Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Παρακουθώ ρεπορτάζ για το νταβατζιλίκι που πουλούν οι
συμπολίτες που θέλουν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν επειδή έτσι
γουστάρουν.
Οι συμπολίτες αυτοί είναι αριστεροί, οπότε ο ρεπόρτερ φροντίζει να αντιμετωπίσει τους τραμπουκισμούς τους με κατανόηση και την απόπειρα επιβολής της τάξης από την αστυνομία με σκεπτικισμό. Αποκρύπτει ότι το συλλαλητήριο από όπου ξεκίνησαν οι «έτσι γουστάρω κι άμα σ’ αρέσει» συμπολίτες είναι οργανωμένο από το ΚΚΕ, αγνοεί τα γκρίζα μαλλιά και τις μπιρόμπακες της μέσης ηλικίας πολλών «αγωνιστών» και το περιγράφει ως «φοιτητικό».
Ξαφνικά στην οθόνη εμφανίζεται το πρόσωπο ενός «αγωνιστή» που με την ορμή και τη βεβαιότητα της Ελένης της Λουκά αγωνίζεται για το δικαίωμά του να επιβάλει τα γούστα και τις απόψεις του σε όλους.
Είναι νέος. Είναι λίγο πιο μεγάλος από όσο ήταν ο Φούιτ όταν τον πρωτοείδαμε να απαιτεί να μην καταγράφονται ως απουσίες οι μαθητικές κοπάνες. Και με μια του μόνο φράση, περιγράφει όλο το πρόβλημα, την αιτία που θα γράφει το πιστοποιητικό θανάτου, αυτής της κωμικοτραγικής χώρας που ονομάζεται Ελλάδα.
Οι συμπολίτες αυτοί είναι αριστεροί, οπότε ο ρεπόρτερ φροντίζει να αντιμετωπίσει τους τραμπουκισμούς τους με κατανόηση και την απόπειρα επιβολής της τάξης από την αστυνομία με σκεπτικισμό. Αποκρύπτει ότι το συλλαλητήριο από όπου ξεκίνησαν οι «έτσι γουστάρω κι άμα σ’ αρέσει» συμπολίτες είναι οργανωμένο από το ΚΚΕ, αγνοεί τα γκρίζα μαλλιά και τις μπιρόμπακες της μέσης ηλικίας πολλών «αγωνιστών» και το περιγράφει ως «φοιτητικό».
Ξαφνικά στην οθόνη εμφανίζεται το πρόσωπο ενός «αγωνιστή» που με την ορμή και τη βεβαιότητα της Ελένης της Λουκά αγωνίζεται για το δικαίωμά του να επιβάλει τα γούστα και τις απόψεις του σε όλους.
Είναι νέος. Είναι λίγο πιο μεγάλος από όσο ήταν ο Φούιτ όταν τον πρωτοείδαμε να απαιτεί να μην καταγράφονται ως απουσίες οι μαθητικές κοπάνες. Και με μια του μόνο φράση, περιγράφει όλο το πρόβλημα, την αιτία που θα γράφει το πιστοποιητικό θανάτου, αυτής της κωμικοτραγικής χώρας που ονομάζεται Ελλάδα.
Αν δεν πιστεύετε στα αυτιά σας, μπορεί να πιστέψετε τα μάτια σας. Ο πιτσιρικάς είπε:
«Η
ελληνική κυβέρνηση του κύριου Τσίπρα όχι μόνο δεν μας άφησε να
καταδικάσουμε και να ρίξουμε το άγαλμα του δολοφόνου Τρούμαν, αλλά
ίσα-ίσα μας επιτέθηκε».
Αφού διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται για κάποιο σκετς των Μόντι των Πάιθον, θα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια στον «αγωνιστή» που ΑΠΑΙΤΕΙ από το κράτος να τον διευκολύνει στον βανδαλισμό που επιθυμεί να κάνει.
Στον «αγωνιστή» που χρησιμοποιώντας μόλις 26 λέξεις εξηγεί –κατά λάθος αλλά δεν έχει σημασία– την ωραιότερη χώρα του κόσμου.
Γιατί η Ελλάδα δεν είναι απλώς η χώρα του «έτσι γουστάρω κι άμα σ’ αρέσει».
Είναι η χώρα που ο κάθε ένας που θέλει να επιβάλει σε όλους μας τις απόψεις του με τη βία επειδή έτσι γουστάρει κι άμα μας αρέσει, ΑΠΑΙΤΕΙ από το οργανωμένο κράτος να του επιτρέψει (και ίσως να τον διευκολύνει) να το κάνει.
Είναι η χώρα των κακομαθημένων «αγωνιστών» που ΑΠΑΙΤΟΥΝ να μπορούν να παρανομούν με τις ευλογίες του κράτους.
Είναι η χώρα που ο τραμπουκισμός και ο βανδαλισμός γίνονται δικαιώματα και η απόπειρα να εμποδιστούν οι τραμπουκισμοί, καταστολή.
Είναι η χώρα των ανθρώπων που αρνούνται να καταλάβουν ότι τα δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις είναι μια συνθήκη πολύ καλή για να μπορεί να είναι αληθινή.
Είναι η χώρα που τρία τυπάκια, με ηθικό ακμαιότατο από τα φραπόγαλα, αποφασίζουν να κάνουν μαγκιές με την εξωτερική πολιτική, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες που οι μαγκιές τους μπορεί να έχουν για τους δυο ανθρώπους που είναι κλεισμένοι σε μια τούρκικη φυλακή αλλά και για τους υπόλοιπους Έλληνες.
Είναι η χώρα που ο δημοσιογράφος που είχε κάνει ανάλογες μαγκιές πριν από περίπου 20 χρόνια (μαγκιές που στοίχισαν τη ζωή τριών ανθρώπων) έφτασε να γίνει μέχρι και βουλευτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου