Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Ηταν μια σύντομη αλλά επική μάχη αυτή που παρακολουθήσαμε στην
Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και το αποτέλεσμά της ήταν για τον
Αρχιεπίσκοπο χειρότερο κι από ήττα. Ηταν φιάσκο και πανωλεθρία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, δαιμόνιος και μεγάλη σιγανοπαπαδιά,
προσπάθησε να υπερκεράσει (δηλαδή, να καπελώσει) την Ιερά Σύνοδο με τον
πιο έξυπνο τρόπο: προσφέροντάς της μια συμφωνία απολύτως συμφέρουσα.
Συμφέρουσα και για τα οικονομικά της Εκκλησίας, αλλά και για την
προσωπική ισχύ των μητροπολιτών, αφού η καταβαλλόμενη διά του
προϋπολογισμού μισθοδοσία των κληρικών θα περνούσε υπό τον έλεγχό τους.
Ρεαλιστικά αν το δούμε, ήταν «μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς» –
και, προς Θεού, όχι με την έννοια που το λέει ο δον Κορλεόνε.
Αν η
Εκκλησία ήταν Βατικανό και ο Ιερώνυμος ήταν ο Πάπας, η συμφωνία, στην
οποία κατέληξε με τον Τσίπρα υπό άκρα μυστικότητα, θα χαιρετιζόταν τώρα
ως μέγα επίτευγμα. Αντ’ αυτού, στην Ιεραρχία ακούγονται μέχρι και
εκκλήσεις για την απομάκρυνσή του.
Φυσική η ένταση των αντιδράσεων, διότι η στρατηγική του Ιερωνύμου ήταν
τολμηρή, όπως η εισβολή του Αννίβα στη Ρώμη μέσω Αλπεων ή το άνοιγμα
νέου μετώπου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω της συμμαχικής απόβασης στα
Δαρδανέλλια. Ηταν από αυτές τις κινήσεις που αν πετύχουν δοξάζεσαι και
αν αποτύχουν καταβαραθρώνεσαι.
Η δεύτερη ήταν η περίπτωση του
Αρχιεπισκόπου.
Ο Ιερώνυμος, παρά την εξυπνάδα και την πονηρία του, υποτίμησε δύο
πράγματα.
Εκτός από τη δύναμη της μόνης επικρατούσης θρησκείας, τη
δύναμη της δημοσιοϋπαλληλικής εξασφάλισης δηλαδή, ο Αρχιεπίσκοπος
υποτίμησε και τη δύναμη της Ιεραρχίας.
Εκρινε ότι μπορούσε να την
οδηγήσει προ τετελεσμένου. Νόμισε ότι θα μπορούσε να την υπερβεί, χάρη
στα πλεονεκτήματα της συμφωνίας που πίστευε ότι είχε πετύχει· και δεν
επέτρεψε καν τη συζήτηση στην Ιεραρχία επί της ουσίας των επίμαχων
ζητημάτων. Αν αληθεύουν όσα υποστηρίζει ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος και οι
73 από τους 82 μητροπολίτες είναι πράγματι εναντίον της συμφωνίας, τότε
μιλούμε για μετωπική του Αρχιεπισκόπου με τοίχο. Και στις περιπτώσεις
αυτές, κατά κανόνα κερδίζει ο τοίχος...
Δεν ήταν μόνο ότι απορρίφθηκε η συμφωνία, με συντριπτική επικράτηση
της αντίθετης πλευράς, αλλά και οι ανυπολόγιστες πολιτικές επιπτώσεις
που προξένησε και για τις δύο πλευρές, Εκκλησίας και κυβέρνησης. Η
ευτέλεια του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος έσπευσε θαρρείς να
προκηρύξει τις 10.000 θέσεις του Δημοσίου, που υποτίθεται ότι θα άνοιγαν
για προσλήψεις, καθώς και η ταχύτητα με την οποία υπαναχώρησε η
κυβέρνηση από τη συμφωνία, μόλις αντελήφθη ότι ναυαγούσε, εξέθεσε τον
Αρχιεπίσκοπο στην κατηγορία ότι ο Τσίπρας τον κορόϊδεψε και τον
εκμεταλλεύθηκε.
Εν μέρει οι φωνές αυτές έχουν δίκιο. Γιατί όταν μια συμφωνία που έχει
συνομολογηθεί στο σκοτάδι έρχεται ξαφνικά στο φως και απορρίπτεται
(συμβαίνουν αυτά στην πολιτική...), οι συμβεβλημένοι εκτίθενται
αυτομάτως σε εκείνους που εκπροσωπούν και οφείλουν να πάρουν μέτρα για
να διασώσουν την υπόληψή τους στο κοινό τους.
Αυτό ο αμοραλιστής Τσίπρας
το έκανε αμέσως: η κυβέρνηση αντέδρασε ως η θιγόμενη πλευρά από την
υπαναχώρηση και εξήγγειλε ότι θα φέρει σχέδιο νόμου για την απομάκρυνση
των κληρικών από τις τάξεις του Δημοσίου. Ο Αρχιεπίσκοπος, όμως, δεν
μπόρεσε να ξεφύγει από τις συνέπειες του αποτυχημένου τολμήματός του και
τις υφίσταται.
Πέραν των άλλων, η αποτυχία του Αρχιεπισκόπου να πετύχει την
«ιστορική συμφωνία» ενισχύει και τη δυσπιστία στις σχέσεις του με τη
Ν.Δ., η οποία μεθαύριο μπορεί να είναι κυβέρνηση. Από τις διατυπώσεις
των διαψεύσεων σε δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων προκύπτει ότι
είναι πιθανό ο Κυριάκος να συνάντησε τον Ιερώνυμο τις ημέρες πριν από
την ανακοίνωση της συμφωνίας, είναι βέβαιο όμως ότι η Ν.Δ. δεν είχε την
παραμικρή ενημέρωση από την αρχιεπισκοπή για το θέμα.
Κατόπιν αυτού, τι
είδους σχέση μπορείς να αναπτύξεις με τον άλλον; Πόση εμπιστοσύνη να σου
δείξει;
Δεν είναι βέβαιο, όμως, ούτε ότι ο Τσίπρας ξεμπέρδεψε από αυτό το
φιάσκο. Πήγε να χειριστεί το θέμα όπως ακριβώς και το Μακεδονικό: σαν
όπλο για να διασπάσει και να αποδυναμώσει την αντιπολίτευση. Κινδυνεύει,
εντούτοις...
να ξεκινήσει έναν πόλεμο με την Εκκλησία, εφόσον προχωρήσει
μονομερώς στη ρύθμιση εκκλησιαστικών θεμάτων, και μάλιστα προεκλογικά.
Εχει την πολυτέλεια να το κάνει, για χάρη 10.000 θέσεων στο Δημόσιο, με
τις οποίες θα δελεάσει τους ιθαγενείς;
Αυτό είναι σαν την αντεπίθεση των
Αρδεννών! Μεγαλεπήβολο μεν, με κάτι το βαγκνερικό, αλλά από την αρχή
καταδικασμένο να αποτύχει οικτρά.
Επειτα είναι οι σχέσεις με τους ΑΝΕΛ που τίθενται και πάλι σε
δοκιμασία στην περίπτωση πολέμου με την Εκκλησία. Είναι πασίγνωστο ότι ο
Καμμένος δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να ξεσκονίσει τον Ιερώνυμο, αλλά
ξεσκονίζει την εξουσία του, όχι το πρόσωπό του. Τώρα που ο Αρχιεπίσκοπος
βρίσκεται σχεδόν μόνος, με λιγότερους των δέκα συνοδικών να είναι με το
μέρος του, οι ΑΝΕΛ με ποιον θα πάνε;
Προφανώς θα πάνε με την ισχύ,
δηλαδή με την Ιεραρχία.
Πόσο άνετη θα είναι η συγκατοίκηση στην
κυβέρνηση με μια τζιχάντ να σοβεί μεταξύ Αριστεράς και Εκκλησίας;
Εν ολίγοις, ο Αρχιεπίσκοπος τους έμπλεξε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου