ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τον Τσιόδρα τον χρωστάμε στον Βαρουφάκη

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του Χρήστου Χωμενίδη
 
Είναι πράγματι αξιοσημείωτη η πάνδημη αποδοχή του καθηγητή Τσιόδρα. Τα εγκώμια που του πλέκουν οι Έλληνες, η εμπιστοσύνη με την οποίαν τον περιβάλλουν. Με τι λαχτάρα στήνονται κάθε απόγευμα στις οθόνες τους για να αντικρύσουν τη μορφή του, να ακούσουν τη φωνή του που -και μαύρα να λέει μαντάτα- τους κατευνάζει! 

Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σε τόσο έκρυθμες συνθήκες ως εκ της θέσεως του ο πατέρας του Έθνους (πάντα ο κόσμος συσπειρώνεται στα πολύ δύσκολα γύρω από τους ταγούς του, πόσω μάλλον που η σημερινή ηγεσία δείχνει αυξημένο αίσθημα ευθύνης), ο Σωτήρης Τσιόδρας έχει αναδειχθεί σε θεράποντα όλων μας. Σε γιατρό σωμάτων και πνευμάτων, κυρίως πνευμάτων. Οι ενημερώσεις του έχουν αποκτήσει χαρακτήρα ομαδικής ψυχοθεραπείας. Όσο κι αν μάς ταράζει ο καθηγητής, κατά βάθος μάς ανακουφίζει. Τον νιώθουμε σαν ώμο στιβαρό, που πάνω του μπορούμε να ακουμπήσουμε…

"Και πού είναι το παράξενο;" θα ρωτήσετε.

Στο γεγονός ότι ο ίδιος λαός, η ίδια ακριβώς κρίσιμη μάζα που διαμορφώνει την κρατούσα αντίληψη, πριν από πέντε μόλις χρόνια αποθέωνε τον Γιάνη Βαρουφάκη.  

Πίστευε -κι ας μην τους καταλάβαινε ακριβώς- τους "αιρετικούς" ισχυρισμούς του. 

Το "ιδιοφυές" του "σχέδιο". 

Παραληρούσε όταν τον έβλεπε να εξαντλεί τα διαπραγματευτικά όπλα της χώρας μας ειρωνευόμενος τον Γερούν Ντάισελμπλουμ. Δίνοντας σόου με πέτσινα ημίπαλτα και παρδαλά πουκάμισα στις συναντήσεις κορυφής. Παριστάνοντας το "τρομερό παιδί" της Ελλάδας, της Ευρώπης, τού σύμπαντος κόσμου.

Πώς από τον Γιάνη Βαρουφάκη πήγαμε στο ακριβώς αντίθετό του, στον Σωτήρη Τσιόδρα; 

Γιατί οι σημερινοί αλμπάνηδες, οι κομπογιαννίτες της πανδημίας -εκείνοι που αμφισβητούν τη σοβαρότητά της ή που προτείνουν "ανορθόδοξες λύσεις"- περιφρονούνται όταν δεν λοιδωρούνται από την κοινή γνώμη;  

Πώς και δεν έχει αναφυεί ένας Γιάνης ή ένας Αρτέμης Σώρρας του κορονοϊού;

Θα το πω ευθαρσώς. Τον Σωτήρη Τσιόδρα τον χρωστάμε στον Γιάνη Βαρουφάκη. Τη σημερινή, υποδειγματική πλην εξαιρέσεων, στάση μας την οφείλουμε στην κρίση.

Ακούω συχνά συμπολίτες μας να υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινότερη θέση από την υπόλοιπη Ευρώπη καθώς μόλις ξεπερνούσε τα δεκαετή της βάσανα και ετοιμαζόταν να μπει για τα καλά στον δρόμο της ανάπτυξης, την έπληξε η νέα συμφορά.  

Εκ πρώτης όψεως έτσι είναι. Σκεφτείτε ωστόσο πώς θα αντιδρούσαμε στον Covid 19 -ο οποίος απειλεί όχι την τσέπη μας μα τη ζωή μας- αν μάς χτυπούσε στο δοξαπατρί τον καιρό της ανεμελιάς, πριν από το 2010… Εάν έπρεπε να μεταβούμε από τη μια μέρα στην άλλη από τον αστερισμό της αστακομακαρονάδας στον κατ’οίκον εγκλεισμό.

Έχει ειπωθεί ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015, η παρωδία δημοψηφίσματος και η κωλοτούμπα που αμέσως έπειτα ακολούθησε στάθηκε για τους Έλληνες το πιο ακριβοπληρωμένο φροντιστήριο. Όσο και να μας κόστισε, χαλάλι. Το πήραμε, όπως αποδεικνύεται, το μάθημα. Διδαχθήκαμε στο πετσί μας πως δεν υπάρχουν θαυματοποιοί που σκίζουν μνημόνια για πρωινό, που βαράνε νταούλι και χορεύουν οι αγορές…  

Μπορεί να βγήκαμε με τα φτερά ψαλλιδισμένα από την εποχή της συλλογικής αφέλειας, της μαζικής ονείρωξης. Τώρα όμως, που τα ασύγκριτα πιο δύσκολα βρίσκονται εμπρός μας, τα πόδια μας πατούν γερά στη γη. Και τα μυαλά μας είναι μέσα στα κεφάλια μας.
 
Το πιο ευτράπελο που κυκλοφόρησε αυτές τις βασανιστικές ημέρες είναι ένα βίντεο στο οποίο φέρεται να ακούγεται ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε μια γερμανικής κατασκευής κουρσάρα με σανιδωμένο το γκάζι να μερακλώνει σιγοντάροντας τον Δημήτρη Μητροπάνο. Πρόκειται για προϊόν κατασκευής; Δεν διαψεύσθηκε πάντως.

Συγχωρήστε μου την αυτοαναφορικότητα, η παραπάνω ωστόσο εικόνα αποτελεί την περίτρανη δικαίωση όσων είχα επισημάνει προ τριμήνου, για την κατηγορία των συμπολιτών μας που διήγε χαριέντως και πολυτελώς (και καλά έκανε) μα εκτονωνόταν παράλληλα με επαναστατικά τραγούδια, βγάζοντας ντέρτια που μόνο κατά φαντασίαν είχε. 
 
Όσοι τότε μυγιάστηκαν με καταίγισαν με δηλητηριώδη βέλη. Σήμερα πλέον έχουν κι εκείνοι ακόμα καταλάβει πως το να ναρκισσεύεσαι επειδή δεν σκαμπάζεις τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί σε καθιστά στην καλύτερη περίπτωση γελοίο.  

Στη δε χειρότερη...

 θανάσιμα επικίνδυνο για τον εαυτό σου και τους γύρω σου.  

Ούτε η Ρόζα θα σε αθωώσει για την αλαζονεία και το κόστος τής παχυλής σου άγνοιας ούτε κανείς άλλος.

Καλό κουράγιο σε όλους μας!