Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Θα μπορούσαν να λέγονται Παπαδημούλεια. Κάθε φορά που δημοσιεύονται τα «πόθεν έσχες», στήνεται κάτι σαν φεστιβάλ ανάγνωσης της σεντονάτης περιουσιακής δήλωσης του ευρωβουλευτή. Η δημοσιότητα εστιάζει στον ίδιο με τον ίδιο αναζωπυρούμενο σκανδαλισμό.
Μα, πώς είναι δυνατόν, λένε, ένας αριστερός πολιτικός να συνδυάζει την υποτιθέμενη στράτευσή του με τόσο στερεοτυπική καπιταλιστική λαιμαργία, σαν να ήταν ο μουστάκιας της Μονόπολης;
Μα, πώς είναι δυνατόν, λένε, ένας αριστερός πολιτικός να συνδυάζει την υποτιθέμενη στράτευσή του με τόσο στερεοτυπική καπιταλιστική λαιμαργία, σαν να ήταν ο μουστάκιας της Μονόπολης;
Πώς είναι δυνατόν η επενδυτική του δραστηριότητα –σοδειά οκτώ ακινήτων μέσα σε έναν χρόνο– να λογίζεται συμβατή με την πολιτική του ιδιότητα;
Ο Παπαδημούλης θα μπορούσε να απαντήσει σιωπηρά, δείχνοντας απλώς τα αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών, στις οποίες πρώτευσε με 272.835 σταυρούς.
Ο Παπαδημούλης θα μπορούσε να απαντήσει σιωπηρά, δείχνοντας απλώς τα αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών, στις οποίες πρώτευσε με 272.835 σταυρούς.
Η περιουσία του δεν ήταν άγνωστη στο εκλογικό του ακροατήριο. Κάθε άλλο. Φαίνεται, έτσι, ότι η ασυμβατότητα portfolio και αριστερού φρονήματος σκανδαλίζει όλους τους άλλους εκτός από τους ψηφοφόρους της Αριστεράς.
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου δεν ήταν, άλλωστε, ούτε ο μόνος ούτε ο εμβληματικότερος από τους κεφαλαιούχους που εξελέγησαν με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς, σε αντίθεση με τον Κόκκαλη, ο Παπαδημούλης δεν μπορεί εύκολα να διεκδικήσει το άλλοθι του ταξικού αποστάτη. Η ισόβια ενασχόλησή του με την πολιτική τον κατατάσσει μάλλον ως ταξικό αναβάτη.
Τι μας λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι ψηφοφόροι του δεν έχουν την ταξική μεροληψία που διακηρύσσει η ηγεσία του;
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου δεν ήταν, άλλωστε, ούτε ο μόνος ούτε ο εμβληματικότερος από τους κεφαλαιούχους που εξελέγησαν με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς, σε αντίθεση με τον Κόκκαλη, ο Παπαδημούλης δεν μπορεί εύκολα να διεκδικήσει το άλλοθι του ταξικού αποστάτη. Η ισόβια ενασχόλησή του με την πολιτική τον κατατάσσει μάλλον ως ταξικό αναβάτη.
Τι μας λέει για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι ψηφοφόροι του δεν έχουν την ταξική μεροληψία που διακηρύσσει η ηγεσία του;
Τι μας λέει για το κόμμα που επιστρατεύει τον ταξικό φθόνο, ότι δεν τον εφαρμόζει προς εαυτόν;
Δεν μπορεί να δώσει κανείς απάντηση χωρίς να καταφύγει σε γενικεύσεις. Οπως όλα τα μεγάλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοίτη πολλών, αντιφατικών ρευμάτων. Είναι αυτό που λέμε «πολυσυλλεκτικός». Η ευρωπαϊκή έκφανσή του είναι ο Παπαδημούλης. Η ιθαγενής είναι ο Πολάκης. Με όρους πολακικής γαστρο-ανομίας, το κομματικό μενού σερβίρει το ψάρι δίπλα στο λουκάνικο.
Το ενδιαφέρον εσχάτως στα συριζαϊκά πράγματα είναι ότι κάποιοι παλαιοκομματικοί φιλοδοξούν να ξεψειρίσουν το μπρικολάζ. Θέλουν να ξεχωρίσουν τα φερτά συστατικά που νοθεύουν το σώμα. Ο Σκουρλέτης, ας πούμε, βρίσκει ότι στο κόμμα του έχει πέσει πολύς «νεοαυριανισμός». Ο Φίλης εντοπίζει «λαϊκιστικό λόγο, που διαστρέφει τη λαϊκότητα και παραμορφώνει την Αριστερά».
Μπορεί τα παλιά στελέχη να νιώθουν ότι τους απειλεί ο πλουραλισμός – ότι τους παραγκωνίζουν οι επείσακτοι. Τουλάχιστον, όμως, αρθρώνουν μια αντίληψη για την κομματική ταυτότητα – έστω και παρωχημένη.
Δεν μπορεί να δώσει κανείς απάντηση χωρίς να καταφύγει σε γενικεύσεις. Οπως όλα τα μεγάλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοίτη πολλών, αντιφατικών ρευμάτων. Είναι αυτό που λέμε «πολυσυλλεκτικός». Η ευρωπαϊκή έκφανσή του είναι ο Παπαδημούλης. Η ιθαγενής είναι ο Πολάκης. Με όρους πολακικής γαστρο-ανομίας, το κομματικό μενού σερβίρει το ψάρι δίπλα στο λουκάνικο.
Το ενδιαφέρον εσχάτως στα συριζαϊκά πράγματα είναι ότι κάποιοι παλαιοκομματικοί φιλοδοξούν να ξεψειρίσουν το μπρικολάζ. Θέλουν να ξεχωρίσουν τα φερτά συστατικά που νοθεύουν το σώμα. Ο Σκουρλέτης, ας πούμε, βρίσκει ότι στο κόμμα του έχει πέσει πολύς «νεοαυριανισμός». Ο Φίλης εντοπίζει «λαϊκιστικό λόγο, που διαστρέφει τη λαϊκότητα και παραμορφώνει την Αριστερά».
Μπορεί τα παλιά στελέχη να νιώθουν ότι τους απειλεί ο πλουραλισμός – ότι τους παραγκωνίζουν οι επείσακτοι. Τουλάχιστον, όμως, αρθρώνουν μια αντίληψη για την κομματική ταυτότητα – έστω και παρωχημένη.
Ο Ευρωπαίος Παπαδημούλης;
Αυτός που είναι συνομήλικός τους στην Αριστερά, τι έχει να πει για την ταυτότητά της;
Δεν έχει.
Δεν έχει.
Ποτέ δεν είχε πρόθεση να ενοχλήσει και να ενοχληθεί.
Αυτός...
φρόνιμα και τακτικά, κάνει άλλη δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου