Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Είναι εξαιρετικά απλό και το έχουμε δει να συμβαίνει αμέτρητες φορές στην πολιτική: όταν σε κατηγορούν για κάτι συγκεκριμένο, το οποίο όμως δεν αποδεικνύεται αφ’ εαυτού, εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτε άλλο παρά να το διαψεύσεις αμέσως.
Οχι, δεν ισχύει, είναι ψευδές. Αυτά λες, στήνεις και μια ωραία σκηνή για το φιλοθέαμον κοινό και καθάρισες – στο κάτω κάτω, το βάρος της απόδειξης πέφτει στον κατήγορό σου. Ακόμη και αν εσύ έχεις στ’ αλήθεια διαπράξει αυτό για το οποίο σε κατηγορούν, εφόσον η πράξη δεν αποδεικνύεται, η διάψευση σε εξισώνει αυτομάτως με τον κατήγορο: είναι ο λόγος του απέναντι στον δικό σου και ας κρίνουν οι τρίτοι – αυτούς θα βρεις τρόπους να τους επηρεάσεις...
Βέβαια, τίποτε από αυτά δεν ισχύει, αν εσύ φοβάσαι ή, ακόμη χειρότερα, αν γνωρίζεις ότι ο κατήγορός σου έχει στην κατοχή του τις αποδείξεις και περιμένει πρώτα να ανταποκριθείς εσύ στην κατηγορία, επειδή σε εκείνον αρέσουν πολύ οι εκπλήξεις.
Στην περίπτωση αυτή, κάνεις την πάπια και το παίζεις υπεράνω. Δεν καταδέχεσαι καν να ασχοληθείς με τα χαμερπή σκουλήκια, τους κατηγόρους σου. Τους προσπερνάς κρατώντας τη μύτη με το μαντίλι σου και παριστάνεις ότι τους αγνοείς, μέχρι να δεις τι θα κάνεις. Στο κάτω κάτω, όλοι ξέρουν ότι έχεις πολύ σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθείς. Εχεις την ελληνική διαστημική πολιτική στα χέρια σου! Τελευταία, μάλιστα, δέχθηκες να ξεκινήσεις συνεργασία με την αμερικανική NASA, αφού για μήνες αντιστεκόσουν στην πολιορκία της.
Αν κρίνω από τα επιτεύγματά του, αλλά και την επιβλητική όψη του, ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν δείχνει ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «χνουδωτό γατάκι». Δεν μπορώ να φανταστώ, λοιπόν, ότι θα έβγαινε ποτέ να κατηγορήσει δημοσίως τον Παππά και, φυσικά, τον Τσίπρα, χωρίς να έχει στα χέρια του αποδείξεις. Πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος έχει σοβαρές δικαστικές εκκρεμότητες: από την υπόθεση του «Νoor 1» μέχρι τους στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Επομένως, πολύ φυσικό ο Ν. Παππάς να συγκεντρώνεται στην ελληνική διαστημική πολιτική και να αγνοεί σαχλούς περισπασμούς, όπως π.χ. η κατηγορία ότι μεσολάβησε κατ’ εντολήν του Τσίπρα, με το αίτημα να δώσει ο Μαρινάκης δάνειο 23 εκατομμυρίων στον Καλογρίτσα, προκειμένου ο τελευταίος να εξοφλήσει την τηλεοπτική άδεια.
Από τις κατηγορίες του Μαρινάκη εναντίον των Τσίπρα και Παππά, εκτίθεται ασφαλώς και ο ίδιος ο κατήγορος – διότι το ταγκό χορεύεται με δύο. Τέτοιες φιλικές προτάσεις (δάνεισε, σε παρακαλώ, 23 εκατομμύρια σ’ ένα φίλο μου, κάνε το για μένα!) δεν γίνονται σε ανθρώπους που τους γνωρίζεις επιφανειακά. Προϋποθέτουν σχέσεις εμπιστοσύνης, τις οποίες εμμέσως ο Μαρινάκης παραδέχεται ότι είχε αποκτήσει, όταν αποκαλύπτει τις χάρες που του ζητούσε η κυβέρνηση. Αυτό είναι, όμως, το αναγκαίο τίμημα που πρέπει να καταβάλει για να ενισχύσει την αξιοπιστία της καταγγελίας του. Ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από βλάκες –το λέω με όλο τον σεβασμό προς την πλειοψηφία. Τα πράγματα σπανίως είναι άσπρα ή μαύρα· συνήθως περνάμε τη ζωή μας ψάχνοντας την καλύτερη απόχρωση του γκρίζου.
Επιπλέον, η αποκάλυψη του εφοπλιστή και εκδότη ότι μετείχε ο ίδιος στα μαγειρέματα, σε βαθμό μάλιστα ώστε να του κάνουν παρόμοιες απρεπείς προτάσεις (φίλε, σου βρίσκονται πρόχειρα 23 εκατομμύρια;) μπορεί και να ενισχύει τον ισχυρισμό του ότι η δίωξή του για τις γνωστές υποθέσεις γίνεται με πολιτική σκοπιμότητα.
Για τη δίωξη δεν μπορώ να ξέρω· αλλά η εμπλοκή του με τον Τσίπρα, ναι, ήταν πολιτική.
Για την ακρίβεια, ήταν...
το είδος της εμπλοκής που ονομάζουμε διαπλοκή.
Από τη δική του πλευρά, ο Μαρινάκης το παραδέχεται εμμέσως. Η κυβέρνηση κάνει σαν τον λαγό του ποιήματος, που πιάστηκε στο δόκανο: κλείνει τα μάτια, με την ελπίδα ότι, όταν θα τα ανοίξει ξανά, το κακό όνειρο θα έχει φύγει. Αμ δε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου