E-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο
Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ
H προεδρία ενός κόμματος προϋποθέτει πολλά πράγματα: ευστροφία, γνώση του πολιτικού σκηνικού, κατανόηση των κομματικών συσχετισμών, διαχειριστικές ικανότητες, πνεύμα ηγετικό αλλά και συνεργασίας, όραμα. Κυρίως, όμως, προϋποθέτει κόμμα.
Οι ανταρσίες στον ΣΥΡΙΖΑ, μια παράταξη που μόλις πριν από λίγες εβδομάδες εξέλεξε τον νέο της πρόεδρο, είναι εκ πρώτης όψεως ένα πρόβλημα που βαραίνει τους αντάρτες.
Δεν ψηφίζουμε πρόεδρο για να τον αποδεχτούμε μόνο αν μας αρέσει· ψηφίζουμε αποδεχόμενοι το ενδεχόμενο να βγει και εκείνος που δεν προτιμούμε. Αν το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες μας και τόσο πια μας προσβάλλει, διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από την κομματική συνθήκη – δεν απαιτούμε την αναίρεση της συνθήκης αυτής.
Αλλωστε, τι πρόεδρος είναι ο πρόεδρος που προσαρμόζεται στις ιδεολογικές και ηθικές προδιαγραφές μιας εσωκομματικής μειοψηφίας;
Ενας πρόεδρος μη προεδρικός. Ενας πρόεδρος που περιφρονεί την εξουσία που του χάρισαν οι ψηφοφόροι του.
Από την άλλη, δεν είναι όλες οι μειοψηφίες ίδιες· ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να συνεχίσει να διαγράφει αμέριμνος τους παράγοντες της αριστερής νομενκλατούρας που τον αμφισβητούν, αλλά πρέπει να αναλογιστεί: αν φύγουν όλοι αυτοί, ποιοι θα μείνουν στο τέλος; Επαρκούν –όχι ποσοτικά, αλλά ποιοτικά– οι εναπομείναντες για να προσδώσουν στο κόμμα τη δέουσα σοβαρότητα;
Η σοβαρότητα είναι μεγάλη υπόθεση και αρκετά παρεξηγημένη, βέβαια. Η σύγκριση με τον φανταχτερά σουρεαλιστικό Κασσελάκη ο οποίος δεν σταματά να ξεδιπλώνει τις ευτράπελες πτυχές της προσωπικότητάς του, δίνει σε πολλούς τη δυνατότητα να δηλώσουν σοβαροί και να πείσουν ως τέτοιοι – χωρίς απαραίτητα να έχουν αποδείξει εμπράκτως τη σοβαρότητά τους. Στο μυαλό έρχονται κατευθείαν διάφορες περσόνες της ριζοσπαστικής Αριστεράς που περιφέρουν το δράμα της δίωξής τους από τον Κασσελάκη, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου της ιδεολογικής αλλοίωσης του κόμματος: Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αποδρομή! Η Αριστερά γελοιοποιείται! Η παράταξη κινδυνεύει από έναν τραμπικό! Οι ιδέες και οι πρακτικές του νέου προέδρου δεν έχουν θέση σε ένα αριστερό κόμμα!
Οι ισχυρισμοί ακούγονται σοβαροί. Ποιος όμως άνοιξε τον δρόμο για τον Κασσελάκη;
Πώς απέκτησε πρόσβαση ένας τέτοιος πολιτικός σε ένα αριστερό κόμμα;
Οι σοβαροί του κόμματος αδυνατούν να εξηγήσουν πώς η σοβαρότητά τους βρέθηκε έκθετη στην ασοβαρότητα.
Κατά τον όψιµο απολογισμό τους, οι ορθόδοξοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν σοκαρισμένοι με το ήθος του νέου τους προέδρου, επιχειρούν ένα είδος διστακτικής αυτοκριτικής· προσπαθούν, όχι βέβαια με ειλικρίνεια αλλά με βολικές θεωρητικολογίες, να ερμηνεύσουν πώς το κόμμα έφτασε εδώ που έφτασε, σε έναν εμφύλιο με στοιχεία κωμωδίας.
Δυστυχώς, οποιαδήποτε εξήγηση που αφήνει εκτός ερμηνευτικού πλαισίου τις ηθικές εκπτώσεις των ίδιων των ορθόδοξων αριστερών αποτελεί κοροϊδία. Ο λόγος που ο Κασσελάκης βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος απεμπόλησε τις αρχές που, αν υπήρχαν, θα τον θωράκιζαν από τον Κασσελάκη.
Ο νέος πρόεδρος δεν παραβίασε κλειδωμένη πόρτα· για την ακρίβεια, ούτε καν άνοιξε την πόρτα μόνος του. Κάποιος τον προσκάλεσε και τον έφερε μέσα, γιατί ήξερε ότι υπήρχε χώρος γι’ αυτόν.
Οι μνήμες είναι νωπές, αλλά καλό είναι πού και πού να τις ανακινούμε για όσους ξεχνούν εύκολα: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ φούσκωνε στις πλατείες των Αγανακτισμένων, ανακατεύοντας τα οργίλα πολιτικά του ρεύματα με τα ρεύματα της Ακροδεξιάς, όταν συκοφαντούσε τους κεντρώους πολίτες και πολιτικούς, και στοχοποιούσε ως προδότες, προσκυνημένους και μνημονιακούς γερμανοτσολιάδες όσους δεν συμμερίζονταν τις χιμαιρικές του πολιτικές βλέψεις, όταν συγκυβερνούσε με το ακροδεξιό κόμμα του Πάνου Καμμένου και κατάπινε αμάσητη τη χυδαιότητά του, όταν δεχόταν μεταγραφές από το κόμμα αυτό, όταν κυβερνούσε με αυταρχισμό, ψεύδη και εχθροπαθή ιδεοληψία: τότε ήταν που κατέστησε τον εαυτό του ευάλωτο στην κασσελακική άλωση· τότε ήταν που παραιτήθηκε από τις αξίες για την προσβολή των οποίων τώρα παριστάνει ότι κόπτεται.
Ενα κόμμα που απέδειξε ότι μπορεί να μεταβολίσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε θα τον έφερνε κοντά ή θα τον διατηρούσε στην εξουσία, δεν μπορεί να εκπλήσσεται που ο καιροσκοπισμός του προσείλκυσε έναν καιροσκόπο.
Μπορεί να τα βρουν· ο Στέφανος Κασσελάκης και οι αντιπροεδρικοί που τον βδελύσσονται για τα ελλιπή κομματικά του ένσημα, το ομιχλώδες παρελθόν και την ασαφή πολιτική του τοποθέτηση, μπορεί να καταλήξουν σε συμβιβασμό, υπό τον φόβο ότι η σύγκρουση θα αποβεί μοιραία και για τις δύο πλευρές.
Μπορεί η συγκολλητική ουσία του αντιμητσοτακισμού να αποδειχθεί ισχυρότερη από τις απωστικές δυνάμεις που ασκούνται μεταξύ του νάρκισσου προέδρου και της αδιάλλακτης αντιπολίτευσής του.
Ο,τι όμως κι αν συμβεί στο τέλος,...
τη ζημιά δεν την επωμίζεται το κομματικό σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έτσι κι αλλιώς ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα, αλλά οι ψηφοφόροι του.
Οσοι ήλπιζαν σε μιαν αξιοπρεπή και πολιτισμένη αντιπολίτευση, όσοι διατηρούν ακόμη ανόθευτα, μέσα στην αφέλειά τους, τα αριστερά τους ιδανικά.
Ας γίνει το πανηγύρι μάθημα, έστω τώρα: ηθικά πλεονεκτήματα που δεν αποδεικνύονται δεν είναι ούτε ηθικά ούτε πλεονεκτήματα· μόνο λόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου