Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
Το καλό που έχει ο ανασχηματισμός είναι πως κάνει ανθρώπους ευτυχισμένους με όσα συμβαίνουν σε αυτήν τη χώρα. Και ειλικρινά, δεν είναι εύκολο να το πετύχεις. Αυτό έχουν οι ανασχηματισμοί, σου προσφέρουν ευτυχία όταν καλείσαι να διαχειριστείς τη μιζέρια και τη δυστυχία των άλλων.
Δεν ξέρω για ποιο λόγο αυτοί οι άνθρωποι χαίρονται. Εμένα αν μου έλεγαν να πάω να λύσω τα προβλήματα των νοσοκομείων ή των αγροτών, θα προτιμούσα να μείνω σπίτι μου. Αυτοί δέχονται και συγχαρητήρια. Ειλικρινά δεν ξέρω τον λόγο.
Δες, ας πούμε, την Άννα Νταλάρα. Καλείται να ασχοληθεί με τα προβλήματα των μεταναστών. Μέσα μου λέω ότι θα το κάνει όπως ο βιοχημικός που ασχολείται με τα μικρόβια: Δουλειά του είναι να ανακαλύψει πώς λειτουργούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα τα εισπνεύσει κιόλας. Κι όμως, όσο κι αν γελάτε, κάτι τύποι σαν την Άννα Νταλάρα είναι η ελπίδα μιας χρηστής διακυβέρνησης. Να το δουν κάπως σαν χόμπι, να μην απλώσουν το χέρι στα κονδύλια, επειδή πια είναι χορτάτοι και έχουν άποψη για τον πλούτο. Μπορεί κατά βάθος να με ενοχλεί, αλλά αν μη τι άλλο πρόκειται για μια ποιοτική αναβάθμιση. Από τη γυναίκα του Βοσκόπουλου πας στη γυναίκα του Νταλάρα. Και αυτό είναι κάτι που έχει τη σφραγίδα του Γιώργου. Τα υπόλοιπα δεν έχουν νόημα και λόγο να μας απασχολήσουν. Εδώ δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο γίνεται ανασχηματισμός όταν κυβερνάει η «τρόικα» – περιττά έξοδα δεν είναι;
Εκτός κι αν χρειάζεται αναλώσιμους, στόχους λούνα παρκ που θα πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον. Μπροστά μας είναι ένας χειμώνας με πολύ κρύο. Αλλά τα χειρότερα είναι αμέσως μετά, την άνοιξη...
Όσο δύσκολος κι αν είναι ο χειμώνας, το πάρτι θα γίνει την άνοιξη, όταν η επόμενη δόση του δανείου βάλει την «τρόικα» στην πολυθρόνα και την Ελλάδα στα τέσσερα, έτοιμη να γλείψει πατούσες.
Θα σας δώσω ρεπορτάζ από το ρεαλιστικό σενάριο που εξετάζουν στην κυβέρνηση για τους μήνες που έρχονται. Η λογική λέει, λοιπόν, ότι οι απαιτήσεις για την επόμενη δόση του δανείου θα θεωρηθούν ως και υπερβολικές από την κυβέρνηση, πλην όμως και αρκετά πειστικές.
Θα κλείσουν, ας πούμε, δύο νοσοκομεία – αυτό θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο. Μόνο που αυτή δεν είναι η ουσία, είναι ένα καλό παράδειγμα. Η ουσία είναι πως όλο και περισσότεροι ασπάζονται την άποψη των αγορών που λέει ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει και θα αναγκαστεί να πάει σε αναδιάρθρωση του χρέους, με παράλληλη υπαγωγή σε ένα ειδικό καθεστώς που επεξεργάζεται κυρίως η Γερμανία. Μου λένε ότι αυτό το καθεστώς δεν θα προβλέπει αποχώρηση από το ευρώ. Θα προβλέπει, όμως, τόσο αυστηρό πλαίσιο μέτρων, που ουσιαστικά δεν θα μπορεί να το υλοποιήσει καμία κυβέρνηση.
Οι συνομιλητές μου εκτιμούν ότι τότε, την άνοιξη δηλαδή, θα προβάλλει πιο πιεστικό το αίτημα για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Θα είναι ο Παπαδήμος σε ειδικό ρόλο; Μήπως ο Παπακωνσταντίνου που λειτουργεί ως εκπρόσωπος Τύπου της «τρόικας»; Δεν ξέρω, μπορεί να είναι η Άννα Νταλάρα. Το μόνο βέβαιο ότι εμείς θα είμαστε από κάτω. Στα τέσσερα. Ίσως και με την πλάτη στον τοίχο. Με δεμένα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου