Περίεργες συμπτώσεις. Ακόμη και στον αντιπολιτευόμενο Τύπο κυκλοφορούν τελευταία κάτι παράξενες αγιογραφίες του Πρωθυπουργού.
Γιατί παράξενες; Κάθε πρωθυπουργός δικαιούται τους αγιογράφους του.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση διηγούνται όλοι το ίδιο
παραμύθι: ο άνθρωπος έμαθε, ωρίμασε, δοκιμάστηκε, άλλαξε. Απέκτησε γνώση
και εμπειρία. Κυρίως όμως έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή του να
αντιδράσει, δεν έχει κριθεί, δεν είναι τελειωμένος, αλλά «να τος
πετιέται απ' την αρχή».
Για την ακρίβεια, πετιέται ένας άλλος Τσίπρας. Εκείνος που
ενδιαφέρεται για τους επιχειρηματίες, αγαπάει την Κεντροαριστερά και τον
αγαπούν οι Ευρωπαίοι. Οσα είπαμε, νερό κι αλάτι. Ο ιδιότυπος κυνισμός
του χαμαιλέοντα.
Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας δεν είναι ο Τσίπρας που έχουμε όλοι στο
μυαλό μας, αλλά ένας φιλαλήθης, φιλότιμος, φιλόπονος, ίσως και φιλόζωος
αθλητής που απλώς διάλεξε να τρέξει Μαραθώνιο και όχι σπριντ. Στο τέλος
οι σπρίντερ θα φάνε τη σκόνη του.
Ενας Αμπέμπε Μπικίλα χωρίς γραβάτα αλλά με παπούτσια.
Το παραμύθι δεν είναι σπουδαίο, ούτε πρωτότυπο. Ολοι οι
πρωθυπουργοί που ετοιμάζονται να χάσουν πασχίζουν να μας πείσουν πως
έμαθαν, άλλαξαν κι αν χάσουν θα χάσουμε το καλύτερο.
Κατανοητό. Κανείς Τσίπρας δεν θα πήγαινε στις εκλογές λέγοντας ότι
είναι ο Τσίπρας τον οποίο αποδοκιμάζει σήμερα το 80% του ελληνικού λαού.
Προφανώς θα επιχειρήσει να επινοήσει έναν άλλο Τσίπρα κι οποίος το
χάψει, το έχαψε.
Μόνο που όλα αυτά δεν είναι παρά μια ωραία ιστορία να την κουβεντιάζουμε στις παρέες. Να διαφωνούμε και να συμφωνούμε.
Στις εκλογές όμως κανείς δεν ψηφίζει με τα μάτια της ψυχής, ιδίως
έπειτα από εννέα χρόνια κρίσης. Ψηφίζει για δουλειές, συντάξεις,
πετρελαιοκηλίδες, εισφορές, πυρκαγιές, νοσοκομεία, φόρους... Κοινώς,
ψηφίζει για την πραγματικότητα που ζει κι όχι για μια εικόνα
πρωθυπουργού που φιλοτεχνούν κάποιοι αγιογράφοι και διακινούν μερικοί
παρακεντέδες.
Διότι...
ο σημερινός Πρωθυπουργός παραμένει ο Πρωθυπουργός του Βαρουφάκη, του Κουρουμπλή, του Πολάκη, του Παππά, του Σπίρτζη, του Κατρούγκαλου. Της κυβέρνησης που κάηκε στην Αττική και πνίγηκε στον Σαρωνικό. Κι αυτή η κυβέρνηση είναι που θα κριθεί στις εκλογές επειδή πάντα στις εκλογές κρίνεται μια συγκεκριμένη κυβέρνηση, όχι τα «Κλασικά Εικονογραφημένα»!
Αν έγινε ΠΑΣΟΚ, έγινε δυστυχώς το χειρότερο ΠΑΣΟΚ.
Αν αισθάνεται
αλλαγμένος, δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει η αλλαγή.
Διότι τα παραμύθια
χρειάζονται και κάποια λογική συνοχή. Κανείς δεν μπορεί να πείσει ακόμη και μικρά παιδιά ότι το κοριτσάκι
που περπατά στο δάσος να πάει στη γιαγιά του είναι η Κοκκινοσκουφίτσα,
που ξαφνικά όμως γίνεται η Χιονάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου