Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η εξέλιξη του κρατικού εορτασμού για τα 200 χρόνια της Εθνεγερσίας εξελίσσεται όπως ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένο (για όποιον/αν έχει γνώση της πρόσφατης Ιστορίας): κωμικοτραγικά.
Λες και δεν έχουμε Ακαδημία Αθηνών, πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και θεσμικά κατοχυρωμένους φορείς με ικανότατους, ειδικευμένους ερευνητές και σωρευμένη πείρα δεκαετιών, και βρεθήκαμε στην ανάγκη «φωτοληψίας» για το ’21 από τους διορισμένους της διορισμένης.
Αν πας σ’ ένα χωριό, ρωτήσεις ποιος δεν στέκει πολύ καλά και τον κεράσεις πέντε τσίπουρα, θα αποκαλέσει δικτάτορα όποιον γουστάρει η ψυχή σου. Μόλις πιει τα τσίπουρα μπορείς να βάλεις τον σαλό να σκαρφαλώσει στον πλάτανο και να κάνει το κοτσύφι. Εύκολο να λες τα εύκολα και να τα κάνεις. Δύσκολο είναι να ξέρεις τι λες, να μιλάς στην καρδιά των Ελλήνων και να αποτίσεις τον πρέποντα φόρο τιμής στους ήρωες και τους αγίους του έθνους.
Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, η Επιτροπή για το 1821 δεν είναι 100% της Γιάννας Αγγελοπούλου. Του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι, που...
* Στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής, που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1998 από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η λέξη «φιάσκο» περιγράφεται ως εξής: φιάσκο το [fxásko]: μεγάλη, παταγώδης αποτυχία: H παράσταση / η συγκέντρωση ήταν (ένα) ~. H προσπάθεια για εντυπωσιασμό του κόσμου κατέληξε σε ~. [ιταλ. fiasco (αρχική σημ.: μπουκάλα΄)].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου