Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
«Δεν υπάρχει γη για μας πίσω από τον Βόλγα», ήταν το θρυλικό σύνθημα που διαπερνούσε από στόμα σε στόμα, και ψύχωνε τις καρδιές στα οδοφράγματα των αποφασισμένων, ηρωικών πολεμιστών του Στάλινγκραντ.
Δεν υπάρχει ζωή για μας πέρα από τον Δνείπερο, φαίνεται να λένε οι υπερασπιστές της Μαριούπολης, των ανατολικών και νοτίων πόλεων της Ουκρανίας.
Το 1942, ενώ μαίνονταν οι αιματηρές μάχες στην Κριμαία και στο Χάρκοβο, η Σοβιετική Ένωση και η Μεγάλη Βρετανία υπέγραψαν συμφωνία συμμαχίας κατά της Ναζιστικής Γερμανίας και των Ευρωπαίων Συμμάχων της.
Όταν ο Τσώρτσιλ επισκέφθηκε τη Μόσχα προκειμένου να ενημερώσει τον Στάλιν ότι Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ θα άνοιγαν δεύτερο Μέτωπο, ο κομμουνιστής ηγέτης δεν είπε στους Βρετανούς δεν σας θέλουμε γιατί… είστε αποικιοκράτες, ούτε αποθάρρυνε τη συμμετοχή των Αμερικανών γιατί… και αυτοί βασάνιζαν τους μαύρους.
Μόνο στην Ελλάδα οι χώροι της Αριστεράς, όχι ως επίσημη θέση αλλά με αμφίσημες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως με καταιγισμό αναρτήσεων οπαδών του στα social media, θεωρούν ότι δεν δικαιούται κάποιος να καταγγείλει τη ρωσική επίθεση, εάν πρώτα δεν ανασύρει τη βιβλιογραφία, για να επικαλεστεί την… εκστρατεία της Κριμαίας έναν αιώνα πριν, τον πόλεμο των Γάλλων και μετέπειτα των Αμερικανών στο Βιετνάμ, τον πόλεμο της Αλγερίας, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, και φυσικά την Κύπρο!
Βέβαια υπάρχουν πολλοί Έλληνες που τα κατήγγελλαν αυτά όταν συνέβαιναν, που κατήγγειλαν και την επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να δικαιολογούν την εισβολή. Και χωρίς να χρειάζεται να κάνουν ανασκόπηση ιστορίας πριν καταδικάσουν τον Πούτιν. Κακό του κεφαλιού τους βέβαια, γιατί δεν εναρμονίζονται με τους επιλεγμένους συμψηφισμούς.
Διότι δια των επιλεγμένων συμψηφισμών, επιχειρείται να φιμωθεί κάθε φωνή διαμαρτυρίας, εκτός αν αυτή κινείται στις διαχρονικά κατασκευασμένες «ράγες» της απολίτικης ειρηνόφιλης αριστερής διαμαρτυρίας, όταν ο επιτιθέμενος είναι προσφιλής. Τότε έχουμε «λαούς που θέλουν την ειρήνη» - έτσι γενικώς, όχι επιτιθέμενους και αμυνόμενους.
Βέβαια οι ίδιοι που εντέλλουν το «μέμνησο», δεν αναφέρουν τίποτε για τη Σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν, την Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία, ή για το τείχος του Βερολίνου, την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Είναι σαν κακέκτυπο αναβίωσης των ειρηνόφιλων δυτικών κινημάτων της δεκαετίας του 80: «Όχι στους πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ», αποκρύπτοντας ότι ήταν η δυτική απάντηση στους σοβιετικούς πυραύλους SS-20.
Είναι τέτοιος ο φανατισμός και η στράτευση παρά τω Πούτιν, που στο twitter δεν αμφισβήτησαν απλώς, αλλά επιτέθηκαν στον άρτι αφιχθέντα με χίλιες δυσκολίες από τη Μαριούπουλη, Έλληνα πρόξενο Μανώλη Ανδρουλάκη.
Παραδειγματική μορφή ο Πρόξενος, παρέμεινε με κίνδυνο ζωής στο πόστο που επέβαλε το καθήκον του, παρότι θα μπορούσε να είχε φύγει με την πρώτη «φουρνιά», όταν έφυγαν κάτοικοι και οι Έλληνες απεσταλμένοι δημοσιογράφοι στη Μαριούπολη.
Έζησε στα καταφύγια, κινδύνευσε, φοβήθηκε, δήλωσε ότι έγινε μάρτυρας συλλογής ανθρώπινων μελών, και επεσήμανε ότι «αυτή τη στιγμή χτυπιούνται άμαχοι, τυφλά και ανεξέλεγκτα». Το πρόβλημά του ήταν πως ανέφερε ότι το «Τάγμα Αζόφ» προστάτευε την πόλη και τους τάιζε τις πρώτες ημέρες, αποδιαρθρώνοντας μια ολόκληρη δικαιολογητική μυθοπλασία που κατασκευάστηκε στη χώρα μας, ότι ο Πούτιν εισέβαλε για να αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία - που ποιος ξέρει πόσα κρεματόρια είχε χτίσει ο Εβραίος ναζί Ζελένσκι.
Το ότι το τάγμα αυτό υπολογίζεται μόνο γύρω στα 2.500 μέλη (ή έστω και 15.000 όπως είπε δημοσιογράφος με ρωσικές πηγές πληροφόρησης) σε ένα λαό 43 εκατομμυρίων, το ότι είναι ενταγμένο θεσμικά στον Ουκρανικό στρατό και υπακούει στις διαταγές του, και το ότι ο πράγματι ναζιστικός «Δεξιός Τομέας» (φωλιά φυλετιστών τραμπούκων) πήρε μόνο 1% στις εκλογές, δεν τους αφορά. Με μια φωτογραφία στα social media όπου μια ομάδα 30 ατόμων ποζάρει με τον αγκυλωτό σταυρό, αρκεί για να προπαγανδιστεί ότι όλη η Ουκρανία είναι ένας λαός ναζιστών.
Έτσι προκειμένου να απαξιώσουν τη μαρτυρία του, του καταλόγισαν ότι ψεύδεται, καθώς είναι υπάλληλος, η Ελλάδα είναι με το μέρος των Ουκρανών, και άρα οι ανώτεροί του τον έβαλαν να τα πει αυτά! Και ο ίδιος αντί να τους επιτεθεί για την ανήθικη διαστρέβλωση μαρτυριών και προθέσεών του, είπε πως…
«Δεν υπάρχει γη για μας πίσω από τον Βόλγα», ήταν το θρυλικό σύνθημα που διαπερνούσε από στόμα σε στόμα, και ψύχωνε τις καρδιές στα οδοφράγματα των αποφασισμένων, ηρωικών πολεμιστών του Στάλινγκραντ.
Δεν υπάρχει ζωή για μας πέρα από τον Δνείπερο, φαίνεται να λένε οι υπερασπιστές της Μαριούπολης, των ανατολικών και νοτίων πόλεων της Ουκρανίας.
Το 1942, ενώ μαίνονταν οι αιματηρές μάχες στην Κριμαία και στο Χάρκοβο, η Σοβιετική Ένωση και η Μεγάλη Βρετανία υπέγραψαν συμφωνία συμμαχίας κατά της Ναζιστικής Γερμανίας και των Ευρωπαίων Συμμάχων της.
Όταν ο Τσώρτσιλ επισκέφθηκε τη Μόσχα προκειμένου να ενημερώσει τον Στάλιν ότι Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ θα άνοιγαν δεύτερο Μέτωπο, ο κομμουνιστής ηγέτης δεν είπε στους Βρετανούς δεν σας θέλουμε γιατί… είστε αποικιοκράτες, ούτε αποθάρρυνε τη συμμετοχή των Αμερικανών γιατί… και αυτοί βασάνιζαν τους μαύρους.
Μόνο στην Ελλάδα οι χώροι της Αριστεράς, όχι ως επίσημη θέση αλλά με αμφίσημες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως με καταιγισμό αναρτήσεων οπαδών του στα social media, θεωρούν ότι δεν δικαιούται κάποιος να καταγγείλει τη ρωσική επίθεση, εάν πρώτα δεν ανασύρει τη βιβλιογραφία, για να επικαλεστεί την… εκστρατεία της Κριμαίας έναν αιώνα πριν, τον πόλεμο των Γάλλων και μετέπειτα των Αμερικανών στο Βιετνάμ, τον πόλεμο της Αλγερίας, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, και φυσικά την Κύπρο!
Βέβαια υπάρχουν πολλοί Έλληνες που τα κατήγγελλαν αυτά όταν συνέβαιναν, που κατήγγειλαν και την επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να δικαιολογούν την εισβολή. Και χωρίς να χρειάζεται να κάνουν ανασκόπηση ιστορίας πριν καταδικάσουν τον Πούτιν. Κακό του κεφαλιού τους βέβαια, γιατί δεν εναρμονίζονται με τους επιλεγμένους συμψηφισμούς.
Διότι δια των επιλεγμένων συμψηφισμών, επιχειρείται να φιμωθεί κάθε φωνή διαμαρτυρίας, εκτός αν αυτή κινείται στις διαχρονικά κατασκευασμένες «ράγες» της απολίτικης ειρηνόφιλης αριστερής διαμαρτυρίας, όταν ο επιτιθέμενος είναι προσφιλής. Τότε έχουμε «λαούς που θέλουν την ειρήνη» - έτσι γενικώς, όχι επιτιθέμενους και αμυνόμενους.
Βέβαια οι ίδιοι που εντέλλουν το «μέμνησο», δεν αναφέρουν τίποτε για τη Σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν, την Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία, ή για το τείχος του Βερολίνου, την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Είναι σαν κακέκτυπο αναβίωσης των ειρηνόφιλων δυτικών κινημάτων της δεκαετίας του 80: «Όχι στους πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ», αποκρύπτοντας ότι ήταν η δυτική απάντηση στους σοβιετικούς πυραύλους SS-20.
Είναι τέτοιος ο φανατισμός και η στράτευση παρά τω Πούτιν, που στο twitter δεν αμφισβήτησαν απλώς, αλλά επιτέθηκαν στον άρτι αφιχθέντα με χίλιες δυσκολίες από τη Μαριούπουλη, Έλληνα πρόξενο Μανώλη Ανδρουλάκη.
Παραδειγματική μορφή ο Πρόξενος, παρέμεινε με κίνδυνο ζωής στο πόστο που επέβαλε το καθήκον του, παρότι θα μπορούσε να είχε φύγει με την πρώτη «φουρνιά», όταν έφυγαν κάτοικοι και οι Έλληνες απεσταλμένοι δημοσιογράφοι στη Μαριούπολη.
Έζησε στα καταφύγια, κινδύνευσε, φοβήθηκε, δήλωσε ότι έγινε μάρτυρας συλλογής ανθρώπινων μελών, και επεσήμανε ότι «αυτή τη στιγμή χτυπιούνται άμαχοι, τυφλά και ανεξέλεγκτα». Το πρόβλημά του ήταν πως ανέφερε ότι το «Τάγμα Αζόφ» προστάτευε την πόλη και τους τάιζε τις πρώτες ημέρες, αποδιαρθρώνοντας μια ολόκληρη δικαιολογητική μυθοπλασία που κατασκευάστηκε στη χώρα μας, ότι ο Πούτιν εισέβαλε για να αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία - που ποιος ξέρει πόσα κρεματόρια είχε χτίσει ο Εβραίος ναζί Ζελένσκι.
Το ότι το τάγμα αυτό υπολογίζεται μόνο γύρω στα 2.500 μέλη (ή έστω και 15.000 όπως είπε δημοσιογράφος με ρωσικές πηγές πληροφόρησης) σε ένα λαό 43 εκατομμυρίων, το ότι είναι ενταγμένο θεσμικά στον Ουκρανικό στρατό και υπακούει στις διαταγές του, και το ότι ο πράγματι ναζιστικός «Δεξιός Τομέας» (φωλιά φυλετιστών τραμπούκων) πήρε μόνο 1% στις εκλογές, δεν τους αφορά. Με μια φωτογραφία στα social media όπου μια ομάδα 30 ατόμων ποζάρει με τον αγκυλωτό σταυρό, αρκεί για να προπαγανδιστεί ότι όλη η Ουκρανία είναι ένας λαός ναζιστών.
Έτσι προκειμένου να απαξιώσουν τη μαρτυρία του, του καταλόγισαν ότι ψεύδεται, καθώς είναι υπάλληλος, η Ελλάδα είναι με το μέρος των Ουκρανών, και άρα οι ανώτεροί του τον έβαλαν να τα πει αυτά! Και ο ίδιος αντί να τους επιτεθεί για την ανήθικη διαστρέβλωση μαρτυριών και προθέσεών του, είπε πως…
«ο προοδευτικός κόσμος» παρεξήγησε τις δηλώσεις του»!
Ένα «αιδώς Αργείοι», θα έφτανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου