Του Αϊκούτ Καδήρ
Χθες έγινε το ιστορικό δημοψήφισμα στη Τουρκία σχετικά με την αναθεώρηση κάποιων διατάξεων του Συντάγματος της γειτονικής χώρας. Κάποιοι Κεμαλικοί που ήθελαν την διατήρηση του status-quo μαζί με κάποιους δήθεν εθνικιστές προτίμησαν να πουν όχι σε αυτήν την συνταγματική αναθεώρηση. Κάποιοι άλλοι όμως προτίμησαν να απαντήσουν στους φασιστές Κεμαλιστές με το μήνυμα ‘ΝΑΙ’.
Ας δούμε την σημασία τώρα αυτής την συνταγματικής αναθεωρήσεως διότι υπάρχει τουλάχιστον στην Τουρκία σήμερα σύγχυση ανάμεσα στους όρους δημοκρατία και κοσμικότητα.
Γιατί το 42 % του Τουρκικού λαού είπε όχι;
Γιατί πολύ απλά αυτοί αντιπροσωπεύουν το άρρωστο, το σεκουλαριστικό Κεμαλικό κατεστημένο που πιστεύει σε ένα κοσμικό κράτος.
Τι σημαίνουν αυτές οι έννοιες;
Στην Τουρκία, όταν κάποιος αναφέρεται σε κοσμικότητα του κράτους αναφέρεται σε 3 πράγματα:
1. Στην ελευθερία σκέψης του ανθρώπου, η οποία είναι ο βασικός στόχος του κράτους, δηλαδή να αποτρέψει το κράτος την θρησκευτική πίστη των πολιτών και τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας (δηλαδή θρησκείας) ,
2. Άσχετα από τις εθνικές ρίζες των πολιτών, όλοι είναι Τούρκοι και όλοι πρέπει να δηλώνουν Τούρκοι (άλλο ένα παράδειγμα του φασιστικού Κεμαλικού κατεστημένου) και,
3. Ανεξαρτησία του Τουρκικού κράτους.
Κατά πόσο όμως η κοσμικότητα περιέχει τα παραπάνω;
Τι είναι στην πραγματικότητα η κοσμικότητα;
Διαχωρισμός του κράτους από την εκκλησία δηλαδή την θρησκεία. Από την στιγμή που ακόμα και οι Αμερικανοί (π.χ. Kissinger) έχουν υποστηρίξει ότι πρέπει να αποτραπεί αυτός ο διαχωρισμός και πάντα κράτος και θρησκεία (Εκκλησία) πάνε μαζί, κάποιοι έξυπνοι όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε πολλά άλλα κράτη του κόσμου πιστεύουν ότι το κράτος μπορεί να αποχωριστεί από την εκκλησία (θρησκεία).
Αλήθεια τι πιστεύετε; Μπορεί κάποιο κράτος που απαγορεύει στους πολίτες της να επιλέγουν ελεύθερα την θρησκεία του και να πραγματοποιούν όλα αυτά που τους διατάζει η θρησκεία τους είναι δημοκρατικό ή φασιστικό;
Η κοσμικότητα προσπαθεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την θρησκεία του. Προσπαθεί να δημιουργήσει μια χούφτα πολιτών που δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία, δεν έχουν καμία ελπίδα για τη ζωή τους με βάση το τι θρησκευτικά πιστεύουν. Αλλά από την κοσμικότητα τους Τούρκους ποιος θα τους απελευθερώσει;
Τέτοια κοσμικότητα παλιά υπήρχε σε καθεστώτα όπως του Στάλιν της ΕΣΣΔ, του Μάο της Κίνας και του Ενβέρ Χότζα που είναι φασιστικά και τυραννικά καθεστώτα.
Όσον αφορά την υποχρέωση των πολιτών να δηλώνουν ‘Τούρκοι’ άσχετα από τις εθνικές τους ρίζες αυτό δεν υπάρχει σε καμιά δημοκρατική χώρα του κόσμου. Δεν θα αναφέρω λεπτομέρειες περί του θέματος, αλλά δεν περίμενε κανένας κάτι καλύτερο από ένα καθεστώς όπως το Κεμαλικό που εδώ και χρόνια με γενοκτονίες, με κρατική βία και πολλές άλλες βιαιότητες κατέστρεψε τις μειονότητες που υπήρχαν στην Τουρκία και στέρησε την ελευθερία τους και τα βασικά τους δικαιώματα από τους Κούρδους.. Σημειώνω ότι σήμερα η Κουρδική γλώσσα δεν αναγνωρίζεται στην Τουρκία και οι Κούρδοι δεν απολαμβάνουν τα περισσότερα δικαιώματα που έχουν οι υπόλοιποι πολίτες (Τούρκοι) λόγω του άρρωστου Κεμαλικού κατεστημένου.
Και όσον αφορά την ανεξαρτησία του Τουρκικού κράτους δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά λόγια.
Για τους Κεμαλικούς αυτό σημαίνει δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν ούτε σε ξένα κράτη ούτε σε διεθνή δικαστήρια ούτε σε διεθνείς οργανισμούς για τα εγκλήματα που κάνω. Για παράδειγμα, κανένας δεν θα αντιδράσει απέναντι στη Τουρκία επειδή έχει στερήσει βασικές ελευθερίες και δικαιώματα από εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες που υπάρχουν σε αυτήν.
Ας δούμε τώρα τι σημαίνει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ την οποία υπερψήφισε ο Τουρκικός λαός ύστερα από 80 χρόνια του Κεμαλικού κατεστημένου:
1. Όλοι έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν την θρησκεία που θέλουν και να πραγματοποιούν ελεύθερα αυτά που ορίζει η θρησκεία τους. Κανένας δεν θα κρίνεται επειδή είναι Μουσουλμάνος ή Χριστιανός ή Εβραίος.
2. Όλες οι εθνικές μειονότητες έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν όλες τις ελευθερίες και δικαιώματα που απολαμβάνουν και οι υπόλοιποι Τούρκοι πολίτες.
3. Αποδοχή διεθνών κανόνων, αποδοχή βασικών ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων…
Περιληπτικά θα λέγαμε ότι η δημοκρατία θα επιτρέψει στους πολίτες της Τουρκίας να πιστεύουν σε όποια θρησκεία θέλουν, στους Κούρδους να λένε ότι είναι Κούρδοι (κάτι που σήμερα δεν μπορούν να πουν) και επίσης στο κράτος και στους πολίτες να ζουν υπό ένα πιο δημοκρατικό, ανθρώπινο και ελεύθερο καθεστώς σε αντίθεση με το άρρωστο Κεμαλικό.
Χθες δόθηκε αυτή η μάχη στη Τουρκία στις κάλπες. Από την μια πλευρά οι ανώτατοι δικαστικοί, στρατός, άρρωστοι υποστηρικτές του φασιστικού Κεμαλικού status-quo, πολλά μικρά κόμματα αντιπολίτευσης κτλπ.. Από την άλλη πλευρά τον λαό που τόσα χρόνια τον κατηγορούσαν ότι είναι αμόρφωτο και ότι δεν μπορεί να αποφασίσει σε καμιά περίπτωση για το μέλλον της χώρας.
Από την μια πλευρά είχαμε την κοσμικότητα που εδώ και 80 χρόνια συμπεριφέρεται τυραννικά, αντι-δημοκρατικά και βίαια προς τους πολίτες και στις υπόλοιπες εθνικές – θρησκευτικές μειονότητες, και από την άλλη πλευρά την δημοκρατία που θα απελευθερώσει τους πολίτες από αυτό το άρρωστο καθεστώς.
Το Τούρκικο Ρεπουμπλικανό Κόμμα (CHP) έκανε αυτό που όλοι περίμεναν. Προσπάθησε μέσω δημαγωγίας να πείσει τον λαό να ψηφίσει ΟΧΙ ώστε να διατηρηθεί αυτό το αριστοκρατικό για κάποιους και τυραννικό και αντι-δημοκρατικό για κάποιους άλλους Κεμαλικό καθεστώς.
Από την άλλη πλευρά είχαμε και το MHP με τους Γκρίζους Λύκους που αγνοώντας την ιστορία του κινήματος τους και την ιστορία της χώρας και αυτό το κόμμα προσπάθησε να πείσει τους πολίτες να ψηφίσουν ΟΧΙ.
Σήμερα έχουμε μια Τουρκία που το Κεμαλικό κατεστημένο ύστερα από την απομάκρυνση του στρατού από την πολιτική ζωή της χώρας, έχει πάρει το βαρύτερο και βαθύτερο πλήγμα του στην μάχη εναντίον της δημοκρατίας αφού θα έχει πλέον απελευθερωθεί η δικαιοσύνη από την Κεμαλική ιδεολογία (σε καμιά δημοκρατική χώρα η δικαιοσύνη δεν αποφασίζει στα πλαίσια της ιδεολογίας του συστήματος.)
Μια Τουρκία που πλέον οι πραξικοπηματίες θα δικάζονται, μια Τουρκία στην οποία θα κυριαρχεί το δίκαιο και όχι το δίκαιο του ισχυρού.
Μια Τουρκία που πλέον ο λαός της έχει δει ότι αυτοί που τόσα χρόνια παρουσιάζονταν ως δήθεν πατριώτες και εθνικιστές δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια χούφτα αριστοκρατών οι οποίοι πολεμούσαν όχι για συμφέρον του λαού, αλλά για το δικό τους συμφέρον και για την διατήρηση αυτού του άρρωστου καθεστώτος.
Μια Τουρκία που πλέον θα ελέγχεται από την κυβέρνηση, αφού πλέον οι εκλεκτοί του λαού (το κυβερνών κόμμα) θα ελέγχει τον στρατό και δεν θα ξαναγίνουν πραξικοπήματα ή επεμβάσεις στην πολιτική στο μέλλον, θα ελέγχει την δικαιοσύνη και δεν θα αποφασίζει αυτή ιδεολογικά για τους απλούς πολίτες και για σημαντικά- κρίσιμα θέματα της Τουρκίας, θα έχει πάρει και την μεγάλη υποστήριξη του λαού για να λύσει πολλά προβλήματα της χώρας στο μέλλον, όπως:
- η δημιουργία νέου συντάγματος
- ελευθερία και παραχώρηση περισσότερων δικαιωμάτων προς Κούρδους (κάτι που με την δημοκρατική στροφή εξαιτίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της έντονης αντίδρασης τους δεν μπόρεσε να γίνει)
- σημαντικά βήματα στην οικονομική ζωή της χώρας
- μήνυμα προς το λαό της ότι δεν θα υπάρχει πλέον το δίκαιο του ισχυρού
- θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα με τους γείτονες της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου