κατά το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ «άνευ προηγουμένου» και όχι ένας θαυμάσιος τρόπος να «συμμετέχουν»;
Διότι, «μάθημα με ανοιχτές κάμερες» είναι «μάθημα που «σπάει» το δεσμό εμπιστοσύνης και εμπιστευτικότητας του καθηγητή με τον ανήλικο μαθητή», λέει ο κ. Φίλης.
Δηλαδή, κατά τον πρώην υπουργό Παιδείας υπάρχει θέμα επειδή οι ανήλικοι συμμαθητές που θα μένουν σπίτι θα δουν «live» τους ανήλικους συμμαθητές τους στην τάξη.
Ακόμα χειρότερα: τους ανήλικους συμμαθητές στην τάξη θα μπορούν δυνητικά να τους δουν και οι γονείς τους.
Ποιος ξέρει και ποιος άλλος μπορεί να ‘κλέψει’ μια ματιά για να παρακολουθήσει το μάθημα και ποιοι μπορεί να είναι οι σκοτεινοί σκοποί του: Ο παππούς; Η γιαγιά; Καμιά θεία; Η γειτόνισσα; Και όλα αυτά μέσω μιας «ιδιωτικής πλατφόρμας χωρίς εγγυήσεις».
Στην ίδια πλευρά με τον πρώην υπουργό και η ΟΛΜΕ, το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών αλλά και ο πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Π. Ρήγας.
Τα σόσιαλ παίρνουν φωτιά. Μετά από δυο μήνες ξεκούρασης για πολλούς, αλλά και συνειδητής και φιλότιμης δουλειάς από άλλους για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, το πεδίο της μάχης έχει στηθεί. Οι «ξεκούραστοι» εμφανίζονται. Και έχουν πολλές ανησυχίες με το άνοιγμα των σχολείων: Ποιος θα καθαρίζει τα θρανία; Ποιος θα μας δίνει μάσκες; Κι αν μας κολλήσουν τα παιδιά; Και τι θα γίνει με την βιντεοσκόπηση;
Την ίδια στιγμή η αντιπρύτανης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ιωάννα Λαλιώτη παρεμβαίνει στον δημόσιο διάλογο -που εξελίσσεται σε πόλεμο- ως εξής: «Συμφωνώ απολύτως με την ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος από την τάξη για τα παιδιά που δεν μπορούν να έρθουν στο σχολείο. Θα θεωρούσα επίσης πολύ καλή πρακτική και οι δάσκαλοι/δασκάλες του Δημοτικού να επιστρέψουν στους φυσικούς χώρους μάθησης που είναι τα σχολεία και να πραγματοποιούν κανονικά μαθήματα στα παιδιά μέσω τηλεδιάσκεψης από τις τάξεις τους. Θα ήταν αδιανόητο και ολέθριο τα εκπαιδευτικά βιώματα των παιδιών του Δημοτικού να ανακοπούν για 6 μήνες… σε περίπτωση που επιστρέψουν στην τάξη τον Σεπτέμβριο. Η έλλειψη κοινής και οριζόντιας λύσης για τα Δημοτικά αυξάνει τις ανισότητες στην πρόσβαση των μαθητών στην εκπαίδευση είναι αντικοινωνική, άδικη και ενδεχομένως και αντισυνταγματική υποψιάζομαι».
Στον δημόσιο διάλογο παρεμβαίνει ο καθηγητής και πρώην υφυπουργός Αντώνης Λιάκος -μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού σημειώνει ότι δεν υπάρχει νομικό εμπόδιο για την διαδικτυακή μετάδοση του μαθήματος, παραθέτει ένα ωραίο παράδειγμα για τα περί προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα γράφοντας: «Για να έχουμε αίσθηση του μέτρου των πραγμάτων, άλλος είναι ο κίνδυνος για την εμπιστευτικότητα όταν κάνεις ΚΥΣΕΑ με ζουμ και άλλος φυσικά όταν κάνεις την βιολογία της Α’ Λυκείου».
Δεν είναι η πρώτη φορά που μέρος των εκπαιδευτικών επιλέγει να «σαμποτάρει» μια πρωτοβουλία στα σχολεία. Το γεύτηκε και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ όταν το 2015-2016 προσπαθούσε να διανείμει τα γεύματα στα σχολεία και δεν έβρισκε χέρια.
Οι υπουργοί του έκπληκτοι συμβιβάστηκαν τότε για να μην τιναχτεί στον αέρα το πρόγραμμα, (αλλά και για να μην τα σπάσει με τους εκπαιδευτικούς) με το να τρώνε κρύο -το ζεστό γεύμα- τα παιδιά στο σπίτι, γιατί οι δάσκαλοι αρνούνταν να γίνουν «τραπεζοκόμοι». Δεν ήταν «δουλειά» τους.
Τώρα όμως είναι κάτι περισσότερο. Δεν είναι μόνο το «ποιος θα καθαρίσει τα θρανία». Ούτε η ευθεία προσβολή σε εργαζόμενους όπως νοσηλευτές, υπάλληλοι καθαριότητας των Δήμων, υπάλληλοι σούπερ μάρκετ και ντελίβερι που πασχίζουν με φιλότιμο και αυταπάρνηση στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για να αντιμετωπιστεί ο κορονοϊός. Είναι και το κουμπάκι της κάμερας που θα μεταφέρει το μάθημα (και την ποιότητα της διδασκαλίας) από την τάξη στα σπίτια των συμμαθητών.
Γιατί η κάμερα έχει ένα «ελάττωμα»: δείχνει τα πράγματα ακριβώς όπως είναι.
Γιατί μέχρι τώρα ό,τι γίνεται στην τάξη παραμένει στην τάξη. Καλό μάθημα; Βαρετό μάθημα; Αδιάφορο μάθημα; Καθόλου μάθημα; Είναι αυτή η περίφημη «εμπιστευτικότητα» που επικαλείται και ο Νίκος Φίλης.
Η «κάμερα» θα ανοίξει το μάθημα. Και υπάρχει ο κίνδυνος το μάθημα να «αξιολογηθεί».
Μήπως...
αυτό είναι τελικά το πρόβλημα της ΟΛΜΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου