RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μπαίνεις σε Πανεπιστήμιο πρωτεύουσας στοιχειωδώς πολιστισμένης χώρας έχοντας μέσο όρο που αρχίζει από μηδεν στη γραπτή εξέταση έξι μαθημάτων?

Η είδηση είναι εντυπωσιακή: Υποψήφιος στις Πανελλαδικές έγραψε κατά μέσο όρο 0,53 και πέρασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όπως έδειξε η βαθμολογία του νέου από τα Τρίκαλα, έγραψε σχεδόν μηδέν σε έξι μαθήματα, αλλά πέρασε τελευταίος στο τμήμα Ισπανικής Φιλολογίας. Μάλιστα, στα μαθήματα των Αρχαίων και της Ιστορίας παρέδωσε λευκή κόλλα και βαθμολογήθηκε φυσικά αναλόγως, αλλά το άριστα στην ισπανική γλώσσα του έδωσε το πολυπόθητο εισιτήριο.

Προφανώς και δεν είναι ο μοναδικός που γράφει κάτω από τη βάση και περνά σε κάποια σχολή. Είναι όμως ενδεικτικό του επιπέδου της εκπαίδευσης που προσφέρει το ελληνικό κράτος και το σύστημα που έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια.

Θα πει κανείς: «Και γιατί να ξέρει Αρχαία και Ιστορία της Ελλάδας ο φοιτητής των Ισπανικών; Γιατί να χάσει τον χρόνο του να διαβάσει κάτι που ούτε τον ενδιαφέρει, ούτε του προσφέρει τίποτε στην προσπάθειά του να χριστεί φοιτητής»;

Ισως να είναι κι έτσι, όμως, το πρόβλημα είναι ακριβώς εκεί. Ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργεί παιδιά που βγαίνουν στην αγορά εργασίας γνωρίζοντας ένα και μόνο αντικείμενο, χωρίς γενικές γνώσεις και χωρίς να προσφέρει στους νέους τη φλόγα εκείνη που λέγεται «φιλομάθεια».

Αν όμως είναι έτσι, γιατί ο φοιτητής του ισπανικού τμήματος ή οποιουδήποτε άλλου ξενόγλωσσου να πρέπει να ασχολείται με... ανούσιες γνώσεις; Γιατί δεν αλλάζει το σύστημα;

Την ίδια στιγμή, τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών έδειξαν κι άλλες στρεβλώσεις που επισημαίνονται κάθε χρόνο, αλλά ποτέ δεν διορθώνονται:

Για παράδειγμα, υπάρχουν περί τα 120 τμήματα πανεπιστημίων της Περιφέρειας που έχουν σχεδόν ξεμείνει από φοιτητές διότι κανείς δεν τα προτιμά.

Καταγράφονται επίσης τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, τα οποία δεν έχουν ούτε έναν μόνιμο καθηγητή. Εξυπηρετούνται από τους λεγόμενους «καθηγητές - αεροπόρους» που παίρνουν 1-2 φορές την εβδομάδα ένα αεροπλάνο, διδάσκουν το μάθημα και επιστρέφουν στον τόπο διαμονής τους.

Αυτό λέγεται ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Κι όμως, το υπουργείο Παιδείας φέτος ασχολείται με το πόσους περισσότερους φοιτητές θα μετεγγράψει στα κεντρικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Θα είναι 10 χιλιάδες, θα είναι 20 χιλιάδες ή μήπως περισσότεροι; Και φυσικά, χιλιάδες παιδιά δήλωσαν σχολές στην περιφέρεια -οι οποίες έχουν λιγότερα μόρια και λιγότερο κόπο για να πάρουν το εισιτήριο- πιστεύοντας ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα πάρουν μετεγγραφή στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη.

Αυτό δεν είναι μια απίστευτη στρέβλωση και μια τεράστια αδικία για όσους κόπιασαν για να περάσουν σε σχολές με υπερβολικά υψηλές βάσεις;

Παρ' όλα αυτά, το υπουργείο και πολλοί «ειδικοί» ξοδεύουν χιλιάδες εργατοώρες για να βρουν πώς θα ικανοποιήσουν τα αιτήματα για μετεγγραφές, ένα μοντέλο που συναντά κανείς μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού. Και το κάνει με πρόσχημα την κρίση και την αδυναμία των οικογενειών να ανταποκριθούν στα οικονομικά βάρη.

Υπάρχει επομένως ελπίδα για να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα; Ή μήπως όλοι έχουν βολευτεί σε ένα στρεβλό καθεστώς που δεν έχει λόγο να αλλάξει;

Εκεί που γίνεσαι φοιτητής με βαθμό 0,53, που παίρνεις μετεγγραφή εύκολα και χωρίς κόπο, γιατί πρέπει να μειωθούν οι επιπτώσεις της κρίσης. Και που περιμένεις πότε θα κάνεις έστω κι ένα ολοκληρωμένο εξάμηνο διότι, όπως όλοι ξέρουμε, είναι κάτι σαν έθιμο οι καταλήψεις και οι απεργίες μέσα στη σχολική χρονιά.

Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα δεν αντέχει άλλο. Είναι κατάλοιπο του χρεοκοπημένου μεταπολιτευτικού μοντέλου διακυβέρνησης της χώρας και πρέπει να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, απλά θα μπει ακόμη μια ταφόπλακα στα όνειρα χιλιάδων νέων για ένα καλύτερο μέλλον, για μια ουσιαστική μάθηση που θα οδηγεί ευκολότερα στην αγορά εργασίας, αλλά και θα δίνει τις προϋποθέσεις για την κατάκτηση της γνώσης.