Του ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ
Θα ξεκινήσω με ένα αληθινό περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε ο καλός φίλος Γιάννης Κωστόπουλος.
Θα ξεκινήσω με ένα αληθινό περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε ο καλός φίλος Γιάννης Κωστόπουλος.
Πριν από χρόνια, βρέθηκε σε κάποια συνάντηση στον τελευταίο όροφο του υψηλότερου κτιρίου στο Los Angeles.
Ο συνομιλητής του με υπερηφάνεια του δήλωσε ότι «βρισκόμαστε στο υψηλότερο κτίριο του Los Angeles, το οποίο μπορεί να μείνει όρθιο ακόμα και σε σεισμό μεγέθους 9 Ρίχτερ»!
Ο συνομιλητής του με υπερηφάνεια του δήλωσε ότι «βρισκόμαστε στο υψηλότερο κτίριο του Los Angeles, το οποίο μπορεί να μείνει όρθιο ακόμα και σε σεισμό μεγέθους 9 Ρίχτερ»!
Στην ερώτηση του Γιάννη Κωστόπουλου «τι θα γίνει αν έχετε σεισμό μεγέθους 10 Ρίχτερ», του απάντησε χαριτολογώντας ότι «θα έχουμε το μακρύτερο κτίριο του Los Angeles, γιατί απλούστατα δεν σχεδιάστηκε για να αντέχει τέτοιο μέγεθος σεισμού». Αξίζει να σημειωθεί ότι το Los Angeles βρίσκεται επάνω στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, από το οποίο όλοι περιμένουν έναν πολύ μεγάλο σεισμό αγνώστου μεγέθους και ημερομηνίας.
Αν διερωτάστε για τη σχέση της ιστορίας αυτής με τον σημερινό τίτλο, θα σας λύσω αμέσως την απορία.
Αν διερωτάστε για τη σχέση της ιστορίας αυτής με τον σημερινό τίτλο, θα σας λύσω αμέσως την απορία.
Τίποτα από όλα τα συστήματα που έχουμε δημιουργήσει ως ανθρωπότητα δεν έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της παγκόσμιας πανδημίας του COVID-19. Για έναν πολύ απλό λόγο: η συντήρηση τέτοιων συστημάτων θα ήταν ασύμφορη σε σχέση με την πιθανότητα εμφάνισης ενός τόσο σπάνιου φαινομένου. Ακριβώς όπως και ο σεισμός των 10 Ρίχτερ. Ακόμα και ο 90χρονος θρυλικός δισεκατομμυριούχος επενδυτής Warren Buffet, ο επονομαζόμενος Μαντείο της Ομαχα (Oracle of Omaha), δήλωσε ότι «νόμιζα ότι τα είχα δει όλα στη ζωή μου μέχρι που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός».
Για τον λόγο αυτό η αντιμετώπιση της πανδημίας απαιτεί τη λήψη έκτακτων και σκληρών μέτρων.
Και εδώ αρχίζουν οι μύθοι.
Δεν αναφέρομαι στις απίθανες ιστορίες συνωμοσίας που βρίθουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εχω δει και ακούσει τα πλέον απίθανα σενάρια, που είναι κυριολεκτικά για γέλια. Το επικρατέστερο είναι πως αιτία του κορωνοϊού είναι το 5G. Μπράβο στην Καλαμάτα που πολύ πριν από την εκδήλωση του ιού μπλόκαρε το 5G. Κανένας όμως δεν το ανέδειξε! Στο Ισραήλ δεν υπάρχουν νεκροί! Το ακούσαμε και αυτό. Το πιο τρελό είναι ότι ο κορωνοϊός είναι κινεζική εφεύρεση ώστε να καταστρέψουν τη δυτική οικονομία και να αγοράσουν τις μεγάλες εταιρείες σε τιμές κοψοχρονιάς. Διαλέγετε και παίρνετε. Σκοπεύω να ασχοληθώ με άλλους μύθους.
- Θάνατος του καπιταλισμού. Μας το δήλωσε ο άχαστος Τσίπρας που το φόρτε του είναι τα οικονομικά: «Ο κορωνοϊός μαζί με χιλιάδες ανθρώπους σκότωσε και τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό». Τώρα πώς το διαπίστωσε δεν μας είπε. Υποθέτω ότι του το σφύριξε ο αψύς γιατρός που έκανε τη νεκροψία στον καπιταλισμό. Αν νομίζει ότι πέθανε ο καπιταλισμός, γιατί σε όλες τις χώρες χρησιμοποιούν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για την αντιμετώπιση θα το δούμε παρακάτω. Αν εννοεί ότι το κράτος βοηθάει τους πολίτες για να αντιμετωπίσουν την κρίση, αυτό δεν σημαίνει ότι πέθανε ο καπιταλισμός. Ακριβώς αυτή είναι η δουλειά του κράτους. Σε μια έκτακτη και σπάνια περίπτωση να μπορεί να στηρίξει την οικονομία για να μην καταστραφεί η χώρα. Η περίπτωση αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον κρατισμό που επιδιώκουν όλοι οι αριστεροί, οι οποίοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα. Στην κρίση του 2018 στις ΗΠΑ, όταν κατέρρευσαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες, η κυβέρνηση τις έσωσε βάζοντας κεφάλαια και παίρνοντας μετοχές. Καπιταλισμός 100%. Οταν ορθοπόδησαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές, η κυβέρνηση πούλησε τις μετοχές που κατείχε και έβγαλε μάλιστα σημαντικό κέρδος. Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα κάνουν και τώρα, αφήνοντας τους αριστερούς να ονειρεύονται ότι ήλθε το τέλος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
- Λαϊκιστές ηγέτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι λαϊκίστικες ηγεσίες απέτυχαν παταγωδώς να αντιμετωπίσουν την κρίση γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες. Στην Ισπανία, που είχε τη χρονική δυνατότητα να μάθει από το πάθημα της Ιταλίας, πληροφορηθήκαμε ότι το ξαδελφάκι του ΣΥΡΙΖΑ, το Podemos, δεν ήθελε να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα. Πάει και ο μύθος της απλής αναλογικής, που όλοι οι ζέοι μάς έφερναν σαν παράδειγμα προς μίμηση την Ισπανία και τι ωραία που κυβερνάται! Αλλά και στην Ιταλία έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ετερόκλητων κομμάτων. Αδύναμες κυβερνήσεις δεν μπορούν να πάρουν σκληρές και δύσκολες αποφάσεις. Ο Trump είναι μεν λαϊκιστής αλλά διαφορετική περίπτωση. Εχει μπροστά του εκλογές και, προκειμένου να αποφύγει την οικονομική καταστροφή και την απώλεια της προεδρίας, προσπάθησε μάταια να υποβαθμίσει το πρόβλημα, με σημαντικές όμως απώλειες. Ο έτερος λαϊκιστής, κλόουν Boris Johnson, πίστεψε στην ανο(η)σία της αγέλης και κατέληξε ο ίδιος στη ΜΕΘ.
- Πολιτικό κόστος. Ισως ο μεγαλύτερος μύθος της μεταπολίτευσης. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι αρνούνται να πάρουν «δυσάρεστη» (κατά την κρίση τους) θέση σε ένα πρόβλημα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε δυσάρεστες αποφάσεις και έχει σήμερα καθολική επικράτηση, 23,3 μονάδες διαφορά από τον «άχαστο». Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας λέει κάθε μέρα για θανάτους και απολαμβάνει την αποδοχή του 94,6% της κοινότητας.
Ο Νίκος Χαρδαλιάς επίσης, που μας έχει βάλει «τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι», έχει την αποδοχή του 84,3%. Ο κόσμος διψάει για την αλήθεια και αυτό πρέπει να είναι το μεγαλύτερο μάθημα σε όσους προσπαθούν να «στρογγυλεύουν» τα πράγματα! Μπροστά στην αλήθεια δεν υπάρχει πολιτικό κόστος. Είναι στο μυαλό των πολιτικών παλαιάς κοπής.
- Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Στην περίπτωση αυτή, ο μύθος των αριστερών είναι ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας από το ΔΣΥ σημαίνει ταυτόχρονα τον θάνατο του Ιδιωτικού Συστήματος Υγείας και μάλιστα το ΔΣΥ θα πρέπει να ενισχυθεί σημαντικά με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Ακριβώς στο σημείο αυτό είναι που ταιριάζει η ιστορία με τον μακρύτερο ουρανοξύστη. Αν όλος ο πλανήτης είχε έτοιμα Σ.Υ. για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, όλες οι χώρες θα είχαν χρεοκοπήσει προ πολλού γιατί το κόστος διατήρησης θα ήταν ασήκωτο. Εκτακτες καταστάσεις αντιμετωπίζονται με έκτακτα μέτρα. Η κυβέρνηση πολύ σωστά χρησιμοποίησε το ΔΣΥ για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στην εξέλιξη, φροντίζοντας να το ενισχύσει με προσωρινό προσωπικό και τα κατάλληλα υλικά.
- Ο απείθαρχος Ελληνας. Πάει και ο μύθος που λέει ότι «του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Η κυβέρνηση πήρε, πρώτη σε όλη τη Δύση, τα σκληρότερα περιοριστικά μέτρα, που ουσιαστικά στέρησαν στον Ελληνα την ελευθερία του και το 80,4% συμφωνεί, ενώ ένα 10,4% θα ήθελε να είναι πιο αυστηρά τα μέτρα και μόνο το 8,7% τα θεωρεί υπερβολικά. Ούτε σε μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας δεν θα τολμούσε να γράψει κάποιος τέτοια νούμερα. Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή: αν αντί να χαϊδεύουμε τα αυτιά των τηλεθεατών μας, τους λέμε με υπευθυνότητα την αλήθεια, στο τέλος αποκτούμε ενημερωμένους πολίτες που θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Εξαιρέσεις που με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να ξεπεράσουν τα περιοριστικά μέτρα υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστες και δεν αλλοιώνουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτό το πραγματικό επίτευγμα το οφείλουμε στο επιτυχημένο δίδυμο Τσιόδρα - Χαρδαλιά και στον Μητσοτάκη που τους επέλεξε. Ας μην το θεωρούμε αυτονόητο.
- Εμπροσθοβαρές πρόγραμμα. Αυτό και αν είναι το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται ότι τα έχει χαμένα. Σε έναν αγώνα που κανένας δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει, η μεγαλύτερη ανοησία είναι να ρίξεις όλα σου τα όπλα στην αρχή. Είναι σαν να τρέχεις Μαραθώνιο, αλλά κανένας ακόμα να μην έχει καθορίσει το πόσα χιλιόμετρα πρέπει να τρέξεις, και εσύ να τα δίνεις όλα στην αρχή, σαν να είσαι κατοστάρης! Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας δεν πίστεψε αυτό το πρόγραμμα, γι’ αυτό και ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως. Πού είναι οι καλές εποχές που ο κόσμος πίστευε το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τα λεφτόδεντρα που θα φύτευε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι έπαθαν οι Ελληνες και ξαφνικά δεν θέλουν να ακούνε παραμύθια;
- Θάνατος του καπιταλισμού. Μας το δήλωσε ο άχαστος Τσίπρας που το φόρτε του είναι τα οικονομικά: «Ο κορωνοϊός μαζί με χιλιάδες ανθρώπους σκότωσε και τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό». Τώρα πώς το διαπίστωσε δεν μας είπε. Υποθέτω ότι του το σφύριξε ο αψύς γιατρός που έκανε τη νεκροψία στον καπιταλισμό. Αν νομίζει ότι πέθανε ο καπιταλισμός, γιατί σε όλες τις χώρες χρησιμοποιούν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για την αντιμετώπιση θα το δούμε παρακάτω. Αν εννοεί ότι το κράτος βοηθάει τους πολίτες για να αντιμετωπίσουν την κρίση, αυτό δεν σημαίνει ότι πέθανε ο καπιταλισμός. Ακριβώς αυτή είναι η δουλειά του κράτους. Σε μια έκτακτη και σπάνια περίπτωση να μπορεί να στηρίξει την οικονομία για να μην καταστραφεί η χώρα. Η περίπτωση αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον κρατισμό που επιδιώκουν όλοι οι αριστεροί, οι οποίοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα. Στην κρίση του 2018 στις ΗΠΑ, όταν κατέρρευσαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες, η κυβέρνηση τις έσωσε βάζοντας κεφάλαια και παίρνοντας μετοχές. Καπιταλισμός 100%. Οταν ορθοπόδησαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές, η κυβέρνηση πούλησε τις μετοχές που κατείχε και έβγαλε μάλιστα σημαντικό κέρδος. Είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα κάνουν και τώρα, αφήνοντας τους αριστερούς να ονειρεύονται ότι ήλθε το τέλος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.
- Λαϊκιστές ηγέτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι λαϊκίστικες ηγεσίες απέτυχαν παταγωδώς να αντιμετωπίσουν την κρίση γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες. Στην Ισπανία, που είχε τη χρονική δυνατότητα να μάθει από το πάθημα της Ιταλίας, πληροφορηθήκαμε ότι το ξαδελφάκι του ΣΥΡΙΖΑ, το Podemos, δεν ήθελε να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα. Πάει και ο μύθος της απλής αναλογικής, που όλοι οι ζέοι μάς έφερναν σαν παράδειγμα προς μίμηση την Ισπανία και τι ωραία που κυβερνάται! Αλλά και στην Ιταλία έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ετερόκλητων κομμάτων. Αδύναμες κυβερνήσεις δεν μπορούν να πάρουν σκληρές και δύσκολες αποφάσεις. Ο Trump είναι μεν λαϊκιστής αλλά διαφορετική περίπτωση. Εχει μπροστά του εκλογές και, προκειμένου να αποφύγει την οικονομική καταστροφή και την απώλεια της προεδρίας, προσπάθησε μάταια να υποβαθμίσει το πρόβλημα, με σημαντικές όμως απώλειες. Ο έτερος λαϊκιστής, κλόουν Boris Johnson, πίστεψε στην ανο(η)σία της αγέλης και κατέληξε ο ίδιος στη ΜΕΘ.
- Πολιτικό κόστος. Ισως ο μεγαλύτερος μύθος της μεταπολίτευσης. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι αρνούνται να πάρουν «δυσάρεστη» (κατά την κρίση τους) θέση σε ένα πρόβλημα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε δυσάρεστες αποφάσεις και έχει σήμερα καθολική επικράτηση, 23,3 μονάδες διαφορά από τον «άχαστο». Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας λέει κάθε μέρα για θανάτους και απολαμβάνει την αποδοχή του 94,6% της κοινότητας.
Ο Νίκος Χαρδαλιάς επίσης, που μας έχει βάλει «τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι», έχει την αποδοχή του 84,3%. Ο κόσμος διψάει για την αλήθεια και αυτό πρέπει να είναι το μεγαλύτερο μάθημα σε όσους προσπαθούν να «στρογγυλεύουν» τα πράγματα! Μπροστά στην αλήθεια δεν υπάρχει πολιτικό κόστος. Είναι στο μυαλό των πολιτικών παλαιάς κοπής.
- Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Στην περίπτωση αυτή, ο μύθος των αριστερών είναι ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας από το ΔΣΥ σημαίνει ταυτόχρονα τον θάνατο του Ιδιωτικού Συστήματος Υγείας και μάλιστα το ΔΣΥ θα πρέπει να ενισχυθεί σημαντικά με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Ακριβώς στο σημείο αυτό είναι που ταιριάζει η ιστορία με τον μακρύτερο ουρανοξύστη. Αν όλος ο πλανήτης είχε έτοιμα Σ.Υ. για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, όλες οι χώρες θα είχαν χρεοκοπήσει προ πολλού γιατί το κόστος διατήρησης θα ήταν ασήκωτο. Εκτακτες καταστάσεις αντιμετωπίζονται με έκτακτα μέτρα. Η κυβέρνηση πολύ σωστά χρησιμοποίησε το ΔΣΥ για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στην εξέλιξη, φροντίζοντας να το ενισχύσει με προσωρινό προσωπικό και τα κατάλληλα υλικά.
- Ο απείθαρχος Ελληνας. Πάει και ο μύθος που λέει ότι «του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Η κυβέρνηση πήρε, πρώτη σε όλη τη Δύση, τα σκληρότερα περιοριστικά μέτρα, που ουσιαστικά στέρησαν στον Ελληνα την ελευθερία του και το 80,4% συμφωνεί, ενώ ένα 10,4% θα ήθελε να είναι πιο αυστηρά τα μέτρα και μόνο το 8,7% τα θεωρεί υπερβολικά. Ούτε σε μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας δεν θα τολμούσε να γράψει κάποιος τέτοια νούμερα. Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή: αν αντί να χαϊδεύουμε τα αυτιά των τηλεθεατών μας, τους λέμε με υπευθυνότητα την αλήθεια, στο τέλος αποκτούμε ενημερωμένους πολίτες που θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Εξαιρέσεις που με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να ξεπεράσουν τα περιοριστικά μέτρα υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστες και δεν αλλοιώνουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτό το πραγματικό επίτευγμα το οφείλουμε στο επιτυχημένο δίδυμο Τσιόδρα - Χαρδαλιά και στον Μητσοτάκη που τους επέλεξε. Ας μην το θεωρούμε αυτονόητο.
- Εμπροσθοβαρές πρόγραμμα. Αυτό και αν είναι το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται ότι τα έχει χαμένα. Σε έναν αγώνα που κανένας δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει, η μεγαλύτερη ανοησία είναι να ρίξεις όλα σου τα όπλα στην αρχή. Είναι σαν να τρέχεις Μαραθώνιο, αλλά κανένας ακόμα να μην έχει καθορίσει το πόσα χιλιόμετρα πρέπει να τρέξεις, και εσύ να τα δίνεις όλα στην αρχή, σαν να είσαι κατοστάρης! Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας δεν πίστεψε αυτό το πρόγραμμα, γι’ αυτό και ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως. Πού είναι οι καλές εποχές που ο κόσμος πίστευε το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τα λεφτόδεντρα που θα φύτευε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι έπαθαν οι Ελληνες και ξαφνικά δεν θέλουν να ακούνε παραμύθια;
Πώς θα...
ζήσουν οι παραμυθάδες;
Πάνε κατευθείαν στο Ταμείο Ανεργίας.
Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί. Ο κορωνοϊός σίγουρα άλλαξε τη ζωή μας και τις αξίες μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου