Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι καθεστώς ολοκληρωτικό. Αυτό είπε ο πολιτικός αρχηγός που κρατούσε τα ηνία της μέχρι πριν από δέκα μήνες. Ο ίδιος αισθάνεται ότι πολιτεύεται σε ένα καθεστώς που θυμίζει την Ουγγαρία του Ορμπαν. Αισθάνεται επίσης ότι η κυβέρνηση, που μοιράζει οριζόντια επιδόματα και απαγορεύει τις απολύσεις, απεργάζεται έτσι έναν νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό.
Εντάξει. Μπορεί κανείς να προσπεράσει αυτές τις αναφορές του Αλέξη Τσίπρα σαν αντιπολιτευτικές υπερβολές, μόνιμες στο ρεπερτόριό του. Ωστόσο, μέσα στα πολιτικά συμφραζόμενα της πανδημίας, το ρεπερτόριο αυτό ηχεί αλλόκοτο. Παλαιωμένο. Βγαλμένο από το ψαλτήριο του Λαφαζάνη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναγνωρίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο λαφαζανίζει.
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι καθεστώς ολοκληρωτικό. Αυτό είπε ο πολιτικός αρχηγός που κρατούσε τα ηνία της μέχρι πριν από δέκα μήνες. Ο ίδιος αισθάνεται ότι πολιτεύεται σε ένα καθεστώς που θυμίζει την Ουγγαρία του Ορμπαν. Αισθάνεται επίσης ότι η κυβέρνηση, που μοιράζει οριζόντια επιδόματα και απαγορεύει τις απολύσεις, απεργάζεται έτσι έναν νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό.
Εντάξει. Μπορεί κανείς να προσπεράσει αυτές τις αναφορές του Αλέξη Τσίπρα σαν αντιπολιτευτικές υπερβολές, μόνιμες στο ρεπερτόριό του. Ωστόσο, μέσα στα πολιτικά συμφραζόμενα της πανδημίας, το ρεπερτόριο αυτό ηχεί αλλόκοτο. Παλαιωμένο. Βγαλμένο από το ψαλτήριο του Λαφαζάνη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αναγνωρίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο λαφαζανίζει.
Παρά την πάγια αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων, οι συριζαίοι αναγνωρίζουν ώς έναν βαθμό την αποδοχή του Μητσοτάκη. Πιστεύουν απλώς ότι δεν θα αντέξει. Οτι είναι μια εφήμερη στοίχιση πίσω από τη σημαία, που θα σκορπίσει σύντομα, μόλις φανεί η ύφεση.
Μπορεί η εκτίμηση αυτή να επιβεβαιωθεί. Ο Τσίπρας όμως δεν είχε την υπομονή να περιμένει. Δεν συμπεριφέρεται σαν να περιμένει ξεφούσκωμα. Αντιθέτως. Συμπεριφέρεται σαν να δίνει αγώνα επιβίωσης. Προχθές, έφτασε στο σημείο να ασκήσει και επιδημιολογική αντιπολίτευση, αμφισβητώντας τις αποφάσεις της επιστημονικής επιτροπής. Είναι μια επιλογή που φαντάζει περισσότερο με απονενοημένο σαμποτάζ, παρά με αντιπολιτευτική στόχευση.
Γιατί το κάνει;
Μπορεί η εκτίμηση αυτή να επιβεβαιωθεί. Ο Τσίπρας όμως δεν είχε την υπομονή να περιμένει. Δεν συμπεριφέρεται σαν να περιμένει ξεφούσκωμα. Αντιθέτως. Συμπεριφέρεται σαν να δίνει αγώνα επιβίωσης. Προχθές, έφτασε στο σημείο να ασκήσει και επιδημιολογική αντιπολίτευση, αμφισβητώντας τις αποφάσεις της επιστημονικής επιτροπής. Είναι μια επιλογή που φαντάζει περισσότερο με απονενοημένο σαμποτάζ, παρά με αντιπολιτευτική στόχευση.
Γιατί το κάνει;
Η επίπεδη εξήγηση είναι ότι περιμένει εκλογές το φθινόπωρο και θέλει να κρατήσει τις γραμμές του συσπειρωμένες. Το ερώτημα βέβαια είναι πόσους καταφέρνει να συσπειρώνει έτσι, καταφεύγοντας σε ένα εμπρηστικό ιδίωμα αναντίστοιχο με τη στιγμή.
Η δεύτερη εξήγηση, που δεν αναιρεί την πρώτη, είναι ότι δοκίμασε το άλλο κοστούμι. Δοκίμασε λίγο τη σιωπηρή συναίνεση. Δοκίμασε και την αντιπολίτευση που προσπαθούσε να εμφανιστεί προγραμματική – με τη μαξιλαρολογία. Τα προσπάθησε όλα αυτά, αλλά δεν άντεξε. Δεν τα άντεξε ούτε το κόμμα του – που ακόμη και στην κορύφωση της πανδημίας τού ζητούσε να δαγκώνει.
Η τρίτη, επικουρική, εξήγηση είναι ότι, ούτως ή άλλως, ο Τσίπρας θα επέστρεφε κάποια στιγμή σε αυτό που είναι καλός. Θα επέστρεφε στα σκληρά.
Δεν αποκλείεται να του κάνει η Ιστορία δώρο πάλι μια κρίση, διά της οποίας θα καταφέρει να επιστρέψει νταουλιστί, σαν ο μέγας σκίστης. Σήμερα όμως φαντάζει πιο πιθανό ότι η Ιστορία...
Η δεύτερη εξήγηση, που δεν αναιρεί την πρώτη, είναι ότι δοκίμασε το άλλο κοστούμι. Δοκίμασε λίγο τη σιωπηρή συναίνεση. Δοκίμασε και την αντιπολίτευση που προσπαθούσε να εμφανιστεί προγραμματική – με τη μαξιλαρολογία. Τα προσπάθησε όλα αυτά, αλλά δεν άντεξε. Δεν τα άντεξε ούτε το κόμμα του – που ακόμη και στην κορύφωση της πανδημίας τού ζητούσε να δαγκώνει.
Η τρίτη, επικουρική, εξήγηση είναι ότι, ούτως ή άλλως, ο Τσίπρας θα επέστρεφε κάποια στιγμή σε αυτό που είναι καλός. Θα επέστρεφε στα σκληρά.
Δεν αποκλείεται να του κάνει η Ιστορία δώρο πάλι μια κρίση, διά της οποίας θα καταφέρει να επιστρέψει νταουλιστί, σαν ο μέγας σκίστης. Σήμερα όμως φαντάζει πιο πιθανό ότι η Ιστορία...
έχει προσπεράσει αυτά τα κόλπα.
Ο ψευτοεμφύλιος έχει ήδη παιχτεί, και σαν τραγωδία και σαν φάρσα.
Παίχτηκε και ξόφλησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου