Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΝΤΑ
Αν. καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής, Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, προέδρου ΕΟΦ
Εχουμε τους περισσότερους γιατρούς ανά κατοίκους στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι σε κλινικές ειδικότητες.
Στους καρδιολόγους, για παράδειγμα, έχουμε περίπου 220 ανά 1 εκατ. κατοίκους, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 58 και η Αμερικανική Ενωση Καρδιολόγων συνιστά 50 ανά 1 εκατ. κατοίκους. Τι σημαίνει το φαινόμενο αυτό;
Πρώτα απ' όλα ότι η ορθολογικοποίηση του συστήματος υγείας στη χώρα μας και κυρίως η καταπολέμηση της υπερκατανάλωσης, της σπατάλης και της διαφθοράς είναι αδύνατο να επιτευχθούν, όταν πρέπει να επιβιώνουν οικονομικά διπλάσιοι γιατροί από όσους χρειαζόμαστε. Γι' αυτό και τα σωστά μέτρα που παίρνει σήμερα η πολιτεία για τον έλεγχο του συστήματος και των δαπανών θα αποδώσουν πολύ λιγότερα των αναμενομένων, γιατί το πληθωριστικό ιατρικό σώμα είναι μια σύγχρονη Λερναία Υδρα. Οσα κεφάλια κοπούν τώρα, κάποια άλλα θα φυτρώσουν στο μέλλον.
Επιπλέον, όσο και εάν οι γιατροί ελέγχουν το μέγεθος της πίτας, δηλαδή τη ζήτηση για ιατρικές υπηρεσίες, ο ρυθμός αύξησής της υστερεί του ρυθμού αύξησης των Ελλήνων γιατρών, με αποτέλεσμα να καλπάζει και η ανεργία των γιατρών. Προικισμένα παιδιά, με πολυετείς και δαπανηρές σπουδές που επιβαρύνουν οικονομικά την οικογένειά τους αλλά και την πολιτεία, βρίσκονται ολοένα και περισσότερο χωρίς δουλειά.
Και ούτε βέβαια πρέπει να ξεχνάμε ότι καμία ιατρική πράξη δεν είναι άμοιρη ιατρογενών κινδύνων. Οσο δηλαδή περισσότερες ιατρικές πράξεις τόσο θα αυξάνουν η ιατρογενής νοσηρότητα και θνησιμότητα. Στις ΗΠΑ, όπου η ιατρική πράξη ελέγχεται πολύ πιο αυστηρά, υπολογίζεται ότι συμβαίνουν κάθε χρόνο περίπου 100.000 θάνατοι εξαιτίας των ιατρικών παρεμβάσεων. Στην Ελλάδα, που οι άσκοπες ιατρικές πράξεις υπολογίζονται ότι υπερβαίνουν το 30% του συνόλου, πόσοι άραγε ιατρογενείς θάνατοι προκαλούνται;
Ομως, όλες αυτές οι διαπιστώσεις είναι γνωστές εδώ και 20 χρόνια. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί η πολιτεία, αλλά και το ιατρικό σώμα, δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο μέχρι σήμερα για να αντιμετωπίσει τη βόμβα του ιατρικού πληθωρισμού που έχει ήδη εκραγεί στα θεμέλια του ελληνικού συστήματος υγείας.
Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν μειώθηκε σταδιακά και ουσιαστικά ο αριθμός των εισακτέων στις ιατρικές σχολές;
Γιατί δεν περιορίστηκε δραστικά ο αριθμός των μετεγγραφών με διάφορες χαριστικές διατάξεις;
Γιατί αμβλύνθηκε αντί να αυστηροποιηθεί η διαδικασία αναγνώρισης των ιατρικών πτυχίων του εξωτερικού;
Γιατί δεν μπήκαν σε εφαρμογή εξεταστικές διαδικασίες για την άδεια άσκησης του επαγγέλματος ή για την έναρξη της ειδικότητας;
Γιατί δεν καθορίζεται σε κάθε περιφέρεια ο αριθμός των γιατρών ανά ειδικότητα που θα μπορούν να ασκούν το επάγγελμα;
Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι απλή και ταυτόχρονα θλιβερή για τη νοοτροπία πολλών απ' όσους κυβέρνησαν τη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια. Το πολιτικό κόστος. Για να μη στεναχωρηθούν λίγες εκατοντάδες οικογένειες κάθε χρόνο και για να μη χαθούν οι αντίστοιχες ψήφοι, η πολιτεία αποδέχτηκε την υπονόμευση της λειτουργίας του συστήματος υγείας και την κατασπατάληση πολύτιμων κοινωνικών πόρων, συμβάλλοντας και με τον τρόπο αυτό στη σημερινή μας οικονομική κατάντια.
Ιστοσελίδα Υγείας - Πρόληψης: www.neahygeia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου