Του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ
Δεν είναι απλώς για να επανυπογραμμισθεί το ζωτικό ενδιαφέρον της Αθήνας για το Κυπριακό η πρώτη μετά την αναβάθμισή του σε υπουργό Εξωτερικών επίσκεψη στη Λευκωσία του κ. Δρούτσα.
Είναι ασφαλώς και γι' αυτό. Που διαβιβάζει σημειολογικώς αυτονόητα μηνύματα εκτός κι εντός Ελλάδος.
Κυρίως, όμως, είναι γιατί αυτό το πρόβλημα -που ιεραρχείται ως κορυφαίο στις εθνικές προτεραιότητες- μπήκε ήδη στην κρισιμότερή του φάση, η οποία κι εκ των πραγμάτων προκρίνεται καταληκτική. Γιατί ό,τι και να συμβεί, με λύση τελικά ή όχι, το Κυπριακό θα βρεθεί σε τροχιά επιλόγου.
Σε περίπτωση λύσεως, με οδυνηρότατο ιστορικό συμβιβασμό.
Και σε περίπτωση αδιεξόδου, με μια de facto γεωπολιτική διαίρεση, που θ' αποκτήσει δυνάμει προοπτική de jure αποδοχής. Σιωπηρής. Που μεταφράζεται σε συν τω χρόνω, δηλαδή, αναγνώριση του σημερινού status quo, ως αδηρίτου πραγματικότητος.
Οι συνομιλίες που διεξάγονται, άπτονται ήδη των πιο λεπτών ζητημάτων, αρχής γενομένης από το περιουσιακό. Που αφ' εαυτού διαλαμβάνει κι επιδρά σε πλειάδα άλλων κρίσιμων πτυχών. Συναρτώμενο και με το εδαφικό και με το προσφυγικό και με το δημογραφικό. Εάν, λοιπόν, υπάρξουν ενδείξεις διεξόδου, τότε θ' αναθερμανθούν ελπίδες αισίας εκβάσεως για σύντομη συνολική ρύθμιση. Εάν όχι, τότε η διαδικασία θ' αποδειχθεί θνησιγενής. Και θα οδηγηθεί σε προβλεπτή κατάληξη. Σε προδήλως έωλη τελμάτωση, με μοιραία παράγωγα, τα οποία και αν η ελληνική πλευρά δεν προνοήσει και δεν διαχειρισθεί σωστά (και άρα σωστικά) θ' αποβούν εθνικώς έως και ολέθρια.
Αυτό δεν αφορά μόνο τη Λευκωσία. Ούτε και είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρει την Αθήνα. Γιατί αμφότερα τα κρατικά κέντρα του Ελληνισμού θα επανεισπράξουν τις υποτροπές, οι οποίες δεν θα περιορισθούν στα όρια του κυπριακού χώρου. Αντιθέτως, θα επιδράσουν εξίσου καταλυτικά (και με καταθλιπτικές συνέπειες) στον ευρύτερο εθνικό χώρο. Κάτι που δεν πρέπει να συμβεί. Και που για ν' αποσοβηθεί, απαιτείται στρατηγική συνδιαχείριση από Αθήνα και Λευκωσία. Με αποτρεπτικές δυναμικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου