(Από το στόμα του κορακιού, μόνο «κρα» μπορεί να βγει.)
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΚΚ2
Σε μια άλλη ανάγνωση, μαθαίνουμε ότι με την αποτύπωση της συντριπτικής πρώτης νίκης της ΝΔ την προπερασμένη Κυριακή, εκτός από την σύζυγό του, ΚΑΙ ο Τσίπρας έδειξε, λέει, έναν «άλλο εαυτό» και εισήλθε μαινόμενος και αυτός «ως βους εν υαλοπωλείω» στην Κουμουνδούρου, όπου και το κακομαθημένο παιδάριο που είναι παγιδευμένο σε σώμα 45ρη πρωθυπουργού έγρουξε, έσκουξε και σπάραξε μπροστά στο μέγεθος της καταδίκης που του επεφύλαξε η Τάξη που τόσο φιλότιμα, κυνικά και μεθοδικά, προσπάθησε να αφανίσει.
Ευτυχώς, την πλήρωσαν (μόνον) τραπέζια και καρέκλες από ότι ακούσαμε σε αντίθεση με άλλες εποχές στις χώρες-ιδεολογικούς φάρους της παράνοιας που τον κατατρύχει όπου τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας- γκούλαγκ, και οι τόποι «εξαφάνισης» αντιφρονούντων θα δούλευαν «υπερωρίες».
Δεν έχουμε να πούμε πολλά, είναι σίγουρο ότι θα ξεχειλίσει από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα η σχετική αρθρογραφία που θα αναλύσει μεθοδικά το πως ένας άνθρωπος από πολιτική μυωπία, κακή ποιότητα χαρακτήρα και καθαρή ιδεοληψία και ιδιοτέλεια έχασε την χρυσή ευκαιρία να ανατάξει μια ώρα αρχίτερα τη χώρα του και να μεσουρανήσει το πρώτο μισό του 21ου αιώνα.
Δυστυχώς, με τον άσχημο και τοξικό χαρακτήρα του, την χαμηλής ποιότητας πολιτική και κοινωνική αγωγή του, την ιδεοληπτική του τύφλωση και την νηπιώδη ωριμότητα του, την ευκαιρία αυτή την κλώτσησε σαν τη γεμάτη καρδάρα με το γάλα, και επειδή δεν έχει ίχνος (εν)συναίσθησης και ευαισθησίας, το μόνο που τον ενδιαφέρει, στη μέση του χάους, για τη συντήρηση του οποίου είναι ΚΑΙ αυτός υπεύθυνος, σαν το κακομαθημένο νήπιο, είναι ότι χάνει το γλειφιτζούρι, την εξουσία, ίσως για πάντα.
Την οποία με λίγη καλή τύχη την αναλαμβάνει ο μισητός του αντίπαλος ο οποίος προφανώς με την υψηλότερη ευφυία, πολιτικό κεφάλαιο, Γνώση του Κόσμου, αλλά και ηθική χαρακτήρα που φαίνεται να διαθέτει, ενδέχεται να την αξιοποιήσει πολύ καλύτερα από το διχαστικό στριμμένο άντερο που για κακή μας μοίρα και ένεκα της απελπισίας μεγάλου κομματιού του Ελληνικού «λαού» αλλά και κάθε λογής συμφερόντων, ξένων και εγχώριων, μας κατσικώθηκε τόσο άδικα και τόσο βάναυσα πριν πέντε σχεδόν χρόνια.
Και είχε όλο το χρόνο μπροστά του, την πλέον ανέφελη, μακροχρόνια και ανεμπόδιστη θητεία να τα αλλάξει όλα ο αστοιχείωτος!
Το μόνο που έχω να ευχηθώ στην Ελλάδα από εδώ και εμπρός, είναι ότι πριν ξαναεμφανιστεί στο πολιτικό προσκήνιο άλλος ένας τέτοιος παλιοχαρακτήρας, άλλο ένα τέτοιο ταλέντο δυστροπίας και τοξικότητας, και δεν πέσει την ώρα που πρέπει η πρώτη σωφρονιστική πατρική σφαλιάρα, να υπάρχουν οι μηχανισμοί της Πολιτείας ώστε να εντοπιστεί με το πρώτο στραβοπάτημα, την πρώτη κατάληψη, την πρώτη φθορά δημόσιας περιουσίας που θα προκαλέσει, μην αντέχοντας να κρατάει κρυφό τον βόρβορο της ψυχής του.
Και πριν προλάβει να δηλητηριάσει και άλλους ανθρώπους με το τοξικό του διχαστικό ταλέντο, να αναλάβει η ίδια η πολιτεία, οι αρχές, οι σχολικοί σύμβουλοι να τον απομονώσουν, να του βγάλουν το δηλητήριο, να του εξηγήσουν και να τον διαπαιδαγωγήσουν σε συνεργασία με ή χωρίς τους γονείς στην αλφαβήτα της συμβιωτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Έτσι ώστε...
να μην ξαναζήσουμε αυτή την αλληλουχία πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων, όπου, τη στιγμή της δοκιμασίας και την ώρα της κρίσης μιας ολόκληρης χώρας, της δόθηκε «αντί του μάννα χολή, και αντί του ύδατος όξος», και ένας ταλαντούχος αλλόφρων ψυχάκιας πολιτικάντης σε τοξικό παροξυσμό, ο οποίος μας κατέβασε όλους πολλά σκαλοπάτια πιο κάτω στη σκάλα της αξιακής ηθικής και της κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης.
Αν μη τι άλλο, ποτέ πια τέτοια ταλαιπωρία! Ποτέ πια (αυτή η) «αριστερά»(*).
Αλλά καιρός είναι, νομίζω, να στρέψουμε το βλέμμα και στην Επόμενη Μέρα.
ΚΚ2
ΥΓ: Επειδή λαμβάνω πολλές ενστάσεις ότι «αυτή είναι η ΜΟΝΗ αριστερά» και αυτή είναι μια ανάγνωση την οποία και εγώ ασπάζομαι, εφόσον όντως αυτή έχει εξ ορισμού ένα φονταμενταλιστικό λόγο και μια φιλοσοφία θρησκειολογικής σύγκρουσης με τους «απίστους» της «θρησκείας» της, ενημερώνω ότι, όπως εξήγησα και σε άλλη ανάρτηση, τα εισαγωγικά τα βάζω για να τονίσω ότι παρά την μανιχαϊστική τους τοξικότητα, ούτε καν σωστοί «αριστεροί» είναι.
Διότι, κατά πως φαίνεται, αν ήταν «κανονικοί» «αριστεροί», αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχα για να γράφω, ούτε εσείς, αγαπητοί φίλοι, για να με διαβάζετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου