Toυ ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Όσοι αλιεύουν τις πληροφορίες τους γύρω απο το
Κολωνάκι, τον γνωρίζουν. Κυρίως από τη σχέση του με τον επιχειρηματία
Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και το παλιό ΠΑΣΟΚ. Αλλά και από την ικανότητά του
να μιλάει για πράγματα που δεν είναι απολύτως βεβαιο ότι γνωρίζει.
Ο Γιώργος Αποστολόπουλος, που συστηνόταν ως στέλεχος της Deutsche Bank, είχε καταφέρει να πείσει γι' αυτό τον Γιώργο Παπανδρέου και μετά τον Πάνο Καμμένο. Στην πραγματικότητα έγραφε εκθέσεις για τη γερμανική τράπεζα κάνοντας free lancing ενώ πιο πριν είχε δουλέψει για άλλη ελληνική τράπεζα. Δεν είναι σαφές για ποιο λόγο έβρισκε δουλειές στις τράπεζες και στα κόμματα, είχε όμως την εκπληκτική ικανότητα να «φυτρώνει εκεί που δεν τον έσπερναν». Να, πρωταγωνίστησε, για παράδειγμα, στην οργάνωση εκδήλωσης προς τιμήν του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου.
Για τον Πάνο Καμμένο δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Από το περιβάλλον της Ντόρας Μπακογιάννη βρέθηκε ξαφνικά (μέσα σε ένα βράδυ!) να υποστηρίζει τον Αντώνη Σαμαρά στην κούρσα για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Όταν κέρδισε ο Σαμαράς, ανέλαβε τις «σκληρές» δουλειές, κυρίως ασχολούμενος με συνωμοσίες, αλλά και τη διαχείριση «ειδικών» blogs. Όταν, λοιπόν, η ηγεσία έκανε τη στροφή του 2011, ο Καμμένος δεν είχε θέση στο κόμμα. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δημιουργήθηκαν ως προσωπικό του στοίχημα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διατηρούσε κυρίως προσωπική ατζέντα. Τώρα ιδρώνει, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις να τον στέλνουν από εκεί που πήγε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, με τον οποίο, φαίνεται, τον συνδέει η μοίρα.
Ο Παύλος Χαϊκάλης είχε συνυπάρξει στην «Πολιτική Ανοιξη» με τον Αντώνη Σαμαρά, το 1993 μάλιστα ήταν υποψήφιος βουλευτής. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Σαμαράς του ζήτησε τον λόγο επειδή εκδήλωσε δημόσια την υποστήριξή του στον Κώστα Σημίτη. Η απάντηση του ηθοποιού τότε είχε σχέση με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Είχαμε ακόμα δραχμές, όχι ευρώ.
Και να τώρα:
Kαι οι τρεις, Αποστολόπουλος, Καμμένος, Χαϊκάλης, συγκροτούν έναν κύκλο, μία κοινή ιστορία, ένα κουβάρι με τα χέρια τους μπλεγμένα μέσα.
Ο Γιώργος Αποστολόπουλος, που συστηνόταν ως στέλεχος της Deutsche Bank, είχε καταφέρει να πείσει γι' αυτό τον Γιώργο Παπανδρέου και μετά τον Πάνο Καμμένο. Στην πραγματικότητα έγραφε εκθέσεις για τη γερμανική τράπεζα κάνοντας free lancing ενώ πιο πριν είχε δουλέψει για άλλη ελληνική τράπεζα. Δεν είναι σαφές για ποιο λόγο έβρισκε δουλειές στις τράπεζες και στα κόμματα, είχε όμως την εκπληκτική ικανότητα να «φυτρώνει εκεί που δεν τον έσπερναν». Να, πρωταγωνίστησε, για παράδειγμα, στην οργάνωση εκδήλωσης προς τιμήν του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου.
Για τον Πάνο Καμμένο δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Από το περιβάλλον της Ντόρας Μπακογιάννη βρέθηκε ξαφνικά (μέσα σε ένα βράδυ!) να υποστηρίζει τον Αντώνη Σαμαρά στην κούρσα για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Όταν κέρδισε ο Σαμαράς, ανέλαβε τις «σκληρές» δουλειές, κυρίως ασχολούμενος με συνωμοσίες, αλλά και τη διαχείριση «ειδικών» blogs. Όταν, λοιπόν, η ηγεσία έκανε τη στροφή του 2011, ο Καμμένος δεν είχε θέση στο κόμμα. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δημιουργήθηκαν ως προσωπικό του στοίχημα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διατηρούσε κυρίως προσωπική ατζέντα. Τώρα ιδρώνει, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις να τον στέλνουν από εκεί που πήγε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, με τον οποίο, φαίνεται, τον συνδέει η μοίρα.
Ο Παύλος Χαϊκάλης είχε συνυπάρξει στην «Πολιτική Ανοιξη» με τον Αντώνη Σαμαρά, το 1993 μάλιστα ήταν υποψήφιος βουλευτής. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Σαμαράς του ζήτησε τον λόγο επειδή εκδήλωσε δημόσια την υποστήριξή του στον Κώστα Σημίτη. Η απάντηση του ηθοποιού τότε είχε σχέση με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Είχαμε ακόμα δραχμές, όχι ευρώ.
Και να τώρα:
Kαι οι τρεις, Αποστολόπουλος, Καμμένος, Χαϊκάλης, συγκροτούν έναν κύκλο, μία κοινή ιστορία, ένα κουβάρι με τα χέρια τους μπλεγμένα μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου