Η ζωή μας από κύκνος έγινε κοράκι
...αυτοί οι καινούργιοι
παλιοί μου φαίνονται
Παρά την έλλειψη φυσικής εγγύτητας λόγω των επιδημιολογικών περιορισμών, το "ανυπότακτο"[;] πνεύμα ορισμένων βρίσκει τρόπους να επι-δείξει και την ψυχική τους αδιαφορία ως προς τις κοινωνικές συνέπειες της αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους.
Τόσους κοινωνιοπαθείς διαθέτει η χώρα, τόσους φέροντες συναισθηματικά τραύματα και διαψεύσεις, τόσους απορρίπτοντες βασικές έννοιες αμυντικής αλληλεγγύης κι ενσυναίσθησης κι εντέλει τόσους αφελείς ώστε ν’ ακολουθούν τις προ(σ)κλήσεις κάποιων ιδεοληπτικών, οι οποίοι θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι πάνω σε φόβους και θανάτους;
Δεν πρόκειται για εξέγερση, για αναζήτηση μεγάλης περιπέτειας ή έντονων συγκινήσεων, αλλά περισσότερο μοιάζει με την άρνηση ορίων και κανόνων στο όνομα των απόλυτων δικαιωμάτων τους.
Όσοι λαμβάνουν "ρίσκο υγείας" (health risk), είτε λόγω life-style, είτε εξ ιδεολογικής πεποιθήσεως, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες για τις ασθένειες που προκάλεσε –κυρίως στους νέους– η μεταπολιτευτική Ελλάδα του ’’όλα επιτρέπονται, όλα συμψηφίζονται, όλα συγχωρούνται’’.
Νέο δίπολο της μετά Κορονοϊο εποχής: άλλοι θέλουν να πάρουν πίσω τη ζωή τους (για να τη βελτιώσουν ή να τη διορθώσουν) κι άλλοι βιάζονται να τη χάσουν (ίσως γιατί πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο).
Αν και η Ιστορία μας δείχνει πως ύστερα από κάθε νίκη έρχεται κι ένας διχασμός (μετά το 1821 οι διώξεις των αγωνιστών, μετά την Αντίσταση ο εμφύλιος) θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα επικρατήσει η κοινή λογική για την κοινή σωτηρία και πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου