Γραφει η ΜΑΡΙΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Ξέρουν τους φίλους μας, ξέρουν τις προτιμήσεις μας, ξέρουν πόσο συχνά είμαστε online, ξέρουν αν είμαστε ελεύθεροι ή δεσμευμένοι, αν έχουμε παιδιά και πόσα.
Ξέρουν τι ψηφίζουμε, σε τι θρήσκευμα πιστεύουμε, ξέρουν πόσο συχνά ταξιδεύουμε, τους προορισμούς που αγαπάμε, ξέρουν πού δουλεύουμε, τι σπουδές έχουμε κάνει, ξέρουν ακόμα τι μας αρέσει να αγοράζουμε, το εύρος της οικονομικής μας άνεσης.
Ξέρουν τα πρόσωπά μας και τα πρόσωπα όσων συναναστρεφόμαστε.
Ξέρουν σχεδόν τα πάντα για μας. Και όχι πάντα από εμάς. Συχνά μας μαθαίνουν μέσα από τους φίλους μας. Σε κάθε περίπτωση μας γνωρίζουν. Περισσότερο απ' όσο φανταζόμαστε. Περισσότερο απ' όσο θα θέλαμε. Περισσότερο απ' όσο νομίζαμε, όταν χωρίς δεύτερη σκέψη ανοίγαμε λογαριασμό στο facebook.
Ηδη, εδώ και καιρό, υπήρχαν υπόνοιες σχετικά με το πόσο όλα αυτά τα προσωπικά δεδομένα ήταν πραγματικά ασφαλή στο facebook. Και κατά πόσο ό,τι γράφαμε σε αυτό, μπορούσαν να το δουν μόνο αυτοί που επιλέγουμε εμείς. Αυτή ήταν και η αιτία που οι όροι για το προσωπικό απόρρητο άλλαξαν τουλάχιστον 2 φορές τον τελευταίο χρόνο. Προκειμένου οι χρήστες της υπηρεσίας κοινωνικής δικτύωσης να αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς στο facebook.
Το νέο σκάνδαλο
Και πάνω που οι όροι άλλαξαν προς το ευνοϊκότερο για τους χρήστες -υποτίθεται-, ένα νέο σκάνδαλο ήρθε να αναζωπυρώσει τις υποψίες όσων διατηρούν προφίλ στο facebook.
Σύμφωνα με πρόσφατη αποκάλυψη της «Wall Street Journal», προσωπικά δεδομένα των χρηστών διέρρευσαν και πάλι. Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα έκανε λόγο για δεδομένα που συγκεντρώθηκαν και προωθήθηκαν σε διαφημιστικές εταιρείες -με χρυσοπληρωμένο αντίτιμο φυσικά. Κατά την έρευνα υπευθύνων του facebook που ακολούθησε το δημοσίευμα, βρέθηκε όντως πως ορισμένοι developers διοχέτευσαν εκτός facebook δεδομένα χρηστών σε διαφημιστικές.
Οι «λιγότεροι από 12» -όπως ανάφερε σε επίσημη ανακοίνωση το facebook- υπάλληλοι έστελναν μέσω εφαρμογών τον μοναδικό αριθμό του κάθε χρήστη σε άλλες εταιρείες. (Το facebook έκανε επίσημα λόγο στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία συγκεκριμένα για τη Rapleaf, χωρίς να ξέρουμε με σιγουριά όμως αν τα στοιχεία απεστάλησαν και αλλού).
Τελικά οι «δράστες» τιμωρήθηκαν μένοντας για έξι μήνες εκτός facebook προκειμένου να μελετηθεί περαιτέρω το θέμα τους. Μια τιμωρία εξαιρετικά ήπια, αν λάβουμε υπόψη τα χρήματα που πρέπει να πήραν από τις διαφημιστικές και την καταπάτηση που διέπραξαν στους όρους του facebook. Φυσικά, υψηλόβαθμοι του facebook έσπευσαν με ανακοίνωσή τους να διασκεδάσουν τις υποψίες των χρηστών, βεβαιώνοντας ότι τα μόνα στοιχεία που διέρρευσαν ήταν οι μοναδικοί αριθμοί των χρηστών και τίποτα παραπάνω. Και αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τα ονόματα των developers που αναμιγνύονται στο σκάνδαλο.
Ωστόσο, το πρόσφατο αυτό σκάνδαλο δεν παύει να δημιουργεί προβληματισμούς και λογικά ερωτήματα. Ποιος πραγματικά μπορεί να μας βεβαιώσει πως τα στοιχεία που δίνουμε online προστατεύονται από μάτια που δεν θέλουμε να τα δουν; Και πώς είναι δυνατόν να είμαστε σίγουροι πως η συγκεκριμένη διαρροή δεν αφορά περισσότερα και πιο «ευαίσθητα» δεδομένα;
Αν συνυπολογίσουμε πως ήδη η google δέχτηκε πως συνεργάζεται με τη CIA και δεδομένου ότι υπάρχει εδώ και καιρό έντονη φιλολογία για ήδη υπάρχουσα συνεργασία της CIA και με το facebook, η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο. Επειδή στην ουσία με τις πληροφορίες που αναρτούμε στο Διαδίκτυο δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για να έχουμε μια στοιχειώδη ησυχία σχετικά με την προστασία της ιδιωτικότητάς μας, είναι να είμαστε φειδωλοί με τα όσα δημοσιεύουμε. Οσο λιγότερα, τόσο το καλύτερο.
Για περισσότερα διαβάστε άρθρα και τις αναλύσεις (ενδεικτικά) και στα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου