Της SONIA FALEIRO / THE NEW YORK TIMES
Eζησα στο Νέο Δελχί για περισσότερα από 24 χρόνια, σε μία πόλη όπου η
σεξουαλική παρενόχληση είναι φαινόμενο τόσο τακτικό όσο και η ώρα του
φαγητού και όπου καθημερινά κάποια παρενόχληση θα καταλήξει σε βιασμό.
Ως έφηβη έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου. Πότε δεν στεκόμουν μόνη στον
δρόμο και πάντα περπατούσα γρήγορα, έχοντας σταυρωμένα τα χέρια πάνω
στο στήθος μου και αποφεύγοντας να έχω οπτική επαφή ή να χαμογελάσω σε
κάποιον. Στην ηλικία κατά την οποία οι νεαρές γυναίκες σε άλλες περιοχές
πειραματίζονται με την εμφάνισή τους, εγώ φορούσα ρούχα που ήταν δύο
νούμερα μεγαλύτερα και εξακολουθώ ακόμη να μην μπορώ να ντυθώ ελκυστικά
δίχως να αισθάνομαι ότι κινδυνεύω. Μακάρι όμως να ήταν μόνο οι δημόσιοι
χώροι μη ασφαλείς. Στο γραφείο μου, σε ένα διακεκριμένο ενημερωτικό
περιοδικό, στο γραφείο ενός γιατρού, ακόμη και σε ιδιωτικές γιορτές,
αδυνατούσα να αποφύγω τον εκφοβισμό.
Στα μέσα του Δεκέμβρη, όπως γνωρίζει πλέον όλος ο κόσμος, μια 23χρονη
γυναίκα και ένας φίλος της, αφού παρακολούθησαν μία ταινία στο
Βορειοδυτικό Δελχί, επιβιβάστηκαν σ' ένα λεωφορείο που έμοιαζε να είναι
επιβατικό. Ομως οι έξι επιβαίνοντες σε αυτό άντρες βίασαν ομαδικά και
τόσο βάναυσα την κοπέλα που τα ζωτικά όργανά της καταστράφηκαν.
Ξυλοκόπησαν βίαια και τον φίλο της και στη συνέχεια τους πέταξαν στον
δρόμο. Ομως η κοπέλα δεν πέθανε και μετατράπηκε σε αφορμή για την
επιτέλεση ενός θαύματος.
Σε μια πόλη εξοικειωμένη με τον εξευτελισμό των
γυναικών, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέλαβαν τους δρόμους - όπου ήρθαν
αντιμέτωποι με αστυνομικούς, δακρυγόνα και αύρες - για να εκφράσουν την
οργή τους. Επρόκειτο για την πιο ηχηρή διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε
πότε στην Ινδία κατά της σεξουαλικής κακοποίησης.
Ωστόσο το περασμένο Σάββατο, 13 ημέρες μετά την κακοποίησή της, η
νεαρή σπουδάστρια φυσικοθεραπείας, η οποία, δίχως αμφιβολία, ονειρευόταν
να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων, έχασε τη δική της ζωή.
Η Ινδία έχει
νόμους κατά του βιασμού, θέσεις αποκλειστικά για γυναίκες στα
λεωφορεία, γυναίκες αστυνομικούς, ειδικές γραμμές παροχής βοήθειας. Ομως
τα μέτρα αυτά αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά ενώπιον μιας πατριαρχικής
κουλτούρας που μισεί τις γυναίκες, μιας κουλτούρας που θεωρεί πως η
χειρότερη πτυχή ενός βιασμού είναι ο εξευτελισμός του θύματος, το οποίο
πλέον δεν θα μπορεί να βρει σύζυγο και θα αναγκαστεί να παντρευτεί τον
βιαστή της.
Το μέγεθος των διαμαρτυριών κατέστησε σαφές ότι η συγκεκριμένη επίθεση
ήταν ένα σημείο καμπής. Η ανείπωτη αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη
κοπέλα υπήρξε πιο τυχερή από τα περισσότερα θύματα βιασμού. Ηταν ένα από
τα ελάχιστα στο οποίο αποδόθηκε κάτι που μοιάζει με δικαιοσύνη.
Νοσηλεύτηκε, η κατάθεσή της καταγράφηκε και μέσα σε λίγες ημέρες και οι
έξι ύποπτοι για τον βιασμό της συνελήφθησαν και πλέον κατηγορούνται για
ανθρωποκτονία. Ανάλογη αποτελεσματικότητα δεν είχε παρατηρηθεί ξανά στην
Ινδία. Τελικά, δεν ήταν η βαναυσότητα της επίθεσης που έκανε την
τραγωδία της κοπέλας ασυνήθιστη αλλά η αντίδραση που προκάλεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου