Γιατί κλαψουρίζουμε για την Αμμόχωστο;
Την πήραν με τα όπλα όσο εμείς πανηγυρίζαμε για τη Μεταπολίτευση, αντί να πολεμάμε από τον Εβρο ως την Καρπασία, και την κράτησαν όμηρο και δέλεαρ για να μας κογιονάρουν οι Μεμέτηδες σε κάθε διαπραγμάτευση πως ίσως, τάχα, με κάποιες υποχωρήσεις μας, ίσως επέτρεπαν μόνο στους Αμμοχωστιανούς να γυρίσουν. Μέχρι εσωτερικές συζητήσεις – έριδες έχω ακούσει ανάμεσα σε Κερυνειώτες και Βαρωσιώτες, διότι η Κερύνεια δεν έπαιξε ποτέ σε κανένα σενάριο «καλής θέλησης». Και κάθε φορά οι Μεμέτηδες κρατούσαν την όποια υποχώρησή μας, επαναλάμβαναν τις φαταούλικες ανθρωποφαγικές θέσεις τους, φωνάζοντας πάντα πως είναι αδικημένοι.
Λοιπόν, αδέρφια, φίλοι, συναγωνιστές, που λέει κι ο «Γιατρός», ο Βάσος Λυσσαρίδης, ούτε ρότσον, ούτε πέτρα, όπως τη λένε τα αδέρφια μας στη μικρή Ελλάδα του Νότου, δεν θα δώσουν ποτέ οι απόγονοι του αρχικατσαπλιά Ερτογρούλ χωρίς να αναγκαστούν με το ντουφέκι και το σπαθί.
Τώρα λοιπόν, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να δείξουν -μη γελάτε- καλό χαρακτήρα οι Τούρκοι, επειδή μας έχουν πάρει γραμμή τι πουθενάδες είμαστε, πριν συναντηθεί ο Τσαβούσογλου με τον Δένδια, έβαλαν τις μπουλντόζες να ανοίξουν το παραλιακό μέτωπο της Αμμοχώστου.
Έκαναν έναν μικρό «Αττίλα» έτσι, για να μας δείξουν πού μας έχουν γραμμένους. Και αντί ο Νίκος Δένδιας να ακυρώσει τη συνάντηση, πήγε.
Υποθέτω πως σε κάτι τόσο σημαντικό -δεν ήταν η επίδοση των διαπιστευτηρίων του πρέσβη της Ουανγκαντούνγκου- η τελική απόφαση ήταν του πρωθυπουργού. Και σαν χάπατα πήγαμε να μας δουλέψει ο Τσαβούσογλου από κοντά, που τον βλέπεις και θες να τον ρωτήσεις αν είναι καλή η προβατίνα σήμερα.
Του έθεσε, λέει, ο υπουργός μας το θέμα των Βαρωσίων, αυτό έλειπε άλλωστε. Φαντάζομαι, ο Τσαβούσογλου πικράθηκε και έριξε άλλες δυο ζάχαρες στο τσάι του για να φύγει η πίκρα και μετά, για να συνέλθει, ρώτησε πόσα Αρμενόπουλα σκότωσαν εκείνη την ημέρα τα Bayraktar στο Αρτσάχ, όπου φαίνεται πως η μικρή Αρμενία και το λιλιπούτειο Αρτσάχζ έχουν αλαλιάσει στις κλοτσιές τον στρατό του Ταμτάκου υπηρέτη του Ερντογάν.
Οι Αρμένιοι έχουν διδάξει τόλμη και συνωμοτικότητα το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Μετά τη Γενοκτονία, με την «Επιχείρηση Νέμεση», με ήρωες όπως ο Σολομών Τχλιριάρ και ο Αρσαβίρ Σιρακιάν και οι σύντροφοί τους, κυνήγησαν και σκότωσαν σε όλη την Ευρώπη τα λυσσασμένα σκυλιά των Νεοτούρκων, με πρώτο τον Ταλαάτ. Και από το 1990 πάλι διδάσκουν, ειδικά εμάς. Εάν το 1985 έλεγε κάποιος πως έπειτα από πέντε δέκα χρόνια θα υπήρχε ανεξάρτητη Αρμενία και θα είχαν απελευθερώσει το Αρτσάχ, αυτό που οι άλλοι λένε Ναγκόρνο Γαραπάγ, θα τον πηγαίνανε στο ψυχιατρείο, θεωρώντας πως παλάβωσε. Λοιπόν, και ανεξάρτητη έγινε η Αρμενία και το Αρτσάχ, το οποίο ο Στάλιν άρπαξε και έδωσε στους καταπατητές Αζέρους, το απελευθέρωσαν.
Οι Αρμένιοι δεν έκατσαν να κλαψουρίζουν, δεν έγιναν επαίτες των διεθνών οργανισμών να μαζεύουν κωλόχαρτα ψηφισμάτων. Κράτησαν ευλαβικά αναμμένη τη φλόγα της καρδιάς και των συμφερόντων τους μέσα στη στάχτη της αρνητικής πραγματικότητας δεκαετιών. Περίμεναν την ευκαιρία, όπως και οι Εβραίοι, που περίμεναν 2.000 χρόνια! Ούτε οι Αρμένιοι ούτε οι Εβραίοι κουράστηκαν, δεν συνθηκολόγησαν. Κι εμείς κουραστήκαμε σε 46 χρόνια;
Μισός αιώνας δεν είναι τίποτα στον ιστορικό χρόνο. Εμείς και η ηγεσία μας οφείλουμε να σκεφτόμαστε με Αιώνες και όχι στα στενά όρια του βιολογικού βίου μας ή από εκλογές σε εκλογές. Κυρίως, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το όνομα και τις μεθόδους του εχθρού, ειδικά τώρα, που ο Τούρκος είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ. Το αποδεικνύει στη Συρία, στη Λιβύη, στον Εβρο, στο Αιγαίο, στο Αρτσάχ.
Θες πίσω το Βαρώσι;
Θες πίσω την Κερύνεια, τα περιβόλια της Μόρφου και τον Πενταδάχτυλο;
Οργανώσου, εκπαιδεύσου, συσσώρευσε όπλα, ισχύ, συμμαχίες και περίμενε την ευκαιρία. Και δεν μιλώ για την Κύπρο μόνη της. Μιλώ για τον Ελληνισμό στο σύνολό του.
Η Ελλάδα έχει νομικές αλλά και ηθικές, ιστορικές υποχρεώσεις. Η Κύπρος μόνη της θα ήταν σφάγιο για το Κουρμπάν Μπαϊράμ στα χέρια των απίστων, των εχθρών μας, και μη φοβάστε να το λέτε: Ο Τούρκος είναι ο προαιώνιος εχθρός μας.
Θα πάψει να είναι μόνον όταν...
ηττηθεί και διαμελιστεί το κλεμμένο από τόσους λαούς κράτος του.
Όλη μας η ενέργεια και η σοφία σε Λευκωσία και Αθήνα πρέπει να αφιερωθούν στη δημιουργία κοινής και συντονισμένης ισχύος και κοινής πολιτικής που να αυξάνει το κόστος σε κάθε προκλητική ενέργεια των ισλαμοφασιστών της Αγκυρας.
Όσο θα κλαψουρίζουν κάποιοι, οι Τούρκοι θα λεηλατούν την περιουσία και την Ιστορία μας, πίνοντας στην υγειά μας το κρασί από τα κλεμμένα αμπέλια μας πάνω στη γη που σκεπάζει τους νεκρούς μας.
Οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, υλικές, πνευματικές, ηθικές, για τον μοναδικό τρόπο που υπάρχει να επιστρέψουμε εμείς, τα παιδιά μας, δεν έχει σημασία, στο Βαρώσι: νικητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου