Σε αντίθεση με τη μετάφραση των Εβδομήκοντα για την οποία χρειάστηκε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, υποψιάζομαι ότι στην αντιγραφή των 106 έχει μεσολαβήσει ανθρώπινο χέρι. Κάποιος έγραψε το πρωτότυπο και κατόπιν το εμπορεύθηκε βάσει των νόμων της ελεύθερης αγοράς. Κοινώς δεν πρόκειται περί λογοκλοπής. Και ως εκ τούτου, δικαίως οι αρμόδιοι συνδικαλιστές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ προσπάθησαν να τους υπερασπισθούν. Δεν φτάνει που τα παιδιά πλήρωσαν, θέλουν να τα τιμωρήσουν αποκλείοντάς τα και από την εξεταστική. Κοινώς να υπονομεύσουν ένα μέλλον που προδιαγράφεται λαμπρό. Αν και με τέτοιο ταλέντο και τέτοια έφεση στη γνώση, το μέλλον τους δεν κινδυνεύει.
Εγείρονται, βέβαια, μερικά ζητηματάκια, τα οποία όμως τα προσπερνώ εν συντομία αφού η κρίση και η ανηλεής επίθεση του αγρίου φιλελευθερισμού απαιτεί σύμπνοια και συμπαράταξη των δυνάμεων του Εθνους.
Ποιος είναι ο συγγραφέας του επιτυχημένου γραπτού;
Δεν είναι κρίμα για το Εθνος να παραμένει στην ανωνυμία ένα τέτοιο ταλέντο σε έναν τομέα τόσο απαιτητικό όσο τα «Δυναμικά Μαθηματικά Υποδείγματα»; Και αν υποθέσουμε ότι εκποίησε την πραμάτεια του προς 100 ευρώ το κομμάτι, κι έβγαλε ένα δεκαχίλιαρο, είμαι βέβαιος ότι θα δικαιολογηθεί στη σύζυγό του ότι στη χώρα μας οι επιστήμονες δεν αμείβονται αξιοκρατικά. «Αν ζούσαμε στην Αμερική, γλυκιά μου, θα έπαιρνα τουλάχιστον ένα χιλιάρικο το κομμάτι».
Μόνο που στην Αμερική, τη βάρβαρη αυτή χώρα, θα είχε παρέμβει το FBI για να τον ξετρουπώσει.
Εδώ το άσυλο, υποθέτω, ότι εμποδίζει την αστυνομία να ανακρίνει τους φοιτητές και το διδακτικό προσωπικό.
Και αν αποδειχθεί ότι ο συγγραφεύς είχε βάλει και τα θέματα των εξετάσεων και μετά πρωταγωνίστησε στην καταδίκη των πελατών του έχοντας συνεννοηθεί με τη ΔΑΠ να προβάλει την αντίστασή της;
Δεν γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα. Και όμως τέτοια γίνονται.
Κράτησα για το τέλος τους 106 εκπροσώπους της νεότητος, της ελπίδος του Εθνους.
Πλήρωσαν για να αγοράσουν τις απαντήσεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι εκτιμούν την αξία της επιστημονικής γνώσης. Είναι όμως τόσο βλάκες να πιστεύουν πως, ό,τι έκανε ο ένας, αποκλείεται να το έκανε κι άλλος, ώς τον αριθμό των 106; Και να μην κάνουν τον κόπο να παραλλάξουν κάπως το γραπτό τους;
Αν και η βλακεία είναι δημοκρατικό αγαθό, δεν πιστεύω ότι είναι όλοι τους τόσο βλάκες.
Είναι...
πρότυπα της
ημετέρας παιδείας. Η αντιγραφή είναι η μεταφορά σε γραπτό της
αποστήθισης. Εχουν δε τέτοια εκτίμηση στο πανεπιστήμιο και στους
καθηγητές τους, που θα σκέφτηκαν «σιγά μην το πάρουν είδηση». Εξάλλου η
παραλλαγή, ακόμη και στη διατύπωση, απαιτεί κόπο.
Και ο κόπος δεν ταιριάζει στις ελπίδες του Εθνους. Ισως τους ταιριάζει καλύτερα το πένθος, όπως στην Ηλέκτρα του Ο’ Νιλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου