ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ : Ευρώ ή Λιρέττα? Tο ευρώ εύκολα γίνεται λιρέτα. Δύσκολο είναι το αντίστροφο (!!!)

Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Το ευρώ, ως σκληρό νόμισμα, επιτελεί προστατευτική λειτουργία. Ασφαλίζει, κυρίως, εισαγωγικές χώρες. Αναχαιτίζει τον εισαγόμενο πληθωρισμό. Ό,τι, δηλαδή, προκαλείται από διακυμάνσεις, μάλιστα, απότομες πρώτων, κυρίως, υλών ανελαστικής ανάγκης, φερ’ ειπείν, πετρελαίου.

Το διεθνές  νόμισμα προστατεύει εάν είναι ισχυρό. Εάν, άρα, στηρίζεται σε οικονομίες  ισορροπημένες. Δεν είναι, το νόμισμα, η ουσία της οικονομίας. Είναι, όμως, ο καθρέπτης της. Ελλειμματικές οικονομίες δεν καθρεπτίζουν ισχυρό νόμισμα. Και νόμισμα ανίσχυρο δεν ανθίσταται σε εξωτερικές  πληθωριστικές πιέσεις. Καταρρέει (!!!).

Ισορροπία υπάρχει όσο η οικονομία δεν καταναλώνει περισσότερο απ’ ό,τι παράγει. Άρα, όσο δεν αφήνει ελλείμματα. Σ’ αυτήν την ορθολογισμένη δράση (και) το νόμισμα είναι αποκλειστικά συντελεστής κόστους. Τόσο τετράγωνη είναι η λειτουργία που αναδεικνύει ανθεκτικά νομίσματα. Υπό τέτοιες συνθήκες και η δραχμή στην δεκαετία, από Απριλίου 1953 ήταν σταθερότερη του γερμανικού νομίσματος. Τότε γινόταν λόγος για ελληνικό θαύμα. Υπό τέτοιες συνθήκες την άνοιξη του 1961 κινήθηκε η διαδικασία ένταξής μας στην άλλοτε ΕΟΚ. Μάλιστα ως εβδόμου μέλους της μόλις, δηλαδή, μετά τους έξι ιδρυτές (!!!).

Οι Ευρωπαίοι από 7.11.93 συμφώνησαν (Maastricht) αποφυγή ελλειμματικών οικονομιών. Κατ’ ανοχή, έγιναν δεκτές και αποκλίσεις. Δηλαδή, ετήσια ελλείμματα κάτω του 3% του ακαθόριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ). Αυτό, εφ’ όσον και το άθροισμα των ελλειμμάτων (χρέος), δεν θα υπερβαίνει το 60% του ιδίου μεγέθους.

Οι πολιτικοί του Νότου δεν εφάρμοσαν τα συμφωνημένα. Αμφίβολο (και) εάν τα μελέτησαν (!!!). Επιδόθηκαν σε χειρισμούς πληθωριστικούς. Αλλ’ ο πληθωρισμός είναι μορφή απάτης. Αυξάνει τα ονομαστικά μεγέθη. Μειώνει την ανταλλακτική τους δύναμη Οι αφελείς νομίζουν πως πλουτίζουν. Πράγματι φτωχαίνουν. Μεταφέρει (ο πληθωρισμός), στην καλλίτερη περίπτωση, αξία από τον ένα στον άλλο, εντός της ίδιας οικονομικής κοινότητας. Δεν αυξάνει, όμως, το προϊόν. Ο πληθωρισμός δεν υποκαθιστά την παραγωγικότητα. Ούτε  (και) το παυσίπονο θεραπεύει την νόσο.

Οι χώρες του Νότου εκτροχιάσθηκαν. Και η Γαλλία, πλέον, ζήτησε νέα προθεσμία συμμόρφωσης στο “Maastricht”. Συνέπεια: Η ανεργία καλπάζει. Οι κοινωνίες βογκούν. 

Οι παραβάτες  ζητούν χαλάρωση του “Συμφώνου Σταθερότητας” για περισσότερη ανάπτυξη. Το αίτημα, όμως, είναι ψευδεπίγραφο. Ουδείς στερεί τους παραβάτες  δικαιώματος προσφυγής στις αγορές προς χρηματοδότηση της όποιας επιθυμούν ευδαιμονίας. Αλλά οι αγορές δεν ανταποκρίνονται, σ’ επίπεδα πρόσφορου κόστους. Θεωρούν τον Νότο αφερέγγυο. Ετσι, ως ανάπτυξη, οι Νότιοι νοούν, πλέον, επιδοτήσεις σε χρόνο και χρήμα (!!!). Εμμονή, όμως, σ’ επιδοτήσεις είναι ομολογία αδυναμίας συμμόρφωσης προς συμφωνημένα. Προστασία, εξ άλλου, της Ευρωζώνης παρέχεται μόνον με νόμισμα χαρακτηριστικών μάρκου γερμανικού. Δεν παρέχουν, ασφαλώς, προστασία ασθενή νομίσματα ως: λιρέτα, πεσέτα, εσκούδο κ.ο.κ. Και το γαλλικό φράγκο ανέκαθεν υπήρξε υποτιμησιακά επιρρεπές. Ουδέποτε κατέστη νόμισμα αποθεματικό.

Ο Νότος έχει ανάγκη τον Βορρά. Δεν συμβαίνει το αντίστροφο. Και δεν είναι συμπτωματικό ότι οι διαβουλεύσεις για  την τραπεζική ενοποίηση έχουν παγώσει.


   Οριστικές  αποφάσεις  θα ληφθούν μετά τις γερμανικές  εκλογές του Σεπτεμβρίου. Βέβαιον από τούδε είναι ότι η σημερινή κακοφωνία δεν αντέχεται. Ούτε, η κακοφωνία, αυτή, αντιμετωπίζεται με καθαρά πολιτικές δηλώσεις για υποτιθέμενες ενδοευρωπαϊκές επιδόσεις. Το παγκόσμιο περιβάλλον οξύνεται. Επί τέλους: το ευρώ εύκολα γίνεται λιρέτα. Δύσκολο είναι το αντίστροφο (!!!).

Υπήρξε παιχνίδισμα της μοίρας:  Την 8^η Μαϊου, επέτειο της λήξης του μεγίστου ευρωπαϊκού (και παγκόσμιου) πολέμου, η Nuntius S.A. παρουσίασε, εδώ, την Bank of Singapore, υπό κατάταξη ΑΑΑ. Πολύ υψηλότερη, δηλαδή και της Deutsche Bank. Υπογράμμισαν οι εκπρόσωποι, ως στοιχείο της μοναδικής ευρωστίας της τράπεζας, ότι δεν είναι – διόλου – εκτεθειμένη σ’ ευρωπαϊκά ομόλογα, ούτε γερμανικά (!!!).

Η επέλαση της Ασίας έχει αρχίσει.