Ξέχασες ανοιχτό τον θερμοσίφωνα; Και το μάτι της κουζίνας; Και το pin του κινητού; Δεν πήρες ρέστα από το περίπτερο; Δεν σε λένε Λοβέρδο; Ατύχησες
Η ζωή, λένε, είναι πόλεμος. Και ο Ηράκλειτος μας ενημέρωνε ότι ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων. Και στον Σανταγιάνα αποδίδεται η φράση «μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου». Κι εμείς, δόξα τω Θεώ, ζούμε ακόμα. Και όσο ζούμε, και γράφουμε και διαβάζουμε και ελπίζουμε και πήζουμε. Και έχουμε υποχρεώσεις, στις οποίες, για να ανταποκριθούμε, πρέπει να ξυπνήσουμε. Ακόμα κι όταν ο ύπνος φαντάζει υπερπολύτιμος. Γλυκούλι, μαλακούλι, πέφτει και σε πλακώνει τώρα που ψιλοχειμωνιάζει και πού να σηκώνεσαι ο δόλιος να τρέχεις στα άγρια χαράματα στου Ξεζουμίδη για δουλειά. Και η κουβέρτα ασήκωτη.
Ασε και το χθεσινό το βράδυ που ήταν της απωλείας και της πυκνής ομίχλης. Είχε μπάλα στην Ευρώπη, μπίρες στο ψυγείο, παρέα στο σαλόνι και ανοιχτή οθόνη. Πιες τη μια, πιες την άλλη, χόρεψες και χάλι γκάλι, σαν πήρες μυρωδιά της ομάδας σου το χάλι. Ηπιες τον Βόσπορο και το πρωί πήγες στον καθρέφτη και βλέπεις, αντί για μάτια, μαύρες τρύπες και το μαλλί του τσαλαπετεινού να στεφανώνει την κεφαλή σου. Δράμα το πράμα.
Τι να τρέχεις τώρα στις τράπεζες να πληρώνεις δόση του ΕΝΦΙΑ (τελευταία μέρα προθεσμίας σήμερα)... Υπομονή να κάνεις, ζωή είναι, θα περάσει. Για δουλειά; Ούτε λόγος να γίνεται. Είσαι άρρωστος και ψέματα δεν λες. Ενα τηλεφώνημα απόσταση βρίσκεται η λούφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου