Ενίοτε σημαντικές ειδήσεις κρύβονται σε
παραμελημένα μονόστηλα. Ένα τέτοιο είναι το παρακάτω που ανακάλυψα και
κράτησα πριν μερικές μέρες προκειμένου να εξετάσουμε καλύτερα τι θα
μπορούσε να σημαίνει.
"Το 2017, οι Κινέζοι αγόρασαν ακίνητα
συνολικής αξίας 258 εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα, σύμφωνα με την
κινεζική μεσιτική εταιρεία Juwai. Επίσης αναμένεται να αγοράσουν
περισσότερα φέτος, έχοντας ήδη κάνει ρεκόρ για το πρώτο τετράμηνο του
2018". Στο ίδιο πρόσφατο δημοσίευμα διαβάζουμε πως: "Το βασικό κίνητρό
τους είναι η απόκτηση της 'χρυσής' ευρωπαϊκής βίζας, που δίνει στους
αγοραστές και στις οικογένειές τους, το δικαίωμα παραμονής και εργασίας
στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν αγοράζουν ακίνητα αξίας ίσης ή μεγαλύτερης των
250.000 ευρώ στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με την CEO της Juwai, Κάρι Λο,
οι ελληνικές αρχές έχουν ήδη εκδώσει 20.000 επενδυτικές βίζες -τις
περισσότερες από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη - και φέτος ενδέχεται να
εκδοθούν περισσότερες από 15.000 χρυσές βίζες με τις 7.000 να πηγαίνουν
σε Κινέζους...".
Αν οι ελληνικές αρχές έχουν εκδώσει περί
τις 20.000 επενδυτικές βίζες με τα παραπάνω κριτήρια ήτοι μια αγορά
ακινήτου αξίας τουλάχιστον 250.000 ευρώ τότε έχουν εισρεύσει στη χώρα
περί τα 5 δισ. ευρώ και το 2018 αναμένονται να εισρεύσουν άλλα
15.000Χ250.000 = 3,75 δισ. ευρώ.
Για μια οικονομία με ετήσια έσοδα από
τον τουρισμό περί τα 15 δισ. ευρώ και εξαγωγές λίγο πάνω από τα 25 δισ.
ευρώ μια εισροή της τάξης των 3,5 με 5 δισ. είναι μια σημαντική
παράμετρος οικονομικής δραστηριότητας.
Ο σημαντικότερος εξαγωγικός κλάδος της είναι τα διυλιστήρια καυσίμων με τις εξαγωγές το 2017 να είναι κοντά στα 7 δισ. ευρώ.
Παρά τις καλές επιδόσεις της Ελλάδας
στην προσέλκυση επενδυτών μέσω της "χρυσής βίζας" στους πίνακες της
κινέζικης εταιρείας μεσιτείας ακινήτων η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται στις
10 χώρες που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Τούτο σημαίνει πως υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω προσέλκυσης.
Εκτός των Κινέζων το ρεπορτάζ των
τελευταίων μηνών υποστηρίζει πως και πολλοί Τούρκοι αγοράζουν ακίνητα
στην Ελλάδα για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους.
Ο Economist έγραφε την περασμένη
εβδομάδα πως ένα ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται μεταξύ Ιράν και Τουρκίας
με τους πρώτους να αγοράζουν ακίνητα στην Τουρκία.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχει όμως η
αναζήτηση των αιτιών αυτού του είδους των επενδύσεων τα κριτήρια των
οποίων είναι πολιτικά και οικονομικά.
Μια αιτία είναι η διασπορά επενδυτικού
κινδύνου. Πολίτες χωρών με ικανή οικονομική επιφάνεια μεταφέρουν μέρος
της περιουσίας τους στο εξωτερικό και ένας από τους τρόπους που μπορεί
να γίνει αυτό είναι και η αγορά ακινήτων.
Οι Τούρκοι που το έπραξαν πριν την κρίση
δικαιώνονται καθώς η τουρκική λίρα έχει καταρρεύσει τους τελευταίους
μήνες και συμπαρασύροντας τη διεθνή αξία πολλών περιουσιακών στοιχείων.
Για την Κίνα είναι γνωστό εδώ και αρκετά
χρόνια το πρόβλημα των ανεξέλεγκτων δανείων που έχουν δώσει οι
κινέζικες τράπεζες συνήθως όχι με αποδοτικά κριτήρια. Στην περίπτωση
μιας διεθνούς χρηματιστηριακής και οικονομικής κρίσης το πρόβλημα αυτό
ενδέχεται να αναδυθεί και να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Προφανώς η
κινέζικη ελίτ αντιλαμβάνεται αυτούς τους κινδύνους και προσπαθεί να
επιμερίσει το ρίσκο με επενδύσεις και σε άλλες οικονομικές ζώνες.
Ένας άλλος βασικός λόγος που οι Τούρκοι
αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα προκειμένου να αποκτήσουν τη "χρυσή βίζα"
είναι οι πολιτικές διώξεις αντιφρονούντων και η ραγδαία ισλαμοποίηση της
γείτονος. Πολλοί έρχονται στην Ελλάδα γιατί αισθάνονται πιο ασφαλείς
απ’ ό,τι στην Τουρκία που έχουν γεμίσει οι φυλακές αντιπάλους του
καθεστώτος.
Το ίδιο εν δυνάμει μπορεί να ισχύει και
για Κινέζους της μεσαίας και ανώτερης τάξης που προτιμούν να έχουν και
μια εναλλακτική λύση αν στην Κίνα προκύψουν εντάσεις και το καθεστώς
προσπαθήσει να περιορίσει την ισχύ της ανερχόμενης μεσαίας τάξης.
Το κινέζικο μοντέλο του ολιγαρχικού,
μονοκομματικού καπιταλισμού μετά την κρίση του 2008 προβάλλεται σαν πιο
αποδοτικό καθώς έχει καταφέρει μέσα σε 30 χρόνια να εκτοξεύσει τo AEΠ
της Κίνας από τα 300 δισ. δολάρια το 1980 στα 12,5 τρισ. δολ. το 2017.
Η αντίληψη αυτή είναι δημοφιλής αυτή την
περίοδο μέχρι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία να περάσει την πρώτη
οικονομική κρίση. Παρόμοιες αντιλήψεις κυριαρχούσαν τις δεκαετίες του
’80 και για το ιαπωνικό οικονομικό μοντέλο των "καϊρέτσου", αργότερα του
ΝοτιοΚορεάτικου των "τσαϊμπολ" και των λοιπών τίγρεων της Ασίας. Οι
αντιλήψεις αυτές άλλαξαν μετά την πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση, από τις
συνέπειες της οποίας πολλές χώρες δεν έχουν συνέλθει δεκαετίες μετά.
Τούτο συμβαίνει γιατί τα οικονομικά
μοντέλα της Ασίας δεν περιλαμβάνουν τους κανόνες της δημιουργικής
καταστροφής όπως συμβαίνει στη Δύση.
Ο Economist έγραφε πρόσφατα πως η μεγάλη
έξοδος στελεχών της κινέζικης οικονομίας στις χώρες της Δύσης παρά τα
αυστηρά κριτήρια με τα οποία το ΚΚ μοιράζει τις άδειες εξόδου θα βάλει
σε δοκιμασία το κινέζικο μονοκομματικό καθεστώς.
Τούτο θα συμβεί γιατί...
οι Κινέζοι που
ζουν στις δημοκρατικές κοινωνίες της Δύσης θα μεταφέρουν τις αντιλήψεις
αυτές στη χώρα τους και θα συμβάλλουν στην αλλαγή αντιλήψεων και
συσχετισμών.
Μέχρι να συμβούν ή να μη συμβούν αυτά
όμως έχουμε καιρό. Προς το παρόν ας επωφεληθούμε των προνομίων της
σταθερότητας που προσφέρει στη χώρα το Ευρώ ή Ευρωπαϊκή Ένωση και το
ΝΑΤΟ.
Mια διαφορετική οπτική γωνία είναι πως
πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αισθάνονται ανασφαλείς ή χωρίς
ευκαιρίες στις χώρες που γεννήθηκαν.
Οι νέοι Έλληνες μεταναστεύουν στην
Ευρώπη ενώ Τούρκοι και Κινέζοι αναζητούν ευκαιρίες και ασφάλεια στην
Ελλάδα. Δεν μιλάμε για ανέστιους λαθρομετανάστες αλλά για μέλη των
τοπικών ελίτ...
Ο κόσμος κυοφορεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου