 |
| Σαράντα χρόνια παλεύει με το ταλέντο ο Κώστας Καζάκος, ένας πραγματικός ήρωας |
Aπό τον aNameToCome
Ένα από τα παιδικά μου τραύματα είναι όταν οι γονείς μου –καλοί άνθρωποι, κομμουνιστές – με είχαν πάει να δω την παράσταση του Βυσσινόκηπου του Τσέχοφ που ανέβαζε η Τζένη Καρέζη με τον σύζυγο της Κώστα Καζάκο.
Η παράσταση είχε τεράστια επιτυχία και για βρεις εισιτήριο έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ. Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος θεατρόφιλος και με τα πολλά τα είχε καταφέρει και σε αυτόν χρωστάω ότι ξαναπήγα στο θέατρο μετά από μια δεκαετία αν και μέχρι και σήμερα μισώ στην πραγματικότητα το θέατρο. Δεν ξέρω τι μου είχε κάνει την χειρότερη εντύπωση αλλά θυμάμαι σε αυτή την τρυφερή ηλικία να απορώ γιατί αυτοί οι τύποι έσκουζαν και χτυπιόντουσαν τόσο πολύ. Ξέρω ότι η Τζένη Καρέζη θεωρείται κάτι σαν ιερό τέρας και ίσως να είναι αλλά σε μένα είχε φανεί μια υστερική κυρία που φώναζε ανελέητα με ένα εξαιρετικά δραματικό και επιτηδευμένο τρόπο που μου προκαλούσε δυσφορία. Το ίδιο και με σημαντικά λιγότερο ταλέντο έκανε και ο σύζυγος της.
Από τότε κατάλαβα ότι εγώ με την τέχνη δεν θα τα πάμε καλά και πέρασαν αρκετά χρόνια για να καταλάβω ότι αυτό που στη χώρα μας ήταν και σε μεγάλο βαθμό ακόμα αποκαλείται τέχνη είναι ένα θλιβερό συντεχνιακό κύκλωμα διεκπεραιώσεων που ζει απομυζώντας το κρατικό χρήμα.
Θύελλα ξέσπασε προχτές με τις δηλώσεις του Κώστα Καζάκου ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ μας είπε ότι οι νέοι που δεν παραμένουν στη χώρα και φεύγουν στο εξωτερικό, είναι προδότες. Και το είπε αυτό ενώ ό ίδιος λαμβάνει €4.000 μισθό από το ΔΗΠΕΘΕ του κομμουνιστή Δημάρχου της Πάτρας.
Να μείνουν στη χώρα να αγωνιστούν λέει οι νέοι, όπως αγωνίστηκε αυτός τόσα χρόνια να αποφύγει το ταλέντο μην τον πετύχει σε καμιά από τις υπέροχες ταινίες που έπαιξε.
Να αγωνιστούν όπως ο ίδιος όταν δίκαζε τον Κλίντοντο 1999 σε δημόσιο λαϊκό δικαστήριο όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος επισκέφτηκε την Ελλάδα και τον βρήκε ένοχο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καταδικάζοντας τον σε θάνατο από τα γέλια με τα καραγκιοζιλίκια στα οποία πρωταγωνιστούσε.
Έχει δίκιο ο κύριος Καζάκος, σε εποχές που η πατρίδα σε χρειάζεται πρέπει να μένεις πίσω και να πολεμάς. Όπως πολέμησε ό ίδιος όταν στην περίοδο της Χούντας πρωταγωνιστούσε στα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης «Κοντσέρτο για πολυβόλα», «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω», «Υποβρύχιο Παπανικολής» και άλλα πατριωτικά έπη. Έτσι και οι νέοι μας, πρέπει να παραμείνουν, να δουλεύουν για €300 το μήνα ανασφάλιστοι αν δεν έχουν την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να μην γίνουν τσάτσοι ενός πολιτικού συστήματος για να διοριστούν στο Δημόσιο που τόσο ο ίδιος λατρεύει. Και το λέει στα ίδια παιδιά που βλέπουν αριστερούς υπουργούς να του πουλάνε επανάσταση συγκυβερνώντας με ψεκασμένους ακροδεξιούς έχοντας τα λεφτά τους στο εξωτερικό.
Στο ίδιο μήκος κύματος κι ένας άλλος άνθρωπος της τέχνης, η αοιδός Αφροδίτη Μάνου η οποία σε παραλήρημα της στο Facebook, μας εξήγησε ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι δικαίως παραπληγικός αφού ο άνθρωπος που τον πυροβόλησε το έκανε με πολιτικά κριτήρια. Αποκαλεί τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών μισητό, κομπλεξικό, άρρωστο, ενώ τον συγκρίνει με τον Αδόλφο. Όταν το Facebook αφαίρεσε την ανάρτηση της, επανήλθε και μας εξήγησε πόσο καταπληκτική και τίμια καλλιτέχνης είναι και ότι αγαπά τα ΑΜΕΑ!
Δεν θα στεκόμασταν στο αντιαισθητικό παραλήρημα της κυρίας αν ήταν ένα μοναδικό, τυχαίο περιστατικό. Όμως σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Καζάκου αλλά κυρίως με παρόμοιες δηλώσεις άλλων «καλλιτεχνών» κυρίως του χώρου του τραγουδιού των τελευταίων χρόνων, είναι ενδεικτικές της ποιότητας του καλλιτεχνικού χώρου της χώρας και της αντίληψης που κυριαρχεί σε αυτόν. Μια πολιτική ανάλυση παιδαριώδης, λαϊκίστικη που μοναδικό σκοπό έχει να πολλαπλασιάσει το μίσος και να χαϊδέψει τα κατώτερα ένστικτα του κοινού. Να κάνει δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από ό,τι η τέχνη έχει ως στόχο να κάνει.
Η μαλακία δεν είναι βέβαια προνόμιο του καλλιτεχνικού κόσμου, αφού...
η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, το συνδικαλιστικό όργανο που ανέδειξε τιτάνες του λαϊκού κινήματος όπως ο Φωτόπουλος, έβγαλε ανακοίνωση στήριξης του Ντόναλντ Τραμπ και της απόφασης του να αποσύρει τις ΗΠΑ από την συμφωνία για το κλίμα.
Οι τίμιοι αγωνιστές που ανταμείβονται με συντάξεις πολλών χιλιάδων ευρώ, ξεσκεπάζουν τη συνωμοσία των επιστημόνων με τα μεγάλα συμφέροντα στην κατασκευή του μύθου της κλιματικής αλλαγής.
Επιτέλους μάθαμε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το κλίμα και ότι τα παγόβουνα λειώνουν επειδή κάποιος έχει ξεχάσει ανοιχτό το θερμοσίφωνα.
Που βασίζουν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ την θεωρία τους;
Μα φυσικά στο μόνο που τους ενδιαφέρει, το προσωπικό τους συμφέρον που δεν είναι άλλο από τον λιγνίτη. Η χώρα μας έχει δεσμευτεί στην μείωση της χρήσης του πιο ρυπογόνου μέσου παραγωγής ενέργειας μια και είμαστε η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο που τον χρησιμοποιεί σε τέτοιο βαθμό και αυτό απλούστατα σημαίνει απώλεια προνομίων των συνδικαλιστών που λυμαίνονται το χώρο. Που να μπαίνουν τώρα άλλοι πάροχοι και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τι φλωριλίκια είναι αυτά;
Άλλωστε τι είναι πιο σημαντικό, το μέλλον του πλανήτη ή το να μπορούν οι κύριοι της ΓΕΝΟΠ να πηγαίνουν σε συνέδρια στο εξωτερικό σε πεντάστερα ξενοδοχεία με τα λεφτά μας;
Η απάντηση είναι προφανής, στα παπάρια μας ο πλανήτης σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου