Οταν ήταν μαθήτρια, η Αντιλέ πήγαινε στο
σχολείο κάθε πρωί τραγουδώντας υποχρεωτικά στο σχολικό ένα εμβατήριο για
τον Κεμάλ Ατατούρκ. «Τα άγια χέρια σου έδωσαν ζωή σ' αυτόν τον τόπο, οι
άνθρωποι τα φιλάνε χιλιάδες φορές τη μέρα, τιμημένε Ατατούρκ».
«Οι
γονείς μου είχαν πάντα το φόβο της αστυνομίας. Μικρή όταν ήμουν με τη μητέρα μου, θυμάμαι πως αλλάζαμε δρόμο
όταν βλέπαμε αστυνομικό», ισχυρίζεται η 26χρονη Αντιλέ, γραφίστρια που
εργάζεται στην Αθήνα. «Σήμερα οι αστυνομικοί σε συλλαμβάνουν αν φιληθείς
δημοσίως. Ο Ταγίπ έχει απαγορέψει το αλκοόλ. Οποιος πίνει ένα ποτό,
θεωρείται τρομοκράτης, αλκοολικός, αναξιόπιστος».
Οι γονείς της Εσρα την παρότρυναν να μην ασχολείται με την
πολιτική. «Οι γονείς μου βλέπουν σήμερα αυτή την αλλαγή. Είναι
μεγαλωμένοι σε στρατιωτικό καθεστώς. Η γενιά του '60 ήταν
πολιτικοποιημένη και έβγαινε στους δρόμους, μετά το στρατιωτικό καθεστώς
όμως, αυτή η γενιά μεγάλωσε απολιτίκ τα παιδιά της. Δεν μας ενθάρρυναν
να εμπλεκόμαστε με την πολιτική. Ηθελαν τα παιδιά τους μηχανικούς και
γιατρούς, γιατί είδαν ότι δεν αλλάζει τίποτα προς το καλύτερο. Αυτή
είναι μια καλή ευκαιρία για την πολιτικοποίηση της δικής μου γενιάς».
Θεωρεί πως το πρόβλημα της Τουρκίας δεν έχει σύνορα. «Είναι πρόβλημα του
21ου αιώνα. Οι κυβερνήσεις γίνονται αντιδημοκρατικές, η Ακροδεξιά
ανατέλλει και η ελευθερία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την οποία έχουμε
κατακτήσει στο παρελθόν, καταστρατηγείται. Δεν πρέπει να μείνουμε
καθιστοί στον καναπέ».
Ο 30χρονος τονίζει ότι «η ζωή στην Τουρκία δεν είναι αυτό που
βλέπετε. Οι άνθρωποι δεν βγάζουν χρήματα. Η βασική κατεύθυνση αυτού του
κινήματος είναι η φτώχεια. Η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο. Στους
εξαθλιωμένους και τους μεγαλοαστούς. Εμείς όταν μιλάμε για media,
εννοούμε social media. Τα εμπιστευόμαστε. Και θα σου πω γιατί. Γιατί
περιέχουν αποδείξεις. Μοιραζόμαστε βίντεο και βλέπουμε απλούς εργάτες να
κλαίνε, είδαμε βίντεο από έκρηξη βόμβας που δεν προβλήθηκαν στην
τηλεόραση, βλέπουμε ανθρώπους να υποφέρουν από τη βία της κυβέρνησης.
Πολλά διαφορετικά κινήματα, κόμματα, καθημερινοί άνθρωποι,
γιαγιάδες με τηγάνια και τσαγιέρες, εργάτες, φοιτητές, μαθητές, ακόμα
και όσοι ψήφισαν τον Ταγίπ, είναι στην πλατεία. Το σημαντικό από την
κοινωνιολογική πλευρά, είναι το κίνημα των λευκών Τούρκων. Της μεσαίας
χαμηλής αστικής τάξης και της μεσαίας ανώτερης αστικής τάξης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου