Πολύτιμα διδάγματα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Φίλος, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αλβιώνα, μας επισημαίνει τα επτά μαθήματα που μας διδάσκει ο Γιώργος με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης:

1. Αν είσαι άχρηστος («φον») προάγεσαι ή σου ζητείται να συνυπάρξεις με άλλους άχρηστους (Μαριλίζα).

2. Αν είσαι πατρίκιος (Γερουλάνος), αποκτάς ακόμη περισσότερους πληβείους στη δούλεψή σου (Χυτήρης).

3. Αν είσαι καλός σε κάτι, μετατίθεσαι σε κάτι άλλο, για το οποίο μπορεί να σου λείπουν τα προσόντα (Χρυσοχοΐδης).

4. Αν υπάρχει ένας μείζων κυβερνητικός στόχος (σωτηρία της οικονομίας, άνοδος επενδύσεων και ανάπτυξης) κατακερματίζεις την αρμοδιότητα, ώστε κανείς να μην μπορεί να κάνει τίποτε, αλλά και κανείς να μην μπορεί να κατηγορηθεί για την αποτυχία (Χρυσοχοΐδης, Παμπούκης, Παπακωνσταντίνου).

5. Αν διαφωνείς με τις κύριες πολιτικές της κυβέρνησης (Παπουτσής κ. ά.) προσκαλείσαι να συμμετάσχεις.

6. Αν κάποιος κάνει κάτι καλά -ή, έστω, το προσπαθεί- (Παπακωνσταντίνου), του ρίχνεις δίπλα έναν πρώην εργατοπατέρα για να του βάλει τρικλοποδιά (Κουσελάς).

7. Αν είσαι μέτριος και συνηθισμένος, αλλά με γνωστό όνομα (Νταλάρα, Γεννηματά), προσκαλείσαι να συμμετάσχεις, ώστε ο πρόεδρος της κυβερνήσεως να μην είναι ο μόνος εκπρόσωπος της εν λόγω τάξεως: it's lonely at the top.

Από την άλλη, βεβαίως, σκέπτομαι ένα υπουργικό συμβούλιο υπό τον Σαμαρά, με τον Βουλγαράκη υπεύθυνο για τα οικονομικά, τον Μανώλη για τα εργασιακά και τον Κόκκινο Πάνο για όλα τα υπόλοιπα και... τότε συνειδητοποιώ την τύχη μας

Γνωστός Ελληνας συγγραφέας που διαπρέπει και στο εξωτερικό (το όνομά του δεν μπορώ να το αποκαλύψω, καθώς μου ζήτησε ρητώς να ενταχθεί στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων της στήλης...), με παραπέμπει στο διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη «Η Μηλιά», με την επισήμανση ότι στην ακροτελεύτια πρόταση βρίσκεται η εξήγηση για την προαγωγή της κυρίας Φώφης Γεννηματά στη θέση της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας.

Εν ολίγοις, η ιστορία της Μηλιάς (το όνομα της ηρωίδας) είναι ένα γνήσιο παραμύθι, υπό την έννοια ότι, εν αντιθέσει με τα ισχύοντα στην πραγματική ζωή, στο τέλος το καλό θριαμβεύει και επιβραβεύεται. Ετσι και η ορφανή Μηλιά παντρεύεται το βασιλόπουλο, το οποίο εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς το ζεύγος των πάμπτωχων και καλόψυχων γερόντων που την ανέθρεψαν, φροντίζοντας για την επαγγελματική αποκατάστασή τους.

Ιδού η τελευταία παράγραφος: 

«Ο βασιλιάς, για να τους έχει κοντά της η αγαπημένη του γυναίκα, εζήτησε να τους εύρη καμμιά δημόσια θέσι εις την πρωτεύουσάν του. Βλέποντας πόσον ήτο η γριά φρόνιμη, οικονόμα, νοικοκυρά, λιγόφαγη και εις όλα τακτική την έκανε υπουργίνα επί των οικονομικών. Ο γέρος όμως ήταν πλέον δυσκολοβόλευτος. Δεν ήξευρεν ο άνθρωπος ούτε να γράφει ούτε να διαβάζει. Ο βασιλιάς επονοκεφαλούσε να εύρη πώς ήτο δυνατόν να τον οικονομήσει, όταν έτυχε να αποθάνει ο επί της δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός. Μη έχοντας πρόχειρον καμμίαν άλλην, έδωκεν εις τον γέρον την θέσιν του μακαρίτη, και από τότες εγεννήθη και σώζεται ακόμη εις πολλά μέρη η συνήθεια να δίδεται εις τον πλέον αγράμματον το υπουργείον της Παιδείας». 

(Και δη από βασιλόπουλα, παρακαλώ! Ας μην μας διαφεύγει αυτή η διάσταση, που φέρνει την ιστορία του Ροΐδη κοντύτερα στα καθ' ημάς...)