Του Strange Attractor
Εκτός από την «κασσελιάδα», που μονοπωλεί τις ειδήσεις, η χώρα ξανα(ζει) πλημμύρες στην ήδη πλημμυροπαθή Θεσσαλία, η εγκληματικότητα συνεχίζει στα κόκκινα, το ίδιο και η ακρίβεια, το ίδιο και οι «μεταναστευτικές» ροές, το ίδιο και ο πληθωρισμός, κ.ο.κ.
Επιστροφή στη κανονικότητα του Κυριάκου δηλαδή, μετά από ένα καλοκαιρινό διάλειμμα όπου το κύριο ζήτημα που απασχολούσε τα ΜΜΕ ήταν ο σκληρός πόλεμος των «πετσετάκηδων» με τους «ξαπλωστράκηδες» στις παραλίες της μαγευτικής μας χώρας
Δυο πράγματα όμως κέντρισαν χθες το ενδιαφέρον μου, εν μέσω γενικού πανζουρλισμού για τη θριαμβευτική νίκη του Κεν Κάσελ, ο οποίος είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και του Σύριζα, και της κεντροαριστερής παράταξης της χώρας.
Ένα φρέσκο πρόσωπο, χωρίς πολιτικά βαρίδια, που μας ήρθε από τη χώρα της ελευθερίας, και που σύμφωνα με πολλούς ενσαρκώνει την ελπίδα για τον τόπο, και μάλιστα παρομοιάζεται με τον Τζον Κένεντι, τον άλλοτε φάρο της αμερικανικής δημοκρατίας!
Το ένα από αυτά ήταν η εξομολόγηση του Κεν σε δημοσιογράφο πως πέρασε δύσκολα τα εφηβικά του χρόνια, παλεύοντας με τους δαίμονές του όσον αφορά την ομοφυλοφιλία που ένιωθε να τον πολιορκεί. Πήγε μάλιστα και σε μοναστήρι, είπε, για να προσευχηθεί σε Άγιο, μπας και τον κατευθύνει…
Είχε, επίσης είπε, και σχέσεις με γυναίκες, αλλά δεν τα κατάφερε, ως τα 31 του οπότε και αποδέχθηκε τη φύση του, γνώρισε τον Τάιλερ, και βγήκε επιτέλους από τη «ντουλάπα», ή κάπως έτσι.
Όπως και να ‘χει, συμπαρίσταμαι στο δράμα του.
Το άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι η συνέντευξη που έδωσε ζωντανά στον Εισαγγελάτο ο πατέρας του Κεν.
Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μέσα από την οποία έμαθα πως ο Κεν ήταν από μικρό παιδί ηγετική φιγούρα, είχε όνειρο την πολιτική, και μάλιστα την εποχή που ήταν εσώκλειστος (όπα) σε γνωστό ιδιωτικό λύκειο της Αμερικής, λύκειο από το οποίο αποφοίτησαν σπουδαίες πολιτικές προσωπικότητες της χώρας, εντάχθηκε στην ομάδα του τότε γερουσιαστή Μπάιντεν ως βοηθός, ή ως μαθητευόμενος ασκούμενος (Page είναι ο αμερικανικός όρος).
Μάλιστα, όπως είπε ο πατήρ Κάσελ, ο Μπάιντεν του πρόσφερε και μόνιμη εργασία όταν θα μεγάλωνε, αλλά ο Κεν αρνήθηκε επειδή τα λεφτά ήταν λίγα.
Ας μείνουμε όμως στο γεγονός ότι στα εφηβικά του χρόνια, τότε που πάλευε με τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις, ο Κεν, εκτός από εσώκλειστος σε αυστηρό σχολείο αρρένων, ήταν και στο επιτελείο του Μπάιντεν.
Ως Page… χμ.
Οι Pages είναι κυρίως γυμνασιόπαιδα, που έχουν σπόνσορα έναν γερουσιαστή, και που για ένα – δυο χρόνια (κυρίως τα καλοκαίρια) εντάσσονται στο επιτελείο του ως βοηθοί και αγγελιαφόροι, μεταφέροντας έγγραφα, μηνύματα, κλπ. μέσα στο Κογκρέσο.
Φοράνε ειδικές γαλάζιες στολές, και μάλιστα πριν ενταχθούν στο πρόγραμμα παρακολουθούν ειδικά μαθήματα για να μάθουν καλά τα καλοκαιρινά τους καθήκοντα.
Ένα πρόγραμμα 180 περίπου ετών, βάσει του οποίοι νεαροί φιλόδοξοι έφηβοι που έχουν κονέ προσέρχονται στην αμερικανική πρωτεύουσα προκειμένου να «ζυμωθούν» στις αίθουσες της εξουσίας, να γνωρίσουν κόσμο, και έτσι να ανοίξουν οι πόρτες της μετέπειτα πολιτικής τους καριέρας.
Ένα πρόγραμμα όμως που έχει στιγματιστεί τις τελευταίες δεκαετίες από μια σειρά σκανδάλων παιδοφιλίας, και γενικά ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς γερουσιαστών απέναντι στους… ανήλικους βοηθούς τους.
Το πιο διάσημο από αυτά τα σκάνδαλα ήταν το 2006 (όταν ο δικός μας Κεν ήταν 18 ετών), με τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή της Φλόριντα Mark Foley να εξαναγκάζεται σε ατιμωτική παραίτηση μετά από πολλές κατηγορίες ανάρμοστης συμπεριφοράς απέναντι σε ανήλικα αγόρια που «εργάζονταν» ως Pages.
Πιο πριν, και κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είχαν συμβεί πολλά ανάλογα περιστατικά- σκάνδαλα με θύματα τα άγουρα αυτά αγόρια, που μέσα στο ζήλο τους να γίνουν πολιτικοί, ανακάλυπταν πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, με πολλά από αυτά να καταλήγουν στα ναρκωτικά, ή ακόμη χειρότερα στην αυτοκτονία… και με πολλούς γερουσιαστές να παραιτούνται μέσα στη γενική κατακραυγή.
Αυτά όλα λοιπόν μου ήρθαν στο μυαλό, ως ποταπός που είμαι, ακούγοντας χθες τον Κεν να μιλάει για τα εφηβικά του βάσανα, και τον μπαμπά του για τις εφηβικές του επιτυχίες.
Αυτές τις μέρες όμως θα υπάρξει ένα διάλειμμα, και θα μας λείψει τόσο ο Κεν, όσο και η «Κασσελιάδα», που κυριαρχεί στα ΜΜΕ, μιας και ο νέος αρχηγός της ριζοσπαστικής αριστεράς, μαζί με τον σύντροφό του, θα επιστρέψουν στις ΗΠΑ προκειμένου να φέρουν τα… χειμωνιάτικά τους, αφού όπως δήλωσε ο μεγάλος του αδερφός, τα παιδιά ήρθαν απροετοίμαστα στην Ελλάδα πριν από 2 μήνες για διακοπές(!!!!) και δε φρόντισαν για τα απαραίτητα (που προέκυψαν στα ξαφνικά).
Πάντως, μέχρι να επιστρέψει ο νέος αρχηγός, στον Σύριζα θα ενταθούν οι ζυμώσεις και οι αψιμαχίες, με το μεγάλο ερώτημα: Eίναι ο Κεν ρεβιζιονιστής, αρχειομαρξιστής, λικβινταριστής, ή απλά ένας μεταμοντέρνος Κοσκωτάς στο πιο εμφανίσιμο, που αντί να αγοράσει μια μεγάλη ομάδα αγόρασε ένα μεγάλο κόμμα;
Φλέγοντα ερωτήματα, που μαζί με εκείνο του δημόσιου θηλασμού θα μας ταλανίζουν μέχρι να δοθούν οι απαραίτητες απαντήσεις από τα όργανα… μάλλον στο επερχόμενο συνέδριο, που αν κρίνω από τις εξελίξεις περισσότερο θα θυμίζει Τόλμη και Γοητεία, παρά οτιδήποτε άλλο, εκτός κι αν απασφαλίσει η παλιά φρουρά, και βγουν τα μαχαίρια (και τα κονσερβοκούτια) από τα θηκάρια.
Ως τότε υπομονή, και...
Εκτός από την «κασσελιάδα», που μονοπωλεί τις ειδήσεις, η χώρα ξανα(ζει) πλημμύρες στην ήδη πλημμυροπαθή Θεσσαλία, η εγκληματικότητα συνεχίζει στα κόκκινα, το ίδιο και η ακρίβεια, το ίδιο και οι «μεταναστευτικές» ροές, το ίδιο και ο πληθωρισμός, κ.ο.κ.
Επιστροφή στη κανονικότητα του Κυριάκου δηλαδή, μετά από ένα καλοκαιρινό διάλειμμα όπου το κύριο ζήτημα που απασχολούσε τα ΜΜΕ ήταν ο σκληρός πόλεμος των «πετσετάκηδων» με τους «ξαπλωστράκηδες» στις παραλίες της μαγευτικής μας χώρας
Δυο πράγματα όμως κέντρισαν χθες το ενδιαφέρον μου, εν μέσω γενικού πανζουρλισμού για τη θριαμβευτική νίκη του Κεν Κάσελ, ο οποίος είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και του Σύριζα, και της κεντροαριστερής παράταξης της χώρας.
Ένα φρέσκο πρόσωπο, χωρίς πολιτικά βαρίδια, που μας ήρθε από τη χώρα της ελευθερίας, και που σύμφωνα με πολλούς ενσαρκώνει την ελπίδα για τον τόπο, και μάλιστα παρομοιάζεται με τον Τζον Κένεντι, τον άλλοτε φάρο της αμερικανικής δημοκρατίας!
Το ένα από αυτά ήταν η εξομολόγηση του Κεν σε δημοσιογράφο πως πέρασε δύσκολα τα εφηβικά του χρόνια, παλεύοντας με τους δαίμονές του όσον αφορά την ομοφυλοφιλία που ένιωθε να τον πολιορκεί. Πήγε μάλιστα και σε μοναστήρι, είπε, για να προσευχηθεί σε Άγιο, μπας και τον κατευθύνει…
Είχε, επίσης είπε, και σχέσεις με γυναίκες, αλλά δεν τα κατάφερε, ως τα 31 του οπότε και αποδέχθηκε τη φύση του, γνώρισε τον Τάιλερ, και βγήκε επιτέλους από τη «ντουλάπα», ή κάπως έτσι.
Όπως και να ‘χει, συμπαρίσταμαι στο δράμα του.
Το άλλο πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι η συνέντευξη που έδωσε ζωντανά στον Εισαγγελάτο ο πατέρας του Κεν.
Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μέσα από την οποία έμαθα πως ο Κεν ήταν από μικρό παιδί ηγετική φιγούρα, είχε όνειρο την πολιτική, και μάλιστα την εποχή που ήταν εσώκλειστος (όπα) σε γνωστό ιδιωτικό λύκειο της Αμερικής, λύκειο από το οποίο αποφοίτησαν σπουδαίες πολιτικές προσωπικότητες της χώρας, εντάχθηκε στην ομάδα του τότε γερουσιαστή Μπάιντεν ως βοηθός, ή ως μαθητευόμενος ασκούμενος (Page είναι ο αμερικανικός όρος).
Μάλιστα, όπως είπε ο πατήρ Κάσελ, ο Μπάιντεν του πρόσφερε και μόνιμη εργασία όταν θα μεγάλωνε, αλλά ο Κεν αρνήθηκε επειδή τα λεφτά ήταν λίγα.
Ας μείνουμε όμως στο γεγονός ότι στα εφηβικά του χρόνια, τότε που πάλευε με τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις, ο Κεν, εκτός από εσώκλειστος σε αυστηρό σχολείο αρρένων, ήταν και στο επιτελείο του Μπάιντεν.
Ως Page… χμ.
Οι Pages είναι κυρίως γυμνασιόπαιδα, που έχουν σπόνσορα έναν γερουσιαστή, και που για ένα – δυο χρόνια (κυρίως τα καλοκαίρια) εντάσσονται στο επιτελείο του ως βοηθοί και αγγελιαφόροι, μεταφέροντας έγγραφα, μηνύματα, κλπ. μέσα στο Κογκρέσο.
Φοράνε ειδικές γαλάζιες στολές, και μάλιστα πριν ενταχθούν στο πρόγραμμα παρακολουθούν ειδικά μαθήματα για να μάθουν καλά τα καλοκαιρινά τους καθήκοντα.
Ένα πρόγραμμα 180 περίπου ετών, βάσει του οποίοι νεαροί φιλόδοξοι έφηβοι που έχουν κονέ προσέρχονται στην αμερικανική πρωτεύουσα προκειμένου να «ζυμωθούν» στις αίθουσες της εξουσίας, να γνωρίσουν κόσμο, και έτσι να ανοίξουν οι πόρτες της μετέπειτα πολιτικής τους καριέρας.
Ένα πρόγραμμα όμως που έχει στιγματιστεί τις τελευταίες δεκαετίες από μια σειρά σκανδάλων παιδοφιλίας, και γενικά ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς γερουσιαστών απέναντι στους… ανήλικους βοηθούς τους.
Το πιο διάσημο από αυτά τα σκάνδαλα ήταν το 2006 (όταν ο δικός μας Κεν ήταν 18 ετών), με τον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή της Φλόριντα Mark Foley να εξαναγκάζεται σε ατιμωτική παραίτηση μετά από πολλές κατηγορίες ανάρμοστης συμπεριφοράς απέναντι σε ανήλικα αγόρια που «εργάζονταν» ως Pages.
Πιο πριν, και κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είχαν συμβεί πολλά ανάλογα περιστατικά- σκάνδαλα με θύματα τα άγουρα αυτά αγόρια, που μέσα στο ζήλο τους να γίνουν πολιτικοί, ανακάλυπταν πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, με πολλά από αυτά να καταλήγουν στα ναρκωτικά, ή ακόμη χειρότερα στην αυτοκτονία… και με πολλούς γερουσιαστές να παραιτούνται μέσα στη γενική κατακραυγή.
Αυτά όλα λοιπόν μου ήρθαν στο μυαλό, ως ποταπός που είμαι, ακούγοντας χθες τον Κεν να μιλάει για τα εφηβικά του βάσανα, και τον μπαμπά του για τις εφηβικές του επιτυχίες.
Αυτές τις μέρες όμως θα υπάρξει ένα διάλειμμα, και θα μας λείψει τόσο ο Κεν, όσο και η «Κασσελιάδα», που κυριαρχεί στα ΜΜΕ, μιας και ο νέος αρχηγός της ριζοσπαστικής αριστεράς, μαζί με τον σύντροφό του, θα επιστρέψουν στις ΗΠΑ προκειμένου να φέρουν τα… χειμωνιάτικά τους, αφού όπως δήλωσε ο μεγάλος του αδερφός, τα παιδιά ήρθαν απροετοίμαστα στην Ελλάδα πριν από 2 μήνες για διακοπές(!!!!) και δε φρόντισαν για τα απαραίτητα (που προέκυψαν στα ξαφνικά).
Πάντως, μέχρι να επιστρέψει ο νέος αρχηγός, στον Σύριζα θα ενταθούν οι ζυμώσεις και οι αψιμαχίες, με το μεγάλο ερώτημα: Eίναι ο Κεν ρεβιζιονιστής, αρχειομαρξιστής, λικβινταριστής, ή απλά ένας μεταμοντέρνος Κοσκωτάς στο πιο εμφανίσιμο, που αντί να αγοράσει μια μεγάλη ομάδα αγόρασε ένα μεγάλο κόμμα;
Φλέγοντα ερωτήματα, που μαζί με εκείνο του δημόσιου θηλασμού θα μας ταλανίζουν μέχρι να δοθούν οι απαραίτητες απαντήσεις από τα όργανα… μάλλον στο επερχόμενο συνέδριο, που αν κρίνω από τις εξελίξεις περισσότερο θα θυμίζει Τόλμη και Γοητεία, παρά οτιδήποτε άλλο, εκτός κι αν απασφαλίσει η παλιά φρουρά, και βγουν τα μαχαίρια (και τα κονσερβοκούτια) από τα θηκάρια.
Ως τότε υπομονή, και...
πάρτε μπόλικο ποπ κορν.
Θα ζήσουμε έναν ιδιαίτερα… ενδιαφέροντα χειμώνα, με πολύ γέλιο, άσχετα αν θα παγώσουμε μιας και το πετρέλαιο θέρμανσης θα πιάσει τα 1.50 ευρώ το λίτρο χάρη στη κανονικότητα του Κυριάκου που λέγαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου