Εκεί που λες τα έχω δει όλα στη ζωή... προκύπτουν οι εκπλήξεις.
Στην Ελλάδα, το Κέντρο και η Δεξιά κέρδισαν έναν εμφύλιο με τη βοήθεια των Βρετανών και κατόπιν των Αμερικανών. Αν δεν τον είχαν κερδίσει, η Ελλάδα θα ακολουθούσε την τύχη της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, άντε και της Γιουγκοσλαβίας.
Κέρδισαν τον Εμφύλιο και κατόπιν έχασαν τη μάχη της ιδεολογικής κυριαρχίας, ειδικά μετά την πτώση της χούντας.
Η Δεξιά αντέδρασε ενοχικά και η Αριστερά σάρωσε στο πεδίο της κουλτούρας και της νοοτροπίας. Προφανώς και οι ιστορικές ευθύνες ήταν μεγάλες, και για τα ξερονήσια και για την πρωτοφανή εξάρτηση από τις αμερικανικές υπηρεσίες για μερικές δεκαετίες.
Από τότε έχουν περάσει όμως άλλες τόσες δεκαετίες. Τα ξερονήσια φιλοξενούν μνήμες και γλάρους και δεν θα ξανανοίξουν ποτέ. Στον τόπο μας κάνουμε κουμάντο εμείς.
Και όμως, βρισκόμαστε ακόμη σε έναν ακήρυχτο πόλεμο για το τι συνέβη το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940.
Και ποια είναι η έκπληξη;
Πως η αστυνομία φυλάει το πιο μισητό για την Αριστερά σύμβολο, το άγαλμα Τρούμαν, με μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία. Οτι φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές καυτηριάζουν ως ανώριμη ή ανεύθυνη τη συμπεριφορά των επίδοξων «κατεδαφιστών» του αγάλματος. Και βέβαια το γεγονός ότι όλοι οι αρμόδιοι θεωρούν πως σήμερα οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερό τους σημείο.
Δεν θέλω να βιαστώ και να πω ότι ωριμάσαμε ως λαός. Οτι κοιτάμε τι μας συμφέρει και δεν παρασυρόμαστε πια από τις Σειρήνες που κάποτε μας γοήτευαν και τώρα ακούγονται σαν καραμούζες χωρίς πνοή.
Ισως γιατί ξέρω καλά ότι...
αυτή η «άνοιξη» μπορεί εύκολα να ξαναγίνει «χειμώνας», αν συμβεί κάτι σοβαρό με την Τουρκία και οι ΗΠΑ ή και η Ε.Ε. δεν παίξουν τον ρόλο που προσδοκούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου