"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ: Η προσφυγομάνα με το ένα νι

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι μεγάλος ο καημός του Γιάνη Βαρουφάκη για την προσφυγιά. Αντιλαμβάνεται τα βάσανά της, τη συμπονάει και τα λοιπά και τα λοιπά. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να απουσιάζει το όνομά του από τις 60 υπογραφές που καταγγέλλουν την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη χώρα μας για την καταπάτηση της συστατικής αρχής της Ευρώπης, το δικαίωμα του ασύλου. Το κείμενό τους δημοσιεύθηκε στην έγκριτη Μonde και ανάμεσα στις υπογραφές διακρίνω αυτές του κ. Μπαλτά, του κ. Δουζίνα, του κ. Πικετί, του κ. Μπαλιμπάρ, του κ. Σαβιάνο, του Χάμπερμας, του Εντγκάρ Μορέν και της Μπαρμπαρά Κασέν.

Τις υπόλοιπες δεν τις διακρίνω διότι δεν τις γνωρίζω


Θα προσπαθήσω να μεταφέρω κατά το δυνατόν το πνεύμα του κειμένου τους. Χαρακτηρίζεται η Λέσβος –προφανώς η Μόρια– «σύμβολο ενός ηθικού και πολιτικού σκανδάλου».  


Συμφωνώ. Αρκεί να ξεκαθαρίσουν οι υπογράφοντες ότι αρχιτέκτονες αυτού του σκανδάλου είναι όσοι εφάρμοσαν την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, από την κ. Μέρκελ έως τον Τσίπρα των ανύπαρκτων συνόρων. Ομως δεν το ξεκαθαρίζουν. Και έτσι όπως παρουσιάζουν το ζήτημα είναι σαν να ευθύνονται για τη Μόρια τα μέτρα που παίρνει η Ελλάδα για να προστατεύσει τα σύνορά της από τους εισβολείς. Δεν πειράζει. Γνώριμο μοτίβο του ανθρωπιστικού μελό. Για όλα φταίει ο καπιταλισμός. Στοιχειώδες.
 

Εννοείται ότι για τους διανοητές που υπογράφουν το κείμενο, στον Εβρο συνωθούνται πρόσφυγες από τη Συρία. Λάθος πληροφόρηση ή μήπως κάτι χειρότερο. Αδιαφορία για την πληροφορία που μεταδίδει η πραγματικότητα όταν μετεωρίζεσαι στον κόσμο των ιδεών. Και εδώ τα πράγματα είναι καθαρά, σαν καρτεσιανός συλλογισμός. Οταν προσπαθείς να διασχίσεις σύνορα χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα και η γυναίκα σου φοράει μαντίλα, τότε είσαι πρόσφυγας από τη Συρία. Ασχέτως αν έρχεσαι από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν ή την υποσαχάριο Αφρική. Ασχέτως αν σου ανοίγουν τον δρόμο τα χημικά της αστυνομίας του Ερντογάν. Ο πρόσφυγας είναι ιδέα.

Αν ασχολούμαι σήμερα με το κείμενο, αυτό δεν οφείλεται τόσο στη μαγνητική δύναμη του Γιάνη. Τον έχω ζήσει στον ρόλο του φακίρη της οικονομίας, και τώρα τον ζω στον ρόλο της προσφυγομάνας. Αύριο μπορεί να αναζητήσει το πολιτικό του μέλλον στις ελεύθερες καταδύσεις. Θα τον ακολουθώ όπου κι αν πάει, φάρος φωτεινός. 


Οφείλεται περισσότερο στην ανατριχίλα που μου προκαλεί η...


 απονέκρωση των διανοητικών αντανακλαστικών της Ευρώπης. 


«Τι αξίζει η Ευρώπη αν γίνει ο εχθρός του δικαιώματος ασύλου;», αναρωτιούνται οι συγγραφείς του κειμένου.  


Κανείς δεν ζήτησε να καταργηθεί το δικαίωμα ασύλου.  


Τι αξίζει η Ευρώπη; Μα η αξία της έγκειται στο γεγονός ότι έφτιαξε τα εργαλεία που της επιτρέπουν να επεξεργάζεται την εμπειρία της και να τη διαπραγματεύεται με τις αρχές της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: