ΕΠΙΣΤΗΜΗ και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Σύνδεσαν αρουραίους με τηλεπάθεια - Επικοινώνησαν μεταξύ τους, αν και ο ένας βρισκόταν στην Αμερική και ο άλλος στη Βραζιλία

Του ΓΙΑΝΝΗ ΔΕΒΕΤΖΟΓΛΟΥ

Τους εγκεφάλους με τα σώματα δύο ποντικών που βρίσκονταν σε δύο ηπείρους κατάφεραν να συντονίσουν, μέσω της τηλεπαθητικής σκέψης, επιστήμονες στις ΗΠΑ. 

 

Οταν το πρώτο ποντίκι που βρισκόταν στη Βραζιλία χρησιμοποιούσε τα μουστάκια του για να επιλέξει κάτι, ένα εμφύτευμα στον εγκέφαλό του κατέγραφε την εγκεφαλική του δραστηριότητα. Ακολούθως την έστελνε σε μια παρόμοια συσκευή που λειτουργούσε ως δέκτης και ήταν τοποθετημένη στον εγκέφαλο ενός αρουραίου που βρισκόταν στις ΗΠΑ. Οποια ενέργεια είχε να εκτελέσει ο πρώτος στη Βραζιλία εκτελούσε και ο δεύτερος στη Βόρεια Καρολίνα.

 

Στο πλαίσιο του πειράματος τοποθετήθηκαν συστοιχίες ηλεκτροδίων στον πρωτεύοντα κινητικό φλοιό του εγκεφάλου και των δύο ζώων. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες στόχευαν στον συντονισμό των κινήσεών τους.  

 

Οι αρουραίοι δεν είχαν φυσικά αμφίδρομη επικοινωνία. Ο ένας είχε τον ρόλο του πομπού (κωδικοποιητής) και ο άλλος του δέκτη (αποκωδικοποιητής).

 

Οι επιστήμονες εκπαίδευσαν τον πρώτο αρουραίο να πιέζει έναν μοχλό κάθε φορά που άναβε ένα φωτάκι στο κλουβί του. Μόλις το ζώο που βρισκόταν στο κλουβί έβλεπε το φωτάκι, πατούσε τον μοχλό. Τα σήματα όμως που έστελνε ο κινητικός φλοιός στο σώμα του για να εκτελέσει την πράξη τα λάμβανε με ασύρματο δίκτυο και ο ποντικός που ήταν στην Αμερική. Αυτός δεν είχε αναμμένο φωτάκι στο κλουβί του και δεν γνώριζε τι θα έπρεπε να κάνει. Για να καταφέρει όμως να πάρει τη λιχουδιά, κατάλαβε ότι θα έπρεπε να ακολουθήσει τα σήματα που λάμβανε από τον «συνάδελφό» του, τον οποίο φυσικά δεν γνώριζε.

 

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι λεπτομέρειες της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Scientific Reports», ο δεύτερος αρουραίος πατούσε τον σωστό μοχλό στο 64% των περιπτώσεων, ένδειξη, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι ο εγκέφαλος του αποκωδικοποιητή μπορούσε να ερμηνεύσει τα εγκεφαλικά σήματα που λάμβανε από τον πρώτο.

 

Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι είχε ανάλογα ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε πειράματα με αισθητικά αντί κινητικά ερεθίσματα. Ο αρουραίος-αποκωδικοποιητής, για παράδειγμα, μπορούσε να καταλάβει αν ο κωδικοποιητής αντιλαμβανόταν με τα μουστάκια του την είσοδο ενός στενού ή ευρύχωρου διαδρόμου.
 

Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε ο Ρον Φρόστινγκ από το Πανεπιστήμιο Ιρβιν της Καλιφόρνιας, «πρόκειται για μια συναρπαστική έρευνα, η οποία αποτελεί απόδειξη επί της αρχής για τη δυνατότητα άμεσης και εξ αποστάσεως επικοινωνίας μεταξύ εγκεφάλων».
 

Αντίθετη ήταν η άποψη του Αντριου Σουάρτζ από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, ο οποίος χαρακτήρισε το πείραμα «υπεραπλούστευση» και αμφισβήτησε την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, λέγοντας ότι «το πειραματόζωο δέκτης πατούσε τον σωστό μοχλό μόνο επτά στις δέκα περιπτώσεις, ενώ ακόμα και αν πατούσε μοχλούς στην τύχη θα έπεφτε μέσα στις μισές περιπτώσεις».