Με έχει καταβάλλει η θλίψη τις τελευταίες ώρες. Στεναχώρια σφίγγει την άδολη καρδιά μου και ένας κόμπος μού σφίγγει τον λαιμό, ίδια θηλιά. Ο «φίλος» μου, ο «αδερφός» μου, το «αίμα» μου, ο Νίκος ο Παππάς, ο οραματιστής που θα μας έστελνε στο Διάστημα (εμένα δε σε πρώτη ευκαιρία, από τους πρώτους), ο και κοσμοναύτης αποκαλούμενος, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Προανακριτική Επιτροπή και – γιατί όχι – με το Ειδικό Δικαστήριο!
Το τρελό αυτό αγόρι, που επί της ακμής ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του παντοκρατορίας, που είχε καβαλήσει ένα καλάμι νααααα με το συμπάθιο και το πήγαινε βόλτα, καλείται τώρα να αποδείξει ότι όλα όσα έκανε τον καιρό της παντοδυναμίας του ήταν νόμιμα – για το (αν)ηθικά δεν το συζητάω.
Ο τύπος που από το πουθενά βρέθηκε να κουμαντάρει – ή έτσι τουλάχιστον πίστευε – ανθρώπους και καταστάσεις θα κληθεί τώρα να μας εξηγήσει ένα μέρος των όσων διέπραξε για χάριν του αρχηγού του, του «λεγάμενου».
Θα τον ακούσουμε με προσοχή εννοείται, θα του αποδώσουμε όπως οφείλουμε και το τεκμήριο της αθωότητας και θα περιμένουμε να τον δούμε να δίνει εξηγήσεις για το πώς έστησε το κόλπο ώστε να αποκτήσει χώρο συριζοκάναλο με τις πλάτες του Χρήστου Καλογρίτσα. Και μετά θα τον ακούσουμε να εκλιπαρεί τη Βουλή να μην τον παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο.
Δεν χαίρομαι, το είπα και στην αρχή. Θλίβομαι.
Ομως...
κι αυτός, όπως και τα «λεβεντόπαιδα» που χρησιμοποιήθηκαν στο «κόλπο γκρόσο» ήρθε η ώρα να καταλάβουν ότι καμιά εξουσία δεν είναι παντοτινή. Και πως έρχεται κάποια στιγμή που θα πληρώσεις ό,τι έχεις κάνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου