"Επίγεια σοφία" (Κάλαντα Μεγάλης Παρασκευής)

 

Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρισκαταραμένοι,
για να σταυρώσουν το Χριστό τον πάντων βασιλέα.
 

Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
Να λάβει δείπνο μυστικό, να τον συλλάβουν όλοι.
 

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
Τις προσευχές της έκανε για τον Μονογενή της.
 

Φωνή εξήλθ΄ εξ ουρανού απ αρχαγγέλου στόμα,
Φτάνουν Κυρά μου οι προσευχές, φτάνουν και οι μετάνοιες
Και τον Υιόν Σου πιάσανε και στον φονιά τον πάνε.
 

Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε
Και στου Πιλάτου τις αυλές εκεί τον τυραννάνε
 

-Χαλκιά, χαλκιά, φτιάσε καρφιά φτιάσε τρία περόνια,
 

Και εκείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάνει πέντε. 

Συ φαραέ, που τα ΄φτιασες, πρέπει να μας διδάξεις.

-Βάλτε τα δυο στα πόδια του, και τ' άλλα δυο στα χέρια,
Το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά Του,
Να τρέξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά Του.
 

Η Παναγιά πλησίασε κοιτάει δεξιά, κοιτάει ζερβά κανένανε δε βλέπει
Κοιτάει και δεξιότερα, βλέπει τον Αη Γιάννη.
 

Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστή του Υιού μου,
Μην είδες τον Υιόκα μου και τον διδάσκαλό Σου.
 

-Δεν έχω στόμα να σου πω, λαλιά να σου μιλήσω.
Δεν έχω χέρι, πάλαμο για να σου τον εδείξω.
Βλέπεις εκείνον τον γυμνό τον παραπονεμένο
Όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο:

Εκείνος είναι ο Γιόκας σου και ο Διδάσκαλος Μου.
 

Κ΄η Παναγιά του μίλησε, η Παναγιά του λέει:  

-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου:
 

-Τι να σου πω Μανούλα μου που διάφορο δεν έχεις:
Μόνο το Μέγα Σάββατο το Μέγα μεσημέρι
Που θα λαλήσει ο πετεινός, σημάνουν οι καμπάνες.